زمین شناسی ساختاری
زمین شناسی ساختاری
چين ها (Folds)
چين ها امواجي هستند که در سنگهاي پوسته زمين ديده مي شوند، وقتي که طبقات سنگي تحت تاثير نيروهاي تکتونيکي قرار گيرند. تدريجا خميدگي پيدا کرده و چين مي خورند.
اين امر را در طبقات رسوبي، سنگهاي آذرين و دگرگوني لايه لايه بهتر مي توان مشاهده نمود.
ابعاد چين ها از چند سانتي متر تا چند کيلومتر در تغيير است. يک چين مانند ساير ساختمانهاي صفحه اي توسط امتداد (Strike) و شيب (Dip) تعريف مي شود.
عناصر چين
1-لولاي (Hinge Line) چين – محل حداکثر خميدگي در چين را اعم از تاقديس (Anticline) يا ناوديس (Syncline)، لولاي چين مي نامند.
2-سطح محوري (Axial Surface) چين – سطح محوري در چين سطحي فرضي است که از تمام طبقات چين گذشته و حتي المقدور ان را به دو بخش قرينه تقسيم نمايد.
3-پهلوي چين (Limb of Fold or Flank) – هر يک از بخشهاي طرفين سطح محوري چين را پهلو يا يال چين گويند.
4-محور چين – محل تقاطع سطح محوري با سطح افق، محور چين را به وجود مي آورد.
5-اثر محوري (Axial trace) چين – فصل مشترک سطح محوري چين با يک سطح قائم يا افقي را اثر محوري چين نامند.
6-خط الراس ( Crest Line) – خط الراس يا ستيغ، خط فرضي است که بالاترين نقاط چين را به يکديگر وصل مي کند.
7-خط القعر (Trough Line) – خط القعر در يک چين، خط فرضي است که پايين ترين نقاط چين را به يکديگر متصل مي نمايد.
8-قله (Apex) – بالاترين نقطه يک چين را قله گويند.
9-زاويه ميل (Plunge) چين - زاويه شيب لولاي چين را زاويه ميل آن چين مي نامند.
10-نوک چين (Nose Fold) – بخشي از يک طبقه که حداکثر اغناء را پيدا نموده است، نوک چين نامند.
11-انتهاي چين (Pericline) – انتهاي چين ناحيه اي است که در آن، چين در جهت محوري به اتمام مي رسد.
12-طول موج (Wave Length) چين – فاصله بين دو قله متوالي دو تاقديس يا دو ناوديس به نام طول موج چين معروف است.
13-دامنه (Amplitude) چين – نصف فاصله عمودي بين خط الراس چين و خط القعر مجاور آن را دامنه چين نامند.
