*** آرشیو اخبار تاریخ گذشته ***

[*** s.mahdi ***]

کشف ذرات آب در ماه

کشف ذرات آب در ماه

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91072516238
سه‌شنبه ۲۵ مهر ۱۳۹۱ - ۰۹:۳۹

پژوهش جدید محققان دانشگاه تنسی نشان داده که سطح ماه با دانه های شیشه‌ای خاک حاوی میزان قابل توجهی از آب پوشیده شده که می‌تواند از نظریه حیات انسانی در ماه حمایت کند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، محققان به بررسی نمونه‌های خاک جمع‌آوری شده از ماه توسط ماموریتهای آپولو پرداخته و دریافتند که آنها حاوی آب به شکل ترکیبات هیدروکسیل هستند.

به گفته دانشمندان، این آب به احتمال زیاد با جریان مداوم ذرات باردار منتشر شده از خورشید موسوم به باد خورشیدی بر روی سطح ماه شکل گرفته است.


این دیدگاه سنتی که ماه کاملا خشک است در سالهای اخیر با شواهد روز افزون از امکان شکل‌گیری قطرات یخی آب بر روی سطح این قمر کاملا تغییر یافته است.


در سال 2009 یک ماهواره ناسا در داخل یکی از دهانه های ماه سقوط کرده و تلی از غبار را به هوا بلند کرد که به گفته دانشمندان حاوی میزان غیر قابل انتظاری از یخ بود.

همچنین در آن زمان، میزان کوچکی از آب به شکل پودر و سنگ در لایه‌های خارجی ماه پیدا شده بود.


اگرچه این اکتشافات وجود آب در این قمر را اثبات کرد، اما مشکل موجود که ذهن دانشمندان را درگیر خود کرده، منشا پیدایش آن است.

پژوهش جدید این محققان اکنون نشان داده که این آب احتمالا روی سطح خود ماه بوجود آمده و توسط شهاب‌سنگها یا دیگر ضایعات فضایی به این همسایه نزدیک زمین منتقل نشده است.

باد خورشیدی یک جریان از ذرات در حال حرکت مداوم از سوی خورشید بوده که در زمین به دلیل وجود میدان مغناطیسی دفع می‌شوند اما ماه از چنین محافظی برخوردار نبوده و آنها را جذب می کند.


این محققان با آزمایش نمونه‌های خاک ماه دریافتند که آنها از ویژگی‌های شیمیایی مشابه با ذرات هیدروژن باردار موجود در بادهای خورشیدی برخوردارند.

این یافته‌ها نشان داده که هیدروژن موجود در سطح ماه بوسیله باد خورشیدی منتقل و پس از ترکیب با اکسیژن و تبدیل به هیدروکسیلها در خاک ذخیره شده است.

هیدروکسیلها ترکیبات شبیه به آب هستند که از یک اتم هیدرژن و یک اتم اکسیژن برخوردارند.

 

[*** s.mahdi ***]

پر ازدحام ترین سیستم سیاره‌یی کشف شد

پر ازدحام ترین سیستم سیاره‌یی کشف شد

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91072516533
سه‌شنبه ۲۵ مهر ۱۳۹۱ - ۱۲:۰۸


محققان نجوم آمریکا موفق به شناسایی سیستم سیاره‌ای بیگانه‌ای شامل پنج سیاره شدند که در فاصله ای 12 برابر کمتر از فاصله زمین تا خورشید به دور ستاره میزبان خود در حال گردش هستند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تلسکوپ فضایی کپلر ناسا از سال 2006 میلادی تاکنون بالغ بر دو هزار و 300 سیاره بالقوه را شناسایی کرده است و به طور همزمان بیش از 160 هزار ستاره را در جستجوی کوچکترین حرکت در نور خیره کننده ستارگان مورد رصد قرار می دهد.

محققان نجوم با استفاده از داده های تلسکوپ کپلر، سیستم سیاره‌یی در اطراف ستاره KOI-500‌ را در فاصله یک هزار و 100 سال نوری در صورت فلکی شلیاق (چنگ رومی) مورد بررسی قرار دادند.

جرم ستاره KOI-500‌ تقریبا معادل خورشید است، اما سه چهارم قطر خورشید را دارد و تنها یک میلیارد سال از عمر این ستاره می گذرد که یک چهارم عمر خورشید است.

این ستاره میزبان یک منظومه سیستم سیاره‌یی فوق العاده جمع و جور و کوچک شامل پنج سیاره در ابعاد 1.3 تا 2.6 برابر اندازه زمین است.

«دارین راگوزین» از محققان نجوم دانشگاه فلوریدا و سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می کند: تمامی پنج سیاره در منطقه ای 150 برابر کوچکتر از فاصله مداری زمین جمع شده و در حال چرخش به دور ستاره میزبان هستند.

این سیارات به قدری به ستاره میزبان خود نزدیک هستند که طول یک سال یا زمان چرخش به دور ستاره تنها 1.0، 3.1، 4.6، 7.1 و 9.5 روز به طول می انجامد.

این سیارات همچنین به قدری به هم نزدیک هستند که گرانش متقابل باعث کشیده شدن و هل دادن سیارات به سمت مدارهای یکدیگر می شود، با این وجود مدارهای هر پنج سیاره ثابت و بدون تغییر هستند.

جزئیات کشف پر ازدحام ترین سیستم سیاره ای 15 اکتبر (24 مهر) در نشست سالانه انجمن نجوم آمریکا در شهر رنو ایالت نوادا اعلام شد.

 

[*** s.mahdi ***]

لباس رباتیک جدید فضانوردان طراحی شد

لباس رباتیک جدید فضانوردان طراحی شد

» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91072214155
شنبه ۲۲ مهر ۱۳۹۱ - ۱۱:۵۹


محققان ناسا با همکاری یک گروه تحقیقاتی، پوشش رباتیک X1‌ را طراحی کرده اند که علاوه بر کمک به فضانوردان برای مقابله با اثرات بی وزنی می تواند برای افراد معلول نیز کارآیی داشته باشد.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «نیک رادفورد»، مدیر سابق پروژه پوشش رباتیک و سرپرست تیم تحقیقاتی ربات شبه انسانی ناسا تأکید می کند: پوشش X1 یکی از نمونه های کاربردی پروژه ربات شبه انسانی Robonanut‌ محسوب می‌شود که سال گذشته به ایستگاه فضایی بین المللی ارسال شد.

پوشش رباتیک X1 برای فضانوردان مانند یک دستگاه ورزشی عمل کرده و باعث مقاومت پا و مقابله با ضعف عضلانی ناشی از اثرات بی وزنی در فضا می شود. همچنین این پوشش می تواند از افراد معلول برای حفظ تعادل در هنگام ایستادن و راه رفتن روی زمین حمایت کند.

بسیاری از فناوری های به کار رفته در ساخت ربات شبه انسانی Robonanut‌ در طراحی پوشش رباتیک X1‌ نیز مورد استفاده قرار گرفته اند. این پوشش عملکرد شانه ها را تحت کنترل داشته و با دو بخش مجزا از پاهای کاربر در هنگام راه رفتن حمایت می کند.

دو بخش مجزا برای هر پا از 10 مفصل شامل چهار مفصل موتور دار برای باسن و زانو و شش مفصل غیر موتوری تشکیل شده است که حرکت گام به گام و خم کردن زانو را برای کاربر امکان پذیر می کند.

«رادفورد» خاطر نشان می کند: پوشش رباتیک X1 به ویژه در مأموریت های آتی به مریخ و سیارات دیگر کاربرد خواهد داشت. در مأموریت های طولانی فضایی، فضانوردان نیاز دارند که روزانه حداقل دو تا سه ساعت تمرین کنند تا از ضعف عضله و مشکلات استخوانی ناشی از حالت بی وزنی در گرانش صفر پیشگیری کنند.

انجام تمرینات توانبخشی در فضا نیازمند تجهیزات خاصی است. فضانوردان مستقر در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS)‌ از تجهیزاتی به وزن 907 کیلوگرم استفاده می کنند که امکان استفاده از آنها در مأموریت هایی مانند سفر به مریخ با وجود کپسول فضایی کوچک غیر ممکن است، درحالی که پوشش X1‌ تنها 25 کیلوگرم وزن داشته و فضانوردان می توانند به راحتی از آن استفاده کنند.

مذاکرات اولیه با مقامات ناسا برای ارسال پوشش X1‌ به ایستگاه فضایی و انجام آزمایش عملکرد دستگاه آغاز شده است؛ این مذاکرات دست کم دو سال به طول می انجامد.



پوشش رباتیک X1 مجهز به 10 مفصل



ارتقاء توان حرکتی معلولان با پوشش رباتیک X1



فناوری ربات شبه انسانی Robonanut2

 

[*** s.mahdi ***]

کشف نزدیک‌ترین سیاره زمین‌مانند فراخورشیدی

کشف نزدیک‌ترین سیاره زمین‌مانند فراخورشیدی

[h=1] کشف نزدیک‌ترین سیاره زمین‌مانند فراخورشیدی

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91072617260
چهارشنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۱ - ۱۱:۳۲



ستاره‌شناسان اروپایی در دستاورد جدید خود از کشف نزدیکترین سیاره شبیه به زمین در اطراف منظومه شمسی خبر داده‌اند.


به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، سیاره «آلفا قنطورس Bb» در نزدیکترین سیستم ستاره‌یی به منظومه شمسی موسوم به آلفا قنطورس قرار داشته که فاصله آن با ما 3.4 سال نوری است.


اگرچه سطح این سیاره با 2200 درجه به قدری داغ است که احتمالا سطح آن شبیه به گدازه مذاب باشد چرا که در فاصله بسیار نزدیکی از ستاره میزبان خود قرار داشته و مدار کامل آن تنها چند روز به طول می‌انجامد.


