گر خوب و گر نه خوب
نوازشگرم تویی،
چون نغمه‌ی نهفته
به تاری نشسته‌ام ...!
#سیمین_بهبهانی
نوازشگرم تویی،
چون نغمه‌ی نهفته
به تاری نشسته‌ام ...!
#سیمین_بهبهانی
🔺️هوای تو... ♡
- شروع کننده موضوع naghmeirani
- تاریخ شروع
تو مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان را
تو مرا گنج روانی چه کنم سود و زیان را
نفسی یار شرابم نفسی یار کبابم
چو در این دور خرابم چه کنم دور زمان را
ز همه خلق رمیدم ز همه بازرهیدم
نه نهانم نه پدیدم چه کنم کون و مکان را
ز وصال تو خمارم سر مخلوق ندارم
چو تو را صید و شکارم چه کنم تیر و کمان را
چو من اندر تک جویم چه روم آب چه جویم
چه توان گفت چه گویم صفت این جوی روان را
چو نهادم سر هستی چه کشم بار کهی را
چو مرا گرگ شبان شد چه کشم ناز شبان را
چه خوشی عشق چه مستی چو قدح بر کف دستی
خنک آن جا که نشستی خنک آن دیده جان را
ز تو هر ذره جهانی ز تو هر قطره چو جانی
چو ز تو یافت نشانی چه کند نام و نشان را
جهت گوهر فایق به تک بحر حقایق
چو به سر باید رفتن چه کنم پای دوان را
به سلاح احدی تو ره ما را بزدی تو
همه رختم ستدی تو چه دهم باج ستان را
ز شعاع مه تابان ز خم طره پیچان
دل من شد سبک ای جان بده آن رطل گران را
منگر رنج و بلا را بنگر عشق و ولا را
منگر جور و جفا را بنگر صد نگران را
غم را لطف لقب کن ز غم و درد طرب کن
هم از این خوب طلب کن فرج و امن و امان را
بطلب امن و امان را بگزین گوشه گران را
بشنو راه دهان را مگشا راه دهان را
تو مرا گنج روانی چه کنم سود و زیان را
نفسی یار شرابم نفسی یار کبابم
چو در این دور خرابم چه کنم دور زمان را
ز همه خلق رمیدم ز همه بازرهیدم
نه نهانم نه پدیدم چه کنم کون و مکان را
ز وصال تو خمارم سر مخلوق ندارم
چو تو را صید و شکارم چه کنم تیر و کمان را
چو من اندر تک جویم چه روم آب چه جویم
چه توان گفت چه گویم صفت این جوی روان را
چو نهادم سر هستی چه کشم بار کهی را
چو مرا گرگ شبان شد چه کشم ناز شبان را
چه خوشی عشق چه مستی چو قدح بر کف دستی
خنک آن جا که نشستی خنک آن دیده جان را
ز تو هر ذره جهانی ز تو هر قطره چو جانی
چو ز تو یافت نشانی چه کند نام و نشان را
جهت گوهر فایق به تک بحر حقایق
چو به سر باید رفتن چه کنم پای دوان را
به سلاح احدی تو ره ما را بزدی تو
همه رختم ستدی تو چه دهم باج ستان را
ز شعاع مه تابان ز خم طره پیچان
دل من شد سبک ای جان بده آن رطل گران را
منگر رنج و بلا را بنگر عشق و ولا را
منگر جور و جفا را بنگر صد نگران را
غم را لطف لقب کن ز غم و درد طرب کن
هم از این خوب طلب کن فرج و امن و امان را
بطلب امن و امان را بگزین گوشه گران را
بشنو راه دهان را مگشا راه دهان را
عاشق که می شوی
تمام جهان نشانی از معشوقه ات دارند؛
یک موسیقی زیبا...
یک فنجان قهوه‌ی تلخ...
یک خیابان خلوت و ساکت...
جهان عاشقی زیباست،
آنقدر زیباست که آواره شدنش هم زیباست!
مردن در عاشقی هم زیباست!
#محمود_درویش
تمام جهان نشانی از معشوقه ات دارند؛
یک موسیقی زیبا...
یک فنجان قهوه‌ی تلخ...
یک خیابان خلوت و ساکت...
جهان عاشقی زیباست،
آنقدر زیباست که آواره شدنش هم زیباست!
مردن در عاشقی هم زیباست!
