╬♥╬ گالری تصاویر نجومی ╬♥╬

[ZEUS83]

[h=1]سنگ آسمانی مرموز و فوق العاده زیبا+عکس [/h]​

وقتی این سنگ آسمانی به سطح زمین برخورد کرد، زیبایی که درون آن نهفته بود قابل مشاهده نبود. ولی وقتی شکافته شد صحنه ای بی نظیر و خیره کننده را در برابر چشم ناظران قرار داد.

​

​

​

​

برترین ها: وقتی این سنگ آسمانی به سطح زمین برخورد کرد، زیبایی که درون آن نهفته بود قابل مشاهده نبود. ولی وقتی شکافته شد صحنه ای بی نظیر و خیره کننده را در برابر چشم ناظران قرار داد. در داخل این سنگ، کریستال هایی شفاف و طلایی رنگ از جنس نوعی ماده معدنی قرار داشت که به آن اولوین گفته می شود. ساختاری کندویی شکل از جنس نیکل این کریستال ها را پوشانده بود.

​

به گزارش برترین ها این سنگ آسمانی بسیار کمیاب در سال 2000 در بیابان گوبی چین کشف شد. این سنگ که تقریباً هم وزن یک اتومبیل است، حالا به قطعاتی تقسیم شده که وقتی در برابر نور آفتاب قرار می گیرند مثل شیشه می درخشند.


انتظار می رفت بزرگترین قطعه این سنگ در مزایده ای که در سال 2008 برگزار شد به قیمت 2 میلیون دلار به فروش برسد ولی این قطعه هنوز فروخته نشده است.

​

گفته می شود که این سنگ ها حدود 4.5 میلیارد سال پیش به هنگام شکل گیری منظمومه شمسی به وجود آمده و تنها تعداد بسیار کمی از آنها در حین پیمودن جو زمین سالم مانده اند.

 

[ZEUS83]

تصاويري از درياي خروشان آتش در سطح خورشيد



ما خورشید را یک گوی روشن با ظاهری یکدست می بینیم که به آرامی سیاره ما را گرم می کند، اما تصاویر جدید از این دریای متلاطم و سوزان جزئیات دیگری را به نمایش گذاشته است. به گزارش خبرگزاری مهر، تصاویر خورشیدی که 5 میلیارد سال نوری از ما فاصله دارد از چیز دیگری حکایت می کند و آن شعله های خشمگین یک دریای آتش است که با سوخت هیدروژنی زبانه می کشد.
عکاسان هنرمند تصاویر زیبایی از این دریای آتش ارائه کرده اند که درمیان آن می توان به تصاویر آلن فریدمند از رصدخانه مونت ویلسون نزدیک لس آنجلس کالیفرنیا اشاره کرد.

یک روز پیش از گذره زهره: آلن فریدمند تجهیزات خورشیدی را یک روز پیش از گذره زهره در مونت ویلسون مستقر کرد و اقدام به گرفتن تصاویری آزمایشی کرد تا همه چیز را برای این رخداد نادر قرن آماده کند​

جزئیاتی که این عکاس ثبت کرده خیره کننده است: خورشید به دور از هر گونه متانت و ظاهر یکدستی که ما آن را هر روز مشاهده می کنیم. این خورشید تنها یک گوی سرکش و طغیان گر از شعله های آتش است​

آلن فریدمند از عکاسان ماهر خورشید است که نخستین تصویر را یک روز پیش از گذر زهره گرفته است.
وی که تجهیزات خود را از پیش برای ثبت گذره زهره از مقابل خورشید آماده می کرده است تصاویر خیره کننده ای از دریای متلاطم و آتشین خورشید گرفته است.
آنچه ما در این تصاویر مشاهده می کنیم لایه های بالایی خورشید است که از آن با عنوان فوتوسفر و کروموسفر یاد می کنند.
براساس گزارش دیلی میل، کروموسفر دارای 2 هزار کیلومتر عمق است اگرچه این لایه تنها بخشی از لایه های یک میلیون و 380 هزار کیلیومتری خورشید است مقیاسی که بیش از 110 برابر زمین تخمین زده شده است.
این لایه نسبت به اتمسفر زمین از تراکم کمتری برخوردار است از این رو غیرقابل مشاهده است اما همین لایه ها عامل طرحهای پیچ و تاب داری هستند که ما در این تصور مشاهده می کنیم.
با فرارسیدن زمان عبور زهره از مقابل زمین همانطور که ما از زمین آن را مشاهده کردیم آلن این تصویر زیبا را ثبت کرده است. به طوری که سایه سیاره زهره در مقابل فعالیت طوفانی خورشید مشاهده می شود.
این گذر تا 105 سال آینده تکرار نمی شود بنابراین عبور آن برای عکاسانی چون آلن، ناسا و سایر رصدگرها که تصاویر زیبایی از این لحظات گرفتند بسیار مهم بوده است.

روز گذر زهره، زهره از مقابل خورشید می گذرد و آلن فریدمن تصویر آن را در رصد خانه مونت ویلسون ثبت کرده است​

 

[ZEUS83]

انفجارهای عظیم خورشیدی و شفق‌های رنگارنگ / گزارش تصویری

نجوم - طوفان خورشیدی شدید و منحصربه‌فرد هفته قبل باعث ایجاد شفق‌های رنگارنگ و چشم‌نوازی بر روی زمین شد. رنگ‌های زیبایی که عکاسان نشنال جئوگرافیک آنها را به تصویر کشیده و در گزارش تصویری امروز می‌بینید.


نمایش اسلاید

رنگ‌های چشم‌نواز: دانشمندان فضایی اعتقاد دارند که لکه‌های خورشیدی اخیر حداقل دو توده از ذرات باردار –موسوم به فوران‌های تاج خورشیدی یا CMEs- را به سوی زمین روانه کرده‌اند که این چشم‌اندازهای درخشان را به وجود آورده است. شفق‌های شمالی به شکل رقص‌های زیبای نورانی از نواحی قطبی تا سمت کانادا و مناطق شمالی آمریکا دیده می‌شوند.

دانلود عکس

محمود حاج‌زمان: شفق قطبی زمانی ایجاد می‌شود که ذرات باردار خورشیدی با میدان مغناطیسی زمین برخورد می‌کنند و به ارتفاعات پایین‌تر و محدوده جو زمین نفوذ می‌کنند. برخورد این ذرات با مولکول‌های موجود در جو زمین باعث انتقال انرژی به آنها و درخشیدن مولکول‌های جو می‌شود. اوایل هفته گذشته یکی از نواحی فعال لکه‌های خورشیدی رو به سمت زمین قرار گرفت و فوران کرد. بزرگی این لکه‌ها به اندازه‌ای است که مایک سولونتی، اخترشناس مرکز آلدر پلنتاریوم در شیکاگو می‌گوید: «ناحیه فعال خورشیدی یک ناحیه حقیقتا بزرگ است. بزرگی این لکه‌ها به حدی است که برای کسانی که گذر اخیر سیاره ناهید را از مقابل خورشید تماشا کردند، شناسایی آن به راحتی آب خوردن است.»
رنگ‌های چشم‌نواز: دانشمندان فضایی اعتقاد دارند که لکه‌های خورشیدی اخیر حداقل دو توده از ذرات باردار –موسوم به فوران‌های تاج خورشیدی یا CMEs- را به سوی زمین روانه کرده‌اند که این چشم‌اندازهای درخشان را به وجود آورده است. شفق‌های شمالی به شکل رقص‌های زیبای نورانی از نواحی قطبی تا سمت کانادا و مناطق شمالی آمریکا دیده می‌شوند.
نیزه‌های درخشان: نیزه‌های سبز و صورتی نور قلب تیره آسمان را بر فراز مناطق جنوبی نیوزیلند در می‌نوردد. زمانی‌که ذرات خورشیدی به زمین می‌رسند، به سمت قطبین زمین هدایت می‌شوند و به طور هم‌زمان شفق شمالی موسوم به Aurora Borealis و شفق جنوبی موسوم به Aurora Australis را ایجاد می‌کنند. شفق‌های قطبی اخیر در حد اعلای خود قرار داشتند، زیرا هم اینک خورشید به بیشینه فعالیتش در چرخه 11 ساله نوسانات مغناطیسی خود رسیده است.
نمایش ممتاز آسمانی: تصویر این شفق رنگارنگ بر فراز دریاچه سوپریور ایالت میشیگان آمریکا ثبت شده است. در حالی‌که طوفان‌های خورشیدی اخیر در عرض‌های جغرافیایی جنوبی‌تر نمایش‌های خیره‌کننده‌ای را به راه انداختند، اغتشاشات ژئومغناطیسی آنها به اندازه کافی قدرتمند نبود که بتواند باعث اختلالات رادیویی گاه و بیگاه در عرض‌های جغرافیایی بالاتر شود.
با این وجود، دانشمندان هشدار می‌دهند که با اوج گرفتن فعالیت‌های خورشیدی و رخ دادن طوفان‌های شدیدتر، خطوط هواپیمایی مجبور خواهند شد تا مسیر پروازهای قطبی خود را تغییر دهند و همچنین احتمال دارد که اغتشاشاتی در تجهیزات زمینی و فضایی ایجاد شود.
علاوه بر برانگیختن مولکوهای جو و ایجاد شفق، فوران‌های تاج خورشد می‌توانند به لوازم الکترونیکی که ما برای بسیاری از کارها به آنها متکی هستیم (از ماهواره‌ها گرفته تا شبکه‌های برق‌رسانی) انرژی زیادی تزریق کند و باعث از کار افتادن آنها شود. در نتیجه با نظارت و مطالعه خورشید و فوران‌های تاج خورشیدی می توان خطرات تهدید کننده این تجهیزات را ارزیابی، و متناسب با آنها برنامه‌ریزی کرد.
به رنگ ارغوان: شفق‌های آبی، بنفش و ارغوانی همچون پرده‌ای در آسمان بالای هاچینسون در مینه‌سوتا آمریکا به اهتزاز در آمده‌اند. رنگ شفق قطبی به این بستگی دارد که کدامیک از گازهای موجود در جو توسط ذرات خورشیدی برانگیخته می‌شوند. متداول‌ترین شفق‌های قطبی به رنگ سبز هستند که توسط برانگیخته شدن اتم‌های اکسیژن بالاتر از ارتفاع 100 کیلومتری سطح زمین ایجاد می‌شوند.
زمانی‌که بادهای خورشیدی میدان مغناطیسی زمین را می‌شویند، ذرات باردار به اعماق جو نفوذ می‌کنند و اتم‌های نیتروژن واقع در ارتفاعات پایین‌تر را برانگیخته می‌کنند و نورهای نادرتر صورتی-بنفش را ایجاد می‌کنند.
مه کهکشانی: در این تصویر که در میشیگان شمالی گرفته شده است، به نظر می‌رسد که نور بنفش در کهکشان راه شیری پخش شده است. شفق‌های قطبی اغلب به کمرنگی نور ستارگان است که باعث نامرئی شدن آنها در نزدیکی شهرهایی با آلودگی نوری می‌شود. برای مشاهده نمایش‌های آسمانی کم نورتر، متخصصان شرایط فضایی پیشنهاد می‌کنند که با رفتن به مناطق حومه شهر، حوالی نیمه‌شب که آسمان تاریک‌ترین وضعیت خود را را دارد به سمت افق‌های شمالی خیره شد.
آسمان قهوه‌ای سوخته: این تصویر نوار طلایی‌رنگ شفق قطبی را نشان می‌دهد که مشغول رقص بر فراز رودخانه اورتی در مناطق جنوبی نیوزیلند است. به لطف ماهواره‌های نظارتی خورشیدی که اکنون در مدار قرار دارند، تعقیب‌کنندگان شفق‌های قطبی می‌توانند چند روز زودتر از هشدار در راه بودن طوفان خورشیدی آگاه شوند. برای مثال و در خصوص طوفان خورشیدی اخیر، استفان واس که بیش از یک دهه است به عکس‌برداری از شفق در نیمکره جنوبی زمین مشغول است، قبل از زمان اوج این شفق‌ها به خوبی برای شکار آنها آماده بود.
وی در توضیح عکس‌های خود به نشنال جئوگرافیک می‌گوید: «سه تا چهار ساعت اول پس از تاریکی شب 17 ژوئن / 28 مرداد تنها یک قوس کمرنگ در افق جنوبی دیده می‌شد. با این وجود، حوالی ساعت 11:15 شب به وقت محلی شفق قطبی به صورت ترکیبی از پرتوهای عمودی و پرده‌های مواج خود را در آسمان نشان داد، رخدادی زیبا که نزدیک به 1 ساعت طول کشید.»

 

[ZEUS83]

کم‌نظیرترین پدیده جوی: خورشید آبی‌رنگ / عکس

نجوم - گوران استراند از فروسان سوئد، در غروب روز پنج‌شنبه 1 تیر / 21 ژوئن شاهد پدیده‌ای بسیار نادر به نام درخش آبی بود. این پدیده وقتی هوا فوق‌العاده تمیز باشد رویت می‌شود و گزارش‌های کمی از آن در تاریخ وجود دارد.


درخش آبی و درخش سبز از یک اصل فیزیکی تبعیت می‌کنند، اما درخش آبی وقتی اتفاق می‌افتد که هوا بسیار بسیار شفاف و تمیز باشد؛ به همین دلیل این پدیده به درخش سبز معروف شده است.


وقتی نور سفید خورشید وارد جو می‌شود، به طیف رنگی (همانی که در رنگین‌کمان می‌بینیم) تجزیه می‌شود؛ اما ضریب‌شکست هوا بسیار نزدیک به خلأ است و به همین دلیل این اثر در شرایط عادی قابل تشخیص نیست. در اثر این شکست نور، قرص خورشید به شکل چند تصویر رنگی متفاوت دیده می‌شود که دایره‌های نارنجی و قرمز در پایین و دایره‌های سبز و آبی در بالای خورشید به‌ظاهر زرد‌رنگ قرار می‌گیرند. البته بیشتر مساحت این دوایر هم‌پوشانی دارد و به دلیل درخشش بسیار زیاد قرص خورشید، قابل تفکیک نیستند. اما وقتی خورشید در افق غروب می‌کند و نور قرص خورشید آرام‌آرام کاهش می‌یابد، شرایط برای تفکیک این تصاویر رنگی فراهم می‌شود. از سوی دیگر، به هنگام غروب خورشید، نور مسافت بیشتری را در افق طی می‌کند و درنتیجه فاصله دوایر رنگی از قرص خورشید بیشتر می‌شود. اما این به‌تنهایی برای مشاهده درخش سبز کافی نیست، چراکه فاصله لبه بالایی قرص سبزرنگ از قرص ظاهری خورشید بسیار کم است.


برای افزایش این فاصله و رسیدن به توانایی تفکیک چشم به پدیده سراب نیاز داریم. سراب وقتی اتفاق می‌افتد که دو لایه هوا با دمای متفاوت در مجاورت یکدیگر قرار بگیرند. پرتویی از نور که از محیط با ضریب‌شکست بالاتر (هوای سرد) به محیط با ضریب‌شکست کمتر (هوای گرم) حرکت می‌کند، بازتاب می‌شود و درنتجه تصویری از آن جسم ایجاد می‌کند. در بیابان و صحرا، پدیده سراب باعث پدید آمدن تصویر آسمان بر روی زمین می‌شود که انسان این تصویر را به اشتباه آب تفسیر می‌کند.


در درخش سبز، سراب علاوه بر افزایش پرتوهای نور سبزرنگ، باعث افزایش فاصله زاویه‌ای تصویر سبزرنگ از خورشید شده و شرایط مشاهده درخش سبز را فراهم می‌آورد.برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک

کنید.

 

[ZEUS83]

[h=3]تصویر نجومی روز 2 تیـــــر


جزیره کیهانی کادینگتون[/h] اغلب به نظر می رسد شکوه و ابهت تنها از آنِ کهکشان های بزرگ مارپیچی است که خوشه های ستارگان آبی درخشان و جوان را در بازوان زیبا و متقارن مارپیچی خود به رخ می کشند. ولی ستاره زایی در کهکشان های کوچک و نامنظم هم رخ می دهد.

در حقیقت، کهکشان کوتوله ی IC 2574 هم شواهدی روشن از فعالیت های شدید ستاره زایی در مناطق صورتی فامش که رنگشان نشانگر گاز برافروخته ی هیدروژن است دارد. درست مانند کهکشان های مارپیچی، مناطق پرآشوب ستاره زایی در IC 2574 هم توسط بادهای ستاره ای و انفجارهای ابرنواختری که مواد را به درون فضای میان ستاره های کهکشان می پراکنند و به ستاره زایی های بیشتر می انجامند، به تلاطم در آمده.

IC 2574 با تنها 12 میلیون سال نوری فاصله از ما، عضوی از گروه کهکشان های M81 است و در صورت فلکی شمالی خرس بزرگ یا دب اکبر دیده می شود. این کهکشان که با نام سحابی کادینگتون نیز شناخته می شود، یک جزیره ی کیهانی دوست داشتنی به گستردگی حدود 50,000 سال نوریست و در سال 1898 توسط ستاره شناس آمریکایی، ادوین کادینگتون شناسایی شد.
همین تصویر در اندازه ی بزرگ تر

 

[ZEUS83]

تصویر نجومی روز 3 تیـــــر


درخشش سبزرنگ شمالی

Image Credit & Copyright: Göran Strand



همانگونه که از جزیره فروسون در شمال سوئد دیده می شد، خورشید یک روز پس از انقلاب تابستانی غروب کرد. از منظر آن موقعیت مکانی واقع شده در زیر مدار قطب شمال، خورشید به آرامی در پشت افق شمالی فرو رفت. این توالی شگفت انگیز از 7 عکس، در طول دقیقه نهایی غروب آفتاب، اعوجاج لبه قرص خورشید را در حالی که در برابر یک ردیف درخت در دوردست محو می شود دنبال کرده و هردو درخشش های سبز رنگ و آبی رنگ را ثبت کرده است.

این پدیده یک افسانه یا وهم و خیال نیست، حتی در سرزمین رون ها [رون که در اینجا با ایهام به کار رفته است از طرفی به الفبای رونی اشاره دارد که تاریخ آن ابتدا از سوئد آغاز شده است و از طرف دیگر به معنای دوم آن یعنی جادو اشاره می کند]. بلکه این درخشش های رنگارنگ اما خیالی و اغواگر به علت انکسار اتمسفری ایجاد شده اند، که توسط خطوط دید پست و طویل و همچنین گرادیان دمای جوی قوی تشدید می شود.

 

[S i s i l]

 

[asghar rahmati]

ماه (سری سیزدهم)

ماه (سری سیزدهم)











81928691619152851291291851

 

[ZEUS83]

نخستين تصاوير از آخرين حضور انسان در ماه!






ماموريت آپولو 17 در سال 1972 بيش از 110 كيلوگرم سنگ ماه را به زمين منتقل كرد اما شهرت آن بيشتر به عنوان آخرين




به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، ناسا در سايت «تصوير نجوم روز» پس از گذشت 40 سال از بازگشت فضانوردان از ماه به زمين به انتشار نخستين تصاوير اين ماموريت پرداخته است.
در دسامبر 1972، يوجين كرنان و هريسون اشميت، فضانوردان ماموريت آپولو 17 حدود 75 ساعت را در دره تاروس ليتروي ماه گذراندند، در حالي كه رونالد اوانز، همكار آنها از مدار بالاي سر آنها در حال مشاهده عمليات بود.
ماموريت آپولو 17، ششمين و آخرين ماموريت آپولو و آخرين بار بود كه انسان بر روي سطح ماه قدم برداشت.
اين ماموريت در 19 دسامبر 1972 به زمين بازگشت.
اين تيم به اجراي يك مجموعه از آزمايشات از جمله ایجاد پروفایل لرزه‌‌يي، بررسي تركيبات جوي و نمونه‌برداري از ماه و آزمايشات مداري و زيست‌پزشكي پرداخته بودند.
زمان كلي حضور اين فضانوردان در سطح ماه دو ساعت بود.
اين تصوير واضح توسط كرنان در زمان حركت در سطح دره با اشميت به ثبت رسيده است.
اين تصوير اشميت را در سمت چپ و كاوشگر ماه را در لبه گودال شورتي در نزديكي محلي كه اشميت خاك نارنجي ماه را كشف كرد، نشان مي‌دهد.
فضانوردان آپولو 11 با 110 كيلوگرم نمونه و سنگ از ماه بازگشتند كه از ميزان نمونه‌هاي جمع‌آوري شده از هر محل ديگر فرود در ماه بيشتر بود.
كرنان و اشميت هنوز آخرين فضانورداني هستند كه به ماه سفر كرده‌اند.

يوجين كرنان و هريسون اشميت و رونالد اوانز

 

[ZEUS83]

ابرهای شب‌تاب در آسمان تابستان / عکس

نجوم - شب گذشته، در ارتفاع 82 کیلومتری سطح زمین که مرز جو زمین و فضا محسوب می‌شود، پرتوهای خورشید به توده‌ای از ابرهای یخی نوکتیلوسنت برخورد و پدیده‌ای زیبا با نور آبی مانند رعدوبرق را بر فراز آسمان اسکاتلند ایجاد کرد.


این پدیده معمولا در عرض‌های جغرافیایی نزدیک به مدار قطبی و در هفته اول تیرماه بهتر دیده می‌شود. کافی است بین 30 تا 60 دقیقه پس از غروب به آسمان غربی بنگرید. در این شرایط، زاویه تابش خورشید طوری است که بهترین بازتاب را از ابرهای مرتفع جو زمین ایجاد می‌کند و شما می‌توانید شاهد این ابرهای خوش‌رنگ باشید.برای مشاهده عکس بزرگ اینجا را کلیک کنید.

تصویر زیر، نمای کاملی از این منظره را نمایش داده است.

 

[ZEUS83]

[h=4]همه سیارات من: اگر تمام سیارات شناخته شده را بر اساس اندازه در کنار یکدیگر نشان دهید، نتیجه کار این اینفوگرافیک مقیاس‌دار زیبا و جالب است. برای استفاده از تمام اطلاعات این اینفوگراف اینجا کلیک کنید.[/h]
[h=4]مهد کودک ستاره‌ای: تلسکوپ خیلی بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) این تصویر بسیار زیبا از سحابی NGC 6357 را تهیه کرده است، یک مهد کودک ستاره‌ای که در فاصله 8 هزار سال نوری از زمین قرار دارد. برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.[/h]

[h=4][/h]

 

[ZEUS83]

تصویر نجومی روز4 تیـــــر


ایستگاه آپولو 17 روی ماه

​

در دسامبر 1972، فضانوردان آپولو 17، ایوجین سرنان و هریسون اشمیت حدود 75 ساعت را در دره ی ثور - لیترو (Taurus-Littrow) روی ماه گذراندند و در همان حال، همکارشان رونالد ایوانز بر فراز سر آن دو در مدار می چرخید.


این تصویر واضح توسط سرنان در حالی که به همراه اشمیت در سطح دره پرسه می زدند گرفته شد. در تصویر، اشمیت و خودروی ماه نورد را سمت چپ و در لبه ی گودال "شورتی" (Shorty)، نزدیک جایی که اشمیت زمین شناس، خاک نارنجی ماه را یافت می بینیم.


خدمه ی آپولو 17 با 110 کیلوگرم سنگ و خاک از ماه برگشتند که از همه ی سنگ و خاکی که از جاهای دیگر ماه گردآوری و به زمین آورده شده بود بیشتر بود. اکنون چهل سال از آن زمان می گذرد و پس از اشمیت و سرنان، دیگر هرگز کسی پای بر ماه نگذاشته.


همین تصویر در اندازه ی بزرگ تر

 

[ZEUS83]

تصویر نجومی روز5 تیـــــر


راه شیری بر فراز Piton de l’Eau

​

Image Credit & Copyright: Luc Perrot



گاهی اوقات اگر در یک شب صاف و بدون ماه به اندازه کافی صبرکنیم، ستاره ها به شدت ظاهر می شوند. چنین موقعیتی در ابتدای همین ماه در Piton de l’Eau (پیتون دُ لُو) در جزیره رئونیون فراهم شد. در پیش زمینه تصویر دهانه آتشفشانی پرآبی واقع شده که توسط بوته ها و درختان احاطه شده است و سطح صاف و آرام آن نور ستارگان را منعکس کرده است.

بررسی دقیق تر در نزدیکی مرکز عکس، محل Piton des Neiges (پیتون دِ نِژ)، یعنی مرتفع ترین قله جزیره که چندین کیلومتر دورتر واقع شده است را مشخص می کند. در پس زمینه تصویر بر فراز دریاچه نور صدها ستاره می درخشد، که بیشتر آن ها در فاصله 100 سال نوری واقع شده اند، یعنی درست در گروه ستارگان همسایگی ما.

در دور دست، این کمان با شکوه در اوج آسمان، نوار مرکزی کهکشان راه شیری خانه ما است، که توسط نور میلیون ها ستاره که هرکدام بطور معمول در فاصله هزاران سال نوری واقع شده اند، می درخشد. این عکاس نجومی درگزارش خود گفته که به منظور تناسب آسمان و ابرها برای گرفتن عکس بالا حدود 2 سال انتظار کشیده است.