ستاره‌شناسان همچنین کشف کرده‌اند که احتمالا سیارات دیگری در اطراف این ستاره موسوم به آلفا قنطورس B وجود داشته که به دلیل فاصله بیشتر ممکن است از آب و دیگر شرایط برای حیات برخوردار باشند.


این امر بدین معنی است که در این منظومه ستاره‌یی احتمالا سیاره دارای شرایط مناسب در فاصله بسیار نزدیکتری از تصورات ستاره شناسان قرار داشته است.


این سیستم به قدری نزدیک بوده که از برخی از مناطق جنوبی زمین می‌توان ستاره آلفا قنطورس B را بدون نیاز به تلسکوپ در آسمان مشاهده کرد. اما فاصله آن به قدری هست که سفر احتمالی به آن با فناوری امروزی دهها هزار سال به طول بیانجامد.


این در حالی است که در حال حاضر دانشمندان به ناسا و سازمان فضایی اروپا برای ساخت یک موشک با قابلیت پرواز به سوی این سیستم برای بررسی نزدیکتر فشار وارد کرده‌اند.


دانشمندان اروپایی و آمریکایی در حال رقابت برای شناسایی نزدیکترین و شبیه‌ترین سیارات فراخورشیدی هستند. تاکنون دانشمندان توانسته‌اند 842 مورد از آنها را شناسایی کنند اما تصور بر این است که تعداد آنها چندین میلیارد است.


به گزارش ایسنا، این سیاره جدید بخشی از یک سیستم سه ستاره‌یی آلفا قنطورس A، B و یک ستاره دورتر پروکسیما قنطورس است. سیستم‌های دو یا چند ستاره‌یی در جهان بسیار رایجتر از سیستمهای تک ستاره‌یی مانند منظومه شمسی هستند.


این سیاره از کوچکترین جرم در میان سیارات کشف شده تا کنون در خارج از منظومه شمسی برخوردار است. جرم این سیاره حدود 1.1 برابر اندازه زمین است که از نظر اندازه بسیار مشابه زمین است.


این پژوهش در مجله نیچر منتشر شده است.

 

[*** s.mahdi ***]

کشف منبع جدید پرتوهای کیهانی پس از یک قرن

کشف منبع جدید پرتوهای کیهانی پس از یک قرن

[h=1] کشف منبع جدید پرتوهای کیهانی پس از یک قرن

[/h] » سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91072617527
چهارشنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۱ - ۱۴:۴۱

دانشمندان با استفاده از ماهواره نجومی اشعه ایکس XMM-Newton‌ موفق به کشف منبع جدیدی از پرتوهای کیهانی شدند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، یکصد سال قبل فیزیکدان اتریشی، «ویکتور فرانتس هس» وجود اشعه یونیزان از منشاء فرا زمینی را کشف کرد و آن را پرتوهای کیهانی نامید.

ستارگان خاص در پایان عمر خود منفجر شده و به یک ابرنواختر تبدیل می شوند؛ ماده آنها با سرعت مافوق صوت خارج و باعث تولید امواج ضربه‌ای می‌شود که باعث سرعت بخشیدن به ذرات می‌شود.

در نهایت برخی از هسته‌های اتمی با بدست آوردن انرژی جنبشی بسیار زیاد، وارد جو زمین می‌شوند.

اما یافته جدید محققان با استفاده از ماهواره نجومی اشعه ایکس XMM-Newton ‌نشان می‌دهد که منشأ این پرتوها از پرتوهای کیهانی ناشی از انفجار ابرنواخترها کاملا متفاوت است.

این پرتوهای کیهانی در تعامل با اتم‌های گاز اطراف باعث تولید اشعه ایکس می شوند. این ذرات در مجاورت خوشه قوس و نزدیک به مرکز کهکشان راه شیری، در شوک موج تولید شده توسط ده ها هزار ستاره جوان با سرعتی معادل 700 کیلومتر در ساعت، با شتاب در حال حرکت هستند.

این نخستین بار است که یک منبع عمده پرتوهای کیهانی با انرژی کم خارج از منظومه شمسی کشف می‌شوند.

یافته جدید نشان می‌دهد که امواج ضربه‌ای ابرنواخترها تنها عامل شتاب هسته‌های اتمی در کهکشان نیستند؛ همچنین نتایج بدست آمده می تواند امکان شناسایی منابع جدید یون ها در فضای میان ستاره ای و درک بهتر تأثیرات این ذرات پر انرژی در شکل گیری ستارگان را فراهم کند.

نتایج این مطالعه در مجله Astronomy & Astrophysics (نجوم و اخترفیزیک) منتشر شده است.

 

[*** s.mahdi ***]

کشف شواهد تازه از منشأ شکل‌گیری ماه

کشف شواهد تازه از منشأ شکل‌گیری ماه

[h=1] کشف شواهد تازه از منشأ شکل‌گیری ماه
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91072717760
پنجشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۱ - ۱۱:۲۶

مطالعه جدید صورت گرفته توسط محققان آمریکایی، شواهد بیشتری از فرضیه شکل گیری ماه در اثر یک برخورد عظیم را ارائه می‌کند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بر اساس فرضیه برخورد بزرگ (Giant Impact)‌ که در سال 1975 مطرح شده است، ماه در اثر برخورد سیاره‌ای در اندازه مریخ به نام «تیا» با زمین شکل گرفته است.

محققان دانشگاه واشنگتن با همکاری موسسه اقیانوس شناسی اسکریپس، نمونه سنگ های جمع آوری شده در مأموریت آپولو ناسا، همچنین شهاب سنگ های متعلق به ماه را برای یافتن نشانه هایی از عنصر روی مورد بررسی قرار داده و دریافتند که نسبت ایزوتوپ های سنگین به سبک بسیار بیشتر از نمونه های زمین است.

این یافته نشان می دهد که ماه در اوایل شکل گیری خود شاهد تبخیر گسترده ناشی از یک برخورد عظیم بوده است.

در اوایل شکل گیری ماه، سطح آن برای تبخیر روی به اندازه کافی گرم بوده است و یک برخورد بزرگ، یکی از مواردی است که می تواند چنین حراراتی را تولید کند.

«فدریک موینیر» استادیار علوم سیاره ای در دانشگاه واشنگتن تأکید می کند: چیزی که ما کشف کردیم این نکته است که کاهش (ایزوتوپ های سبک) روی در ماه ناشی از تبخیر بوده است.

«موینیر» در تحقیقات خود به همراه «راندال پانیلو» و «جیمز دی» از محققان موسسه اقیانوس شناسی اسکریپس دریافتند که نسبت روی-66 به روی-64 در سنگ های ماه سه تا چهار برابر بیشتر از زمین یا مریخ است.

این نسبت در زمین و مریخ به ترتیب 0.25 تا 0.27 واحد در هزار است، اما در ماه 1.3 تا 1.4 واحد در هزار است.

تقریبا تمامی نمونه سنگ های جمع آوری شده از بخش های مختلف ماه دارای نسبت مشابهی ایزوتوپ های سنگین به ایزوتوپ های سبک هستند.

دانشمندان تأکید می‌کنند که مقادیر عظیمی از آب موجود در ماه تبخیر شده و این تبخیر احتمالا بدلیل حرارت زیاد ناشی از همین برخورد بوده است، با این حال نشانه هایی از وجود آب در برخی از سنگ های متعلق به قمر زمین مشاهده شده است.

در مأموریت ماهواره سنجش (Sensing Satellite) در سال 2009 شواهدی از وجود آب در ماه بدست آمد و کاوشگر فضایی چاندرایان-1 هند نیز موفق به کشف هیدروکسیل بعنوان یک ترکیب اکسیژن-هیدروژن سازنده آب شد.

جزئیات این کشف در مجله Nature‌ به چاپ رسیده است.

 

[*** s.mahdi ***]

حفاری «کنجکاوی» و کشف اشیاء درخشان در مریخ

حفاری «کنجکاوی» و کشف اشیاء درخشان در مریخ

[h=2] حفاری «کنجکاوی» و کشف اشیاء درخشان در مریخ
[/h]

دستورات برای جمع‌آوری سومین نمونه از خاک سیاره سرخ بزودی برای مریخ نورد «کنجکاوی» ارسال می‌شود.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مریخ نورد «کنجکاوی» در حال حاضر در منطقه «راکنست» (Rocknest) حضور دارد و در تصاویر ارسالی چندین شیء درخشان مشاهده شده است.

بر اساس اعلام ناسا، اشیاء درخشانی که در این منطقه مشاهده شده اند، احتمالا بخش‌هایی از بدنه مریخ نورد رباتیک هستند و محققان قصد ندارند نمونه اضافی را به همراه خاک مریخ وارد ابزار تجزیه و تحلیل «کنجکاوی» کنند.

به همین دلیل دستور دور ریختن دومین نمونه خاک جمع آوری شده در تاریخ 12 اکتبر برای مریخ نورد ارسال شده است.

محققان مرکز کنترل مأموریت «کنجکاوی» ناسا قصد دارند دستورات جدیدی را به ابزار خاکبرداری رباتیک مریخ نورد برای جمع آوری سومین نمونه خاک ارسال کنند.

نخستین نمونه خاک جمع آوری شده توسط یکی از ابزار تجزیه و تحلیل داخلی مریخ نورد، موسوم به «ابزار شیمی و کانی شناسی» (CheMin) مورد بررسی قرار می گیرد؛ پس از تخلیه ابزار خاکبرداری و جمع آوری نمونه خاک جدید، سومین نمونه نیز توسط ابزار «آنالیز نمونه در مریخ» (SAM)‌ مورد ارزیابی قرار می گیرد.

