در محضر استاد

[Major Geologist]

سلام دوست بر دوست عزیز کجا بودید کلاس بی شما بی رونق بود

سر درس ریاضی 2. زین حال آمدیم اسپم نماییم. جایتان بس خالی استاد دیورژانس و کرل رو درس دادیه.

 

[تارا پارسا]

سر درس ریاضی 2. زین حال آمدیم اسپم نماییم. جایتان بس خالی استاد دیورژانس و کرل رو درس دادیه.

سلام محمد................

 

[Major Geologist]

سلام محمد................

سلام بر دوست خوبم. بیا تا استاد آن تراکه کمی اسپم نماییم.

 

[Loving Geologist]

سلام استاد
ببخشید دلیل تیره بودن اوبسیدین چیه؟
مقدار آب کم میتونه دلیل اون باشه و آیا پرلیت و پیچستون هم تیره هستند؟

به نظر من به دلیل اینکه در حرارت بالا تشکیل می شود و غیربلورین است تیره به نظر می رسد یعنی شکست نور در آن رخ نمی دهد. البته کم بودن آب هم یکی از دلایل است. اگر دلیلی غیر از این داشت بفرمایید
پرلیت و پیچستون هم تیره رنگ هستند. ولی در پرلیت مقداری حالت بلوری دیده می شود و مانند ابسیدین شیشه یک دستی نیست.

 

[Major Geologist]

استاد اومد.
من برم نهار.

 

[Loving Geologist]

سر درس ریاضی 2. زین حال آمدیم اسپم نماییم. جایتان بس خالی استاد دیورژانس و کرل رو درس دادیه.

خسته نباشید. همان به جای ما در این کلاس ها خالی باشد دوستان جای ما

 

[Loving Geologist]

استاد اومد.
من برم نهار.

یعنی من اینقد ترسناکم
نوش جانت

 

[تارا پارسا]

سلام بر دوست خوبم. بیا تا استاد آن تراکه کمی اسپم نماییم.

ها؟

 

[Major Geologist]

خسته نباشید. همان به جای ما در این کلاس ها خالی باشد دوستان جای ما

 

[Major Geologist]

ها؟

 

[Major Geologist]

چه حالی میده اسپم!
راستی خانم لاوینگ تبریک! مربع هاتون 2 تا شد. بینیم کی رکورد آقا مهدی شکسته میشه. کلا 2 روزه رفتم تو نخ آقا مهدی. کاش سوادم بالا بود می کشوندمشون به چالش.

 

[Loving Geologist]

چه حالی میده اسپم!
راستی خانم لاوینگ تبریک! مربع هاتون 2 تا شد. بینیم کی رکورد آقا مهدی شکسته میشه. کلا 2 روزه رفتم تو نخ آقا مهدی. کاش سوادم بالا بود می کشوندمشون به چالش.

مرسی به امید خدا بیشتر هم میشه.
نه بابا آقا مهدی استاد منه فک نکنم به این زودی ها امتیازم به ایشون برسه.

 

[Major Geologist]

مرسی به امید خدا بیشتر هم میشه.
نه بابا آقا مهدی استاد منه فک نکنم به این زودی ها امتیازم به ایشون برسه.

بیا متحد شیم بکشونیمشون به چالش. اسپماش با من اون وقت.

 

[Loving Geologist]

بیا متحد شیم بکشونیمشون به چالش. اسپماش با من اون وقت.

اگه برای ارتقاء علم باشه، چشم.

 

[mehdipesse]

مرسی به امید خدا بیشتر هم میشه.
نه بابا آقا مهدی استاد منه فک نکنم به این زودی ها امتیازم به ایشون برسه.

بیا متحد شیم بکشونیمشون به چالش. اسپماش با من اون وقت.

خداییش استاد به این باحالی کم پیدا میشه
چقدر خاکیه

 

[mehdipesse]

چه حالی میده اسپم!
راستی خانم لاوینگ تبریک! مربع هاتون 2 تا شد. بینیم کی رکورد آقا مهدی شکسته میشه. کلا 2 روزه رفتم تو نخ آقا مهدی. کاش سوادم بالا بود می کشوندمشون به چالش.

