خودتو با یه شعر وصف کن...!

[naghmeirani]

تو ندانی تنها همه شب باگلها
سخن دل را میگویم من
چو نسیمی آرام که وزد بر بستان
همه گلها را میبویم من

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *​

 

[naghmeirani]

چو برآرم از ستمش فغان، گله سر کنم من خسته جان
برد از شکایت خود زبان، به تفقدات زبانیم

......شب خوش دوستِ خوبم!.....​

 

[ehsan-shimi]

اي ديــر بدست آمــده بــس زود برفتي
آتش زدي اندر مـن و چون دود برفتي
آهنــگ به جــان مــن دلسوخته كردي
چـون در دل مـن عشـق بيفزود برفتي

شب خوش

 

[asal sadra]

درد اگر سینه شکافد نفسی بانگ مزن !
درد خود را به دل چاه مگو!
استخوان تو اگر اب کند آتش غم آب شو آه مگو...

 

[MOJTABA 77]

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

 

[araz_heidari]

شیر پیر

شیر پیر

من آن پیرم که شیران را به بازی بر نمی گیرم
تو آهو وش چنان شوخی که با من می کنی بازی
​

 

[Ghazal_joon]

حوصله کو که دل دهم عشق جنون فزای را
سلسله بگسلم ز پا عقل گریزپای را

 

[ehsan-shimi]

ایام هجر را گذراندیم و زنده ایم

ما را به سخت جانی خود این گمان نبود

 

[naghmeirani]

سری به شانۀ خوبان نهم به گاهِ وداع

که دل به کام رسد ،گریه هم بهانۀ ماست

 

[م.سنام]

گوهرپاک ببایدکه شودقابل فیض
ورنه هرسنگ وگلی لولوومرجان نشود

 

[eksir]

حرف هاي ما هنوز نا تمام
تا نگاه مي كني وقت رفتن است

 

[ehsan-shimi]

خفته خبر ندارد سر بر کنار جانان
کاین شب دراز باشد بر چشم پاسبانان

 

[naghmeirani]

جز در صفای اشک دلم وا نمی شود

باران به دامن است هوای گرفته را

 

[ehsan-shimi]

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان امد وقتست که باز ایی

 

[S H i M A]

تمام استخوان بودنم... لحظه های ساده سرودنم درد میکند ...

دفتر مرا دست درد ورق میزند ...

درد نام دیگر من است!

من چگونه خویش را صدا زنم؟!


من چگونه خویش را صدا زنم؟!


من چگونه خویش را صدا زنم؟!


...

 

[naghmeirani]

از نسیم سحر آموختم و شعله شمع

رسم شوریدگی و شیوه شیدائی را

 

[moein_13]

جوانی هستم عجول و صبور

...............

 

[ehsan-shimi]

ادب و شرم تو را خسرو مه رويان کرد
آفرين بر تو که شايسته صد چنديني

 

[moein_13]

در كوير سبز عشق

اين سخن از من بگير :

مرگ تو مرگ من است پس تمنا مي كنم هزگز نمير
​

 

[naghmeirani]

چه رنجی می کشد آن کس که انسان است
و از احساس سرشار است

 

[ehsan-shimi]

درد عشقی کشیده​ام که مپرس
زهر هجری چشیده​ام که مپرس

 

[archi_atish]

من آن گلبرگ مغرورم که میمیرم ز بی آبی
.
ولی با خواری و خفت پی شبنم نمیگردم

 

[naghmeirani]

نه مجنونم که دل بردارم از دوست
مده گر عاقلی بیهوده پندم

 

[*** s.mahdi ***]

چمن از تو خرم اي اشك روان كه جويباري
خجل از تو چشمه اي چشم رهي كه زنده رودي

 

[eksir]

امشب از عاطفه لبريز ، غرق روياي تو ام
. تو پري زادي و من مست تماشاي تو ام

 

[م.سنام]

هرجفایی که بمارفت ونشستیم خموش
همه گفتند که این جورسزای من وتوست

 

[ehsan-shimi]

از کفم رها شد مهار دل
نیست دست من اختیار دل

 

[naghmeirani]

تا بال و پرم بود ز دامم نرهاندی

امروز رهاندی که مرا بال و پری نبست

 

[ehsan-shimi]

زلف او دام است و خالش دانه آن دام و من
بر امید دانه​ای افتاده​ام در دام دوست


شب خوش

 

[naghmeirani]

تغافل کرد تا در آرزویِ دام او بودم

کنون کز گوشۀ بامش پریدم دانه می ریزد

شب خوش