مشاعرۀ سنّتی

[mani24]

در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند// به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند

در گل تیره یقین هم آب هست


لیک زان آبت نشاید آب*دست



زانک گر آبست مغلوب گلست


پس دل خود را مگو کین هم دلست

 

[یاووش]

در گل تیره یقین هم آب هست


لیک زان آبت نشاید آب*دست



زانک گر آبست مغلوب گلست


پس دل خود را مگو کین هم دلست

ترا که هر چه مرادست در جهان داری / چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

 

[mani24]

ترا که هر چه مرادست در جهان داری / چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

یک تن آفتاب را گفتند
که همی زیست سالیان خلوت

عیسیی بر سرش فرود آمد
تا سراسیمه شد در آن خلوت

 

[self.f_t_m990]

یک تن آفتاب را گفتند
که همی زیست سالیان خلوت

عیسیی بر سرش فرود آمد
تا سراسیمه شد در آن خلوت

تلخی چرا کشم من من غرق قند و حلوا // در من کجا رسد دی و آن نوبهار با من

 

[arc_saba]

تلخی چرا کشم من من غرق قند و حلوا // در من کجا رسد دی و آن نوبهار با من

نازنـــــينا ما به ناز تو جواني داده ايم
ديگر اكنون با جوانان ناز كن با ما چرا

 

[z_elect]

نازنـــــينا ما به ناز تو جواني داده ايم
ديگر اكنون با جوانان ناز كن با ما چرا

ای آرزوی اولین گام ِ رسیدن
بر جاده‌های بی‌سرانجام ِ رسیدن
كار جهان جز بر مدار آرزو نیست
با این همه دل‌های ناكام ِ رسیدن

 

[mani24]

ای آرزوی اولین گام ِ رسیدن
بر جاده‌های بی‌سرانجام ِ رسیدن
كار جهان جز بر مدار آرزو نیست
با این همه دل‌های ناكام ِ رسیدن

ناصرالدین شاه غازی آن که در میدان جنگ
فتح و نصرت بوسه بر زرین رکابش می دهند

کی فروغی روز وصل او به راحت می رود
بس که شبها از غم هجران عذابش می دهند

 

[z_elect]

ناصرالدین شاه غازی آن که در میدان جنگ
فتح و نصرت بوسه بر زرین رکابش می دهند

کی فروغی روز وصل او به راحت می رود
بس که شبها از غم هجران عذابش می دهند

دیگر ای گندم نمای جو فروش
با ردای عجب، عیب خود مپوش

 

[mani24]

دیگر ای گندم نمای جو فروش
با ردای عجب، عیب خود مپوش

شد روشنم ز نظم فروغی که بر فلک
خورشید یک فروغ ز سیمای او بود

 

[arc_saba]

شد روشنم ز نظم فروغی که بر فلک
خورشید یک فروغ ز سیمای او بود

دلا خو کن به تنهایی که از تنها بلا خیزد
سعادت با کسی باشد که از تنها بپرهیزد

 

[m.sabri]

در نمازم خم ابروی تو در یاد آمد... حالتی رفت ک مهراب به فریاد آمد

دلا خو کن به تنهایی که از تنها بلا خیزد
سعادت با کسی باشد که از تنها بپرهیزد

 

[mani24]

دلا خو کن به تنهایی که از تنها بلا خیزد
سعادت با کسی باشد که از تنها بپرهیزد

دوش در دامن پاک صنم باده فروش

اثری بود که در دامن سجاده نبود


تا به درها نروی هر سحری کی دانی

که دری غیر در میکده بگشاده نبود

 

[mani24]

در نمازم خم ابروی تو در یاد آمد... حالتی رفت ک مهراب به فریاد آمد

دانی قیامت از چه ندارد سر قیام
در انتظار قامت رعنای او بود

شد روشنم ز نظم فروغی که بر فلک
خورشید یک فروغ ز سیمای او بود

 

[arc_saba]

دوش در دامن پاک صنم باده فروش

اثری بود که در دامن سجاده نبود


تا به درها نروی هر سحری کی دانی

که دری غیر در میکده بگشاده نبود

دستم نداد قوت رفتن به پیش دوست
چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم

 

[m.asn]

دستم نداد قوت رفتن به پیش دوست
چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم

مست عشقم، مست شوقم، مست دوست

مست معشوقی که دنیا دست اوست

 

[mani24]

مست عشقم، مست شوقم، مست دوست

مست معشوقی که دنیا دست اوست

تا چند ز خون مژه در کوی تو احباب

صد نامه نویسند و جواب از تو نخواهند


مردم ز سیه چشم تو در میکدهٔ عشق

مستند به حدی که شراب از تو نخواهند

 

