دل نامه یا نامه دل
- شروع کننده موضوع MAHDI.VALVE
- تاریخ شروع
- وضعیت
کلمات هرگز قادر نخواهند بود تا از احساس من
نسبت به تو سخن گویند
کلمات هرگز نمی توانند از حال من در فراق تو
بنویسند
باور ندارم که تو با من نیستی
در بی تو بودن دل بی قرارم با واژه ی اشک و
اندوه گره خورده است
مرا ببین؛
ببین که چگونه زیر سنگ قبر جدایی ودوری و
فراق تو؛همه ی وجودم شکسته است
خدایا؛چگونه ساختن با این اندوه جاودانه رابه من
بیاموز؛
چگونه سوختن را نیک میدانم
نسبت به تو سخن گویند
کلمات هرگز نمی توانند از حال من در فراق تو
بنویسند
باور ندارم که تو با من نیستی
در بی تو بودن دل بی قرارم با واژه ی اشک و
اندوه گره خورده است
مرا ببین؛
ببین که چگونه زیر سنگ قبر جدایی ودوری و
فراق تو؛همه ی وجودم شکسته است
خدایا؛چگونه ساختن با این اندوه جاودانه رابه من
بیاموز؛
چگونه سوختن را نیک میدانم
اگر خودت در کنارم نباشی باز هم به یاد توام
دریای خشمگین خیالم به دریایی آرام تبدیل می شود زمانیکه کشتی خیالت ازآن می گذرد
اکنون که نسیم امیدواری وصالت می وزد تنها خیالم تویی
این بار با خیالی آسوده سر بر بستر می نهم زیرا فردا خورشید به امید دیدار تو طلوع می کند
و امشب...
شاید به نام آخرین شب هجران تو در این دفتر ثبت شود!
دریای خشمگین خیالم به دریایی آرام تبدیل می شود زمانیکه کشتی خیالت ازآن می گذرد
اکنون که نسیم امیدواری وصالت می وزد تنها خیالم تویی
این بار با خیالی آسوده سر بر بستر می نهم زیرا فردا خورشید به امید دیدار تو طلوع می کند
و امشب...
شاید به نام آخرین شب هجران تو در این دفتر ثبت شود!
جاي عشق در دلهاي ما خاليست
هر دلي را شور عشقي بايدش
شور عشقي نيز گر باشد، دردا که پوشاليست
آنقدر کاندر وصف نايدش
اي دريغا خشک و بي جان گشته احساسها
اين کوير خشک را صد قطره باران بايدش
در دل تاريکي شب گم شديم ،عاقبت
اين ظلمت ميکشد مارا، نور يزدان بايدش
آتش عشقي ست در درونم ، اي خدا
شررها دارد ، ليک ، تنها ياد ياران بايدش
هر دلي را شور عشقي بايدش
شور عشقي نيز گر باشد، دردا که پوشاليست
آنقدر کاندر وصف نايدش
اي دريغا خشک و بي جان گشته احساسها
اين کوير خشک را صد قطره باران بايدش
در دل تاريکي شب گم شديم ،عاقبت
اين ظلمت ميکشد مارا، نور يزدان بايدش
آتش عشقي ست در درونم ، اي خدا
شررها دارد ، ليک ، تنها ياد ياران بايدش
وقتي باران با مهرباني هرچه تمامتر بر گل و درخت و گياه و خاک و انسان بوسه ميزند، وقتي باد دست نوازش بر سر دنيا مي کشد، وقتي ابر سايه محبتش را نثار داغي ظهر تابستان ميکند، وقتي بنفشه ميخندد، وقتي جويبار مي خروشد، وقتي گندم ميرقصد، وقتي هستم و دمي را بازمي دمم، نغمه پر مهرت را با گوش جانم ميشنوم .
کاش همه حضور گرمت را به راحتي و صميميت ميپذيرفتند، کاش همانگونه که تو با همه دوستي ، آنها نيز با تو دوست باشند.
جان پناه من ! آرامگاه خستگيها و نا اميديهايم !
از سرنوشتم و از هرآنچه که پيش آيد ، باکي ندارم تا تو با من هستي، تا هميشه .... تا تو....
کاش همه حضور گرمت را به راحتي و صميميت ميپذيرفتند، کاش همانگونه که تو با همه دوستي ، آنها نيز با تو دوست باشند.
جان پناه من ! آرامگاه خستگيها و نا اميديهايم !
از سرنوشتم و از هرآنچه که پيش آيد ، باکي ندارم تا تو با من هستي، تا هميشه .... تا تو....
Aria_sh
عضو جدید
بي تو مهتاب شبي باز از آن كوچه گذشتم
همه تن چشم شدم . خيره به دنبال تو گشتم
شوق دي...دار تو لبريز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق ديوانه كه بودم
يادم آيد تو به من گفتي :
از اين عشق حذر كن
لحظه اي چند بر اين آب نظر كن
با تو گفتم :
حذر از عشق ندانم
سفر از پيش تو هرگز نتوانم
روز اول كه دل من به تمناي تو پر زد
چون كبوتر لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدي .
من نه رميدم نه گسستم
اشكي از شاخه فرو ريخت
مرغ حق ناله ي تلخي زد و بگريخت
اشك در چشم تو لرزيد
ماه بر عشق تو خنديد
ياد آمد كه دگر از تو جوابي نشنيدم
پاي در دامن اندوه كشيدم نه گسستم
نه رميدم
رفت در ظلمت غم آن شب و شبهاي دگر هم
نه گرفتي دگر از عاشق آزرده خبر هم
نه كني دگر از آن كوچه گذر هم
بي تو اما به چه حالي
من از آن كوچه گذشتم
همه تن چشم شدم . خيره به دنبال تو گشتم
شوق دي...دار تو لبريز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق ديوانه كه بودم
يادم آيد تو به من گفتي :
از اين عشق حذر كن
لحظه اي چند بر اين آب نظر كن
با تو گفتم :
حذر از عشق ندانم
سفر از پيش تو هرگز نتوانم
روز اول كه دل من به تمناي تو پر زد
چون كبوتر لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدي .
من نه رميدم نه گسستم
اشكي از شاخه فرو ريخت
مرغ حق ناله ي تلخي زد و بگريخت
اشك در چشم تو لرزيد
ماه بر عشق تو خنديد
ياد آمد كه دگر از تو جوابي نشنيدم
پاي در دامن اندوه كشيدم نه گسستم
نه رميدم
رفت در ظلمت غم آن شب و شبهاي دگر هم
نه گرفتي دگر از عاشق آزرده خبر هم
نه كني دگر از آن كوچه گذر هم
بي تو اما به چه حالي
من از آن كوچه گذشتم
کوله‌بار عشقم را بر دوشم مي گذارم و به راه مي افتم .
چرا و کجا نميدانم. فقط ميدانم که ديگر بايد بروم بايد راه بيفتم ،
وقت زيادي ندارم بايد عجله کنم . بايد هرچه عشق در دل دارم را در کوله‌بارم بگذارم و به راه بيفتم.
مي روم و مي روم تا جايي که عشق بگويد. مي روم تا ببخشم ، مي روم تا دوست داشته باشم.
مي روم تا به باغي برسم که در آن فرشته‌اي زيبا مرا با تمام وجودش به آغوش بکشد و من پر از آرامش شوم ، پر از شادي.
مي روم تا به جايي برسم که نور هفت رنگ مهر خدا بر دلم بتابد تا هرچه زنگار است از دلم زدوده شود.
دل من بايد پاک شود. دل ما بايد پاک شود.
چه‌قدر دلم هواي خدا را کرده است امشب.
بوي خدا به مشامم مي رسد ، چنان خدا را بو ميکشم که تا اعماق وجودم پر از خدا مي شود،
حضورش را با تمام وجودم مي خواهم و حس مي کنم،
چه حس شيريني ، چه حس دلپذيري.
من پر از خدا هستم اکنون.
چرا و کجا نميدانم. فقط ميدانم که ديگر بايد بروم بايد راه بيفتم ،
وقت زيادي ندارم بايد عجله کنم . بايد هرچه عشق در دل دارم را در کوله‌بارم بگذارم و به راه بيفتم.
مي روم و مي روم تا جايي که عشق بگويد. مي روم تا ببخشم ، مي روم تا دوست داشته باشم.
مي روم تا به باغي برسم که در آن فرشته‌اي زيبا مرا با تمام وجودش به آغوش بکشد و من پر از آرامش شوم ، پر از شادي.
مي روم تا به جايي برسم که نور هفت رنگ مهر خدا بر دلم بتابد تا هرچه زنگار است از دلم زدوده شود.
دل من بايد پاک شود. دل ما بايد پاک شود.
چه‌قدر دلم هواي خدا را کرده است امشب.
