وجود مقدّس خاتم انبیاء محمّد مصطفی(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) بیان می‌فرمایند: «أَنَّ أَوَّلَ مَنْ یُدْعَى یَوْمَ الْقِیَامَةِ رَجُلٌ جَمَعَ الْقُرْآنَ وَ رَجُلٌ قُتِلَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ رَجُلٌ کَثِیرُ الْمَالِ» عجیب است این سه گروه، اوّل کسانی هستند که فردای قیامت آنها را صدا می‌زنند. یک گروه آن کسانی که قرآن را جمع کردند. و دومین گروه کسانی هستند که در راه خدا کشته شده اند. سومین شخص یا گروه آن کسی که اموال زیادی جمع کرده است. یک دلیل و برهان زیبایی را بعضی از خصّیصین حضرت حق، اولیاء خدا، بیان کرده‌اند، از جمله آیت‌الله العظمی بهاءالدّینی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) که چرا پروردگار عالم، اوّل این سه گروه را فرا می‌خوانند؟ آن که قرآن را در سینه‌اش جمع کرده، آن که در راه خدا کشته شده است و آن مرد ثروتمند. خیلی زیبا تبیین می‌فرمایند، می‌فرمایند: معلوم می‌شود حساب این‌ها خیلی طولانی است.
آن که قرآن در سینه‌اش بود، قاری خوش صدا، با الحان متفاوت می‌خواند. حضرت حق، ذوالجلال و الاکرام است، خطاب می‌کند، می‌فرماید: «أَ لَمْ أُعَلِّمْکَ مَا أَنْزَلْتُ عَلَى رَسُولِی فَیَقُولُ بَلَى یَا رَبِّ فَیَقُولُ مَا عَمِلْتَ فِیمَا عَلِمْتَ» عجیب است، پروردگار عالم اوّل بیان می‌فرمایند: آیا می‌دانی این‌ها را من بر رسول خودم نازل کردم؟ این آیات همه بر رسولم نازل شد «أَ لَمْ أُعَلِّمْکَ مَا أَنْزَلْتُ عَلَى رَسُولِی» جواب میدهد: بله! پروردگار من، «بَلَى یَا رَبِّ». حضرت حق سؤال می‌فرمایند: «مَا عَمِلْتَ فِیمَا عَلِمْتَ» مگر نمی‌گویی می‌دانم این‌ها بر رسولم نازل شده است؟ چه عملی انجام دادی با آنچه که می‌دانی؟ «فَیَقُولُ یَا رَبِّ قُمْتُ بِهِ فِی آنَاءِ اللَّیْلِ وَ أَطْرَافِ النَّهَارِ» خدا! من قیام می‌کردم، آیات الهی را چه در شب و چه در روز، می‌خواندم. در دل شب می‌خواندم؛ در ایّام روز می‌خواندم. «فَیَقُولُ اللَّهُ کَذَبْتَ» تا پروردگار عالم می‌فرماید: دروغ گفتی. «وَ تَقُولُ الْمَلَائِکَةُ کَذَبْتَ» همین که خدا می‌گوید دروغ می‌گویی، ملائکه هم بلافاصله بعد از پروردگار عالم بیان می‌کنند دروغ می‌گویی. چرا؟ حضرت حق ادامه میدهد: «وَ یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى إِنَّمَا أَرَدْتَ أَنْ یُقَالَ فُلَانٌ قَارِئٌ فَقَدْ قِیلَ ذَلِکَ» تو اراده‌ات این بود، قصدت این بود که بگویند فلانی قاری است. چقدر قشنگ قرآن می‌خواند؟ چقدر قشنگ آیات الهی را با صوت خوب با قرائت خوب، می‌خواند. «إِنَّمَا أَرَدْتَ أَنْ یُقَالَ فُلَانٌ قَارِئٌ» می‌خواستی بگویی، دیگران بگویند: عجب قاری خوبی! این گرفتاری است. «فَقَدْ قِیلَ ذَلِکَ»، خوب این هم که گفته شد. این هم که در زبان مردم افتاد؛ فلانی قاری خوب است. فلانی عالم خوب است؛ اگر برای دین باشد. فلانی تاجر خوب است. فلانی استاد خوب است، فلانی … .سه گروه را اوّل خدا می‌خواند، دیگر خوارتر و ذلیل‌تراز این نمی شود که انسان را با این حال رسوا کنند؛ هم پروردگار عالم بیان بفرماید: «کَذَبْتَ» و هم ملائکه بیان کنند: «کَذَبْتَ»، دروغ می‌گویی. درد است.آن‌قدر ریا پیچیده است که جدّی انسان می‌ترسد.