ببخشید چطور میشه تو نخ یکنفر رفت
بفرمایید تا ما هم یاد بگیریم
ببخشید استاد که یکم خارج از موضوع هم صحبت میکنیما

 

[Loving Geologist]

ببخشید چطور میشه تو نخ یکنفر رفت
بفرمایید تا ما هم یاد بگیریم
ببخشید استاد که یکم خارج از موضوع هم صحبت میکنیما

اختیار دارید الان آنتراک هست
من هم از صحبت های شما استفاده کرده و سرحال میام

 

[mehdipesse]

شما استاد من هستید.
تحقیق شما این باشه که در مورد انواع گرانیت ها یه تحقیق بفرمایید و برای سایر دوستان و بنده حقیر ارائه فرمایید

استاد منو شرمنده نکنید
خیلی ممنون شما لطف دارید ....
در پست بعدی موضوع تحقیقی رو ارائه میدم استاد

 

[mehdipesse]

سنگهای گرانیتی معمولی‌ترین سنگهای پلوتونیک در نواحی قاره‌ای هستند و بزرگترین باتولیتهای جهان را نیز همین سنگها تشکیل می‌دهند. اغلب این سنگها فلسیک هستند. اغلب گرانیتوییدها به صورت مذابهای پوسته‌ای تشکیل شده‌اند. به‌علاوه ، گرانیتوییدها قسمت «آذرینی» اغلب کمپلکسهای میگماتیتی را تشکیل می‌دهند.
کانی شناسی و نام گذاری
حداقل 20 درصد مقدار کانیهای فلسیک در تمام سنگهای گرانیتی ، کوارتز است. اغلب سنگهای گرانیتی ، ساب سولووس هستند. بنابراین فلدسپات غنی از پتاسیم (ارتوکلاز یا میکروکلین) و پلاژیوکلاز ، به صورت بلورهای جداگانه و مجزا تظاهر می‌کنند. گارنیتوییدهای هیپرسولروس فقط در فشارهای پایین یا فشارهای بالا تحت شرایط بسیار خشک تشکیل می‌شوند و به جای اینکه دارای پلاژیوکلاز و فلدسپات پتاسیک بطور مجزا باشند، دارای مزوپرتیت هستند.
در شرایط فشار پایین ، معمولا همرشدیهای گرانوفیری گسترش می‌یابند و سنگ را گرانوفیر می‌نامند. معمولا به‌همراه کانیهای فلسیک ، هورنبلند ، بیوتیت و موسکویت نیز وجود دارد. همچنین پیروکسن و یا فایالیت و نیز کردیریت و گارنت یافت می‌شوند. کانیهای فرعی موجود در این سنگها مشتمل‌اند بر آپاتیت ، زیرکن ، تیتانیت ، آلانیت ، مونازیت ، تورمالین ، توپاز و اکسیدهای اپاک آهن - تیتانیم.
تقسیم‌بندی گرانیتوییدها بر اساس مواد تشکیل‌دهنده
گرانیتوییدهای نوع I


این سنگها از ذوب سنگهای آذرین زیر پوسته یا رسوبات نابالغ حاصل از سنگهای آذرین حاصل می‌شوند و دارای نسبت K/Na پایین ، Ca بالا و حالت اکسیداسیونی قوی می‌باشند. کانی شناسی آنها شامل هورنبلند ، پیوتیت قرمز یا قهوه‌ای و یا سبز ، تیتانیت ، احتمالا آلانیت و مانتیت و گاهی اوقات همراه با ایلمنیت است.


گراینیتوییدهای نوع S


از مواد رسوبی که در آنها نسبت K/Na بالا ، کلسیم و سدیم پایین ، آلومینیوم بالا و حالت اکسیداسیونی ضعیف است، حاصل شده‌اند. از این رو این سنگها حاوی بیوتیت قرمز - قهوه‌ای ، مونازیت به جای آلانیت و تیتانیت ، موسکویت ، احتمالا کردیریت و گارنت و ایلمنیت هستند و در عوض هورنبلند و ماتیتیت ندارند. ویژگی‌های پر آلومین بودن این سنگها حکم می‌کند که سیلیمانیت یا آندالوزیت وجود داشته‌باشد و احتمالا گزنولیت‌های پلیتی و توپاز و تورمالین نیز یافت می‌شوند.
گرانیتوییدهای نوع A
سنگهایی هستند که از Zr ، F ، Na+K غنی‌اند و در عوض از لحاظ Al و Ca فقیرند و همچنین نسبت بالایی از Fe/Mg دارند. از نظر کانی شناسی وجود میکاهای غنی از آهن ، آمفیبولها ، پیروکسنها و در انواع پرآلکالن ، آمفیبولهای آلکالن مشخصه آنهاست. از دیگر مشخصات عمومی این سنگها می‌توان به همرشدی گرانوفیری ، وجود فلوئوریت و نیز فراوانی کانیهای زیرکونیم‌دار اشاره کرد.
نحوه تشکیل این سنگها را به ذوب سرزمینهای گرانولیتی که قبلا تحت تاثیر ذوب بخشی قرار گرفته‌اند و یا به تفریق اولیه ماگمای بازالتی آلکالن نسبت می‌دهند. در یقین منشا گرانیتوییدهای نوع -A ، منشا فلوئور موضوع بسیار مهمی است.


