مناظره(گفتگو با اشعار)

[primrose]

بهار آمد پريشان باغ من افسرده بود اما
به جو باز آمد آب رفته ماهي مرده بود اما ؟

بهار هرچه دل انگیز و با صفا باشد

سکوت فصل خزان باب طبع ما باشد
​

 

[primrose]

خزان هم با سرود برگ ریزان عالمی دارد

چه جای من که از سردی و خاموشی زمستانم​

 

[meddler]

خزان هم با سرود برگ ریزان عالمی دارد

چه جای من که از سردی و خاموشی زمستانم​

چون قید ریشه مانع پرواز می شود
پروانه را بدونه پدر آفریده اند

 

[toprak]

آیا نگاه او همان موسیقی گرمی که من احساس آن را در هزاران خواهش پر درد دارم نیست؟
نه!
من نقش خام آرزوهای نهان را در نگاهم می دهم تصویر.

 

[دختر شرقی]

زندگی شاید آن لحظه مسدودیست
که نگاه من در نی نی چشمان تو خود را ویران می سازد
و در این حسی است
که من آن را با ادرک ماه و با دریافت ظلمت خواهم آمیخت

 

[eksir]

جام دريا از شراب بوسه خورشيد لبريز است ،
جنگل شب تا سحر تن شسته در باران ،
خيال انگيز !
ما ، به قدر جام چشمان خود ، از افسون اين خمخانه
سرمستيم
در من اين احساس :
مهر مي ورزيم ،
پس هستيم !

 

[دختر شرقی]

هستم اگر می روم
گر نروم نیستم !

 

[eksir]

زبودنم چه افزود ؟ نبودنم چه کاهد؟
که گوید به پاسخ که زنده ام چرا من

 

[sh85]

زبودنم چه افزود ؟ نبودنم چه کاهد؟
که گوید به پاسخ که زنده ام چرا من

حدیث از مطرب و می گوی و راز دهر کمتر جوی
که کس نگشود و نشگاید به حکت این معما را

 

[mahyam68]

چه خواهد كرد با ما عشق پرسيديم و خنديدي
فقط با پاسخت پيچيده تر كردي معما را

 

[دختر شرقی]

آب آیینه عشق گذران است ، تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است

باش فردا که دلت با دگران است ...

 

[mahyam68]

حذر از عشق؟ ندانم..
سفر از پیش تو ..
هرگز نتوانم نتوانم..

 

[محـسن ز]

بربرگ گل به خون شقایق نوشته اند
کانکس که پخته شد می چونار غوان گرفت
می خور که هرکه آخر کار جهان بدید
ازغم سبک بر آمد و رطل گران گرفت

 

[دختر شرقی]

اول به وفا می وصالم درداد
چون مست شدم جام جفا را سرداد
پر آب دو دیده و پر از آتش دل
خاک ره او شدم به بادم برداد

 

[eksir]

خانه ی دوست کجاست؟ در فلق بود که پرسید سوار
آسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه ی نوری که به لب داشت به تاریکی شن ها بخشید
وبه انگشت نشان داد سپیداری و گفت
نرسیده به درخت​

 

[Ekram]

سخن از کیست؟ هدف چیست؟
که دزدیده دلم را امشب؟
و نگاهانم را
چه کسی داشت بخود می بلعید؟

 

[mahboobeyeshab]

نقطه‌چین است آسمان من
از لب ایوان؛
در غیابت، سرد خواهد شد
چای در لیوان...

 

[Ekram]

چای اگر سرد شود
جای شکر است که قوری باقی ست
ریز لیوان دگر
تاکه از دور بیایم
و بدستت بدهم
قند شیرین شده از رایحه ی عشقم را
new

 

[mahboobeyeshab]

در کنار تو
من ز اوج لذتی نگفتنی گذشته ام.
در بنفشه زار چشم تو
برگ های زرد و نیلی و بنفش،
عطر های سبز و آبی و کبود،
نغمه های نا شنیده ساز می کنند،
بهتر از تمام نغمه ها و سازها!

 

[Ekram]

من ز شعر تو چسان بردارم
نگه خسته ی خویش
که به هر واژه ی آن
حس دیدار تو را می یابم

 

[mahboobeyeshab]

خوب خوب نازنین من!
نام تو مرا همیشه مست می کند
بهتر از شراب
بهتر از تمام شعر های ناب!
نام تو، اگرچه بهترین سرود زندگی است
من تو را به خلوت خدایی خیال خود:
«بهترین بهترین من» خطاب می کنم،
بهترین بهترین من!!
​

 

[Ekram]

ته کشیده ست تشکر هایم
از دل من اما
بپذیرش اگر نامرئیست
که بود در معنا
پرنیانی که بود تارش از پرده ی دل
و ز عصاره عشق.....پود!
من بافتمش

 

[mahboobeyeshab]

و تو كه بافته اي
در افق پشت سراپرده نو ر
دشتهاي گل سرخ
غنچه هايي نارس
ياسهايي همه خوش بو قشنگ
من كه ايمان دارم
به تو و جاده و دشت گل سرخ...

 

[Ekram]

تو که ایمان داری با گل سرخ
داری ایمان به خویش
وین چه زیباست
که در هاله ای از کوه عطش
چون سرایی به کف دست نسیمت بینم
و شتابان ز پیش پیمایم
راه تا باز بگیرم من
آن سرایی را از دست نسیم

 

[mahboobeyeshab]

مي كنم پرواز همراه نسيم
نغمه پردازانه مهمانت شوم
دلرباي من پذيرايم تو باش...

 

[Ekram]

من سر راه نسیم
می نشینم که آرد یارم
ور نیاورد امروز...می زنم چادر تا روز دگر
تا بیابم
آنچه را در طلبش
سالها پوئیدم...........

 

[mahboobeyeshab]

عطر گيسويم را به نسيم داده ام

دلرباي من
و اگر نديدمت با تب تنهاييم خو مي كنم
با ياد توووووووووووووووووووووووووو ................

 

[Ekram]

می آیی و دوباره دلم زنده می شود
لبریز از امید به آینده می شود
از قلب من صدای که گوید نگارمن
در کوچه های شهر پرا کنده می شود

 

[mahboobeyeshab]

هيسسس!
آهسته تر بگو
در گوش من بگوو
اي دلرباي من!
رود از هوش مي رود
پرنده نمي پرد
لاله سيه شده
از بخل و از حسد ،
مريم گرفته دف
هر كو دوان دوان
آواز مي دهد،
از عشق مان امان!

 

[Ekram]

با من بمان که هر نفسم داد میزد
بامن بمان را
آری فروغ هستی من
روشنم بدار