خودتو با یه شعر وصف کن...!

[ARASH AZ]

هر آنکه جانب اهل وفا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد

 

[naghmeirani]

وقتی از غربت ایام دلم می گیرد‎‎
مرغ امید من از شدت غم می میرد
دل به رویای خوش خاطره ها می بندم
باز هم خاطره ها دست مرا می گیرد.

 

[eksir]

من امشب خبر مي‌كنم درد را
كه آتش زند اين دل سرد را

 

[eksir]

می کَنم الفبا را، روی لوحه ی سنگی
واو مثل ویرانی، دال مثل دلتنگی

 

[amator-2]

آن کشیدم ز تو ای آتش هجران که چو شمع
جز فنای خودم از دست تو تدبیر نبود.

 

[*** s.mahdi ***]

گل مــی کنـــد به باغ نگـاهت جـوانیم​

وقــتی بروی دامـــن خـــود می نشانیم​

داغ جنون قـــطره ی اشــکم به چشم تو​

هر چند از دو چـشم خودت می چکانیم​

 

[eksir]

من
سالهای سال مُردم
تا اینکه یک دم زندگی کردم ...

تو می توانی
یک ذره
یک مثقال
مثل من بمیری ؟

 

[*** s.mahdi ***]

حافظ کنار عکس تو من باز نیت میکنم

انگار حافظ با من و من با تو صحبت میکنم

وقت قرار ما گذشت و تو نمی دانم چرا

دارم به این بد قولیت دیریست عادت میکنم

چه ارتباط ساده ای بین من و تقدیر هست

تقدیر و ویران میکند من هم مرمت می کنم

در اشتباهی نازنین تو فکر کردی این چنین

من دارم از چشمان زیبایت شکایت می کنم

نه مهربان من بدان بی لطف چشم عاشقت

هر جای دنیا که روم احساس غربت می کنم

بر روی باغ شانه ات هر وقت اندوهی نشست

در حمل بار غصه ات با شوق شرکت میکنم

یک شادی کوچک اگر از روی بام دل گذشت

هر چند اندک باشد آن را با تو قسمت میکنم

خسته شدی از شعر من زیبا اگر بد شد ببخش

دلتنگ و عاشق هستم اما رفع زحمت میکنم

مريم حيدرزاده


​

 

[eksir]

تا تو هستی و غزل هست دلم تنها نیست
محرمی چون تـو هنوزم به چنین دنیا نیست

 

[گلابتون]

سکوتم از رضایت نیست
دلم اهل شکایت نیست

 

[م.سنام]

غم داره قلب منو توسینه ویرون می کنه
اشک من دامنمو ستاره بارون می کنه

 

[araz_heidari]

دارم سخنی با تو

دارم سخنی با تو

دارم سخنی با تو گفتن نتوانم

این درد نهان سوز نهفتن نتوانم
​

تو گرم سخن گفتن و از جام نگاهت

من مست چنانم که شنفتن نتوانم
​

دور از تو من سوخته در دامن شبها

چ.ن شمع سحر یک مژه خفتن نتوانم
​

فریاد زبی مهریت ای گل که در این باغ

چون غنچه پاییز شکفتن نتوانم
​

ای چشم سخن گو تو بشنو زنگاهم

دارم سخنی با تو گفتن نتوانم
​

 

[fariba khanom]

نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بیرنگ بیرنگم ...

من همانم که اگردوست مرایاد کندبه صفای قدمش دیده خودفرش کنم

 

[گلابتون]

 

[naghmeirani]

شبها گذرد که دیده نتوانم بست ...

مردم همه خوابند ، من از فکر تو مست ...
​

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *​

 

[ehsan-shimi]

منم آن نيازمندي که به تو نياز دارم
اگر از تو باز دارم به که چشم باز دارم؟

 

[naghmeirani]

یار وداع می کند تابِ وداعِ یار ،کو؟

وعدۀ وصل می دهد طاقتِ انتظار کو؟

 

[ehsan-shimi]

نالد به حال زار من امشب سه تار من
این مایه تسلی شبهای تار من

 

[naghmeirani]

یا دهم جان بر اسارت یا قفس را بشکنم

صیدم و کوبم ز حسرت سر به دیوارِ قفس

 

[ehsan-shimi]

ترا سري است که با ما فرونمي آيد
مرا دلي که صبوري ازو نمي آيد

 

[naghmeirani]

هزار بار قسم خورده ام که نامِ تو را

به لب نیاورم ،امّا قسم به جانِ تو بود

 

[ehsan-shimi]

ای غذای جان مستم نام تو
چشم و عقلم روشن از ایام تو

 

[naghmeirani]

دوباره نامِ تو بردم ،دلم بهانه گرفت
ولیک دادِ خود از گریۀ شبانه گرفت

شبِ قشنگت پر ستاره دوستِ خوبم!​

 

[ehsan-shimi]

دوباره نامِ تو بردم ،دلم بهانه گرفت
ولیک دادِ خود از گریۀ شبانه گرفت

شبِ قشنگت پر ستاره دوستِ خوبم!​

شب بخیر

 

[*** s.mahdi ***]

نگاه تو دلتنگتر از ابر پاییز

غم چشمهای تو را دوست دارم

صدای تو چون رویش سبز و خاموش جنگل

طنین صدای تو را دوست دارم

شبی چون شهاب

فروزنده ، تابنده ، افتنده ، میرنده ، ناگه

به صحرای دلم پا نهادی

در این دشت بی آفتاب و ستاره

گل من ، گل من

فقط جای پای تو را دوست دارم

نمی خندی آخر که بشکفم از هم

بخواهی ، نخواهی ، بدانی ، ندانی

گل ابری ام ، های های تو را دوست دارم

میان چنین خنده های فروشی غریبم ، غریبم

من آن غصه آشنای تو را دوست دارم

 

[naghmeirani]

کردم سفر از کویِ تو شاید روی از یاد

فریاد که جز یادِ توام همسفری نیست ​

 

[ehsan-shimi]

ما رند و خراباتي و ديوانه و مستيم
پوشيده چه گوييم همينيم که هستيم

 

[ehsan-shimi]

ایم هجر را گذراندیم و زنده ایم
مارا به سخت جانی خود این گمان نبود

 

[naghmeirani]

اگر تنها ترین ،تنهایِ شهرم
اگر با مستیِ پیمانه ،قهرم

اگر همچون عسل نوشم برایت
به کامِ دیگری گر همچو زهرم

بادۀ عشقِ تو در جامِ دل است
سایۀ مهرِ تو بر بامِ دل است

​

 

[naghmeirani]

دل به عشقِ تو ای جان تا ترانه خوان شد

گلِ پژمردۀ دل تازه و جوان شد

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *​