چون خدا ما را وجود آورده ما بنده خداییم، ما باید به خدا بگیم که خدایا ما را که وجود آوردی شکر تو ای خدا ،چگونه باید گفت : ما که بچه بودیم توگوشه ما می خوندن اذان و آیات کلام خدا را (قرآن).و کم کم برای خودمونم عادتی شدو تو گوشه دیگران میخوندیم اذان و قرآن را، ولی یک چیز مهم بود که این کلاماتی ما میخونیم و بیان میکنیم آیا درسته ؟ نکنه کلمی بگم که معنی آن عوض شه، وای بر من.ولی هیچ وقت فکر نکردیم که چی به خدای خودمون میگیم، آیا واقعاً ایستادن جلوی خدا همینجوریه، اصلاً ما برای چه جلوی خدا میاستیم ، زانو میزنیم ، کلاماتی را که نمی دونیم واقعاً به زبون می آریم، فقط برای اینک به ما گفتن نماز به خون ، یعنی خدا برای اینکه ما را به وجود آورد نیاز به تشکر ما را هر لحظه داره ، یا ما نیاز به خدا در هر لحظه داریم پس ما باید به خدایی که در هر لحظه به ما کمک میکنه به یاده ماست احترام بگذاریم ، برای اون کارهایی کنیم و برای او کارهایی را نکنیم ، ودر آخر حرف هام جلوی خدا زانو میزنم با زبان که میفهم که چه میگویم به خدا میگویم که غیر تو کسی را نمی پرستم