مشاعرۀ سنّتی

[AinOs]

و خدا در ان نزديكي است
لاي اين شب بوها پاي ان كاج بلند

دوش می آمد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود

 

[Taßa§om]

دوش می آمد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود

دمى کان بگذردبى یاد رویش
از آن دم بى شمار استغفرالله

 

[دختر شرقی]

همه ی هستي من آيه ی تاريکيست
که ترا در خود تکرار کنان
به سحرگاهان شکفتن ها و رستن هاي ابدي آه کشيدم ، آه
من در اين آيه ترا
به درخت و آب و آتش پيوند زدم

فروغ

 

[901010]

همه ی هستي من آيه ی تاريکيست
که ترا در خود تکرار کنان
به سحرگاهان شکفتن ها و رستن هاي ابدي آه کشيدم ، آه رازیست اندر دل به خون دیده پرورده
من در اين آيه ترا
به درخت و آب و آتش پيوند زدم

فروغ

مرا رازیست اندر دل به خون دیده پرورده
ولیکن با که گویم راز چون محرم نمیبینم

 

[امالیا]

مرا رازیست اندر دل به خون دیده پرورده
ولیکن با که گویم راز چون محرم نمیبینم

می دهد از حسن عالم گیر مجنون را خبر
این که لیلی هر نفس تغییر محمل می کند

 

[eghlimaa]

می دهد از حسن عالم گیر مجنون را خبر
این که لیلی هر نفس تغییر محمل می کند

در صومعه چند خودپرستی
رو باده پرست شو چو اوباش
در جام جهان نمای می بین
سرّ دو جان ولی مکن فاش

ور خود نظر کنی به ساقی
سرمست شوی از چشم رعناش
جز نقش نگار هر چه بینی
از لوح ضمیر پاک بخراش


باشد که بینی ای عراقی
در نقش وجود خویش نقاش

 

[امالیا]

در صومعه چند خودپرستی
رو باده پرست شو چو اوباش
در جام جهان نمای می بین
سرّ دو جان ولی مکن فاش

ور خود نظر کنی به ساقی
سرمست شوی از چشم رعناش
جز نقش نگار هر چه بینی
از لوح ضمیر پاک بخراش


باشد که بینی ای عراقی
در نقش وجود خویش نقاش

شکفته روی و شلایین و مست و خواب آلود
به مدعای من دل فگار آمده بود

 

[malmal_r]

شکفته روی و شلایین و مست و خواب آلود
به مدعای من دل فگار آمده بود

دلا در عاشقی صاحب قدم باش
که در این ره نباشد کار بی اجر!

 

[امالیا]

دلا در عاشقی صاحب قدم باش
که در این ره نباشد کار بی اجر!

روزگاری ست که بی پای ملخ نزدیکان
مور را راه سخن پیش سلیمان ندهند

 

[malmal_r]

روزگاری ست که بی پای ملخ نزدیکان
مور را راه سخن پیش سلیمان ندهند

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند واندر ان ظلمت شب اب حیاتم دادند

 

[امالیا]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند واندر ان ظلمت شب اب حیاتم دادند

در کندن بنای گران سنگ ظالمان
سیلاب کار یک مژه ی تر نمی کند

 

[901010]

در کندن بنای گران سنگ ظالمان
سیلاب کار یک مژه ی تر نمی کند

دوباره پلک دلم می پرد نشانه چیست؟
شنیده ام که می آید کسی به مهمانی

 

[eghlimaa]

در کندن بنای گران سنگ ظالمان
سیلاب کار یک مژه ی تر نمی کند

دوش با مرغ سحر شکوه ز هجران تو بود
سخن از عشق من و ناز فراوان تو بود.

 

[امالیا]

دوش با مرغ سحر شکوه ز هجران تو بود
سخن از عشق من و ناز فراوان تو بود.

دیده پر خون من گر این چنین طوفان کند
پنجه ی خورشید را سر پنجه مرجان کند

 

[901010]

دوش با مرغ سحر شکوه ز هجران تو بود
سخن از عشق من و ناز فراوان تو بود.

در نمازم خم ابروی تو در یاد آمد
حالتی رفت که محراب به فریاد آمد

 

[امالیا]

دوباره پلک دلم می پرد نشانه چیست؟
شنیده ام که می آید کسی به مهمانی

یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو از چهره ما پیدا بود

 

[امالیا]

در نمازم خم ابروی تو در یاد آمد
حالتی رفت که محراب به فریاد آمد

دل خراب مرا جور آسمان کم بود
که چشم شوخ تو ظالم هم آسمان گون شد

 

[901010]

یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو از چهره ما پیدا بود

دل گرچه در این بادیه بسیار شتافت
یک موی ندانست ولی موی شکافت
وندر دل من هزار خورشید بتافت
آخر به کمال ذره ای راه نیافت

 

[امالیا]

دل گرچه در این بادیه بسیار شتافت
یک موی ندانست ولی موی شکافت
وندر دل من هزار خورشید بتافت
آخر به کمال ذره ای راه نیافت

تو و چشمی که ز دلها گذرد مژگانش
من و دزدیده نگاهی که به مژگان نرسد

 