گرانیتوییدهای نوع M
زیرگروهی از گرانیتوییدهای نوع -I محسوب می‌شوند و فقط در جزایر قوسی اقیانوسی یافت می‌شوند. این نوع سنگها از گوشته و احتمالا از پوسته اقیانوسی فرورانده شده حاصل شده‌اند و توسط کانی‌هایی همچون هورنبلند ، بیوتیت ، پیروکسن ، گزنولیتهای آذرین بازیک ، نیز فلدسپات پتاسیک مشخص می‌شوند.
ساختها و بافتهای مشخص
گرانیتوییدها نسبت به تغییر شکل بسیار حساسند و در اغلب گرانیتوییدهای کنیسی ، نوارهایی از کوارتز مشاهده می‌شود که در اطراف فنوکریستهای خرد شده فلدسپات ، حالت خمیدگی پیدا کرده‌اند. فرآیندهای جریانی اولیه یا استرین ثانویه باعث ردیف شدن فلرسپاتها می‌گردد. لایه‌بندی آذرینی فازها نسبتا نادر است ولی در کمپلکسهای میگماتیت ، چنین لایه‌بندی را می‌توان در گرانیتوییدها دید.
یکی از مشخصات گرانیتوییدهای نوع S ، وجود گزنولیتهای متاپلیتی است و احتمالا زیرکن‌های گرد شده بقایای دیرگداز رسوبات مادر هستند. انواع M و I نیز با مواد گزنولیتی آذرین مشخص می‌شوند. گرانیتوییدهای نوع S را گرایزن و پگماتیتهای غنی از توپاز ، تورمالین ، میکای غنی از لیتیم و کانیهای قلع و تنگستن همراهی می‌کنند. کلریتیزاسیون بیوتیت و هورنبلند و سریسیتیزاسیون و دگرسانی فلسپاتها به کانی رسی باعث دگرسان شدن گرانیتوییدهای می‌شود.

 

[Loving Geologist]

آفرین توضیحات شما بسیار جامع و عالی بود.
شما نمره تحقیقم دارید فک کنم نمره این درس شما باید از 20 بیشتر بشه

 

[Loving Geologist]

این گرانیت هایی که شما اشاره نمودید تقسیم بندی براساس منشاء گرانیت است. با اجازه برای تکمیل صحبت های شما این نکات را ارائه می کنم.
گرانیت ها براساس کانی ها و خصوصیات بافتی انها به انواع زیر تقسیم می شوند.
1- گرانیت های معمولی یا کالک آلکالن: این گرانیت ها حاوی اورتوکلاز پرتیتی یا میکروکلین بوده و پلاژیوکلاز آنها معمولا از نوع الیگوکلاز و به ندرت آندزین است . کانی های دیگر تشکیل دهنده این نوع گرانیت ها بیوتیت، مسکویت، هورنبلند و با فراوانی کمتر دیوپسید و یا اوژیت هستند.
2- گرانیت ها قلیایی: در مقایسه با گرانیت های معمولی دارای مقدار سدیم بیشتری بوده و به همین دلیل از آنها به عنوان گرانیت های سدیک نیز نام برده می شود. این نوع گرانیت ها با داشتن آمفیبول ها و پیروکسن های سدیک و مقادیر زیاد آلبیت، الیگوکلاز، انورتوکلاز، و اروتوکلاز یا میکروکلین پرتیت دار مشخص می گردند.
3- گرانیت های میکادار: دارای مقادیر قابل ملاحظه ای میکا در ترکیب خود هستند.
4- گرانوفیرها: سنگ گرانیتی ریز دانه با بافت پورفیری است که زمینه آن از رشد توام کوارتز و آلکالی فلدسپار تشکیل گردیده است.
5- آلاسکیت: یک گرانیت لوکوکرات است که عمدتا از اورتوکلاز، میکروکلین، و کوارتز تشکیل شده است.پلازیوکلاز ممکن است وجود داشته باشد ولی کانی های مافیک یا وجود ندارد اگر هم باشد مقدار آن بسیار اندک است.
6- کوارتزولیت یا سیلکسیت: گرانیتی است که بخش عمده آن از کوارتز تشکیل شده است در حدود 60 تا 100 در کوارتز دارد.
7- چارنوکیت ها: گرانیت هایی هستند که فاقد هورنبلند یا بیوتیت بوده و یا میزان کانی های گفته شده در آنها بسیار اندک است. کانی های عمده در این دسته از گرانیت ها را اورتو و کلینوپیروکسن ها تشکیل می دهند.
8- گرایزن: گرانیتی است که عمدتا از از میکای سفید و کوارتز تشکیل شده است و معمولا از آلتراسیون سایر گرانیت ها و یا به شکل رگه ها و دایک های باریک هراه با کانه های قلع تشکیل می شود.
9- پلاژیوگرانیت ها: این اصطلاح معمولا به وسیله زمین شناسان روسی و برای سنگ های آذرین اسیدی با میزان پتاسی کم به کار برده می شود. دامنه تغییرات ترکیب این سنگ از کوارتز دیوریت تا ترانجمیت متفاوت است.