#محمود_درویش
از میان خوشبختی‌های در دسترس، فقط تو مانده‌ای و فقط تو را میتوان دوست داشت و به دوست داشتنِ تو فقط میتوان امید داشت.
با تو میتوان حرف زد و قهوه نوشید و کتاب خواند و قدم زد و فراموش کرد حسرت دیروز و اندوه فردا را.
از میان تمامِ خوشبختی‌های در دسترس، از تو نمیتوان ساده عبور کرد..
از تو، از صدای تو، ازچشم‌های تو، لبخندهای تو...
با تو میتوان حرف زد و قهوه نوشید و کتاب خواند و قدم زد و فراموش کرد حسرت دیروز و اندوه فردا را.
از میان تمامِ خوشبختی‌های در دسترس، از تو نمیتوان ساده عبور کرد..
از تو، از صدای تو، ازچشم‌های تو، لبخندهای تو...
حاشا
که مرا جز تو
در دیده کسی باشد...
#خاقانی
که مرا جز تو
در دیده کسی باشد...
#خاقانی
[ سیمای مسیحایی اندوه تو ای عشق
در غربت این مهلکه فریاد رسم بود...]
فریدون‌مشیری
در غربت این مهلکه فریاد رسم بود...]
فریدون‌مشیری 
کاش اینجا بودی!
همین کنار خودم.
و من یادم می‌رفت که خسته‌ام،
خرابم،
ویرانم ...
همین کنار خودم.
و من یادم می‌رفت که خسته‌ام،
خرابم،
ویرانم ...
جهانم تویی،
چنان دورت می‌گردم
که هیچکس به این زیبایی
جهانگردی را تجربه نکرده باشد ...
چنان دورت می‌گردم
که هیچکس به این زیبایی
جهانگردی را تجربه نکرده باشد ...
خیلی هوات گرمه خخخ
با تیر و کمان کودکی ام در کوچه باغ های قدیمی
در انبوه درختان باران خورده
سینه گنجشکی را نشانه گرفته بودم که عاشق تو شدم
گنجشک بر شانه ام نشست
و من شکارچی ماهری شدم
از آن پس هرگز به شکار پرنده ای نرفتم
هروقت دلتنگم آواز میخوانم
پرنده می آید، پرنده می نشیند، پرنده را می بویم، پرنده را می بوسم، پرنده را رها میکنم
و چون شکار دیگری میشود کودکی ام را میبینم
در کوچه باغ های قدیمی
در کنار دیوار های باران خورده
با بوی کاهگل و آواز پرنده
به خود می پیچد و گریه میکند
های آواز چقدر تو را دوست دارم
در انبوه درختان باران خورده
سینه گنجشکی را نشانه گرفته بودم که عاشق تو شدم
گنجشک بر شانه ام نشست
و من شکارچی ماهری شدم
از آن پس هرگز به شکار پرنده ای نرفتم
هروقت دلتنگم آواز میخوانم
پرنده می آید، پرنده می نشیند، پرنده را می بویم، پرنده را می بوسم، پرنده را رها میکنم
و چون شکار دیگری میشود کودکی ام را میبینم
در کوچه باغ های قدیمی
در کنار دیوار های باران خورده
با بوی کاهگل و آواز پرنده
به خود می پیچد و گریه میکند
های آواز چقدر تو را دوست دارم
سلام بر قصیده‌ای،
که قافیه‌اش پس از تو گم شد...
#محمود_درویش
که قافیه‌اش پس از تو گم شد...
#محمود_درویش
چه توصیف زیبایی00:00
يحدُث أن تسمعَ كلمة منزِل،
فيخطر في بالك شخص لا عنوان..
«میشه لفظ "خونه" رو بشنوی،
و تو ذهنت یه آدم نقش ببنده، نه یه آدرس...»
خواستم بگم آره، من یاد تو میفتم.....
در واقع عشق مانند بیمار شدن است؛ نمی‌دانی چطور اتفاق می‌افتد
عطسه میکنی، یکهو می‌لرزی و دیگر دیر شده است، تو سرما خورده‌ای...
آنا_گاوالدا
عطسه میکنی، یکهو می‌لرزی و دیگر دیر شده است، تو سرما خورده‌ای...
آنا_گاوالدا
نه دوست داشتنت در من تمام می شود، نه دلتنگی ات،
چنان شروع شده ای که تمام نخواهی شد...