همین تصویر در اندازه ی کمی بزرگ تر

 

[ZEUS83]

تصویر نجومی روز6 تیـــــر

ساعتی که زمان انقلاب را نشان می دهد

اکنون چه ساعتیست؟
اگر در روز و ساعت درست بپرسید، این ساعت آفتابی به شما پاسخ خواهد داد: SOLSTICE به معنای انقلاب.
تنها در آن هنگام است که خورشید درست در جایی قرار می گیرد که نورش با گذشتن از میان دهانه ها، این واژه را که نشان دهنده‌ی زمان بلندترین و کوتاه ترین روزهای سال است به روشنی بر روی زمین می نگارد. و این چیزی است که سالی دوبار [یکم تیرماه و یکم دیماه] رخ می دهد و هفته ی پیش نیز روی داد. در عکس زیر، این ساعت را از زاویه ای دیگر می بینید:

این ساعت آفتابی توسط ژان سالینس در سال 1980 ساخته شد و در دانشکده ی ملی معدن پاریس ( Ecole Supérieure des Mines de Paris) در پارك علمي سوفيا آنتي‌پوليس والبون در جنوب خاوری فرانسه قرار گرفته است.

در دو روز دیگر از روزهای سال، بینندگان این ساعت آفتابی تماشاگر نگاشته شدن واژه ای دیگر توسط این ساعت آفتابی می‌شوند؛ واژه ی: EQUINOXE یا اعتدال (برابران).


همین تصویر در اندازه ی بزرگ تر

 

[ZEUS83]

[h=3]تصویر ارائه شده ناسا از یک کوتوله فضایی به شکل نمک پاشیده شده بروی یک پارچه مخملی[/h]
تلسکوپ فضایی هابل ناسا تصویر این کوتوله فضایی را که مانند نمک پاشیده شده بروی یک پارچه مخملی است را به دام انداخته است.
شی مورد نظر یک کهکشان کوتوله ای بی رنگ است که از خوشه های تازه تزریق شده از ستاره ها تشکیل شده است.ستاره های روشن آبی رنگی که در این کهکشان ها بوجود می آید به کهکشان کمک می کند که ظاهر متمایل به آبی رنگ داشته باشد.برای چندین میلیون سال طول می کشد تا این ستاره های به سرعت در حال سوختن به شکل یک ابر نو اختر منفجر بشوند.
UGC 5497 بخشی از گروه کهکشان های M 81 است که ۱۲ میلیون سال نوری از ما فاصله دارند.و در دب اکبر(خرس بزرگ)قرار دارند.
در برسی تلسکوپ زمینی در سال ۲۰۰۸ این کوتوله کاندید ارتباط با Messier 81 شد.

 

[puorya1368]

خوشم میاد عین خودم اهل حالیاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

 

[ZEUS83]

تصويري از قلب غبارآلود يك كهكشان عظيم

جديدترين تصوير رصدخانه جنوب اروپا، نماي جالبي از قلب درخشان كهكشان عظيم قنطورس A‌ از ميان ابرهاي متراكم غبار كيهاني را به نمايش گذاشته است.



به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين تصوير توسط مجموعه بزرگ تلسكوپ‌هاي میلیمتری بزرگ آتاکاما(آلما) در كوههاي آند شيلي و در طول موج تابشي طولاني‌تري نسبت به نور اپتيكال براي كنار زدن پرده غبار نوار مركزي قنطورس A به ثبت رسيده است.
اين تصوير كه در 31 مه منتشر شده، به تركيب مشاهدات آلما در حدود يك ميلي‌متر و ديگر رصدها در نور نزديك به مادون قرمز از تلسكوپ سوفي رصدخانه لاسيلا پرداخته است.




قنطورس A‌ يك كهكشان بيضوي است كه امواج راديويي قوي را منتشر مي‌كند و نزديكترين و برجسته‌ترين كهكشان راديويي آسمان است. اين كهكشان در فاصله حدود 12 ميليون سال نوري از زمين در جنوب صورت‌فلكي قنطورس واقع شده است.


قنطورس A يك هدف جذاب براي ستاره‌شناسان است كه با استفاده از تلسكوپهاي مختلف در طول موجهاي متفاوت به مشاهده اين كهكشان عظيم مي‌پردازند. در نور مرئي، مشخصه باند مركزي تاريك قنطورس A بسياري از ويژگي‌هاي مركز اين كهكشان را پنهان مي‌كند. اين خط برجسته گاز و غبار همچنين سكونتگاه ستارگان جوان است.


نوار مركزي غبارآلورد كهكشان و انتشارات قدرتمند راديويي آن نشان مي‌دهد كه قنطورس A احتمالا محصول يك تصادف ميان يك كهكشان عظيم بيضوي و يك كهكشان مارپيچي كوچكتر است. اين نوار غبارآلود احتمالا باقيمانده كهكشان كوچكتر بوده كه با كشش گرانشي كهكشان بيضوي بزرگتر از هم پاشيده است.


در اين تصوير جديد، سنجشهاي آلما به شكل سايه‌هاي سبز،‌زرد و نارنجي ديده مي‌شود. اين منظره به طراحي نقشه‌اي از موقعيت و حركت ابرهاي گاز قنطورس A پرداخته و به گفته مقامات رصدخانه جنوب اروپا، اين تصاوير در ميان واضحترين و حساسترين رصدها از اين ويژگي‌هاي كهكشاني قرار دارند.
از مجموعه آلما براي شناسايي علائم منتشر شده با مولكولهاي گاز مونوكسيد كربن در طول‌ موج حدود 1.3 ميلمتري استفاده شده است. حركت گاز در كهكشان باعث تغييرات كوچكي در اين طول‌موج شده كه در تغييرات ريز رنگ در تصوير قابل مشاهده است.


گازي كه به سمت ما رانده شده، در اين تصوير به رنگ سبز است در حاليكه رنگ نارنجي نشان‌دهنده گاز در حال دور شدن است. از آنجايي‌كه گاز به سمت چپ مركز به سمت ما حركت كرده و گاز سمت راست مركز از ما دور مي‌شود، اين ابرها بنظر مي‌رسد كه در اطراف كهكشان مي‌چرخند.
الما يك مجموعه 12 متري از تلسكوپهاي راديويي بوده كه در ارتفاع 5000 متري فلاتي در شمال شيلي قرار گرفته است. اين آنتهاي جداگانه هر كدام نور را در طيف ميليمتري/زيرميليمتري در حدود 1000 برابر طولاني‌تر از طول‌موجهاي نور مرئي دريافت مي‌كنند.


