مشاعره از اون طرف

[naghmeirani]

آنقََدَر نالم در این کنجِ قفس کز صیدِ خویش

عاقبت سازم پشیمان سنگدل صیاد را

عماد خراسانی

 

[eti68]

امدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

 

[naghmeirani]

دل خرابی می‌کند دلدار را آگه کنید

زینهار ای دوستان جان من و جان شما

حافظ

 

[shokraneh.28]

دل خرابی می‌کند دلدار را آگه کنید

زینهار ای دوستان جان من و جان شما

حافظ

یک شب آتش در نیستانی فتاد
سوخت چون اشکی که بر جانی فتاد.....

 

[naghmeirani]

یک شب آتش در نیستانی فتاد
سوخت چون اشکی که بر جانی فتاد.....

در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست

ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی

 

[shokraneh.28]

در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست

ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی
بشنو از نی چون حکایت می کند
کز جدایی ها شکایت می کند...

 

[naghmeirani]

ما را همه شب نمی‌برد خواب


ای خفته روزگار دریاب

 

[shokraneh.28]

ما را همه شب نمی‌برد خواب


ای خفته روزگار دریاب

روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم....

 

[naghmeirani]

روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم....

هان مشو نومید چون واقف نه‌ای از سر غیب

باشد اندر پرده بازی‌های پنهان غم مخور

 

[vergilangleos]

گلی که بو نداره خار ازو بههمو خارای سر دیوار ازو به

 

[naghmeirani]

گلی که بو نداره خار ازو به همو خارای سر دیوار ازو به

در جام لاله و قدح گل غریب بود

در دور عارض تو به مصرف رسید رنگ

صائب

 

[shokraneh.28]

در جام لاله و قدح گل غریب بود

در دور عارض تو به مصرف رسید رنگ

صائب

گفتم غم تو دارم، گفتا غمت سرآید
گفتم که ماه من شد، گفتا اگر برآید

 

[naghmeirani]

گفتم غم تو دارم، گفتا غمت سرآید
گفتم که ماه من شد، گفتا اگر برآید

هست در زنجیر زلف دلربایت دل فراخ

لیک دل همچون دل ریش من دلتنگ ، تنگ

خواجو کرمانی

 

[shokraneh.28]

هست در زنجیر زلف دلربایت دل فراخ

لیک دل همچون دل ریش من دلتنگ ، تنگ

خواجو کرمانی

این کیست این، این کیست این شیرین و زیبا آمده
سرمست و نعلین در بغل در خانه ی ما آمده

خانه در او حیران شده، اندبیشه سرگردان شده
صد عقل و جان اندر پیش بی دست و بی پا آمده

مولانا

 

[mani24]

صلاح کار کجا و من خراب کجا


ببین تفاوت ره کز کجاست تا به کجا



دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس

کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا
حافظ

 

[baran72]

عقل را ره نبود بر در خلوتگه عشق
عام را بار نباشد به سراپرده خاص



ای بسا در گرانمایه که آید به کنار
تا درین بحر بود مردم چشمم غواص
​

 

[naghmeirani]

بی جمال عالم آرای تو روزم چون شب است
با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع

حافظ

 

[31434]

بی جمال عالم آرای تو روزم چون شب است
با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع

حافظ

ای که در زنجیر زلفت جان چندین آشناست
خوش فتاد آن خال مشکین بر رخ رنگین غریب

 

[baran72]

ای که در زنجیر زلفت جان چندین آشناست
خوش فتاد آن خال مشکین بر رخ رنگین غریب

آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند
در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا؟

 

[mani24]

آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند
در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا؟

او نيست كه در مردمك چشم سياهم​

تا خيره شود عكس رخ خويش ببيند​

اين گيسوي افشان بچه كار آيدم امشب​

كو پنجه او تا كه در آن خانه گزيند​

او نيست كه بويد چو در آغوش من افتد​

ديوانه صفت عطر دلاويز تنم را​

 

[mahdi26465]