 

[mehdipesse]

آفرین توضیحات شما بسیار جامع و عالی بود.
شما نمره تحقیقم دارید فک کنم نمره این درس شما باید از 20 بیشتر بشه

ممنون استاد
خوشحالم که از اطلاعاتتون ما رو بهره مند می کنید

 

[Loving Geologist]

خواهش میکنم شما استاد مایید
زیبایی علم به ارائه آن به دیگران است و در این زمینه که به گرد پای شما نمیرسم

 

[mehdipesse]

خواهش میکنم شما استاد مایید
زیبایی علم به ارائه آن به دیگران است و در این زمینه که به گرد پای شما نمیرسم

اختیار دارید
الان شما استادید دیگه ... استاد با اینهمه مناعت طبع ندیده بودم تا حالا
من و بقیه دانشجوها هم داریم از ارائه شما استفاده می کنیم استاد
ممنون که انقدر وقت میذارید و برای ما زحمت می کشید
ایشالا با تلاشمون سعی میکنیم تا حدودی زحماتتون رو جبران کنیم

 

[Loving Geologist]

اختیار دارید
الان شما استادید دیگه ... استاد با اینهمه مناعت طبع ندیده بودم تا حالا
من و بقیه دانشجوها هم داریم از ارائه شما استفاده می کنیم استاد
ممنون که انقدر وقت میذارید و برای ما زحمت می کشید
ایشالا با تلاشمون سعی میکنیم تا حدودی زحماتتون رو جبران کنیم

این وظیفه استاد هست که اطلاعات درست در اختیار دانشجوهاش بذاره. و براشون زحمت بکشه.
امیدوارم به امید خدا اطلاعات خوب و تاحدودی در اختیار دانشجوها قرار بدم

 

[Loving Geologist]