مرحله اوليه علمي آلما در سال 2011 با 19 تلسكوپ آغاز شد اما ساخت اين پروژه 1.3 ميليارد دلاري تا 2013 ادامه داشته كه طي آن قرار است تمام 66 آنتن فوق دقيق مجموعه به طور كامل اجرايي شوند.

 

[ZEUS83]

تصويري از ترس و شادي نخستين شامپانزه فضانورد

شايد ديگر دو شامپانزه اي كه مسير را براي پروازهاي فضايي انسان با آزمايشاتي در سال 1960 هموار كرده‌اند در خاطره‌ها باقي نمانده باشند اما اين دو شامپانزه در زمان خود بسيار مشهور بودند.


به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)‌، «هام» و «انوس» شامپانزه‌هايي بودند كه به سلامت از فضا بازگشتند، اما ميمون‌ها و سگ‌هايي نيز بودند كه در راه پيشرفت بشر جان خود را فدا كردند.



«هام» نخستين شامپانزه فضايي بود كه پيش از «آلان شفرد»، اولين آمريكايي حاضر در فضا، حضور در مدار را به شكلي موفقيت‌آميز تجربه كرده بود.
اين تصوير ناسا به نمايش «هام» پرداخته كه توسط فرمانده فضاپيما پس از سفرش بر روي موشك «مركوري رداستون» مورد استقبال قرار گرفته است.
در 31 ژانويه 1961 «هام» در آنچه ناسا يك «دست دادن» مشهور خوانده، با فرمانده ديدار كرد. در اين تصوير «هام» آرام به نظر مي‌رسد.
در تصاوير ديگر دو شامپانزه فضانورد در زمان بازگشت به زمين، يك شادي مهار نشده ديده مي‌شود اما پوزخند آشكار «هام» در حقيت نشان دهنده ترس بسيار زياد وي از ميان دندان‌هايش است.


ميمون‌ها براي اين امر به فضا فرستاده مي‌شدند كه محققان واكنش بدن انسان به پروازهاي فضايي و ميزان دوام‌آوري انسان در شرايط بي‌وزني را بررسي كنند؛اما پيش از نخستين شامپانزه حاضر در فضا كه به سلامت به زمين بازگشت، نخستين‌هاي ديگري هم بودند كه بسيار قبل‌تر به مدار سفر كرده بودند:
11 ژوئن 1948: يك موشك نظامي V-2‌ آمريكا از نيومكزيكو با آلبرت، يك ميمون رئوس به فضا ارسال شد. نبود اسناد و هياهو باعث شد تا آلبرت از شهرت خاصي برخوردار نشود. آلبرت در طول پرواز خفه شده و مرد.


14 ژوئن 1949: يك موشك V-2‌ آمريكا به انتقال آلبرت دوم به ارتفاع 133 كيلومتري در فضا پرداخت. در زمان بازشگت موشك، ميمون در اثر ضربه مرد.
12 دسامبر 1949: آخرين پرواز ميمون با V-2‌ در وايت‌سندز انجام شد. آلبرت چهارم كه به ابزارها متصل شده بود، ‌با هيچ مشكلي روبرو نشد تا اينكه در اثر ضربه مرد.


20 سپتامبر 1951: يك ميمون با نام يوريك و 11 موش پس از يك پرواز موشكي آئروبي به ارتفاع 71 كيلومتري در پايگاه نيروي هوايي هولومان نيومكزيكو بازيابي شدند. يوريك اولين ميموني بود كه توانست در يك سفر فضايي زنده بماند.
در اوايل دهه 1950، اتحاديه جماهير شوروي 9 سگ را به فضا فرستاد. دو سگ اول با نامهاي دزيك و تسيگان توانستند در پرواز اوليه جان سالم به در ببرند. دزيك در پرواز دوم با يك سگ ديگر به اسم ليزا از بين رفت. دو سگ ديگر در پروازهاي بعدي مردند.
مشهورترين سگ فضانورد «لائيكا» بود كه در فضاپيماي اسپوتنيك دو در سوم نوامبر 1957 به فضا پرتاب شد. لائيكا در مدار پيش از سوختن ماهواره در زمان ورود مجدد مرد.
هر دو كشور روسيه و آمريكا به ارسال حيوانات به فضا تا دهه 1960 ادامه دادند.

 

[ZEUS83]

تصویر نجومی روز7 تیـــــر


سیمیز 188 در ستاره و گاز و غبار





Image Credit & Copyright: Dieter Willasch (Astro-Cabinet)

زمانی که ستارگان شکل می گیرند، غوغا و آشوب حکمفرما می شود. یک نمونه فوق العاده رنگارنگ منطقه شکل گیری ستارگان سیمیز (Simeis) 188 است، که خانه ای برای یک ابر کمانی غیرمعمول و درخشان باعنوان NGC 6559 می باشد.

در بالا، سحابی های نشری قرمز و درخشان از هیدروژن، سحابی های انعکاسی آبی از غبار، سحابی های تیره جذبی از گرد و غبار، و سرانجام ستارگانی که از آن ها متولد شده اند قابل رؤیت اند.
نخستین ستارگان عظیم شکل گرفته از گاز متراکم، نور و بادهایی پر انرژی از خود ساطع می کنند که در محل تولدشان فرسایش ایجاد کرده و آن را تکه تکه و پخش می کنند و در نهایت تندیسی از آن می تراشند. پس از آن منفجر می شوند. گرداب حاصل می تواند به همان اندازه که پیچیده است زیبا نیز باشد.

پساز ده ها میلیون سال، غبارها می جوشند و می جوشند تا تمام شوند، گازها به کلی از بین می روند و تمام آن چیزی که باقی می ماند یک خوشه باز ستارگان عریان است. سیمیز 188 در فاصله تقریبی 4000 سال نوری واقع شده و می توان آن را در حدود یک درجه شمال شرقی M8، سحابی مرداب، یافت.

 

[jimmi]

تصویر نجومی روز 31 خرداد


گذر ناهید از روی خورشید نیمه شب

انقلاب تابستانی امروز، که از نظر ستاره شناسی آغاز تابستان در نیمکره ی شمالیست، در ساعت 23:09 به وفت جهانی و با رسیدن خورشید به شمالی ترین میل خود در مسیر سالانه اش در آسمان سیاره ی زمین رخ می دهد.

بیشتر مردمان در نیمکره ی شمالی طولانی ترین روز سال را پشت سر می گذارند ولی برای برخی از آن ها، خورشید نه تنها اصلن غروب نمی کند، بلکه حتی در سرزمین هایی تا عرض جغرافیایی 66.6 شمالی هم خورشید تا نیمه شب بر فراز افق می ماند. بی شک با فرا رسیدن تابستان در نیمکره ی شمالی، خورشید نیمه شب هم زودتر به عرض های جغرافیایی بالاتر می آید.

