مشاعرۀ سنّتی

[901010]

شاید این جمعه بیاید شاید
پرده از چهره گشاید شاید

دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

 

[dr.known]

دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

نابرده رنج گنج میسر نمی شود
مزد ان گرفت جانبرادر که کار کرد

 

[901010]

نابرده رنج گنج میسر نمی شود
مزد ان گرفت جانبرادر که کار کرد

دل در این پیرزن عشوه گر دهر مبند
کاین عروسی است که در عقد بسی داماد است

 

[dr.known]

دل در این پیرزن عشوه گر دهر مبند
کاین عروسی است که در عقد بسی داماد است

تاتو نگاه میکنی کار من اه کردن است
ای بفدای چشم تو این چه نگاه کردن است

 

[901010]

تاتو نگاه میکنی کار من اه کردن است
ای بفدای چشم تو این چه نگاه کردن است

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

 

[dr.known]

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر ان ظلمت شب اب حیاتم دادند

 

[901010]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر ان ظلمت شب اب حیاتم دادند

دربندم از آن دو زلف بند اندر بند
نالانم از آن عقیق قند اندر قند
ای وعده فردای تو پیچ اندر پیچ
آخر غم هجران تو چند اندر چند

 

[dr.known]

دربندم از آن دو زلف بند اندر بند
نالانم از آن عقیق قند اندر قند
ای وعده فردای تو پیچ اندر پیچ
آخر غم هجران تو چند اندر چند

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل ادم بسرشتندو به پیمانه زدند

 

[901010]

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل ادم بسرشتندو به پیمانه زدند

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی

 

[dr.known]

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی

یکی روبهی دید بی دست و پای
فروماند در لطف و صنع خدای

 

[901010]

یکی روبهی دید بی دست و پای
فروماند در لطف و صنع خدای

یا رب این آتش که در جان من است
سرد کن زان سان که کردی بر خلیل

 

[dr.known]

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی

یوسف به این رها شدن از چاه دل مبند
اینبار میبرند که زندانی ات کنند

 

[901010]

یوسف به این رها شدن از چاه دل مبند
اینبار میبرند که زندانی ات کنند

دوش آن صنم چه خوش گفت در مجلس مغانم
با کافران چه کارت گر بت نمی پرستی

 

[dr.known]

دوش آن صنم چه خوش گفت در مجلس مغانم
با کافران چه کارت گر بت نمی پرستی

یک شبی پروانگان جمع امدند
در مضیفی طالب شمع امدند

 

[901010]

یک شبی پروانگان جمع امدند
در مضیفی طالب شمع امدند

دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر خویش مپیچ

 

[dr.known]

دوش آن صنم چه خوش گفت در مجلس مغانم
با کافران چه کارت گر بت نمی پرستی

یک شبی پروانگان جمع امدند
در مضیفی طالب شمع امدند

 

[*zahedan]

یک شبی پروانگان جمع امدند
در مضیفی طالب شمع امدند

دردت به دل خويش نهان کن که در اين باغ مجازي
طبيبي نتوان يافت که غم از دل بزدايد

 

[aynaz.m]

دردت به دل خويش نهان کن که در اين باغ مجازي
طبيبي نتوان يافت که غم از دل بزدايد

دیروز پرواز کردن بلد بودم
اما حالا پر پروازم شکسته و نمیتوانم از این قفس بگریزم

 

[aynaz.m]

دیروز پرواز کردن بلد بودم
اما حالا پر پروازم شکسته و نمیتوانم از این قفس بگریزم

می بریزید
در جامم که هنوز پر نشده چوب خط زندگیم
می بریزید
در جامم تا مست شوم و از خود بی خود شوم
می بریزید
در جامم تا با صدای بلند فریاد بزنم
اگر نمیتوانی دوست بداری کسی را حداقل احترام بگذار به احساس کسی

 

[*zahedan]

می بریزید
در جامم که هنوز پر نشده چوب خط زندگیم
می بریزید
در جامم تا مست شوم و از خود بی خود شوم
می بریزید
در جامم تا با صدای بلند فریاد بزنم
اگر نمیتوانی دوست بداری کسی را حداقل احترام بگذار به احساس کسی

يا رنگ غروبم من ، یا سرخی خونینم
شکل من اگر خواهی ، گه آنم و گه اینم
هر چند نی ام پنهان ، پنهان تو مرا خوانی
در پیش نگاه تو ، یک ذره ام ار دانی

 

[901010]

يا رنگ غروبم من ، یا سرخی خونینم
شکل من اگر خواهی ، گه آنم و گه اینم
هر چند نی ام پنهان ، پنهان تو مرا خوانی
در پیش نگاه تو ، یک ذره ام ار دانی

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما ر ا بس

 

[*zahedan]

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما ر ا بس

سينه مالامال درد است اي دريغا مرهمي
دل ز تنهايي به جان آمد خدا را همدمي

 

[امالیا]

سينه مالامال درد است اي دريغا مرهمي
دل ز تنهايي به جان آمد خدا را همدمي

یک ره به سوی طره ی سنبل نظر فکن
کاشفته است لیک نه چون روزگار ما

 

[F A R Z A N E]

یک ره به سوی طره ی سنبل نظر فکن
کاشفته است لیک نه چون روزگار ما

آنکه جانم شد نوا پرداز او
می سرایم قصه ای از ساز او

 

[901010]

یک ره به سوی طره ی سنبل نظر فکن
کاشفته است لیک نه چون روزگار ما

از شبنم عشق خاک آدم گل شد
صد فتنه و شور در جهان حاصل شد
سرنشتر عشق بر رگ روح زدند
یک قطره خون چکید و نامش دل شد

 

[امالیا]

از شبنم عشق خاک آدم گل شد
صد فتنه و شور در جهان حاصل شد
سرنشتر عشق بر رگ روح زدند
یک قطره خون چکید و نامش دل شد

دل تو را دادم چو دیدم روی تو
کز همه خوبان پسندیدم تو را

 

[*zahedan]

دل تو را دادم چو دیدم روی تو
کز همه خوبان پسندیدم تو را

انتظارت بر لب آورده همه جان مرا
میکشی پا از من و هم میبری آن مرا
باز گرد و باز هم جانم بگیر
هم بگیر این دین .هم ایمان مرا . . .

 

[امالیا]

انتظارت بر لب آورده همه جان مرا
میکشی پا از من و هم میبری آن مرا
باز گرد و باز هم جانم بگیر
هم بگیر این دین .هم ایمان مرا . . .

ای دوست بیازار مرا هر چه توانی
دل نیست اسیری که ز آزار گریزد

 

[F A R Z A N E]

ای دوست بیازار مرا هر چه توانی
دل نیست اسیری که ز آزار گریزد

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]دلخوشــــم با غـزلـــی تـــازه همینــــم کافیســـت[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]تــو مــــرا باز رســـاندی به یقینــــم کافیســـت[/FONT]​

 

[امالیا]

دلخوشــــم با غـزلـــی تـــازه همینــــم کافیســـت
تــو مــــرا باز رســـاندی به یقینــــم کافیســـت​

تو هم با سرو بالایی سری داری و سودایی
کمند آرزو بر جان من تنها نمی افتد