سنگ های آذرین حدواسط
درونی: دیوریت
دیوریت ها سنگ های آذرین درونی حدواسط تمام بلورین دانه درشت تا متوسطی هستند که عموماً از پلاژیوکلاز حدود 50 تا 70 درصد حجمی سنگ و کانی های مافیک اغلب هورنبلند و برخی از مواقع اوژیت یا بیوتیت تشکیل گردیده اند.نوع پلاژیوکلاز در دیوریت ها معمولا از نوع آندزین بوده و غالبا زون بندی نشان می دهد. کانی های اصلی تیره دیوریت را هورنبلندهای سبز یا قهوه ای، بیوتیت، اوژیت، و کمتر هیپرستن تشکیل می دهند. آلکالی فلدسپار و کوارتز کانی های فرعی سنگ را تشکیل داده که اغلب همراه با بافت میرمیکیتی می باشند.بافت دیوریت ها بسیار متنوع بوده و از جمله می توان به وجود بافت های هیپیدیومورف گرانولار، آلوتریومورف گرانولار و پویکیلیتی اشاره نمود. در برخی از موارد دیوریت دارای بافت پورفیری است که در این حالت آنرا تحت عنوان دیوریت پورفیری نامگذاری می نمایند. لایه ها و تجمعات جداگانه ای از کانی های روشن و تیره نیز در برخی از انواع دیوریت ها گزارش گردیده است.
در بسیاری موارد تشخیص دیوریت و گابرو به دلیل شباهت هایی که بین این دو سنگ وجود دارد کار بسیار دشواری است. از معیارهای زیر می توان برای تشخیص دیوریت و گابرو استفاده کرد: گابرو مافیک و ملانوکرات بوده و ضریب رنگی آن بیش از 35 درصد است در حالی که دیوریت معمولا مزوکرات است و ضریب رنگی آن کمتر از 53 درصد می باشد. نوع پلاژیوکلاز در دیوریت آندزین و در گابرو لابرادوریت است. کانی های مافیک دیوریت شامل هورنبلند و بیوتیتی ندرتا پیروکسن بوده در حالی که کانی های مافیک گابرو شامل پیروکسن و اولیوین و کمتر هورنبلند می باشند.
سنگ های همراه دیوریت بیشتر تونالیت و کوارتزدیوریت هستند در حالی که سنگ های همراه گابرو را غالبا آنورتوزیت، پریدوتیت، و پیروکسنیت تشکیل می دهند. رنگ پلاژیوکلاز در نمونه دستی سفید تا شیری است در حالی که در گابرو خاکستری تا خاکستری مایل به سبز است. علاوه بر دیوریت های معمول انواع کمیاب تری از دیوریت ها وجود دارند که در زیر به ربخی از انواع آنها اشاره می نماییم:
آنکریت: دیوریتی با وصله های ایزوله شده ای از کانی ها و رگه های فلسیک.
کلوروفیر: یک کوارتز دیوریت پورفیری سبز رنگ است.
دانگانوفیت: یک دیوریت غنی از اسپینل و کرندوم است.
پلوماسیت: یک دیوریت دانه درشت با بافت زینومورف گرانولار حاوی بلورهای کرندوم که به وسیله الیگوکلاز دربرگرفته شده اند.

 

[Loving Geologist]

سنگ های آذرین حدواسط
درونی: مونزونیت
ونزونیت سنگ آذرین درونی کمیابی است که دارای کمتر از 5 درصد کوارتز و بین 35 تا 65 درصد آلکالی فلدسپار و پلاژیوکلاز است. ویژگی بارز سنگ مونزونیت برابری تقریبی مقادیر پلاژیوکلاز و آلکالی فلدسپار در آن است. با افزایش میزان کوارتز، سنگ مونزونیت به کوارتز مونزونیت و گرانیت تغییر نام می دهد. و در صورت افزایش میزان پلاژیوکلاز ترکیب سنگ به سمت ونزودیوریت و دیوریت سوق پیدا می کند. نوع پلاژیوکلاز در مونزونیت ها معمولا از نوع آندزین یا الیگوکلاز بوده و آلکالی فلدسپار معمولا اورتوز و در موارد کمتر میکروکلین می باشد. کانی های تیره اصلی این سنگ را بیوتیت، هورنبلند ودر نمونه های مافیک تر اوژیت و کمتر هیپرستن و اولیوین تشکیل می دهند. کوارتز، کانه های فلزی، زیرکن، و اسفن کانی های فرعی و سرسیت، کائولینیت، کلریت، اپیدوت و کلسیت کانی های دگرسانی سنگ را تشکیل می دهند.
بافت گرانولار هم بعد و هیپیدیومورف گرانولار از بافت های معمول مونزونیت ها محسوب می شود.
در زیر به برخی از انواع مهم مونزونیت ها اشاره می نمایم:
مونزونیت پورفیری: مونزونیتی است با بافت پورفیری که اغلب فنوکریست های آن را پلاژیوکلازهایی با بافت منطقه ای، که به وسیله بلورهای اورتوز احاطه گردیده اند، تشکیل می دهند. ترکیب پلاژیوکلاز در مرکز آندزی و در حاشیه عموما الیگوکلاز و کمتر آلبیت است. بلورهای مافیک ندرتا به صورت فنوکریست وجود دارند.
کنتالینیت: یک مونزونیت تیره رنگ است که از مقادیر تقریبا مشابهی از پلاژیوکلاز، آلکالی فلدسپار، اوژیت و اولیوین تشکیل گردیده است.