[901010]

تو و چشمی که ز دلها گذرد مژگانش
من و دزدیده نگاهی که به مژگان نرسد

دلا دیدی که آن فرزانه فرزند
چه دید اندر خم این طاق رنگین
به جای لوح سیمین در کنارش
فلک بر سر نهادش لوح سنگین

 

[امالیا]

دلا دیدی که آن فرزانه فرزند
چه دید اندر خم این طاق رنگین
به جای لوح سیمین در کنارش
فلک بر سر نهادش لوح سنگین

نگیرد صبح اگر ساقی به یک پیمانه دستم را
چنان لرزم که نقش از بال مرغان هوا ریزد

 

[eghlimaa]

نگیرد صبح اگر ساقی به یک پیمانه دستم را
چنان لرزم که نقش از بال مرغان هوا ریزد

دی کوزه گری بدیدم اندر بازار
بر پاره گلی لگد همی زد بسیار

وان گل به زبان حال با او می گفت:
"من هم چو تو بوده ام مرا نیکودار."

 

[anahita1370]

دی کوزه گری بدیدم اندر بازار
بر پاره گلی لگد همی زد بسیار

وان گل به زبان حال با او می گفت:
"من هم چو تو بوده ام مرا نیکودار."

راز درون پرده ز رندان مست پرس کاین حال نیست زاهد عالی مقام را

 

[malmal_r]

دی کوزه گری بدیدم اندر بازار
بر پاره گلی لگد همی زد بسیار

وان گل به زبان حال با او می گفت:
"من هم چو تو بوده ام مرا نیکودار."

روزی دو سه بر طریق ازرم
می کرد به رفق موم را نرم
با نخل رطب چو گشت گستاخ
دستی به رطب کشید بر شاخ
زان نخل رونده خورد خاری
کز درد نخفت روزگاری
لیلیش تپانچه ای چنان زد
کافتاد چو مرده مرد بی خود

 

[naghmeirani]

روزی دو سه بر طریق ازرم
می کرد به رفق موم را نرم
با نخل رطب چو گشت گستاخ
دستی به رطب کشید بر شاخ
زان نخل رونده خورد خاری
کز درد نخفت روزگاری
لیلیش تپانچه ای چنان زد
کافتاد چو مرده مرد بی خود

دلا منال ز بیداد و جورِ یار که یار
تو را نصیب همین کرده است و این داد است

 

[samiyaran]

دلا منال ز بیداد و جورِ یار که یار
تو را نصیب همین کرده است و این داد است

تکیه داده ام
به باد
با عصای استوایی ام
روی ریسمان آسمان
ایستاده ام
بر لب دو پرتگاه ناگهان
ناگهانی از صدا
ناگهانی از سکوت
زیر پای من
دهان ِ دره ی سقوط
باز مانده است
ناگزیر
با صدایی از سکوت
تا همیشه
روی برزخ دو پرتگاه
راه می روم
سرنوشت من سرودن است

مرحوم قیصر امین پور

 

[naghmeirani]

تکیه داده ام
به باد
با عصای استوایی ام
روی ریسمان آسمان
ایستاده ام
بر لب دو پرتگاه ناگهان
ناگهانی از صدا
ناگهانی از سکوت
زیر پای من
دهان ِ دره ی سقوط
باز مانده است
ناگزیر
با صدایی از سکوت
تا همیشه
روی برزخ دو پرتگاه
راه می روم
سرنوشت من سرودن است

مرحوم قیصر امین پور

تو که رفتی

عکسهایت را به شعله های داغ شومینه سپردم

سوزاندمشان تا دیگر به تنهایم زل نزنند

اما چه سود؟

برق چشمانت هنوز در قلبم باقیست

حتی شعله های قلبم هم نمی سوزاندش!

-------------
مهشید ملکوتی

 

[samiyaran]

تو که رفتی

عکسهایت را به شعله های داغ شومینه سپردم

سوزاندمشان تا دیگر به تنهایم زل نزنند

اما چه سود؟

برق چشمانت هنوز در قلبم باقیست

حتی شعله های قلبم هم نمی سوزاندش!

-------------
مهشید ملکوتی

شکهای شبانه ای یگانه ترین
زیباترین شکهاست
شکهای شبانه خانه را خواهد آشفت
شکهای شبانه ای یگانه ترین
ما را به تمام رودها خواهد پیوست
من مست و پریده
رنگ از دریا می آیم
تا در تو نبینم آن پریشانی ها را

مشرف آزاد تهرانی

 

[Shahab]

انان كه خاك را به نظر كيميا كنند
ايا بود كه گوشه چشمي نظر به ما كنند

 

[samiyaran]

انان كه خاك را به نظر كيميا كنند
ايا بود كه گوشه چشمي نظر به ما كنند

دندان فشرد
مرد
بر پوست شفاف زرد آلو
میدان مغناطیس
بر اضطراب لحظه ی فرار
فائق شد
یک هسته ی ترد
در باغچه افتاد
انگشت های
ریشه ی شیرین
سر خورد تا اعماق

سیما یاری