[یاربانو]

در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

 

[◗NAVID◖]

در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

درویش و فقیریم و یکی یار نداریم / با خوب و بد خلق خدا کار نداریم

از حادثه ترسند همه کاخ نشینان / ما خانه بدوشان غم سیلاب نداریم

 

[z_elect]

درویش و فقیریم و یکی یار نداریم / با خوب و بد خلق خدا کار نداریم

از حادثه ترسند همه کاخ نشینان / ما خانه بدوشان غم سیلاب نداریم

مار ز یاری چو کفت بوسه داد​

داد دمش خرمن عمرت به باد​

 

[mani24]

مار ز یاری چو کفت بوسه داد​

داد دمش خرمن عمرت به باد​

دی طفلک خاک بیز غربال بدست
میزد بدو دست و روی خود را می خست

میگفت به های های کافسوس و دریغ
دانگی بنیافتیم و غربال شکست

 

["Coral"]

دی طفلک خاک بیز غربال بدست
میزد بدو دست و روی خود را می خست

میگفت به های های کافسوس و دریغ
دانگی بنیافتیم و غربال شکست

تـــا جرعه ای از جام الستت ندهند
آگاهی از این بلند و پستت ندهند

 

[mani24]

تـــا جرعه ای از جام الستت ندهند
آگاهی از این بلند و پستت ندهند

در دیاری که گل روی تو را پروردن
خوش بهاری و فرح بخش هوایی بودست

عهد کردی که وفا پیشه کنی جهد بکن
تا بدانم که درین عهد وفایی بودست

 

[self.f_t_m990]

در دیاری که گل روی تو را پروردن
خوش بهاری و فرح بخش هوایی بودست

عهد کردی که وفا پیشه کنی جهد بکن
تا بدانم که درین عهد وفایی بودست

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد // وجود نازکت آزرده گزند مباد

 

[mani24]

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد // وجود نازکت آزرده گزند مباد

دیگران دارند هر یک صد امید از خوان وصل

من ز درد بی*نصیبی چند باشم بی*نصیب؟


ای صبا جهدی کن و بگشا نقاب غنچه را

تا کی از دیدار گل محروم باشد عندلیب؟

 

[self.f_t_m990]

دیگران دارند هر یک صد امید از خوان وصل

من ز درد بی*نصیبی چند باشم بی*نصیب؟


ای صبا جهدی کن و بگشا نقاب غنچه را

تا کی از دیدار گل محروم باشد عندلیب؟

بس بگردید و بگردد روزگار // دل به دنیا درنبندد هوشیار

ای که دستت می‌رسد کاری بکن // پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

 

[mani24]

بس بگردید و بگردد روزگار // دل به دنیا درنبندد هوشیار

ای که دستت می‌رسد کاری بکن // پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

روزی که در وصل به رویم بگشایی

از عالم بالا بگشایند دری را


سر خاک شده از سجدهٔ آن کافر بدکیش

تا چند پرستم ز خدا بی*خبری را؟

 

[self.f_t_m990]

روزی که در وصل به رویم بگشایی

از عالم بالا بگشایند دری را


سر خاک شده از سجدهٔ آن کافر بدکیش

تا چند پرستم ز خدا بی*خبری را؟

اگر از کمند عشقت بروم کجا گریزم // که خلاص بی تو بندست و حیات بی تو زندان

 

[mani24]

اگر از کمند عشقت بروم کجا گریزم // که خلاص بی تو بندست و حیات بی تو زندان

ننگست عاشقان جهان را ز نام من
عاشق مگوی، هرچه توانی بگو مرا

گفتی که: آبروی هلالی سرشک اوست
رسوای خلق می*کند این آبرو مرا


دوست خوبم من تشکر ندارم ببخشید

 

[z_elect]

ننگست عاشقان جهان را ز نام من
عاشق مگوی، هرچه توانی بگو مرا

گفتی که: آبروی هلالی سرشک اوست
رسوای خلق می*کند این آبرو مرا


دوست خوبم من تشکر ندارم ببخشید

آن سرو که جایش دل غم پرور ماست

جان در غم بالاش گرفتار بلاست

از دوری او به ناخن محرومی

سد چاک زدیم سینه جایش پیداست

 

[mani24]

آن سرو که جایش دل غم پرور ماست

جان در غم بالاش گرفتار بلاست

از دوری او به ناخن محرومی

سد چاک زدیم سینه جایش پیداست

تیغ بر من چه زنی، حیف که همچون تو کسی
بهر آزادی سگی رنجه کند بازو را

چشمت آهوست، نظر سوی رقیبان مفکن
پند بشنو، به سگان رام مکن آهو را