 

[Loving Geologist]

سنگ های آذرین حدواسط
درونی: سینیت
سینیت سنگ آذرین درونی حدواسط تمام بلورین دانه درشت تا متوسط است که کانی عمده آن را آلکالی فلدسپار تشکیل می دهد. بیشتر سینیت ها حاوی میکرو یا کریپتوپرتیت هستند که معرف همرشدی فلدسپاتهای سدیم و پتاسیم دار است. پلاژیوکلاز به عنوان یک فاز مستقل (به شکل غیرپرتیتی) ممکن است وجود داشته باشد. کوارتز و نفلین کانی های فرعی سینیت را تشکیل می دهند. در صورت بالا بودن میزان کانی های یاد شده نام آنها به اول سنگ اضافه می گردد.
سینیت ها به دو دسته کلی کالک آلکالی سینیت ها و آلکالی سینیت ها تقسیم بندی می شوند. نظیر گرانیت ها، بیوتیت و هورنبلند کانی های مافیک مهم کالک آلکالی سینیت ها را تشکیل می دهند. ارتوکلاز یا میکروکلین و الیگوکلاز یا آندزین از سایر کانی های تشکیل دهنده این گروه از سینیت ها هستند. آلکالی سینیت ها دارای انواع متفاوتی از کانی های مافیک نظیر بیوتیت آهن دا ر، تیتان اوژیت، اوژیت اژرین، اژرین، آرفدزونیت می باشند. از خصوصیات مهم دیگر این گروه از سینیت ها بالا بودن میزان سدیم و پتاسیم در آنها است. ارتوکلاز ، میکروکلین، آنورتوکلاز، الیگوکلاز یا آلبیت مهمترین فلدسپات های تشکیل دهنده آلکالی سینیت ها هستند.
مهم ترین انواع آلکالی سینیت ها عبارتند از:
1- نوردمارکیت: یک آلکالی سینیت غنی از کوارتز است که میکروپرتیت تشکیل دهنده اصلی آن محسوب می گردد. مقادیر کمتری از الیگوکلاز و بیوتیت نیز در ترکیب این سنگ حضور دارند.
2- پولاسکیت: یک آلکالی سینیت روشن رنگ دانه ای غنی از فلدسپاتوئید است که عموما ترکیب آن را آلکالی فلدسپار (ارتوکلاز، میکروکلین سدیک، میکروپرتیت، و آنتی پرتیت)، پیروکسن سدیک، آرفدزونیت و نفلین تشکیل می دهند.
3- لارویکیت: وجه مشخصه این سنگ، نسبت بالاتر میزان پلاژیوکلاز آن در مقایسه با سایر آلکالیسینیت ها است.
4- لوردالیت: آلکالی سینیتی است که بیش از 10 درصد تجزیه مدال آن را فلدسپاتوئیدها تشکیل داده و دارای بافت پورفیری است.
در صورتی که میزان فلدسپاتوئید در سینیت ها بالا باشد از اصطلاح سینیت های فلدسپاتوئیددار برای آنها استفاده می گردد، مهمترین انواع سینیت های فلدسپاتوئیددار به قرار زیر هستند:
1- لیچفلدیت: عبارت است از یک نفلین سینیت غنی از آلبیت.
2- لوردالیت: که در بخش مربوط به آلکالی سینیت ها نیز مورد بحث قرار گرفت اما به عنوان یک سینیت فلدسپاتوئیددار نیز شناخته می شود.
3- فویائیت: سنگی است که مقدار آلکالی فلدسپارها و فلدسپاتوئیدها در آن تقریبا برابراست.
بافت های هیپیدیومورف گرانولار و پورفیری از مهم ترین بافت های موجود در سینیت ها محسوب می گردند.

 

[Loving Geologist]

