امان از این بوی پاییز و آسمان ابری ،
که آدم نه خودش میداند دردش چیست
و نه هیچکس دیگری .
فقط میدانی که هر چه هوا سردتر ميشود
دلت آغوش ِگرمتری می خواهد...
وای از وقتيكه کسی نباشد تا شانهای بر آشفتگی
... روزهای پاييزیات بزند و تو مجبوری تک و تنها
پاهایت را درسینه جمع کنی و بخوابی .....
/*- چقدر پیر شدیم آسمان، حواست هست ...