​

این رشته عکس های پشت سر هم که در 6 ژوئن، از عرض جغرافیایی 69 درجه ی شمالی و نزدیک نیمه شب گرفته شده، خورشید را نشان می دهد که بر فراز یک افق کوهستانی جابجا می شود. این چشم انداز قابل توجه از سورتلند نروژ و رو به شمال بر فراز دریای نروژ گرفته شده.

گذر سال 2012 ناهید که چند روز پیش رخ داد، در این عکس ها نیز ثبت شده و خواهر سیاره ی زمین را به صورت نقطه ای تیره در بالا، سمت چپ قرص روشن خورشید نیمه شب نشان می دهد.

عکس از : بابک تفرشی

ببخشید اسپم میکنم! نتونستم جواب ندم، کل مطلب یه طرف،
اما من با این قسمتش خیلی حال کردم:
عکس از : بابک تفرشی
عالی بود!

 

[ZEUS83]

/شكار تصويري كه دو سال زمان برد!/
بازتاب هزاران ستاره راه شيري در درياچه!

يك عكاس نجومي در تلاشي نفس گير و پس از دو سال تلاش بي وقفه موفق شد انعكاس بازوي مارپيچي كهكشان راه شيري را درون آب يك درياچه به تصوير بكشد.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، «لوك پرت» عكاس فرانسوي كه در حوزه نجوم فعاليت مي كند، اوايل ماه ژوئن (خرداد ماه) موفق شد انعكاس هزاران ستاره در بازوي جبار را درون آب يك درياچه به تصوير بكشد.
اين درياچه كوچك كه در جزيره ريونيون در شرق ماداگاسكار قرار دارد، در حقيقت يك دهانه آتشفشاني است كه با تعداد زيادي بوته و درخت محاصره شده است.
در مركز تصوير، بلندترين قله جزيره در فاصله چندين كيلومتر دورتر ديده مي شود و در بالاي درياچه نيز هزاران ستاره درخشان در بازوي مارپيچي جبار در فاصله 100 سال نوري مشاهده مي شود.
بازوي جبار (Orion Arm)‌ يكي از بازوهاي مارپيچي و كوچك كهكشان راه شيري است كه منظومه شمسي در اين بازو قرار دارد.

 

[ZEUS83]

بهترین تصاویر فضایی هفته / گزارش تصویری

نجوم - در این گزارش تصویری، بهترین عکس‌های فضایی چند روز اخیر را به انتخاب سایت نشنال جئوگرافیک با هم مرور می‌کنیم: از ماژول فضایی چینی و فوران تاج خورشید گرفته، تا مهد کودک ستاره‌ای، جاسوس فضایی و تیله آبی همیشه محبوب.


نمایش اسلاید

درخشش شمالگان: مشهورترین نمایش نورپردازی طبیعت در این تصویر، بر فراز منطقه لانگیربین نروژ و در درخشش ماه کامل در آسمان به تصویر کشیده شده است. این بازی خیره‌کننده نور که در منطقه قطب شمال با نام شفق شمالی (Aurora Borealis) خوانده می‌شود، زمانی‌که در عرض‌های جغرافیایی نزدیک قطب جنوب رخ می‌دهد به نام شفق جنوبی (Aurora Australis) نامیده می‌شود. این پدیده طبیعی که ناشی از برخورد ذرات خورشیدی با میدان مغناطیسی زمین است، علاوه بر سیاره ما در مشتری، زحل، اورانوس و نپتون نیز مشاهده می‌شود.

دانلود عکس

درخشش شمالگان: مشهورترین نمایش نورپردازی طبیعت در این تصویر، بر فراز منطقه لانگیربین نروژ و در درخشش ماه کامل در آسمان به تصویر کشیده شده است. این بازی خیره‌کننده نور که در منطقه قطب شمال با نام شفق شمالی (Aurora Borealis) خوانده می‌شود، زمانی‌که در عرض‌های جغرافیایی نزدیک قطب جنوب رخ می‌دهد به نام شفق جنوبی (Aurora Australis) نامیده می‌شود. این پدیده طبیعی که ناشی از برخورد ذرات خورشیدی با میدان مغناطیسی زمین است، علاوه بر سیاره ما در مشتری، زحل، اورانوس و نپتون نیز مشاهده می‌شود. برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.


تیله آبی: بسیاری از مردم عاشق تصویرهایی از زمین هستند که با عنوان «تیله آبی» معروف هستند. این تصویر یکی از همین تصویرها است که به دلیل آنکه مربوط به ناحیه قطب شمال است، شاید چندان با تصور همیشگی شما همخوانی نداشته باشد. با این وجود، علاوه بر ابرهای چرخان ضخیم سفیدرنگ که در عکس غالب هستند، گستردگی بیابان‌های یخ‌زده قطبی به خوبی نمایان است.


جاسوس فضایی: در طی 15 ماه گذشته، فضاپیمای نظامی X-37B طی یک پرواز آزمایشی محرمانه مشغول پرواز بر بالای زمین بود. این تصویر فروسرخ که مربوط به یک فیلم ویدئویی است، فرود این شاتل روباتیک را در پایگاه نیروی هوایی واندربرگ در کالیفرنیا در روز سه‌شنبه به تصویر می‌کشد.


غبار ستاره‌ای: بر بالای قله کلیمانجارو، بازوی کهکشان راه شیری آسمان پوشیده از غبار ستاره‌ای را می‌شکافد. این تصویر زیبا در نزدیکی شهر موشی در کوهپایه‌های جنوبی کلیمانجارو گرفته شده است. لکه تقریبا شیری‌رنگ کوچک‌تر سمت چپ تصویر ابر ماژلانی کوچک است؛ کهکشانی کوتوله در فاصله 300هزار سال‌نوری از زمین که خانه میلیون‌ها ستاره است.


شناور در هوا: این نمایش زنده تلویزیونی در شبکه تلویزیون دولتی چین، آخرین گام برداشته شده این کشور در راه رسیدن به ایستگاه فضایی سرنشین‌دار را به تصویر می‌کشد. فضانوردان چینی، لیو وانگ (چپ)، جینگ هایپنگ (راست) و لو یانگ (راست) درون ماژول مدارگرد آزمایشی این کشور به نام تیانگونگ 1 (به معنای کاخ آسمانی) شناور در هوا دیده می‌شوند.