سنگ های آذرین حدواسط
بیرونی: آندزیت
سنگ آتشفشانی ریزبلور و معمولا تیره رنگ است که از کانی های پلاژیوکلاز (آندزین، والیگوکلاز) و مافیک چون بیوتیت، هورنبلند و پیروکسن تشکیل گردیده است. کوارتز، اسفن، آلکالی فلدسپار و کانه های فلزی از مهم ترین کانی های فرعی آندزیت ها محسوب می گردند. سرسیت، کائولینیت، کلریت، اپیدوت، لوکوکسن، هماتیت و کلسیت از جمله کانی های دگرسانی آندزیت ها هستند. بافت آندزیت ها معمولا پورفیری با یک زمینه ریز دانه می باشد. فنوکریست های آندزیت های پورفیری را بلورهای پلازیوکلاز (غالبا با بافت منطقه ای) و کانی های مافیک تشکیل می دهند. زمینه سنگ می تواند شیشه ای یا جریانی باشد . بافت حفره ای و بادامکی نیز در آندزیت ها معمول است و عموما حفرات به وسیله کانی هایی چون کوارتز، کلریت، و کلسیت پر شده اند.
آندزیت ها را برحسب نوع کانی های مافیک آنها به اولیوین آندزیت، پیروکسن آندزیت، هورنبلند آندزی و بیوتیت آندزیت تقسیم بندی می نمایند. با این وجود هورنبلند که معمولا به شکل بلورهای منشوری کشیده می شود و در درجه دوم بیوتیت به عنوان مهم ترین کانی های مافیک آندزیت ها محسوب می گردند.
در زیر به برخی از انواع مهم آندزیت ها اشاره می کنم:
ایسلندیت: این نام توسط کارمایکل (1964) برای تمایز آندزیت های وجود در آتشفشان های نوع مرکزی ایسلند و آندزیت های کوهزایی ابداع شد. البته به عنوان آندزیت غیرکوهزایی نیز شناخته شده است. این سنگ ها نسبت به آندزیت های کوهزایی از الوین فقیرتر و از آهن غنی تر هستند. کارمایکل ایسلندیت را سنگ های حدواسطی می داند که مقدار سیلیس آنها بیش از 65 درصد است.
بونیتیت: یک آندزیت شیشه ای اولیوین و برونزیت داری است که دارای مقادیر اندکی فلدسپار یا فاقد آن است. بونیتیت از نظر عناصر دیرگداز Mg، Ni، Cr غنی بوده و دارای مقادیر نسبتا زیادی از مواد فرار هستند.
پروپیلیت: کلیه آندزیت هایی که تحت تاثیر دگرسانی نوع پروپیلیتی شدن قرار گیرند به این نام خوانده می شوند. در این نوع دگرسانی یک مایع آبکی حاوی CO2 روی کانی های سنگ های آندزیتی اثر گذاشته و انها را دگرسان می کند. در نمونه دستی این سنگ سبز و خاکستری است و در زیر میکروسکوپ تجزیه بیوتیت و هورنبلند بوسیله کلریت، کلسیت، اسفن، کانه های آهن و تجزیه پیروکسن توسط باستیت به همراه کلریت و کلسیت به خوبی دیده می شود. فرآیند آلبیتی شدن پلاژیوکلازها در این سنگ معمول است.

 

[Loving Geologist]

سنگ های آذرین حدواسط
بیرونی: لاتیت
سنگ آتشفشانی پورفیری است که فنوکریست های آن را پلاژیوکلاز و پتاسیم فلدسپار تقریبا در مقادیر مساوی تشکیل ی دهند. فنوکریست های کوارتز با بسیار اندک بوده یا اصولا وجود ندارند. زمینه سنگ شیشه ای یا بسیار ریز بلور است. کلینوپیروکسن معمولترین نوع کانی مافیک در لاتیت محسوب می شود اما اورتوپیروکسن و اولیوین نیز دیده می شوند. بیوتیت به مقدار فراوان و هورنبلند کمتر در این سنگ مشاهده می شود. در مواردی که زمینه بلورین باشد بلورهای بسیار ریز سانیدین و پلاژیوکلاز، کانه های آهن و برخی تشکیل دهنده های مافیک (کلینوپیروکسن) در ان وجود دارند. با افزایش میزان کوارتز ترکیب سنگ به سمت ریوداسیت متمایل می شود. برخی از زمین شناسان لاتیت را به عنوان بخشی از سنگ های شوشونیتی می شناسند که دارای مقادیر نسبتا بالایی از K2O بوده و ترکیب آن حدواسط بین آندزیت و تراکی آندزیت است.
متاسفانه بسیاری از لاتیت ها را فقط با تجزیه شیمیایی آنها می توان شناخت زیرا پتاسیم فلدسپار آنها غالبا به صورت بین روزنه ای و آن هم به شکل میکرو و کریپتوپرتیت در بین کانی های دیگر قرار گرفته و یا به صورت شیشه در زمینه واقع شده اند.
بافت لاتیت غالبا پورفیری بوده که در این صورت زمینه هم به صورت بلورین و هم شیشه ای دیده می شود. به لاتیت هایی که زمینه آنها شیشه ای باشد لاتیت ویتروفیری می گویند.