بوي خدا به مشامم مي رسد ، چنان خدا را بو ميکشم که تا اعماق وجودم پر از خدا مي شود،
حضورش را با تمام وجودم مي خواهم و حس مي کنم،
چه حس شيريني ، چه حس دلپذيري.
من پر از خدا هستم اکنون.
مي گشايم چشم
لب فرو ميبندم از هرچه که هست
با نگاهي
فريادهاي بي صداي
قلب پر دردم را
ميزنم فرياد
آه آي آدمها
آه اي بازيگران با نقاب و بي نقاب
با شمايم آي
ديگر بس است
اين سيه‌بازيها
وين فريبها، نيرنگها
تا به کي خواهان درديم
تا به کي به خود نمي آييم
ديگر بس است ، تا کي
آندم که رميد دلهاي ما از هم
شبي شايد به خود آييم
آندم که افسوس ، دوستي دگر نيز
بر سر يک هيچ
دشمن مي شود
و آندم که ايکاش ها ميشوند آغاز
با شمايم آي ..........
لب فرو ميبندم از هرچه که هست
با نگاهي
فريادهاي بي صداي
قلب پر دردم را
ميزنم فرياد
آه آي آدمها
آه اي بازيگران با نقاب و بي نقاب
با شمايم آي
ديگر بس است
اين سيه‌بازيها
وين فريبها، نيرنگها
تا به کي خواهان درديم
تا به کي به خود نمي آييم
ديگر بس است ، تا کي
آندم که رميد دلهاي ما از هم
شبي شايد به خود آييم
آندم که افسوس ، دوستي دگر نيز
بر سر يک هيچ
دشمن مي شود
و آندم که ايکاش ها ميشوند آغاز
با شمايم آي ..........
در زير حرير باران صدايت
سکوت دشت تنهاييم
چه مشتاقانه
به يکباره شکست
و چه عاشقانه مرا سرودي
اي صداي اندوهبار عشق
اي صداي عشق اندوهبار
تو گفتي که عشق با غم ميشود آغاز
تو گفتي که حزن سرآغاز دوستيهاي زيباست
چه حزن زيباست
چه دوستي زيباست
چه من بي تابم اکنون
و من امشب پس از آن ترانه‌بازيها
و در موج ترنم صداي تو
در شعر زلالت جاري شدم
آه اي واژه‌ها بشتابيد
به فرياد شعر تنهايم برسيد
تا پر از تپش عشق شود
و تو اي عشق
اي دور آمده ، اي دير آمده
جان دوباره‌اي به کلمات بده
تا من سبز شوم ، بشکفم
تا من امشب
با نبض تو
به حرمت نگاه تو
به شکرانه‌ي بارش حرير صدايت
غزل غزل با شب و سکوت و تنهايي
ترانه بسرايم
سکوت دشت تنهاييم
چه مشتاقانه
به يکباره شکست
و چه عاشقانه مرا سرودي
اي صداي اندوهبار عشق
اي صداي عشق اندوهبار
تو گفتي که عشق با غم ميشود آغاز
تو گفتي که حزن سرآغاز دوستيهاي زيباست
چه حزن زيباست
چه دوستي زيباست
چه من بي تابم اکنون
و من امشب پس از آن ترانه‌بازيها
و در موج ترنم صداي تو
در شعر زلالت جاري شدم
آه اي واژه‌ها بشتابيد
به فرياد شعر تنهايم برسيد
تا پر از تپش عشق شود
و تو اي عشق
اي دور آمده ، اي دير آمده
جان دوباره‌اي به کلمات بده
تا من سبز شوم ، بشکفم
تا من امشب
با نبض تو
به حرمت نگاه تو
به شکرانه‌ي بارش حرير صدايت
غزل غزل با شب و سکوت و تنهايي
ترانه بسرايم
تو پي خورشيد مي گردي
پي لبخندي از ماه
و به او مي نگري
تو چه را مي جويي؟
تو که را مي جويي؟
پي رنج آمده‌اي؟
يا به دنبال عشقي ؟
طراوت را در شبنم رخ او به ياد مي آوري
اما، اما ،اما
تو نميداني
ابر احساس اين نگاه
ديرزمانيست
قطره اشکي نيز نيفشانده
تو ميخواهي
غرق در چشمانش شوي
با نگاهي
اما
با کدامين نگاه؟
در کدامين دريا؟
ترانه‌ي لبانش همه قفل و زنجير است
چونان چون پرنده‌اي بال و پر بسته
چون پرنده‌اي در بند
اسير قفس طلايي
در دل دل ماندن و رفتن
در آسمان کدامين نگاه
پرواز را آرزو مي کني؟
کدام آسمان؟
اينجا جز سقفي بلند و نيلگون
آسماني نيست
پي لبخندي از ماه
و به او مي نگري
تو چه را مي جويي؟
تو که را مي جويي؟
پي رنج آمده‌اي؟
يا به دنبال عشقي ؟
طراوت را در شبنم رخ او به ياد مي آوري
اما، اما ،اما
تو نميداني
ابر احساس اين نگاه
ديرزمانيست
قطره اشکي نيز نيفشانده
تو ميخواهي
غرق در چشمانش شوي
با نگاهي
اما
با کدامين نگاه؟
در کدامين دريا؟
ترانه‌ي لبانش همه قفل و زنجير است
چونان چون پرنده‌اي بال و پر بسته
چون پرنده‌اي در بند
اسير قفس طلايي
در دل دل ماندن و رفتن
در آسمان کدامين نگاه
پرواز را آرزو مي کني؟
کدام آسمان؟
اينجا جز سقفي بلند و نيلگون
آسماني نيست
ما اهل رفتنيم، اين را خوب ميدانم و ميداني
اما چه شيرين است ماندني که بي انتظار رفتن باشد
ما تا نرفته‌ايم ، هستيم .