حال با این مقدمه به بررسی این موضوع میپردازیم.
منابع : 1 2 3 4
آن که قرآن در سینه‌اش بود، قاری خوش صدا، با الحان متفاوت می‌خواند. حضرت حق، ذوالجلال و الاکرام است، خطاب می‌کند، می‌فرماید: «أَ لَمْ أُعَلِّمْکَ مَا أَنْزَلْتُ عَلَى رَسُولِی فَیَقُولُ بَلَى یَا رَبِّ فَیَقُولُ مَا عَمِلْتَ فِیمَا عَلِمْتَ» عجیب است، پروردگار عالم اوّل بیان می‌فرمایند: آیا می‌دانی این‌ها را من بر رسول خودم نازل کردم؟ این آیات همه بر رسولم نازل شد «أَ لَمْ أُعَلِّمْکَ مَا أَنْزَلْتُ عَلَى رَسُولِی» جواب میدهد: بله! پروردگار من، «بَلَى یَا رَبِّ». حضرت حق سؤال می‌فرمایند: «مَا عَمِلْتَ فِیمَا عَلِمْتَ» مگر نمی‌گویی می‌دانم این‌ها بر رسولم نازل شده است؟ چه عملی انجام دادی با آنچه که می‌دانی؟ «فَیَقُولُ یَا رَبِّ قُمْتُ بِهِ فِی آنَاءِ اللَّیْلِ وَ أَطْرَافِ النَّهَارِ» خدا! من قیام می‌کردم، آیات الهی را چه در شب و چه در روز، می‌خواندم. در دل شب می‌خواندم؛ در ایّام روز می‌خواندم. «فَیَقُولُ اللَّهُ کَذَبْتَ» تا پروردگار عالم می‌فرماید: دروغ گفتی. «وَ تَقُولُ الْمَلَائِکَةُ کَذَبْتَ» همین که خدا می‌گوید دروغ می‌گویی، ملائکه هم بلافاصله بعد از پروردگار عالم بیان می‌کنند دروغ می‌گویی. چرا؟ حضرت حق ادامه میدهد: «وَ یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى إِنَّمَا أَرَدْتَ أَنْ یُقَالَ فُلَانٌ قَارِئٌ فَقَدْ قِیلَ ذَلِکَ» تو اراده‌ات این بود، قصدت این بود که بگویند فلانی قاری است. چقدر قشنگ قرآن می‌خواند؟ چقدر قشنگ آیات الهی را با صوت خوب با قرائت خوب، می‌خواند. «إِنَّمَا أَرَدْتَ أَنْ یُقَالَ فُلَانٌ قَارِئٌ» می‌خواستی بگویی، دیگران بگویند: عجب قاری خوبی! این گرفتاری است. «فَقَدْ قِیلَ ذَلِکَ»، خوب این هم که گفته شد. این هم که در زبان مردم افتاد؛ فلانی قاری خوب است. فلانی عالم خوب است؛ اگر برای دین باشد. فلانی تاجر خوب است. فلانی استاد خوب است، فلانی … .سه گروه را اوّل خدا می‌خواند، دیگر خوارتر و ذلیل‌تراز این نمی شود که انسان را با این حال رسوا کنند؛ هم پروردگار عالم بیان بفرماید: «کَذَبْتَ» و هم ملائکه بیان کنند: «کَذَبْتَ»، دروغ می‌گویی. درد است.آن‌قدر ریا پیچیده است که جدّی انسان می‌ترسد.
حال با این مقدمه به بررسی این موضوع میپردازیم.
منابع : 1 2 3 4
آخرین ویرایش:
