مرسی عزیزم... بله متوجه شدم.
مرسی خیلی خوب بود... یاد بچگیم افتادم
مرسی خیلی خوب بود... یاد بچگیم افتادم
-
همشو......
دمت گرم.
الان فهمیدم...
یادشون بخیر... ای روزگار
salam
man anam
alan taze omadam o payamato hanuz nakhondam
اینا؟!!
با منی مریم جون؟!
عذر می خوام متوجه نمی شم!!
مريمي بيا بريم كلاسسسسسسسسسسسسسسس
به چشم بر هم زدنی
مادرم کودکی هایم را
گذاشت پشت در!
همه چیز شد خاطره ای
برای روزهای مبادا!
برای روزهای "یادش بخیر"
" ای کاش"و...
اما نه من دکتر شدم
و نه تو خلبان !
تنها یادگاری آن روزها
همان تیله های سیاه زیر کمد است
که وقتی در خانه تکانی عید
پیدایشان می کردیم
از شادی، هر بار بزرگتر می شدیم ...
حالا اما ...
آداب این بزرگ شدن، گاهی عذابم می دهد!
بزرگ شدنی که یادم داد
به آدمها لبخند بزنم
حتی اگر دوستشان ندارم!
یاد گرفتم،گریه نکنم
و بلند بلند نخندم!
فریاد نکشم،اخم نکنم و ...
یادم داد، دروغ بگویم!
...
چه احمقانه بزرگ می شویم!
بزرگ شدنی که رسیدن ندارد ...
بازی...حرف...خنده...سلام... ندارد!
آنچه مانده فقط
سایه ی سیاهی از من است
بر دیوار "دوستت ندارم"!
با اینکه من مثل بازیهای کودکی
هنوز لباس سفید بر تن دارم ...
میای با هم یه سر بریم فضا؟ :hypocrite: :whistle:
آب همون قدر که حیات بخشه، می تونه عامل جنگ هم باشه
( بپا وقتی تشنت شد دخمل خوبی باشی و دعوا نکنی ) :gol:
ببخشید که دیر شد
اینترنت ما مشکل پیدا کرد و قطع شد
امیدوارم که دخمل خوبی باشی و به کاراتم برسی
این عکس رو یادت می اد؟
خودت فرستاده بودیش
ممنون
راستی ان شاءالله هفته دیگه مشهدم
بعد از 4 سال!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
حکایتم کن
برای دستهایی که مرا جستند
و برای چشمانی که مرا قطره قطره...
برای لبهایی که ترانه ام کردند
و بعد شاید مرثیه ای
حکایتم کن به غروب رسیده ام!!!
آدم ها مي آيند
زندگي مي کنند
مي ميرند
و مي روند
اما ...
فاجعه ي زندگي تو
آن هنگام آغاز مي شود
که آدمي مي ميرد
اما
نمي رود !
مي ماند ...
و نبودنش در بودن تو
چنان ته نشين مي شود
که تو مي ميري در حالي که زنده اي
و او زنده مي شود در حالي که مرده است ...!
آزاده طاهائي
خیلی خیلی ناز بودن... ممنون عزیزم
مرسی خانومی...
سلام مریم جان . ممنونم از بابت عکس و متن زیبایی که برام فرستادی
در چه حالی هستی؟ خوبی؟ با درسها؟
بهترين آواتار را چه كسي دارد؟ دوست عزیز عزیز اگه لایق میدونید به من رای بدید
...وقتی بزرگ میشی ، قدت کوتاه میشه ، آسمون بالا می ره و تو دیگه دستت به ابرها نمی رسه و برات مهم نیست که توی کوچه پس کوچه های پشت ابرها ستاره ها چی بازی می کنند .اونا اونقدر دورند که تو حتی لبخندشونم نمی بینی و ماه - همبازی قدیم تو - اونقدر کمرنگ میشه که اگه تموم شب رو هم دنبالش بگردی پیداش نمی کنی ...
وقتی بزرگ میشی ، دور قلبت سیم خاردار می کشی و در مراسم تدفین درختها شرکت می کنی و فاتحۀ تموم آوازها و پرنده ها رو می خونی و یه روز یادت می افته که تو سالهاست چشمهات رو گم کردی و دستات رو در کوچه های کودکی جا گذاشتی. اون روز دیگه خیلی دیر شده ...
فردای اون روز تو رو به خاک می دهند و می گویند : " خیلی بزرگ بود " ...
.
.
.
ولی تو هنوز جا داری تا خیلی بزرگ بشی ، پس بیا و خجالت نکش و نترس ...!
وقتی بزرگ میشی ، دیگه خجالت می کشی به گربه ها سلام کنی و برای پرنده هایی که آوازهای نقره ای می خونند دست تکون بدی ...
وقتی بزرگ میشی ، خجالت می کشی دلت برای جوجه قمری هایی که مادرشون برنگشته شور بزنه. فکر می کنی آبروت میره اگه یه روز مردم - همونهایی که خیلی بزرگ شده اند - دلشوره های قلبت رو ببینند و به تو بخندند ...
وقتی بزرگ میشی ، دیگه خجالت می کشی پروانه های مرده ات رو خاک کنی براشون مراسم بگیری و برای پرپر شدن گلت گریه کنی ...
وقتی بزرگ میشی، خجالت می کشی به دیگران بگی که صدای قلب انار کوچولو رو میشنوی و عروسی سیب قرمز و زرد رو دیدی و تازه کلی براشون رقصیده ای ...
وقتی بزرگ میشی ، دیگه نمی ترسی که نکنه فردا صبح خورشید نیاد ، حتی دلت نمی خواد پشت کوهها سرک بکشی و خونه خورشید رو از نزدیک ببینی ...
دیگه دعا نمی کنی برای آسمون که دلش گرفته، حتی آرزو نمی کنی کاش قدت می رسید و اشکای آسمون رو پاک می کردی ...
koshi aji?
nazaret dorost bod vali .......
سلام مریم جونم
بوس
نظرت چیه؟
خواهش میکنم خانوم گل!!!
عکسو ای میل کردم
حدسو یادت نره ها! -
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
