در خم زلف تو از اهل جنون شد دل من
و اندر آن سلسله عمرى است كه خون شد دل من
در ازل با سر زلف تو چه پیوندى داشت
كه پریشان شد و از خویش برون شد دل من
این همه فتنه مگر زیر سر زلف تو بود
كه گرفتار بدین سحر و فسون شد دل من
سوخت سوداى تو سرمایه عمرم اى دوست
مى نپرسى كه در این واقعه چون شد دل من
بی نشان گشتم و جستم چو نشان از دهنش
بر لب آب بقا راه نمون شد دل من
به تولاى تو اى كعبه ارباب صفا
پیش اهل حرم و دیر زبون شد دل من
زلف بر چهره نمودى تو پریشان و نگون
كه سیه روز از آن بخت نگون شد دل من
در دبستان غمت خوانده چو یك حرف وفا
به صفاى تو كه داراى فنون شد دل من
روى بنما و ز من هستى موهوم بگیر
سیر از زندگى (نى) دون شد دل من
تا كه از خال لبت نكته موهوم آموخت
واقف سر ظهور ات بطون شد دل من
اى صفا نور صفایى به دل شیدا بخش
تیره از خیره گى نفس حزون شد دل من
و اندر آن سلسله عمرى است كه خون شد دل من
در ازل با سر زلف تو چه پیوندى داشت
كه پریشان شد و از خویش برون شد دل من
این همه فتنه مگر زیر سر زلف تو بود
كه گرفتار بدین سحر و فسون شد دل من
سوخت سوداى تو سرمایه عمرم اى دوست
مى نپرسى كه در این واقعه چون شد دل من
بی نشان گشتم و جستم چو نشان از دهنش
بر لب آب بقا راه نمون شد دل من
به تولاى تو اى كعبه ارباب صفا
پیش اهل حرم و دیر زبون شد دل من
زلف بر چهره نمودى تو پریشان و نگون
كه سیه روز از آن بخت نگون شد دل من
در دبستان غمت خوانده چو یك حرف وفا
به صفاى تو كه داراى فنون شد دل من
روى بنما و ز من هستى موهوم بگیر
سیر از زندگى (نى) دون شد دل من
تا كه از خال لبت نكته موهوم آموخت
واقف سر ظهور ات بطون شد دل من
اى صفا نور صفایى به دل شیدا بخش
تیره از خیره گى نفس حزون شد دل من