با این حال اشیاء درخشان دیگری بر سطح سیاره سرخ مشاهده شده اند و با توجه به وجود این اشیاء در نزدیکی کلوخ های خاک، از احتمال ماهیت مریخی آنها خبر می دهند. تصاویر بیشتری از اشیاء درخشان توسط مریخ نورد تهیه شده است و بررسی آنها بزودی آغاز می شود. ​

 

[*** s.mahdi ***]

انتشار موج پلاسمای خورشیدی بزرگتر از زمین

انتشار موج پلاسمای خورشیدی بزرگتر از زمین

[h=1] انتشار موج پلاسمای خورشیدی بزرگتر از زمین

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91073019572
یکشنبه ۳۰ مهر ۱۳۹۱ - ۱۲:۲۳



رصدخانه دینامیک خورشیدی روز جمعه (28 آبان) موفق به ثبت یک موج غول‌پیکر پلاسمای فوق داغ از سطح خورشید شده که بسیار بزرگتر از زمین بوده است.


به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این برآمدگی در ساعت 08:15 به وقت گرینویچ رخ داده و با جزئیات دقیق توسط دوربین‌های وضوح بالای ماهواره ناسا پیش از ورود به فضا ثبت شده است.


این فرایند از زمان ظهور تا خارج شدن از میدان دید 10 ساعت بطول انجامید.


در تصویر ناسا این برآمدگی خورشید به شکل یک موج نارنجی قرمز از یخش پایین راست ستاره به نمایش درآمده است.


این برآمدگی‌ها در حقیقت انفجار پلاسمای باردار خورشیدی بوده که به شکل کمان از لبه خورشید در منظر فضاپیماها و تلسکوپ‌ها خارج می‌شود.


این سازه‌ها توسط میدان مغناطیسی شدید شکل می‌گیرند. برخی از آنها از عمر کوتاه و چند دقیقه‌ای و برخی دیگر از ثبات بیشتر با طول مدت چندین ساعت تا چندین روز برخوردارند.


خورشید در حال حاضر در یک مرحله فعال از دوره هواشناسی خورشیدی 11 ساله خود قرار داشته و انتظار می رود در سال 2013 به اوج فعالیت خود برسد.

 

[*** s.mahdi ***]

نمایش جدید ناسا از حلقه‌های تاجی در «خورشید متحرک»

نمایش جدید ناسا از حلقه‌های تاجی در «خورشید متحرک»



» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91073019546

یکشنبه ۳۰ مهر ۱۳۹۱ - ۱۲:۰۴

ناسا اخیرا یک فیلم ویدیویی از انفجارهای چشمگیر بر روی سطح خورشید را منتشر کرده که توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی ثبت شده است.


به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این ماهواره بصورت مداوم فعالیت‌های خورشید را در تلاش برای کمک به درک بهتر دانشمندان و پیش‌بینی هواشناسی فضا و زمین پیگیری می‌کند.


دانشمندان در بررسی این تصاویر و فیلم از *****های متحرک برای پیگیری انفجارها استفاده می‌کنند که اغلب نتایج مسحورکننده‌ای را بدنبال دارد.


انفجارهای سطحی به نمایش درآمده در این فیلم بیشتر حلقه‌های تاجی یا همان کمانهای عظیم و زیبای مواد خورشیدی هدایت شده با میدانهای مغناطیسی در جو خورشید هستند.


*****های متحرک به توضیح بهتر حلقه‌های تاجی با ایجاد یک تضاد بزرگتر میان انفجارها و دیگر مواد در این فیلم کمک کرده که توسط استودیوی تجسم علمی ناسا ساخته شده است.


افکتهای این *****ها باعث نمایش خورشید به رنگ بنفش در مقایسه با رنگ نارنجی روشن حلقه‌ها شده‌اند.

انفجارهای سطح خورشیدی به رنگهای زرد و قرمز برای پیگیری بهتر فعالیت مغناطیسی خورشید



ناسا در این ویدیو با عنوان «خورشید متحرک» نشان داده که چگونه این تصاویر باعث بهم آمیخته شدن علم و هنر شده است.


همچنین هدف بزرگتر این فیلم، اعطای درک بهتر به دانشمندان در مورد مسیرهای حلقه‌های تاجی بوده که در پیش‌بینی بهتر هواشناسی فضا و تاثیرات آن بر روی فضانوردان و ساکنان زمین کمک خواهد کرد.


انتهای پیام

حلقه‌های تاجی خورشیدی در «خورشید متحرک»

حلقه‌های تاجی خورشیدی در «خورشید متحرک»

حلقه‌های تاجی خورشیدی در «خورشید متحرک»

 

[رهاپرتو]

مرسییییییییییییییییییییییییی

 

[Amirali_31]

محافظت از فضانوردان در برابر پرتوهای کیهانی

محافظت از فضانوردان در برابر پرتوهای کیهانی

ماجراجویی فضانوردان در آن‌سوی جو زمین، باعث رویا‌رویی پرتوهای کیهانی می‌شود. به همین دلیل سازمان فضایی اروپا ـ اِسا ـ با تشکیل گروهی با همکاری شتاب‌دهنده ذرات GSI در آلمان، با آزمایش خاک ماه و مریخ به ‌بررسی امکان محافظت از فضانوردان در برابر پرتوها پرداختند.

در این پروژه دو ساله، مناسب‌ترین مواد برای محافظت از فضانوردان آینده، که به ماه، سیارک‌ها و مریخ اعزام می‌شوند، آزمایش شدند.

آلساندریا منیکوچی سرپرست این پروژه اظهارداشت: «ما در حال کار با مرکز مطالعات یون‌های سنگین هلمولتز در آلمان هستیم؛ این مرکز تنها مکان در اروپاست که ما را قادر به شبیه‌سازی انرژی بالای هسته اتم‌های سنگین موجود در تابش‌های کیهانی درون کهکشانی می‌سازد. ما موادی شامل آلومینیوم، آب، پلاستیک پلی‌اتیلن، ساختارهای چند لایه و شبیه‌سازی مواد ماه و مریخ را ارزیابی کردیم.»

فضا سرشار از ذرات باردار است، به این معنی که فضانوردان رسماً به‌عنوان افرادی طبقه‌بندی می‌شوند که در مواجهه با پرتوها در ردیف اول قرار می‌گیرند! فضانوردان ساکن در ایستگاه فضایی بین‌المللی به این دلیل که درون میدان مغناطیسی زمین در حرکت هستند، در برابر بخش عمده‌ای از پرتوهای فضایی محافظت می‌شوند. همان‌طور که از میدان مغناطیسی زمین بیرون می‌رویم، ضرورت استفاده از حفاظ‌های ضد پرتو، بیشتر خود را نشان می‌دهد.

پرتوهای فضایی، هم از خورشید و توفان‌های گاه و بیگاه آن سرچشمه می‌گیرد و هم از جایی در خارج از مرزهای منظومه خورشیدی ما.

آنها هسته‌های اتمی تولیدشده توسط ستاره‌های در حال مرگ هستند که با قرار گرفتن در میدان‌ مغناطیسی راه‌شیری، تحت تأثیر قرار گرفته و سرعت و مسیرشان عوض می‌شود.

آلساندریا افزود: «توفان‌های ذرات خورشیدی متشکل از ذرات پروتون‌ هستند که محافظت از فضانوردان در برابر آنها ساده است، اما چالش واقعی در مأموریت‌های اعماق فضا، پرتوهای کیهانی با منشأ درون کهکشانی است، که به‌علت انرژی بالای آنها به‌طور کامل قابل کنترل و مهار نیستند؛ اگر چه با افزایش فعالیت‌های خورشیدی سطح دریافتی آنها کاهش می‌یابد.

بیشتر آن‌ ذرات پروتون یا هسته‌های هلیوم هستند، اما حدود یک درصد از آنها اندازه‌ای بالغ بر اتم آهن یا حتی بزرگ‌تر دارند، که به اختصار HZE نامیده می‌شوند.

محافظت در برابر پرتوها ممکن است کاملاً هم عملی به‌نظر نرسد؛ چرا که متراکم‌تر و ضخیم‌تر بودن جنس حفاظ‌ها، همیشه به‌معنای بهتر بودن آنها نیست! برخورد HZE با سپرهای فلزی می‌تواند بارشی از پرتوهای ثانویه تولید کند که حتی مضرتر از خود پرتوها هم باشد.

آلساندریا در پایان گفت: «در کل به نظر می‌رسد هسته‌های اتمی مواد سبک‌تر، محافظت بهتری را فراهم می‌سازند. برای نمونه، آب و پلی‌اتیلن نسبت به آلومینیوم عملکرد بهتری دارند و مواد غنی از هیدروژن در این آزمایش‌ها پاسخ بهتری از یک دیواره ضخیم فلزی از خود نشان داده‌اند.»

کنجکاو

 

[*** s.mahdi ***]

چه اتفاقی برای حلقه های زحل افتاد؟

چه اتفاقی برای حلقه های زحل افتاد؟

---

در 1918 شعبده باز مشهور هری هادینی (Harry Houdini) زمانی که یک فیل 10000 پوندی را ناپدید کرد، تحییر بیش از 5200 نفر از حضار تأتر Hippodrome نیویورک را برانگیخت. اما ناپدید شدن یک جانور بزرگ در مقایسه با تردستی باشکوهی که در 11 آگوست در منظومه شمسی مان رخ داد چیزی نیست. در آن روز سیاره زحل بدون کمک گرفتن از ژوپیتر یا از اورانوس، سیستم حلقه ای 170000 مایلی خود را ناپدید ساخت.
چگونه یک سیاره منحصر گاز و بزرگ، بدون استفاده از چوب سحرآمیز، دود یا آینه توانست حجمی تقریباً معادل 35 میلیارد میلیارد تن از یخ و غبار و قطعات سنگ را ناپدید کند؟ زحل به تنهایی بدون متوسل شدن به رموز تردستی و جادوگری شاید هرگز قادر به انجام چنین شعبده بازی ای نمی شد. البته خوشبختانه، دوست عزیزمان لیندا اسپیلکر (Linda Spilker)، نماینده دانشمندان پروژه «عملیات زحل کاسینی» در آزمایشگاه JPL ناسا واقع در پاسادنا کالیفرنیا یک شعبده باز نیست.