او نيست كه در مردمك چشم سياهم​

تا خيره شود عكس رخ خويش ببيند​

اين گيسوي افشان بچه كار آيدم امشب​

كو پنجه او تا كه در آن خانه گزيند​

او نيست كه بويد چو در آغوش من افتد​

ديوانه صفت عطر دلاويز تنم را​

کعبه یک سنگ نشانه ست که ره گم نشود.......................حاجی احرام دگر بند ببین یار کجاست

 

[mani24]

کعبه یک سنگ نشانه ست که ره گم نشود.......................حاجی احرام دگر بند ببین یار کجاست

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد

چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت

آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد

 

[mahdi26465]

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد

چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت

آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد

برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر.................................وه که با خرمن مجنون دل افکار چه کرد
فکر عشق آتش غم در دل حافظ زد و سوخت....................یار دیرینه نبینید که با یار چه کرد

 

[mani24]

برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر.................................وه که با خرمن مجنون دل افکار چه کرد
فکر عشق آتش غم در دل حافظ زد و سوخت....................یار دیرینه نبینید که با یار چه کرد

همچو صبحم یک نفس باقیست با دیدار تو​

​

چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع​

​

سرفرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین​

​

تا منور گردد از دیدارت ایوانم چو شمع​

​

آتش مهر تو را حافظ عجب در سر گرفت​

​

آتش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع​

​

 

[mahdi26465]

همچو صبحم یک نفس باقیست با دیدار تو​

​

چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع​

​

سرفرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین​

​

تا منور گردد از دیدارت ایوانم چو شمع​

​

آتش مهر تو را حافظ عجب در سر گرفت​

​

آتش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع​

​

حرف آخر شعرتون باید (ب) باشه دوست عزیز.

 

[mx_2000]

حرف آخر شعرتون باید (ب) باشه دوست عزیز.

ماییم و دلی و حسرت و ماتم و آه... یک سینه لبالب از غم و شوق گناه
یک روز هــــوای بستن دل به نگاه .... یکروز نگاه منتــــــــــظر مانده به راه

 

[mani24]

ماییم و دلی و حسرت و ماتم و آه... یک سینه لبالب از غم و شوق گناه
یک روز هــــوای بستن دل به نگاه .... یکروز نگاه منتــــــــــظر مانده به راه

این
درد را چگونه توانم نهان کنم
آندم که قلبم از تو بسختی رمیده است
این شعر ها که روح ترا رنج داده است
فریادهای یک دل محنت کشیده است
گفتم قفس ولی چه بگویم که پیش از این
آگاهی از دو رویی مردم مرا نبود
دردا که این جهان فریبای نقشباز
با جلوه و جلای خود آخر مرا ربود​

اکنون منم که خسته ز دام فریب و مکر
بار دگر به کنج قفس رو نموده ام
م.......​

 

[₪آمیتریس₪]

این
درد را چگونه توانم نهان کنم
آندم که قلبم از تو بسختی رمیده است
این شعر ها که روح ترا رنج داده است
فریادهای یک دل محنت کشیده است
گفتم قفس ولی چه بگویم که پیش از این
آگاهی از دو رویی مردم مرا نبود
دردا که این جهان فریبای نقشباز
با جلوه و جلای خود آخر مرا ربود​

اکنون منم که خسته ز دام فریب و مکر
بار دگر به کنج قفس رو نموده ام
م.......​

من از روييدن خار سر ديوار دانستم ... كه ناكس كس نمي گردد بدين بالا نشيني ها

(شرمنده پست اول رو نخونده بودم ، اصلاح شد )

 

[mani24]

ماهي هميشه تشنه ام

اي زلال تابناك

يك نفس اگر مرا به حال خود رها كني

ماهي تو جان سپرده روي خاك

فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب
چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را
ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است
به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را
من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم​

 

[mx_2000]

فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب
چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را
ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است
به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را
من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم​

طرف کرم ز کس نبست این دل پر امید من
گرچه سخن همی برد قصه من به هر طرف

(حرف آخر شعر بعدی باید ط باشد)