پس بمان، زيبا بمان
براي من، براي تو، براي او
بمان
ما پر نيازيم ، پر تنهايي ، پر زيبايي
ميداني که ماندنت ، دلخوشيست براي من
ميداني که پناهي ، تکيه‌گاهي
پس بمان ، هميشه بمان
آواز نياز مرا بشنو
با گوش جان و بمان
بمان براي زيستن ، نه براي مردن
در انتظار زندگي باش نه مرگ
براي او ، براي تو ، براي من
بمان خوب من
هميشه بمان
اما چه شيرين است ماندني که بي انتظار رفتن باشد
ما تا نرفته‌ايم ، هستيم .
پس بمان، زيبا بمان
براي من، براي تو، براي او
بمان
ما پر نيازيم ، پر تنهايي ، پر زيبايي
ميداني که ماندنت ، دلخوشيست براي من
ميداني که پناهي ، تکيه‌گاهي
پس بمان ، هميشه بمان
آواز نياز مرا بشنو
با گوش جان و بمان
بمان براي زيستن ، نه براي مردن
در انتظار زندگي باش نه مرگ
براي او ، براي تو ، براي من
بمان خوب من
هميشه بمان
chelsea2011
عضو جدید
تاریخ ، آئینه تمام نمای زندگی بشر است.
کانت
کانت
ميدانم مرا نمي فهمي
ميدانم مرا نميداني، نميخواني
ديگر به سردي نگاهت خو کرده‌ام
دستان سردت هنوز هم تکيه‌گاه منند
من اين را از لبخندت ميخوانم
ميبيني تا کجا تا کي به اميد وفادار مانده‌ام؟
تا دل نازکت نشکند
من غصه ميخورم اما ميخندم تا تو بخندي
اما تو باز غمگيني
و غمگيني ات دل نازک گلها را ميشکند
من همه دلي بودم سرشار از اميد و شادي
که به تو دادم
تو همه زخم بودي که من چه شبهايي گريستمشان
و تو هرگز ندانستي
که من بغضهاي تو را ميگريم
تا تو بخندي
و من اين را از غصه‌هايي که در خانه‌ي چشمانت آشيان دارند فهميدم
با توام بي تو
با مني بي من
.
.
.
.
بايد قبل از آنکه بميرم
فکري به حال دل پروانه‌ها بکنم
اين را زخمهاي زمانه هشدار ميدهند
ميدانم مرا نميداني، نميخواني
ديگر به سردي نگاهت خو کرده‌ام
دستان سردت هنوز هم تکيه‌گاه منند
من اين را از لبخندت ميخوانم
ميبيني تا کجا تا کي به اميد وفادار مانده‌ام؟
تا دل نازکت نشکند
من غصه ميخورم اما ميخندم تا تو بخندي
اما تو باز غمگيني
و غمگيني ات دل نازک گلها را ميشکند
من همه دلي بودم سرشار از اميد و شادي
که به تو دادم
تو همه زخم بودي که من چه شبهايي گريستمشان
و تو هرگز ندانستي
که من بغضهاي تو را ميگريم
تا تو بخندي
و من اين را از غصه‌هايي که در خانه‌ي چشمانت آشيان دارند فهميدم
با توام بي تو
با مني بي من
.