اسپیلکر گفت: "زحل از زمانی که حلقه هایش شکل گرفته، ترفند «تقاطع حلقه صاف» را تقریباً هر 15 سال انجام می دهد. شاید از 4.5 میلیارد سال پیش، و هم اکنون به خوبی آن را انجام می دهد. ابزارهای شعبده بازی مورد نیاز برای انجام این تردستی عبارتند از: نور خالص خورشید، یک سیاره در حال چرخش، و سیستم حلقه ای اصلی که تقریباً 200 هزار مایل وسعت و 30 فوت ضخامت دارد."

تمام سیارات منظومه شمسی مان حول محور خودشان در حال چرخش و کمی منبسط می شوند. این تغییر ارتفاع سرانجام منجر می گردد تا ناحیه استوایی سیاره در برابر تابش مستقیم فوتون های جریان نور گسیل شده از خورشید بر روی یک خط قرار گیرد. که این پدیده با نام اکوئینوکس (equinox) یا اعتدال شب و روز خوانده می شود. بر روی زمین هر ساله این پدیده حدوداً در 21 مارس (اعتدالیه بهاره) و 22 سپتامبر (اعتدالیه پاییزه) رخ می دهد. بر روی زحل این پدیده حدود هر 15 سال زمینی اتفاق می افتد.
به گفته اسپیلکر: "هر زمان بر روی زحل اکوئینوکس اتفاق می افتد نور خورشید حلقه های نازک زحلی، حلقه های صاف، را تحت الشعاع قرار می دهد. نور منعکس شده از این باندهای بسیار باریک آنقدر کم است که حلقه ها به راحتی ناپدید می شوند و در واقع دیده نمی شوند."

زمانی که دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی مان در حال اجرای هزارمین جادوی خود در محو نمودن حلقه های صاف است، بینندگان این پدیده تنها از 400 سال پیش جستجوی آن را آغاز نموده اند. تا دسامبر 1612 گالیله (Galileo) به مدت دو سال بود که مشغول مطالعه زحل و "دو قمر بزرگ" آن (در واقع حلقه ها در هر دو طرف زحل با قمر های آن اشتباه گرفته شده بود) بود. گالیله با استفاده از تلسکوپ اولیه اش متوجه شده بود که این دو "قمر" مرتب باریکتر و باریکتر می شوند. پس از اینکه حلقه ها به طور کامل از عدسی ناپدید شدند، گالیله حیرت خودرا در مقاله ای ارائه کرد که در آن نوشته بود: "نمی دانم درباره این مورد بسیار حیرت آور و بسیار غیره منتظره و جدید چه بگویم!"

اسپیلکر گفت: " وقتی ما می دانیم که چگونه زحل حلقه های صاف خود را ناپدید می کند و باز هم مجذوب و حیرت زده آن هستیم، گالیله کاملاً حق داشت به خاطر حلقه ها حیرت زده شود؛ زمان اکوئینوکس زمان مناسبی برای ماست تا چیزهای بیشتری فراگیریم." یک «تقاطع حلقه صاف» فرصت بی نظیری برای دانشمندان فراهم می کند. تابش نور خورشید به حلقه ها با زاویه 90 درجه می تواند آنها را روشن ساخته و سایه دار نماید، در نتیجه منجر به آشکار ساختن ساختارهای موجود در حلقه و عجیب ترین منظره هایی می شود که قبلاً دیده نشده است.
اسپیلکر می گوید: "مدار زحل، زحل را به خورشید بسیار نزدیک کرده به طوری که حتی با بهترین تلشکوپ ها نیز دیدن آن بینهایت مشکل است. خوشبختانه ما کاسینی را در خط مقدم داریم."

تصویری از فضاپیمای کاسینی در نزدیکی زحل

فضاپیمای کاسینی در طول پنج سال گذشته مشغول رصد زحل، قمرها و حلقه های اطراف این سیاره بوده است. تجهیزات این فضاپیما قمرها و حلقه های جدیدی از این سیاره کشف نموده است، همچنین طرز نگاه ما به سیستم حلقه ای زحل را نیز تغییر داده است. تجهیزات حرارتی کاسینی در دوره اکوئینوکس، موظف به اندازه گیری درجه حرارت هردو طرف حلقه ها در حیبن غروب خورشید، سرد شدن حلقه ها و ورود آنها به تغییرات فصلی است. دوربین کاسینی در جستجوی جلوه های توپوگرافی[1] در حلقه ها نظیر قمرهای کوچک و پیچیدگی ای احتمالی حلقه ای هست که فقط در دوره اکوئینوکس قابل مشاهده می باشد. در حالی که تجهیزات ماوراء بنفش و نزدیک به مادون قرمز در حال تعقیب و بررسی تغییرات فصلی بر روی سیاره خواهند بود.
اسپیلکر: "مسأله مهم این است که مطمئن نیستیم چه چیزی پیدا خواهیم کرد. زحل هم مثل هر شعبده باز دیگری، در تحت تاثیر قرار دادن، هرگز شکست نخواهد خورد."
عملیات هیوجنز کاسینی (Cassini-Huygens) یک پروژه مشترک بین ناسا، ESA (آژانس فضایی اروپا) و آژانس فضایی ایتالیاست. طراحی، ساخت، ارتقاء و هماهنگی های مدارپیمای کاسینی در آزمایشگاه JPL ناسا انجام گرفت. JPL این عملیات را برای هیئت مدیره ماموریت های علمی در مرکز مدیریت ناسا واقع در واشنگتن اداره می کند.
اطلاعات بیشتر در مورد عملیات کاسینی در سایتhttp://www.nasa.gov/cassini یا سایت http://saturn.jpl.nasa.gov در دسترس می باشد.


منبع : سایت نجوم ایران

 

[M@TI$A]

بسيار جالب بود دوست عزيز

 

[*** s.mahdi ***]

انتشار فوران کیهانی به طول دو میلیون سال نوری

انتشار فوران کیهانی به طول دو میلیون سال نوری

[h=1] انتشار فوران کیهانی به طول دو میلیون سال نوری

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 91080301819
چهارشنبه ۳ آبان ۱۳۹۱ - ۱۰:۱۹

رد فوران ماده کیهانی که در حال حرکت با سرعتی نزدیک به سرعت نور است، شباهت زیادی به الگوهای اگزوز جت‌های جنگنده دارد که ردی سفید رنگ را در آسمان به جای می‌گذارند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این تصویر توسط آرایه تلسکوپ رادیویی CSIRO استرالیا تهیه شده و طول موج‌های رادیویی فوران کهکشانی را به وضوح نشان می‌دهد.

فوران کیهانی با درخشندگی معادل قدرت 10 تریلیون ستاره به نام PKS 0637-752 نامگذاری شده است و به نظر می رسد که یک کهکشان اولیه با سیاهچاله پر جرمی در مرکز باشد.

این جریان فوران کهکشانی به طول بیش از دو میلیون سال نوری بیش از 20 برابر بزرگتر از کهکشان راه شیری است و از یک کوازار دوردست که حدود شش میلیارد سال پیش شکل گرفته است، نشأت می‌گیرد.

حرکت و چرخش گاز و غبار در زمان سقوط درون سیاهچاله مانند پایین کشیده شدن آب بداخل وان حمام است.

حرکت مارپیچی، شتاب ذرات باردار را مشابه نسخه کیهانی برخورد دهنده بزرگ هادرونی افزایش داده و باعث فوران پرتوهای پرقدرت می‌شود.


ساختار نقطه مانند در قسمت ابتدای فوران کهکشانی باعث شگفتی دانشمندان شده است؛ این ساختار که اصطلاحا «گره» (knots) نامیده می‌شود، بدرستی شناخته نشده است، اما به نظر می رسد که بخش های جدا شده فوران با فاصله 160 تا 360 هزار سال نوری از یکدیگر را نشان می‌دهد.

الگوی عجیب نشان می‌دهد که فوران کهکشانی احتمالا بصورت دوره‌ای روشن و خاموش می‌شود یا نوعی از امواج شوک باعث ایجاد این گره‌ها می‌شوند.

نتایج این یافته جدید در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.

 

[*** s.mahdi ***]

مأموریت «کشف آب» برای تحقق رؤیای سکونت در ماه

مأموریت «کشف آب» برای تحقق رؤیای سکونت در ماه

[h=1] مأموریت «کشف آب» برای تحقق رؤیای سکونت در ماه

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91080301649

چهارشنبه ۳ آبان ۱۳۹۱ - ۰۸:۲۱

آژانس فضایی اروپا مأموریت کشف نشانه‌های وجود آب بر روی ماه را بزودی آغاز می‌کند که در صورت نتیجه‌بخش بودن می‌توان به ایجاد سکونتگاه دائم بر سطح قمر زمین امیدوار بود.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مأموریت 800 میلیون دلاری آژانس فضایی اروپا (ESA) برای سال 2018 میلادی برنامه ریزی شده و قرار است یک کاوشگر رباتیک با فرود بر سطح ماه، یافتن نشانه‌هایی از وجود یخ در دو قطب و سایه دریچه‌های برخوردی را آغاز می‌کند.


به گفته دانشمندان، با توجه به دشوار و پر هزینه بودن انتقال آب از زمین، یافتن یک منبع مطمئن در ماه می تواند امکان حضور طولانی تر فضانوردان در فضا را فراهم کند.