چنان شروع شده ای که تمام نخواهی شد...
در خیالات خودم در زیر بارانی که نیست
می رسم با تو به خانه،از خیابانی که نیست
می نشینی روبه رویم خستگی در میکنی
چای می ریزم برایت توی فنجانی که نیست
باز میخندی و میپرسی که حالت بهتر است؟
باز میخندم که خیلی...!گرچه میدانی که نیست
شعر میخوانم برایت واژه ها گل می کنند
یاس و مریم می گذارم توی گلدانی که نیست
چشم می دوزم به چشمت،می شود آیا کمی
دست هایم را بگیری بین دستانی که نیست؟
وقت رفتن می شود با بغض می گویم نرو
پشت پایت اشک می ریزم در ایوانی که نیست
میروی و خانه لبریز از نبودت میشود
باز تنها میشوم با یاد مهمانی که نیست
رفته ای و بعد تو این کار هر روز من است
باور اینکه نباشی کار آسانی که نیست
می رسم با تو به خانه،از خیابانی که نیست
می نشینی روبه رویم خستگی در میکنی
چای می ریزم برایت توی فنجانی که نیست
باز میخندی و میپرسی که حالت بهتر است؟
باز میخندم که خیلی...!گرچه میدانی که نیست
شعر میخوانم برایت واژه ها گل می کنند
یاس و مریم می گذارم توی گلدانی که نیست
چشم می دوزم به چشمت،می شود آیا کمی
دست هایم را بگیری بین دستانی که نیست؟
وقت رفتن می شود با بغض می گویم نرو
پشت پایت اشک می ریزم در ایوانی که نیست
میروی و خانه لبریز از نبودت میشود
باز تنها میشوم با یاد مهمانی که نیست
رفته ای و بعد تو این کار هر روز من است
باور اینکه نباشی کار آسانی که نیست
تو را دوست دارم!
مانند هر چیز با ارزش و پنهانی که باید مخفیانه دوست داشت! درست، ما بین سایه و روح...
تو را دوست دارم، بی آنکه بدانم چگونه، از کی و از کجا...
تو را دوست دارم! بی هیچ پیچیدگی، بی هیچ غروری...
مانند هر چیز با ارزش و پنهانی که باید مخفیانه دوست داشت! درست، ما بین سایه و روح...
تو را دوست دارم، بی آنکه بدانم چگونه، از کی و از کجا...
تو را دوست دارم! بی هیچ پیچیدگی، بی هیچ غروری...
آدم همین یک چیز را یاد بگیرد٫ که جایی که باید گریه کند، گریه کند. نریزد تو خودش؛ چون بزرگ شده یا چون آدم بزرگ‌ها گریه نمی‌کنند. (عجب دروغ بزرگی!) که یاد بگیرد جایی که باید فریاد بزند، فریاد بزند. که وقتی باید عصبانی باشد، عصبانی باشد واقعا، نه تندیس صبر و حلم و شکیبایی! که یاد بگیرد قرار نیست خون خونش را بخورد، ولی به همه لبخند احمقانه‌ی نایس و کول تحویل بدهد و در عوضش مدالِ بدردنخورِ « فلانی؟ وای! هیچ‌وقت ندیدم عصبانی باشه، همیشه ریلکس و آرومه، دلش مثل دریاست! » را تحویل بگیرد.
یاد بگیرد وقتی نمی‌خواهد کسی بماند، حالیِ طرف کند که نباید بماند؛ و وقتی نمی‌خواهد کسی برود، به موقعش داد بزند: « آهای! نمی‌خواهم بروی. »
آدم تا آخر عمرش مدیون خودش است، اگر همان‌جا، همان‌وقت؛ به همان‌کس، همان حرفی را که باید بزند، نزند.
حسین وحدانی
یاد بگیرد وقتی نمی‌خواهد کسی بماند، حالیِ طرف کند که نباید بماند؛ و وقتی نمی‌خواهد کسی برود، به موقعش داد بزند: « آهای! نمی‌خواهم بروی. »
آدم تا آخر عمرش مدیون خودش است، اگر همان‌جا، همان‌وقت؛ به همان‌کس، همان حرفی را که باید بزند، نزند.
حسین وحدانی
#بیژن_جلالیSimilar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
♡... مـــادر... ♡ | ادبیات | 154 | |
|
به نام زن... ♡ | ادبیات | 737 |