.
.
.
بايد قبل از آنکه بميرم
فکري به حال دل پروانه‌ها بکنم
اين را زخمهاي زمانه هشدار ميدهند
کيستي که من
اينگونه به اعتماد
نام خود را
با تو مي گويم...
کليد قلبم را
در دستانت مي گذارم
نان شادي ام را با تو قسمت مي کنم
به کنارت مي نشينم
و سربر شانه‌ي تو
اينچنين آرام
به خواب مي روم؟
-
-
کيستي که من
اينگونه به جد
در ديار
روياهاي خويش با تو درنگ مي کنم؟!!
-
-
کيستي که من
جز او
نمي بينم و نمي يابم ؟!!
درياي پشت کدام پنجره اي؟
که اينگونه شايدهايم را گرفته اي
زندگي را دوباره جاري نموده اي
پر شور
زيبا
و
روان
دنياي با تو بودن در اوج هميشه هايم
جان مي گيرد
و هر لحظه تعبيري مي گردد از
فردايي بي پايان
در تبلور طلوع ماهتاب
باعبور ازتاريکي هاي سپري شده...
-
-
کيستي
اي مهربان ترين؟
احمد شاملو
اينگونه به اعتماد
نام خود را
با تو مي گويم...
کليد قلبم را
در دستانت مي گذارم
نان شادي ام را با تو قسمت مي کنم
به کنارت مي نشينم
و سربر شانه‌ي تو
اينچنين آرام
به خواب مي روم؟
-
-
کيستي که من
اينگونه به جد
در ديار
روياهاي خويش با تو درنگ مي کنم؟!!
-
-
کيستي که من
جز او
نمي بينم و نمي يابم ؟!!
درياي پشت کدام پنجره اي؟
که اينگونه شايدهايم را گرفته اي
زندگي را دوباره جاري نموده اي
پر شور
زيبا
و
روان
دنياي با تو بودن در اوج هميشه هايم
جان مي گيرد
و هر لحظه تعبيري مي گردد از
فردايي بي پايان
در تبلور طلوع ماهتاب
باعبور ازتاريکي هاي سپري شده...
-
-
کيستي
اي مهربان ترين؟
احمد شاملو
بلد نيستم بخوانمت گويا
پس حقم همين است که بي تو باشم
چه مي خواهي از من؟
به هر سازت رقصيده‌ام گاه و بيگاه
کمي با من باش
آنقدر تنهايم مگذار
روزي بي تو در اين تنهايي ها خواهم مرد
بي تويي را تاب نمي آورم ، خوب مي داني
صدايم کن
مرا در آغوش بگير و آرامم کن
ببين دستانم چه سردند
بغضم را حس کن
چشمان نمناکم را ببين
بي رحمي را از کي آموخته‌اي؟
ديوانه‌ي من!
دلکم!
تنهايم مگذار خدا یا
پس حقم همين است که بي تو باشم
چه مي خواهي از من؟
به هر سازت رقصيده‌ام گاه و بيگاه
کمي با من باش
آنقدر تنهايم مگذار
روزي بي تو در اين تنهايي ها خواهم مرد
بي تويي را تاب نمي آورم ، خوب مي داني
صدايم کن
مرا در آغوش بگير و آرامم کن
ببين دستانم چه سردند
بغضم را حس کن
چشمان نمناکم را ببين
بي رحمي را از کي آموخته‌اي؟
ديوانه‌ي من!
دلکم!
تنهايم مگذار خدا یا
دفترت را که ديدم
هواي دلم تازه شد
و شتابان به پابوس خيال رفتم
گفتي در خاموشي هزار سخن است
آري هست
و من روزي خاموش مي شوم
تا هزاران سخنم را بگويم
همچنانکه کسي در خاموشي اش با من سخن مي گويد
و مي گريزد
و من مي مانم حيران
مي ايستم
با شوق
با گونه‌هايي سرخ
............
آري آري
همچنانکه گفته‌اي پيشتر:
هزار آفتاب خندان در خرام توست
هزار ستاره‌ي گريان در تمناي من
و
عشق را اي کاش زبان سخن بود
..................
و من را نيز اي کاش
مجال تمنا...........
هواي دلم تازه شد
و شتابان به پابوس خيال رفتم
گفتي در خاموشي هزار سخن است
آري هست
و من روزي خاموش مي شوم
تا هزاران سخنم را بگويم
همچنانکه کسي در خاموشي اش با من سخن مي گويد
و مي گريزد
و من مي مانم حيران
مي ايستم
با شوق
با گونه‌هايي سرخ
............
آري آري
همچنانکه گفته‌اي پيشتر:
هزار آفتاب خندان در خرام توست
هزار ستاره‌ي گريان در تمناي من
و
عشق را اي کاش زبان سخن بود
..................
و من را نيز اي کاش
مجال تمنا...........
کلمات هرگز قادر نخواهند بود تا از احساس من
نسبت به تو سخن گویند
کلمات هرگز نمی توانند از حال من در فراق تو
بنویسند
باور ندارم که تو با من نیستی
در بی تو بودن دل بی قرارم با واژه ی اشک و
اندوه گره خورده است
مرا ببین؛
ببین که چگونه زیر سنگ قبر جدایی ودوری و
فراق تو؛همه ی وجودم شکسته است
خدایا؛چگونه ساختن با این اندوه جاودانه رابه من
بیاموز؛
چگونه سوختن را نیک میدانم
نسبت به تو سخن گویند
کلمات هرگز نمی توانند از حال من در فراق تو
بنویسند
باور ندارم که تو با من نیستی
در بی تو بودن دل بی قرارم با واژه ی اشک و
اندوه گره خورده است
مرا ببین؛
ببین که چگونه زیر سنگ قبر جدایی ودوری و
فراق تو؛همه ی وجودم شکسته است
خدایا؛چگونه ساختن با این اندوه جاودانه رابه من
بیاموز؛
چگونه سوختن را نیک میدانم
این صدای پای تنهایی از کوچه پس کوچه
های شهر است که به گوش میرسد
و حکایت از طلوع غم میکند
من در زاویه پنهان خویش
نشسته ام و دستهایم
به جست و جوی
اسمان رفته اند
اسمان در غم من مینالد
زمین از شیون های من به لرزه در ما اید
و پرندگان در غم من از نغمه سرایی باز می ایستند
های شهر است که به گوش میرسد
و حکایت از طلوع غم میکند
من در زاویه پنهان خویش
نشسته ام و دستهایم
به جست و جوی
اسمان رفته اند
اسمان در غم من مینالد
زمین از شیون های من به لرزه در ما اید
و پرندگان در غم من از نغمه سرایی باز می ایستند
عشق من خاطره عشق من از ياد مبر
يادم ای شاخ گل نسترن از ياد مبر
آن گل ياس سپيدی که به دستم دادی
ای گل ياس سپيد چمن از ياد مبر
خاطرات خوش این عشق جنون‌آسا را
مبر ای بوی خوش یاسمن از ياد مبر
چون ببوسد لب مهتاب گل روی تو را
بوسه‌ام ای گل مهتاب تن از ياد مبر
چون پر نرم نسيمی بنوازد رويت
نغمه نرم غزل‌های من از ياد مبر
ياد باد آنکه مرا يار عزيزت خواندی
ياد اين يار عزيز کهن از ياد مبر
از غمت سوخته‌ام با ستمت ساخته‌ام
اين همه سوختن و ساختن از ياد مبر
عالم و هر چه در او هست ببر از يادت
ليک دل دادن و عاشق شدن از ياد مبر.......
يادم ای شاخ گل نسترن از ياد مبر
آن گل ياس سپيدی که به دستم دادی
ای گل ياس سپيد چمن از ياد مبر
خاطرات خوش این عشق جنون‌آسا را
مبر ای بوی خوش یاسمن از ياد مبر
چون ببوسد لب مهتاب گل روی تو را
بوسه‌ام ای گل مهتاب تن از ياد مبر
چون پر نرم نسيمی بنوازد رويت
نغمه نرم غزل‌های من از ياد مبر
ياد باد آنکه مرا يار عزيزت خواندی
ياد اين يار عزيز کهن از ياد مبر
از غمت سوخته‌ام با ستمت ساخته‌ام
اين همه سوختن و ساختن از ياد مبر
عالم و هر چه در او هست ببر از يادت
ليک دل دادن و عاشق شدن از ياد مبر.......
- وضعیت
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
معماری با مصالحی از جنس دل | ادبیات | 18272 | |
|
گریه کن ای دل.......... | ادبیات | 427 | |
|
دل نوشته‌هاي عرفاني | ادبیات | 430 | |
|
|
*****حرف دل***** | ادبیات | 117 | |
|
۩ ۞ ۩ جایی برای حرفهای دل فیدل ۩ ۞ ۩ | ادبیات | 13 |