«سیمون شریدان» از محققان دانشگاه اوپن انگلیس و یکی از اعضای تیم طراحی تجهیزات این کاوشگر تأکید می‌کند: در این پروژه قصد داریم منابع احتمالی آب بر سطح ماه را برای فراهم شدن امکان اقامت فضانوردان مورد بررسی قرار دهیم.

شواهدی از وجود ذخائر گسترده مواد شیمیایی فرار مانند آب توسط مدارگردهای مختلف بدست ‌آمده است و این پروژه نخستین مأموریت اکتشافی زمینی در دو قطب ماه محسوب می‌شود.

 

[*** s.mahdi ***]

موفقیت دانشمند ایرانی ناسا در ابداع شیوه جدید ثبت امواج گرانشی

موفقیت دانشمند ایرانی ناسا در ابداع شیوه جدید ثبت امواج گرانشی

[h=1] موفقیت دانشمند ایرانی ناسا در ابداع شیوه جدید ثبت امواج گرانشی

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91080502885
جمعه ۵ آبان ۱۳۹۱ - ۱۰:۴۸

فیزیکدان ایرانی ناسا در حال ارائه یک شیوه جدید تداخل اتمی است که ممکن است از حساسیت کافی برای ثبت امواج گرانشی برای اولین بار برخوردار باشد.


به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، امواج گرانشی از مهمترین بخش‌های فیزیک بوده که توسط آلبرت انیشتین در سال 1916 در بخشی از نظریه نسبیت مطرح شده است و می‌تواند در حل بسیاری از معماهای کنونی در مورد منشأ جهان کارساز باشد.


دکتر بابک سیف، فیزیکدان مرکز گودارد ناسا با همکاری محققان دانشگاه استنفورد موفق به دریافت کمک هزینه ناسا برای ارتقای این فناوری انقلابی در زمینه اپتیک اتمی شده است.


امواج گرانشی به امواجی در فضای زمان پیوسته گفته می‌شود که ناشی از حوادث فاجعه بار مانند برخورد ستاره‌های عظیم‌الجثه یا مهبانگ هستند. بررسی این امواج می‌تواند اطلاعات بسیاری در مورد همه‌چیز از سیاه‌چاله‌ها گرفته تا لحظات آغازین پس از انفجار بزرگ ارائه کند.


مشکل دانشمندان این است که این امواج بسیار کم نور بوده و در زمان عبور زمین از میان یکی از آنها با عرض کمتر از یک اتم منبسط و منقبض می‌شود. این واکنش بسیار کوچک حتی با حساسترین ابزارهای موجود نیز غیر قابل شناسایی است و دکتر سیف و همکارانش در تلاش برای ساخت یک تداخل‌سنج با قابلیت استفاده از اتم به جای نور برای تولید یک آشکارساز فوق‌حساس هستند.


قدرت یک تداخل‌سنج اتمی به دقت آن است و اگر مسیر اتم حتی یک پیکومتر نیز تغییر کند، این دستگاه قادر به شناسایی تفاوت آن خواهد بود.


سیف اظهار کرد: با توجه به این دقت سطح اتمی، شناسایی امواج گرانشی یکی از اولین کاربردهای علمی این فناوری در فضا است.


یک دستگاه تداخل‌سنج می‌تواند تغییرات بسیار کوچک را با دقت بسیار زیاد شناسایی کند. نمونه قدیمی آن از نور استفاده کرده و همچنین ابزارهایی مانند امواج رادیویی، پرتو ایکس و دیگر امواج در آن قابل استفاده است.


کارکرد این دستگاه بدین گونه است که یک پرتو نور از میان یک شکافنده پرتو عبور کرده و به دو پرتو جدید تجزیه می‌شود.


یکی از این پرتوها از مسیر اصلی حرکت کرده و دیگری در یک زاویه 90 درجه ارسال می‌شود.


این پرتوها در آینه منعکس شده و دوباره به محل اول خود بازمی‌گردند و سپس شکافنده پرتو هر دو را به سوی یک آشکارساز هدایت می‌کند. امواج سازنده دو پرتو سپس با یکدیگر تداخل داشته و یک الگو را شکل می‌دهند.


بخش هوشمندانه در این تداخل‌سنج جدید این است که اگر چیزی در یکی از این پرتوها تداخل ایجاد کرده و برای مثال مسافت طی شده تغییر بسیار کوچکی داشته باشد، می‌تواند الگوی نهایی را تغییر دهد که دانشمندان می‌توانند از طریق آن اندازه بزرگی تغییر را استنباط کنند.


حساسیت این دستگاه به طول موج مورد استفاده، مسافت طی شده و ثبات دستگاه بستگی دارد.


در تداخل‌سنج اتمی، تیم دکتر سیف در حال بررسی یکی از ویژگی‌های عجیب مکانیک کوانتومی هستند که طبق آن اگر یک اتم تا نزدیکی صفر مطلق سرد شود، ویژگی‌های یک موج را خواهد گرفت.


این تیم قصد دارد تا یک ابر از اتم‌های روبیدیوم خنثی را در یک برج ریزشی 10 متری در آزمایشگاه فیزیک دانشگاه استنفورد وارد کنند. اتم ها در زمان افتادن مورد تابش یک لیزر برای خنک‌سازی و انتشار آنها قرار می‌گیرند.


محققان امیدوارند که این دستگاه نه تنها به اندازه کافی برای شناسایی امواج گرانشی حساس باشد، بلکه برای جهت‌یابی فوق دقیق هواپیماها، زیردریایی‌ها و کاوشگرهای سیارکی مورد استفاده قرار بگیرد. در صورت موفقیت‌آمیز بودن این شیوه، این محققان قصد دارند که آنرا برای یک ماموریت فضایی شامل سه کاوشگر در حال پرواز در یک شکل مثلثی 500 تا 5000 کیلومتری برای ایجاد یک تداخل‌سنج اتمی بزرگتر با حساسیت بیشتر منطبق کنند.

 

[*** s.mahdi ***]

کشف گاز مربوط به موجودات زنده در مریخ

کشف گاز مربوط به موجودات زنده در مریخ

[h=2] کشف گاز مربوط به موجودات زنده در مریخ/ وجود نوعی حیات در سیاره سرخ
[/h]

اکتشافهای تازه مریخ نورد کنجکاوی در سیاره سرخ جنب و جوشی در جامعه علمی ایجاد کرده، چرا که کشف کرده است که در مریخ گاز متان یا همان گاز مربوط به موجودات زنده وجود دارد. به گزارش خبرگزاری مهر، مریخ نورد کنجکاوی ناسا با استفاده از ابزارهای تحلیل نمونه خود به این کشف رسیده است که در سیاره مریخ گاز بیوتیک متان وجود دارد.
اگرچه متان می تواند توسط مکانیسمهای زمین شناسی هم تولید شود، اما اغلب وجود آن را به ارگانیسمهای زنده نسبت می دهند. این کشف توجه بسیاری از دانشمندان را که فکر می کنند یافتن متان در مریخ به این معنا است که در این سیاره حیات وجود دارد به خود جلب کرده است.
ممکن است این نوع حیات الزاماً به معنای موجودات فرازمینی نباشد اما واقع بینانه تر می توان این شکل از حیات را میکروبهای کوچک دانست که شبیه باکتریهای زمین است و می توانند این نوع گاز را از خود آزاد کنند.
مهمترین علمکرد ابزار تجزیه و تحلیل نمونه مریخ نورد کنجکاوی تحلیل گازهایی است که درحال حاضر به عنوان نمونه توسط این مریخ نورد گرفته شده است. این ابزار نیمی از وزن یک تنی مریخ را دربرگرفته است.

​

این ابزار توسطه مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا طراحی و تولید شده است و گازهای اتمسفر و نمونه هایی از خاک مریخ را گرفته و بررسی می کند. هدف اصلی این ابزار یافتن نمونه هایی است که در آنها عنصر کربن وجود دارد که متان هم یکی از آنها است. از آنجا که کربن یکی از سنگ بناهای وجود حیات اورگانیک است، یافتن آن در مریخ می تواند نشاندهنده این مسئله باشد که نوعی از حیات در مریخ وجود دارد.

این ابزار نمونه گیری مریخ نورد ناسا دارای یک وب سایت اینترنتی است که توسط مرکز پرواز فضایی گودارد اداره می شود. در این وب سایت آمده است که تعیین میزان کربن راه خوبی برای شناخت زمینی است که کنجکاوی روی آن فرود آمده، یعنی دهانه برخوردی گیل را با این روش می توان بهتر شناخت. اگر این مریخ نورد در سطح مریخ به مواد ارگانیک برخورد کند، باید تحقیقات بیشتری درباره ماهیت این ماده و یا مواد ارگانیک صورت گیرد.
این درحالی است که اگر کنجکاوی در مریخ کربن پیدا نکند قرار است زمین را حفر کرده تا ملکول ارگانیک بیابد.
براساس اظهارات کریس مک کی به عنوان کارشناس مریخ که در مرکز تحقیقات آمس ناسا کار می کند، بزرگترین پرسش درباره گاز متان مریخ وجود آن نیست بلکه میزان تغییرات آن است. دانشمندان از سالهای پیش می دانستند که ارگانیکهای که روی سطح مریخ قرار می گیرند به علت اشعه های ماورا بنفش خورشید به متان تبدیل می شوند.
مک کی اظهار داشت که این امر بدان معنا است که از دانشمندان انتظار می رفت که متان را در برخی از سطوح مریخ پیدا کنند اما وجود آن در یک قسمت در هر یک میلیارد قسمت پیش بینی شده بود. اگرچه کنجکاوی تاکنون تغییرپذیری متان در مریخ را پیدا نکرده است.

