مشاعره با شعر سعدی

[blue bee]

تا کی از ما یار ما پنهان بود؟
چشم ما تا کی چنین گریان بود؟

 

[عطار]

دریای عشق را به حقیقت کنار نیست

ور هست پیش اهل حقیقت کنار اوست

 

[naghmeirani]

تو را در آینه دیدن جمالِ طلعتِ دوست

بیان کند که چه بودست نا شکیبا را

 

[عطار]

ای سخت کمان سست پیمان

این بود وفای عهد اصحاب

 

[fatemeh-r]

بخت بازآیدازآن درکه یکی چون تودرآید
روی میمون تودیدن دردولت بگشاید

 

[عطار]

در بادیه تشنگان بمردند

وز حله به کوفه می‌رود آب

 

[blue bee]

بیا که در غم عشقت مشوشم بی تو
بیا ببین که در این غم چه ناخوشم بی تو

شب از فراق تو می‌نالم ای پری رخسار
چو روز گردد گویی در آتشم بی تو

دمی تو شربت وصلم نداده‌ای جانا
همیشه زهر فراقت همی چشم بی تو

اگر تو با من مسکین چنین کنی جانا
دو پایم از دو جهان نیز درکشم بی تو

پیام دادم و گفتم بیا خوشم می‌دار
جواب دادی و گفتی که من خوشم بی تو

 

[primrose]

وقتست گر از پای در آیم که همه عمر

باری نکشیدم که به هجران تو ماند

 

[عطار]

دل رفت و دیده خون شد و جان ضعیف ماند

وان هم برای آن که کنم جان فدای دوست

 

[primrose]

تیغ بر آر از نیام زهر برافکن به جام

کز قبل ما قبول و ز طرف ما رضاست

 

[عطار]

تا به گریبان نرسد دست مرگ

دست ز دامن نکنیمت رها

 

[blue bee]

آه اگر دست دل من به تمنا نرسد
یا دل از چنبر عشق تو به من وانرسد

غم هجران به سویتتر از این قسمت کن
کاین همه درد به جان من تنها نرسد

 

[fatemeh-r]

دیده از دیدار خوبان برگرفتن مشکلست

هر که ما را این نصیحت می‌کند بی‌حاصلست

 

[primrose]

تو را که درد نباشد ز درد ما چه تفاوت

تو حال تشنه ندانی که برکناره جویی

 

[blue bee]

یاری آنست که زهر از قبلش نوش کنی
نه چو رنجی رسدت یار فراموش کنی

 

[naghmeirani]

یک روز به اتفاق صحرا من و تو

از شهر برون شویم تنها من و تو

دانی که من و تو کی به هم خوش باشیم؟

آنوقت که کس نباشد الا من و تو

 

[blue bee]

وقت آنست که ضعف آید و نیرو برود
قدرت از منطق شیرین سخنگو برود

ناگهی باد خزان آید و این رونق و آب
که تو می‌بینی ازین گلبن خوشبو برود

 

[عطار]

دل زنده می‌شود به امید وفای یار

جان رقص می‌کند به سماع کلام دوست

 

[blue bee]

تو را خود یک زمان با ما سر صحرا نمی‌باشد
چو شمست خاطر رفتن بجز تنها نمی‌باشد

دو چشم از ناز در پیشت فراغ از حال درویشت
مگر کز خوبی خویشت نگه در ما نمی‌باشد

 

[z.19.P]

تو را خود یک زمان با ما سر صحرا نمی‌باشد
چو شمست خاطر رفتن بجز تنها نمی‌باشد

دو چشم از ناز در پیشت فراغ از حال درویشت
مگر کز خوبی خویشت نگه در ما نمی‌باشد

دوست نزديك تر از من به من است / وين عجب تر كه من از وي دورم
چه كنم با كه توان گفت كه او / در كنار من و من مهجورم

 

[عطار]

روحت شاد ای بزرگ مرد.....

ملک یا چشمه نوری پری یا لعبت حوری

که بر گلبن گل سوری چنین زیبا نمی‌باشد

 

[blue bee]

دلم دربند تنهایی بفرسود
چو بلبل در قفس روز بهاران

هلاک ما چنان مهمل گرفتند
که قتل مور در پای سواران

 

[primrose]

نه دل دامن دلســــــتان می کشد

که مهرش گریبان جـــــان می کشد

 

[blue bee]

دل پیش تو و دیده به جای دگرستم
تا خصم نداند که تو را می‌نگرستم

 

[primrose]

دلبرا نازده در مار سر زلف تو دست

چه کند کژدم هجران تو چندین نیشم؟

 

[blue bee]

مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا
گر تو شکیب داری طاقت نماند ما را

 

[primrose]

آن نه عشقست که از دل به زبان می آید

وان نه عاشق که زمعشوقه به جان می آید

 

[blue bee]

دیگران را غم جان دارد و ما جامه‌دران
که بفرمایی تا از سر جان برخیزیم

 

[primrose]

میروم وز سر حسرت به قفا می نگرم

خبر از پای ندارم که زمین می سپرم

 

[blue bee]

ما در خلوت به روی خلق ببستیم
از همه بازآمدیم و با تو نشستیم