شقایق درد من یکی دو تا نیستدوش گیسوی تورا ریخته دیدم بر دوش......خاطر آشفته ام امشب ز پریشانی دوش
آخه درد من از بیگانه ها نیست
یکی خشکیده خون من تو دستاش
که حتی یک نفس از من جدا نیست
شقایق درد من یکی دو تا نیستدوش گیسوی تورا ریخته دیدم بر دوش......خاطر آشفته ام امشب ز پریشانی دوش
تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس.......ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملکشقایق درد من یکی دو تا نیست
آخه درد من از بیگانه ها نیست/
یکی خشکیده خون من تو دستاش
که حتی یک نفس از من جدا نیست
کَس را پس پرده قضا راه نشد / و از سر قدر هیچ کس اگاه نشدتویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس.......ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک
کاش هستی را به ما هرگز نمی دادیتویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس.......ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک
دوش وقت سحر از قصه نجاتم دادند.....وندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادندکَس را پس پرده قضا راه نشد / و از سر قدر هیچ کس اگاه نشد
دود اگر بالا نشیند کسر شأن شعله نیست / جای چشم ابرو نگیرد گرچه او بالاتر استا
دوش وقت سحر از قصه نجاتم دادند.....وندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
در ترازوی تو ناگه جستجو کردنکَس را پس پرده قضا راه نشد / و از سر قدر هیچ کس اگاه نشد
تا شدم حلقه به گوش در میخانه ی عشق.......هردم آید غمی از نو به مبارکبادمدود اگر بالا نشیند کسر شأن شعله نیست / جای چشم ابرو نگیرد گرچه او بالاتر است
میازار موری که دانه کش است، که جان دارد و جان شیرین خوش استتا شدم حلقه به گوش در میخانه ی عشق.......هردم آید غمی از نو به مبارکبادم
سرو چمان من چرا میل چمن نمیکند /همدم گل نمیشود یاد سمن نمیکنددر ترازوی تو ناگه جستجو کردن
در کتابی,یا که خوابی خود نمی دانم
نقشی از آن بارگاه کبریا دیدم
تو به کار داوری مشغول و صد افسوس....
مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد/ قضای آسمانست این و دیگرگون نخواهد شدتا شدم حلقه به گوش در میخانه ی عشق.......هردم آید غمی از نو به مبارکبادم
مرمرین پله آن غرفه عاجتا شدم حلقه به گوش در میخانه ی عشق.......هردم آید غمی از نو به مبارکبادم
سرو چمان من چرا میل چمن نمیکند /همدم گل نمیشود یاد سمن نمیکند
مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد/ قضای آسمانست این و دیگرگون نخواهد شد
تو که یک گوشه ی چشمت غم عالم ببرد.....حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببردمرمرین پله آن غرفه عاج
ای دریغا که ز ما بس دور است
لحظه ها را دریاب
چشم فردا کور است
دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند، گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند.تو که یک گوشه ی چشمت غم عالم ببرد.....حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد
دست از طلب ندارم تا کام من برآید/ یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآیدتو که یک گوشه ی چشمت غم عالم ببرد.....حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد
دست از طلب ندارم تا کام من برآید/ یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید
ما ز یاران چشم یاری داشتیم/خود غلط بود آنچه ما پنداشتیمدلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو.....که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم
مشکلی دارم ز دانشمند مجلس باز پرس/توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر میکننددلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو.....که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم
من نگوئم که مرا از قفس آزاد کنیدما ز یاران چشم یاری داشتیم/خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم
من نگوئم که مرا از قفس آزاد کنید
قفسم برده به باغیو دلم شاد کنید
سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی چه خیالها گذر کرد و گذر نکرد خوابی
از تصنیف های استاد شجریان
یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد
آنکه یوسف به زر ناسره بفروخته بود...
دین و دل بردند و قصد جان کنند /الغایث از جور خوبان الغیاث
این الان شعر یود؟
ثریا را نشان ما ندادند
ببینیم تا کجا پارسی تواند...؟
(اشاره به جمله ای که:علم گر در ثریا باشد مردانی از پارس بدان دست خواهند یافت...)
این الان شعر یود؟
دوش دیدم که ملائک در می خانه زدند /گل آدم بسرشتندو به پیمانه زدند
دوش گیسوی تورا ریخته دیدم بر دوش....خاطر آشفته ام امشب ز پریشانی دوشاین الان شعر یود؟
دوش دیدم که ملائک در می خانه زدند /گل آدم بسرشتندو به پیمانه زدند
خب خیلی سخت بود ث!!!
مهم نیته...
دوش رفتم به در میکده خواب آلوده
خرقه تر دامن و سجاده شراب آلوده...
یه شعر از کتاب فارسی سال دوم دبیرستان توش "ث" بود یادمه اینجا نمی گم تاخودت فک کنی!
هنگام تنگ دستی در عیش کوش و مستی/کین کیمای هستی قارون کند گدا را
Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
---|---|---|---|---|
اولین مسابقۀ "مشاعرۀ سنتی دور همی" با جایزه | مشاعره | 109 | ||
مشاعرۀ شاعران | مشاعره | 11 |