وی افزود: گاز متان در مریخ دارای عمر 300 ساله است و نباید چندان متغیر باشد. اگر این تغییر پذیری مشاهده شود، بسیار دشوار است که بتوانیم این نظریه را توضیح دهیم.
دانشمندان پروژه کنجکاوی در آینده این متان را مورد بررسیهای بیشتر قرار می دهد.
این مریخ نورد در هفته های اخیر درحال تجزیه و تحلیل نمونه های خاک مریخ بوده است.
طی مأموریت 2 ساله ، محققان از 10 ابزار کنجکاوی برای بررسی شرایط زیست محیطی مناسب در مریخ برای زندگی میکروبی استفاده خواهند کرد.
​

 

[*** s.mahdi ***]

انحراف سیارک‌های در مسیر زمین با تفنگ پینت‌بال!

انحراف سیارک‌های در مسیر زمین با تفنگ پینت‌بال!

[h=1] انحراف سیارک‌های در مسیر زمین با تفنگ پینت‌بال!

[/h] » سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91080603506
شنبه ۶ آبان ۱۳۹۱ - ۱۲:۲۴



اگرچه در حال حاضر بیشتر سناریوهای مقابله با برخورد سیارکی با زمین حول محور مواد منفجره و ماموریت‌های فضاپیمای کامیکازه می چرخند، دانشمندان موسسه فناوری ماساچوست به معرفی یک شیوه ساده‌تر و عجیب با استفاده از سلاح تفنگ پینت بال پرداخته‌اند.


به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، محققان بر این باورند که یک سیارک بسیار کمرنگ می‌تواند نور خورشید را منعکس کند و در طول زمان این بازتاب فوتون از سطح آن می‌تواند نیروی کافی را برای انحراف از مسیر اصلی به سیارک ارائه کند.


با این حال، سیارکها از سنگ تیره ساخته شده‌اند و طرح جدید این محققان به استفاده از یک سلاح فضایی پینت بال(توپ رنگی) برای پوشش دهی آنها با رنگ سفید پرداخته است.


به گفته محققان، در زمان‌بندی درست می‌توان گلوله های پر از پودر رنگ را در دو دور از یک فضاپیمای نزدیک به سیارک در پشت و جلوی آن پاشید تا قابلیت بازتاب آنرا کاهش دهد.


نیروی اولیه این گلوله‌ها باعث تغییر در مسیر سیارک شده و در طول زمان فوتونهای خورشید نیز این انحراف را بیشتر خواهند کرد.


این طراحی در رقابت مقالات فنی با موضوع حرکت دادن سیارک برنده شده که از دانشجویان و محققان جوان خواستار راه‌حلهای هوشمند برای مشکلات فضایی شده بود.


چالش مطرح شده در رقابت سال جاری شامل شناسایی شیوه های بدیع برای منحرف کردن ایمن یک سیارک نزدیک به زمین بود.


محققان تاکنون طیف گسترده‌ای از شیوه‌های مختلف را برای جلوگیری از یک برخورد سیارکی مطرح کرده‌اند.


برخی از این طرح‌ها شامل ارسال یک فضاپیما برای برخورد با اجسام نزدیک به زمین بوده که سازمان فضایی اروپا در حال بررسی آن است.


شیوه‌های دیگر بر انفجار یک بمب اتمی در نزدیکی سیارک یا تجهیز یک فضاپیما به عنوان تراکتور گرانشی با استفاده از میدان مغناطیسی فضاپیما برای حرکت دادن سیارک از مسیر آن تمرکز دارند.


طرح محققان ماساچوست بر پایه راه‌حل برنده ارائه شده در رقابت سال گذشته ساخته شده که پروژه انحراف مسیر سیارک با ابری از گلوله‌های جامد را ارائه کرده بود.


محققان در طرح خود از سیارک آپوفیس به عنوان یک مورد آزمایشی نظری استفاده کرده‌اند که یک سنگ 27 گیگاتنی است و در سالهای 2029 و 2036 به زمین نزدیک خواهد شد.


طبق برنامه این محققان، پنج تن رنگ برای پوشش دهی این سیارک عظیم‌الجثه که قطر آن 451 متر است، نیاز است.


آنها از زمان‌بندی چرخش سیارک برای تعیین زمان پرتاب گلوله‌ها استفاده کردند تا در دور اول میزان لازم رنگ را برای پوشش بخش جلوی سیارک و در مرحله دوم برای بخش پشتی آن شلیک کنند. این گلوله‌ها در زمان برخورد با سطح سیارک منفجر شده و یک لایه پنج سانتیمتری از رنگ نرم سطح آنرا خواهد پوشاند.


طبق محاسبات این محققان، 20 سال به طول خواهد انجامید تا اثر انباشته فشار تابش خورشیدی بتواند سیارک را از مسیر رو به زمین آن منحرف کند.


همچنین برای پرتاب این گلوله‌ها باید از سلاحهای پرتابی ساخته شده در فضا در بندرگاههایی مانند ایستگاه فضایی بین‌المللی استفاده کرد چرا که با شیوه‌های قدیمی پرتاب ممکن است محموله از بین برود.


به گفته محققان همچنین می‌توان مواد دیگر را نیز با این گلوله ها حمل کرد که از آن جمله می‌توان به هواژلها برای کاهش سرعت سیارکها اشاره کرد.

 

[*** s.mahdi ***]

مراحل نهایی تکمیل بزرگترین تلسکوپ رادیویی جهان

مراحل نهایی تکمیل بزرگترین تلسکوپ رادیویی جهان

[h=1] مراحل نهایی تکمیل بزرگترین تلسکوپ رادیویی جهان

[/h] » سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91080603718
شنبه ۶ آبان ۱۳۹۱ - ۱۴:۵۶

صحرای آتاکامای شیلی میزبان بزرگترین تلسکوپ رادیویی جهان است که تا ماه مارس 2013 تکمیل خواهد شد.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سرعت باد در ارتفاع پنج هزار متری 100 کیلومتر در ساعت و دمای هوا نیز منفی 100 درجه سانتیگراد است، اما رطوبت پایین و نبود سیگنال‌های رادیویی مزاحم، این منطقه را به بهشت محققان نجوم جهان تبدیل کرده است.

شیلی که میزبان شماری از بزرگترین تلسکوپ های نوری جهان است، شاهد تکاپوی محققان برای تکمیل و بهره‌برداری کامل از بزرگترین تلسکوپ رادیویی جهان به نام «آرایه میلیمتری/ زیرمیلیمتری بزرگ آتاکاما» (ALMA) است.

قطعات این آرایه عظیم از نقاط مختلف جهان به شیلی ارسال شده و پس از آماده سازی و سرهم بندی، توسط دو وسیله نقلیه اختصاصی 28 چرخه به محل مورد نظر منتقل می شوند. هر دیش شامل ریسیورهای بسیار حساس از جنس فیبر کربن است که از انبساط حرارتی پیشگیری می کند.

تاکنون از مجموع 66 آنتن رادیویی، 43 آنتن مانند قارچ‌ها سفید رنگ 100 تنی این منطقه را در بر گرفته اند و مراحل نهایی تکمیل ALMA تا ماه مارس 2013 (فروردین 92) به اتمام می‌رسد.

این آنتن های رادیویی پرقدرت قادرند طول موج های نور را دریافت و در فرآیند تداخل (interferometry) سیگنال ها را ترکیب کنند؛ وضوح تصویری آرایه تلسکوپ ALMA چندین برابر تلسکوپ فضایی هابل است.

سال گذشته بیش از 900 تیم از محققان نجوم سراسر جهان در رقابتی برای حضور در نخستین گروه استفاده کنندگان ALMA شرکت کردند و این تلسکوپ فعالیت خود را با یک چهارم توان نهایی آغاز کرد.

جست‌وجو برای کشف راز تشکیل کائنات، شکل گیری کهکشان ها و ستارگان، انرژی ایجاد شده پس از انفجار بزرگ (Big Bang) و مشاهده غول‌های سرخ در حال مرگ با تکمیل و بهره برداری کامل بزرگترین تلسکوپ رادیویی جهان امکان پذیر می شود.

آمریکا، کانادا، ژاپن، تایوان و اتحادیه اروپا در این پروژه 1.5 میلیارد دلاری مشارکت دارند؛ این درحالیست که استرالیا و آفریقای جنوبی نیز در همکاری مشترک در حال طراحی تلسکوپ SKA‌ هستند که شامل هزاران دیش ماهواره ای کوچک برای ساخت بزرگترین تلسکوپ رادیویی جهان 50 برابر قوی تر از ALMA تا سال 2024 میلادی هستند.

انتهای پیام

دیش های عظیم آرایه تسکوپ رادیویی ALMA

انتقال تجهیزات با وسیله نقلیه اختصاصی 28 چرخه

دیش های قارچی شکل تسکوپ رادیویی ALMA

رصد آسمان با بزرگترین تلسکوپ رادیویی جهان

 

[*** s.mahdi ***]

نور اسرار آمیز ستارگان منزوی

نور اسرار آمیز ستارگان منزوی

[h=1] نور اسرار آمیز ستارگان منزوی

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91080603125
شنبه ۶ آبان ۱۳۹۱ - ۰۷:۵۲



محققان نجوم معتقدند که نور مادون قرمز اسرارآمیزی که در کل آسمان دیده می‌شود، احتمالا با ستاره‌های جدا افتاده از مرزهای کهکشانی در ارتباط است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مطالعه صورت گرفته توسط محققان آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا (JPL)‌ با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی «اسپیتزر» نشان می‌دهد، این ستارگان که پیش از این به کهکشان‌های مختلف تعلق داشته‌اند، در اثر ادغام خشونت بار کهکشان‌ها به فضای خالی و دور افتاده‌ای در فضا منتقل شده‌اند.

این ستارگان کم نور به سختی قابل رؤیت هستند، اما به نظر می رسد که درخشش آنها به صورت دسته جمعی دید می‌شود.

محققان از تلسکوپ فضایی «اسپیتزر» برای بررسی بخش زیادی از پهنای آسمان استفاده کرده و یک قوس معادل قطر 50 ماه کامل را پوشش دادند.

«آسانتا کوری»، نویسنده ارشد تحقیق و از محققان دانشگاه کالیفرنیا تأکید می‌کند: درخشش نور پس زمینه مادون قرمز در آسمان یکی از بزرگترین اسرار نجومی محسوب می‌شود. شواهد تازه ای به دست آورده‌ایم که نشان می‌دهد این نور از ستارگان گرفتار در مرز کهکشانی منشأ می‌گیرد.

بررسی نور ضعیف پس زمینه مادون قرمز یکی از اهداف اصلی این مطالعه عنوان می‌شود و مشاهدات و داده‌های به دست آمده می‌تواند برای پاسخگویی به منشأ واقعی این نور مورد استفاده قرار گیرد.

 

[saeed_myheart]

کمک در ساخت عدسی فرنل

کمک در ساخت عدسی فرنل

سلام
من میخوام یک عدسی فرنل تراش بدم با دست میشه؟
کلا مطالبی در مورد تراش عدسی میخوام که بتونم با دست تراش بدم
لطفا کمک کنید

 

[اخبار]

«اژدها» راهی زمین شد!

«اژدها» راهی زمین شد!

کپسول باری «دراگون» در پایان نخستین مأموریت رسمی انتقال تجهیزات به ایستگاه فضایی بین المللی، دقایقی قبل از ایستگاه جدا و با محموله ۷۶۰ کیلوگرمی راهی زمین شد.

بيشتر...

 

[اخبار]

سیاره‌ای که از دنیای مردگان بازگشت!

سیاره‌ای که از دنیای مردگان بازگشت!

گروهی از اخترشناسان به شواهد جدیدی دست یافته‌اند که اگر درست باشد، باعث می‌شود تا سیاره فم‌الحوت b که پیش از این یک سیاره مرده تصور می‌شد، بار دیگر به دنیای سیارات باز گردد.

بيشتر...

 

[*** s.mahdi ***]

سلام
من میخوام یک عدسی فرنل تراش بدم با دست میشه؟
کلا مطالبی در مورد تراش عدسی میخوام که بتونم با دست تراش بدم
لطفا کمک کنید

[h=1]عدسی فرنل چگونه کار می‌کند؟
[/h]یک ورق شیشه نمی‌تواند به عنوان ذره بین عمل کند. برای بزرگ کردن تصویر، شیشه باید سطوح منحنی داشته باشد، شبیه آنچه که ذره بین‌ها دارند. ذره بین را از آن جهت عدسی می‌گویند که شبیه عدس است و دو طرفش قوس دار است.

اما عدسی فرنل که در نان‌پز خورشیدی استفاده کردید به نظر می‌رسد که صاف است. این به علت کَلَکی است که در ساخت ذره بین‌های صاف استفاده شده‌است.

به یاد داشته باشید که گفتیم شیشه‌ی صاف ذره بین نیست.​

داخل عدسی معمولی، نواحی مستطیل شکل زیادی را می‌توان رسم نمود. این نواحی شیشه‌ای هستند، اما از آنجا که وجوه صاف دارند، به عمل‌کرد بزرگ نمایی کمک نمی‌کنند. به همین علت برای عمل بزرگ کردن مفید نیستند و وزن و هزینه‌ی غیر ضروری برای ساخت عدسی تحمیل می‌کنند.

​

تصویر زیر نشان می‌دهد با برداشتن قسمت‌های غیر ضروری عدسی کامل و باقی گذاشتن قسمت‌هایی که باعث بزرگنمایی می‌شود می‌توان عدسی نازکی بدست آورد.

​

یک طرف عدسی بدست آمده صاف است. اما طرف دیگر شیارهایی با لبه‌های منحنی دارد. این تکه‌های شیشه‌ای منحنی (یا پلاستیکی در عدسی فرنل ما) پرتوهای نور را همانند عدسی واقعی خم می‌کنند.
اگر شما عدسی فرنل را با انگشتانتان لمس کنید، این شیارها را می‌توانید حس نمایید.

[h=2]جذب[/h]تمرکز نور خورشید نیمی از آنچیزی است که در نان‌پز خورشیدی روی می‌دهد. بخش دیگر آنچه روی می‌دهد مربوط به زمانی است که نور به خمیر برخورد می‌کند.
خمیر سفید است و تقریبا بیش‌تر نور برخوردی به آن را باز می‌تاباند. فقط بخش کوچکی از نور جذب می‌شود. وقتی نور توسط اجسام جذب می‌شود دیگر از دست نمی‌رود. انرژی نورانی مولکول‌های خمیر را به حرکت بیش‌تر وا می‌دارد. جنبش بیش‌تر مولکول‌ها آن چیزی است که ما به عنوان گرما از آن یاد می‌کنیم.
برای گرم کردن خمیر، ما از محل بسیار کوچک تمرکز نور در عدسی استفاده کردیم، جایی که تمام نور برخوردی به عدسی در نقطه‌ای ریز متمرکز می‌شد. بخش کوچکی از نور که خمیر جذب می‌کند کافی است تا خمیر را در آن نقطه بپزد.
اما اکنون بخش پخته‌ی خمیر دیگر سفید نیست و دیگر بخش عمده‌ی نور را بازتاب نمی‌کند. به همین علت تیره و سیاه به نظر می‌رسد. اجسام سیاه اجسامی هستند که بخش عمده‌ی نور را جذب نموده و بخش کمی از آن را بازتاب می‌کنند.
حال که این نقطه بخش عمده‌ی نور را جذب می‌کند به سرعت داغ می‌شود. اگر خمیر را حرکت ندهید آتش می‌گیرد. ما در این حالت خمیر را به عدسی نزدیک می‌کنیم تا دایره‌ی تجمع نور عدسی بزرگ‌تر شود و در نتیجه تمرکز نور کاهش یابد. با این حال هنوز این نور توانایی آن را دارد که نقطه‌ی سیاه روی خمیر را بزرگ‌تر کند.
با پوشاندن خمیر با مواد تیره (مثل خمیر شکلات یا پودر کاکائو) می‌توان سرعت گرم شدن خمیر را افزایش داد.

 

[*** s.mahdi ***]

فراگامی تازه در حل اسرار سوی تاریک ماه با داده‌های کاوشگر ژاپنی

فراگامی تازه در حل اسرار سوی تاریک ماه با داده‌های کاوشگر ژاپنی

[h=1] فراگامی تازه در حل اسرار سوی تاریک ماه با داده‌های کاوشگر ژاپنی

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 91081006560
چهارشنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۱ - ۱۱:۳۱

محققان ژاپنی بر این باورند که بزرگترین نقطه تاریک ماه احتمالا در اثر یک برخورد عظیمی کیهانی ایجاد شده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به گفته این محققان این برخورد عظیم به ایجاد یک دریای ماگمای چند هزار کیلومتری با عمق چند صد کیلومتر در دهانه 3000 کیلومتری «اقیانوس توفان‌ها» در سوی تاریک ماه منجر شده است.

این یافته‌ها می‌تواند در توضیح چرایی تفاوت میان سوی نزدیک و دور ماه از یکدیگر کمک کند.

به گفته این محققان، این پژوهش توانسته نخستین شواهد ترکیبی را از این ایده ارائه کند که با ماموریت‌های انتقال نمونه‌های ماه آینده مانند پروژه Moonrise ناسا برای ارسال یک کاوشگر بدون سرنشین به ماه برای جمع‌آ‌وری نمونه و انتقال به زمین تائید خواهد شد.

امکان دارد در همان زمان، زمین نیز برخوردی مشابه را تجربه کرده باشد که بر روی شکل‌گیری پوسته قاره‌های زمین و آغاز حیات تاثیر زیادی داشته است.

پژوهش‌های پیشین از فلات‌های گسترده سنگ آتشفشانی موسوم به «ماریا» رونمایی کرده بودند که در حدود یک سوم سوی قابل مشاهده این قمر را پوشش داده اما تنها چند مورد از این سنگ‌ها در سوی دیگر ماه مشاهده شده است.


اکنون به گفته دانشمندان یک برخورد عظیم ممکن است پاسخگوی طبیعت متفاوت دو چهره ماه باشد.


قطر سیارک دخیل در این برخورد حدود 290 کیلومتر بوده و طبق باورها در 3.9 میلیارد سال قبل با سطح ماه برخورد کرده است.


محققان با استفاده از اطلاعات به دست آمده از کاوشگر ماه Kaguya/Selene به بررسی ترکیبات سطح ماه پرداخته و دریافتند که تنوعی کم کلسیمی از ماده معدنی پیروکسن در اطراف اقیانوس توفان‌ها و دهانه‌های برخوردی بزرگ مانند دریای رگبارها و حوزه قطب جنوب آیتکن وجود دارد.


این نوع پیروکسن با ذوب و حفاری ماده از جبه ماه در ارتباط بوده و نشان می‌دهد که اقیانوس توفان‌ها در حقیقت یک باقیمانده از یک برخورد بزرگ است که منجر به ایجلاد یک دریای ماگمای چند هزار کیلومتری شده است.


به عقیده محققان این برخورد به اندازه کافی برای ایجاد این دهانه بزرگ بوده و دیگر حوضه‌های برخوردی در اثر آن پوسته اصلی بخش قابل مشاهده ماه را از بین برده‌اند.


پوسته شکل گرفته از سنگهای مذاب در پی این برخوردها ممکن است کاملا با نمونه‌های سوی تاریک ماه متفاوت باشد که دلیل این همه تمایز میان دو چهره این قمر را توضیح می‌دهد.


این یافته‌ها در مجله Nature Geoscience منتشر شده است.


انتهای پیام

نقشه گستردگی ماده معدنی پیروکسن

 

[*** s.mahdi ***]

پایان نخستین آنالیز خاک مریخ توسط «کنجکاوی»

پایان نخستین آنالیز خاک مریخ توسط «کنجکاوی»

[h=1] پایان نخستین آنالیز خاک مریخ توسط «کنجکاوی»

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91081006547
چهارشنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۱ - ۱۱:۲۲

ناسا از پایان یافتن نخستین مرحله تجزیه و تحلیل خاک سیاره سرخ پس از چندین مرحله نمونه برداری توسط مریخ نورد «کنجکاوی» و شناسایی مواد معدنی در این سیاره خبر داد.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، نخستین مرحله نمونه برداری از خاک مریخ طی سه مرحله با استفاده از ابزار مخصوص خاکبرداری در نزدیکی محل فرود «کنجکاوی» در منطقه «راکنست» انجام شد.

«کنجکاوی» با استفاده از ابزار شیمی و کانی شناسی (CheMin)، نمونه های خاک و سنگ پودر شده مریخ را با استفاده از روشی به نام پراش (تفرق) اشعه ایکس مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد.

«دیوید بیش» از محققان دانشگاه ایندیانا تأکید می کند: بخش عمده سیاره مریخ از خاک پوشیده شده است و پیش از این درک محدودی از کانی شناسی این سیاره در اختیار داشتیم، اما یافته های جدید «کنجکاوی» مقادیر قابل توجهی از فلدسپار، پیروکسن و اولیوین را در مریخ نشان می دهد.

«بیش» خاطر نشان می کند: مواد معدنی شناسایی شده در نخستین آنالیز پراش اشعه ایکس، مشابهت زیادی با خاک های بازالتی در منطقه آتشفشانی «مائونا کئا» در جزیره هاوایی دارد.

محققان ناسا از نتایج به دست آمده توسط ابزار شیمی و کانی شناسی (CheMin) کنجکاوی ابراز رضایت کرده و به کسب نتایج بهتر در آینده امیدوار شده اند.

ابراز CheMin یکی از 10 ابزار علمی «کنجکاوی» برای یافتن حیات احتمالی میکروبی در دهانه گیل مریخ محسوب می شود.


انتهای پیام

تصویر پراش اشعه X‌ از نخستین نمونه آنالیز خاک مریخ

بلورهای اولیوین زمینی با ساختاری مشابه ماده معدنی مریخ

نمونه برداری توسط ابزار خاکبرداری کنجکاوی

نمایی از منطقه «راکنست» مریخ

 

[*** s.mahdi ***]

یافته های جالب دانشمندان در شبیه‌ترین منطقه زمین به مریخ

یافته های جالب دانشمندان در شبیه‌ترین منطقه زمین به مریخ

[h=1] یافته های جالب دانشمندان در شبیه‌ترین منطقه زمین به مریخ

[/h] » سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91081006473
چهارشنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۱ - ۱۰:۴۴

صحرای Cuatro Ciénegas واقع در مکزیک به طور فوق‌العاده‌ ای شبیه به مریخ است و گزارش‌ها نشان می‌دهند که همانند دهانه گیل یعنی مامن کنونی کاوشگر کنجکاوی، این چشم‌انداز هم سرشار از «درده» (خمیر مواد معدنی یا آلی) است که توسط آتش زیر بستر دریا شکل گرفته است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، میلیون‌ها سال قبل آب و آتش صخره‌های گچی را در منطقه Cuatro Ciénegas تشکیل دادند. این دره به دهانه گیل در مریخ بسیار شباهت دارد.

والریا سوزا، اکولوژیست تکاملی در دانشگاه خودمختار مکزیک و همکارانش جوامع باکتریایی را تحلیل کرده‌اند که در این ناحیه خشن از زمان آغاز حیات بر روی کره زمین تاکنون به بقای خود ادامه داده‌اند.

این محقق مدعی است که ترکیبات گوگرد و مواد معدنی دریا (کربنات‌ها و مولکول‌های دارای منیزیم) برای تشکیل شدن «درده» ضروری‌اند. در مورد بستر Cuatro Ciénegas، درده در زیر بستر دریا بسیار فعال بوده و امکان جایگزینی قاره امریکا طی دوران ژوراسیک را فراهم کرده است.

دانشمندان تاکنون نتوانسته‌اند حرکت تکتونیک در پوسته مریخ را در هیچ نقطه‌ای تایید کنند اما بر این باورند که یک شهاب‌سنگ عظیم به دریای آغازین آن برخورد کرده است.

این واقعیت که کاوشگر مریخ، درده را در دهانه گیل کشف کرده، نشان می‌دهد که آب غنی از مواد معدنی در این مکان موجود بوده و این که گوگرد به دلیل برخورد شهاب‌سنگی که منجر به ظهور دهانه شده، شکل گرفته است.

تنها مکان مشابه به این محیط مریخی بر روی زمین Cuatro Ciénegas عنوان شده است.

دانشمندان هم‌اکنون در حال بررسی این موضوع هستند که جوامع باکتریایی این منطقه چگونه عمل می‌کنند. آن‌ها بر این باورند که این ناحیه واقع در قلب صحرای Chihuahua، نوعی ماشین زمان برای بررسی این موجودات زنده به شمار می‌آید.

این موجودات با وجود انقراض‌های بی‌شمار بر روی سیاره زمین همچنین به حیات خود ادامه داده‌اند و ژن‌های آن‌ها می‌توانند توضیح‌دهنده این پدیده باشند.


تیم تحقیقاتی حاضر در این مطالعه «متاژنوم‌» یا همان ژنوم جوامع باکتریایی مختلف این ناحیه را تحلیل کرده‌اند. این متاژنوم‌ها در این صحرای فاقد مواد مغذی توسط استراتژی‌های مشابه سازگارکننده در غلبه بر چالش‌های بقا تکثیر شده‌اند.

جزئیات این دستاورد علمی در مجله Astrobiology انتشار یافت.

 

[اخبار]

هاله‌های شگفت‌انگیز و توفان سندی

هاله‌های شگفت‌انگیز و توفان سندی

عبور هاریکن سندی از نزدیکی آسمان شمال آلاباما، شرایط مساعدی برای شکل‌گیری بلورهای شش‌ضلعی یخ در ابرهای مرتفع سیروس فراهم کرد و تابش نور خورشید به این بلورها، انبوهی از هاله‌های خورشیدی زیبا را پدید آورد.

بيشتر...

 

[اخبار]

کلید حیات در مریخ

کلید حیات در مریخ

پیشتر ما هرگز تخته‌سنگ واقعی روی مریخ ندیده بودیم که بتوانیم اظهار کنیم آب یا باد مسئول جابه‌جایی آن است، اما در حال حاضر مدرک روشنی برای حضور آب سطحی در این سیاره در دست داریم، بنابراین می‌توانیم حجم آب این محدوده را برآورد کنیم و این واقعا شگفت‌انگیز است.

بيشتر...

 

[*** s.mahdi ***]

اطلاع از محل دقیق ایستگاه فضایی بین المللی با «اس ام اس» ناسا!

اطلاع از محل دقیق ایستگاه فضایی بین المللی با «اس ام اس» ناسا!

[h=1] اطلاع از محل دقیق ایستگاه فضایی بین المللی با «اس ام اس» ناسا!

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91081408623
یکشنبه ۱۴ آبان ۱۳۹۱ - ۱۴:۱۴



ناسا همزمان با دوازدهمین سالگرد اقامت فضانوردان در ایستگاه فضایی بین المللی، سرویس جدیدی برای مشخص کردن محل دقیق و مشاهده ایستگاه در آسمان راه اندازی کرده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ایستگاه فضایی بین المللی (ISS)‌ با هزینه ای بالغ بر 100 میلیارد دلار با مشارکت آژانس های فضایی آمریکا، روسیه، اروپا، کانادا و ژاپن ساخته و فعالیت خود را از سال 1998 رسما آغاز کرد و از سال 2000 میلادی به طور مستمر برای اقامت فضانوردان مورد استفاده قرار گرفته است.

اندازه ایستگاه فضایی معادل یک زمین فوتبال و فضایی داخلی آن معادل یک جت بوئینگ 747 است که با چشم غیر مسلح نیز در آسمان قابل رویت است.

ایستگاه فضایی بین المللی پس از خورشید و ماه، سومین شیئ درخشان در آسمان محسوب می شود که به صورت نقطه نور در حال حرکت قابل مشاهده است، اما بسیاری از مردم به دلیل بی اطلاعی از مسیر دقیق حرکت ایستگاه تاکنون موفق به مشاهده آن نشده اند.

ناسا همزمان با دوازدهمین سالگرد اقامت فضانوردان در ISS سرویس جدیدی راه اندازی کرده است که علاقه مندان می توانند در زمان عبور ایستگاه فضایی از فراز منطقه مسکونی خود، پیامی دریافت کرده و ایستگاه فضایی را به راحتی در آسمان مشاهده کنند.

«ویلیام گرستنمایر» مدیر عملیات و اکتشافات انسانی ناسا تأکید کرد: هدف از اجرای این برنامه فراهم کردن زمینه مشاهده آسان این سازه عظیم در پهنای آسمان برای عموم مردم است؛ زمانی که محل دقیق ISS‌ را بدانید، می توانید به راحتی آن را در آسمان مشاهده کنید.

بهترین زمان برای مشاهده ایستگاه فضایی بین غروب تا طلوع خورشید است.

این خدمت جدید را می توانید از سایت http://spotthestation.nasa.gov دریافت کنید.