لیو یانگ (راست) نخستین زن چینی است که به فضا می‌رود. به نقل از آژانس خبری دولتی چین، شینهوا، وی در این باره می‌گوید: «من احساس افتخار می‌کنم که به نیابت از صدها میلیون زن چینی به فضا پرواز می‌کنم.»
زمین پویا: این نمایش افلاک‌نما جدید ناسا به نام «زمین پویا: سیاحت موتور آب و هوایی زمین» ذرات خورشیدی را نشان می‌دهد که چگونه وقتی‌که به سرعت مشغول عبور از اطراف میدان مغناطیسی زمین هستند منحرف می‌شوند. این عکس فروان جرم تاج خورشید –انفجاری از ذرات باردار از جو بالایی خورشید- را در مقیاس کامل نشان می‌دهد.


زمانی‌که این ذرات به زمین می‌رسند، در اثر اندرکنش با مولکول‌های جو زمین شفق شمالی و جنوبی را ایجاد می‌کنند. در شرایط مناسب، فوران تاج خورشید می‌تواند طوفان‌های خورشیدی شدیدی را به راه اندازد که باعث صدمه ماهواره‌ها یا قطع خطوط برق می‌شود.


لباس کامل: این لباس فضایی که در انتظار ساکن بعدی ایستگاه فضایی بین‌المللی نشسته است، واحد تحرک فرانقلیه‌ای ناسا یا به اختصار EMU است که طبق برنامه قرار است ماه آگوست / مردادماه به فضا فرستاده شود. لباس EMU یکی از تنها دو نمونه لباس رایجی است که برای پیاده‌روی فضایی طراحی شده‌اند، که نمونه دیگر آن لباس فضایی Orlan روسیه است. نمونه ناسا به سال 1982 / 1361 باز می‌گردد، اگرچه از آن تاریخ تا کنون چند بار اصلاح شده است تا منابع تامین انرژی آن بهبود یافته، و برخی از ابزراهای آن به روز شوند.


مهد کودک ستاره‌ای: این تصویر سرشار از نور صورتی‌رنگ بهترین تصویر تهیه شده تا به امروز از یک مهد کودک ستاره‌ای زنده است که با نام سحابی NGC 6357 شناخته می‌شود. این تصویر به تازگی منتشر شده در نور مرئی، توسط تلسکوپ خیلی بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) واقع در شیلی تهیه شده است.


نوارهای رنگی نشان دهنده درخشش گاز و غبار هستند، در حالی که نقاط آبی و سفید ستارگان داغ جوانی را نشان می‌دهند که درون این سحابی می‌درخشند. سحابیNGC 6357 که به دلیل شکل‌های خیال‌انگیز یک جمجه و کبوتر که در تصاویر فروسرخ این ابر کیهانی دیده می‌شود به نام سحابی «جنگ و صلح» نیز شناخته می‌شود، در صورت فلکی عقرب و در فاصله 8 هزار سال نوری از زمین قرار دارد.

 

[ZEUS83]

تصویر نجومی روز8 تیـــــر


در نور خیره کننده آلفا قنطورس

Image Credit & Copyright: Marco Lorenzi (Glittering Lights)



درخشش نورخیره کننده آلفا قنطورس، یکی از درخشان ترین ستارگان آسمان شب سیاره زمین، سمت چپ این منظره آسمانی جنوبی را در خود غرق کرده است. آلفا قنطورس با فاصله تنها 4/3 سال نوری، در حقیقت متشکل از دو جزء ستاره هم اندازه خورشید است که در یک مدار مشترک قفل شده اند. عضو سوم این منظومه ستاره ای با نام پروکسیما قنطورس (Proxima Centauri) بسیار کوچک تر و سردتر است که در خارج از این میدان دید واقع شده است.

درعوض، این نمای تلسکوپی ساکنان صفحه نوار کهکشانی راه شیری، واقع در آن سوی تابش خیره کننده آلفا قنطورس، که اغلب دیده نمی شوند را کاملاً آشکار ساخته است، که از آن جمله سحابی سیاره ای با عنوان Hen 2-111 با فاصله تخمینی 7800 سال نوری می باشد.


پوشش گازی یک ستاره در حال مرگ، یعنی هسته درخشان تر سحابی و هاله کم نور گازهای یونیزه شده مایل به قرمز، در طول بیش از 20 سال نوری گسترده شده است، و درست در سمت راست مرکز تصویر دیده می شود. در فاصله دورتر در سمت راست دو خوشه باز ستاره ای قابل توجه قرار دارند: خوشه منسجم Pismis 19 با فاصله نزدیک به 8000 سال نوری که نور آن توسط غباری که درآن میان قرار دارد قرمز شده است، و همچنین خوشه بازتر و نزدیک تر NGC 5617. در تابش خیره کننده آلفا قنطورس فقط درخشش ضعیف بقایای یک ابرنواختر صدف مانند، در بالا و سمت راست نزدیک ترین هسته درخشان منظومه ستاره ای، قابل مشاهده است.




همین تصویر در اندازه ی بزرگ تر

 

[ZEUS83]

تصویر نجومی روز9 تیـــــر

ابرهاي تيره درعقاب

بخشی از گستره تیره ای که نوار شلوغ و پر از اجرام کهکشان راه شیری ما را از هم شکافته و دونیم کرده است، شکاف عقاب نام دارد که کمان آن در طول آسمان تابستانی نیم کره شمالی در نزدیکی ستاره درخشان نَسر طایر (آلفا عقاب) ومثلث تابستاني کشیده شده است.

این ابرهای مولکولی و غباری، که طرح ضد نورشان در برابرنورضعيف ستارگان راهشيري نمایان شده، احتمالاً حاوی مواد خام لازم برای تشکیل صدها هزار ستاره هستند.

ستاره شناسان مشتاقانه این ابرها را برای علائم آشکارکننده تولد ستارگان جست و جو می کنند.اين نماي نزديك تلسكوپي رو به مجموعه ابر تکه تکه و تیره عقاب با عنوان LDN 673 مشرف است، که در طول میدان دیدی با وسعت کمی بیشتر از یک ماه بدر کشیده شده است. در این منظره نشانه های آشکاری از جريان هاي پرانرژي مرتبط با ستارگان جوان به چشم می خورد که شامل ابر غباری قرمزرنگ کوچکی به نام RNO 109 در بالا سمت چپ و یک جرم هربیگ-هارو (یک سحابی کوچک با طیف نشری که در محل تولید ستارگان به چشم می خورد) به نامHH32 در بالا و سمت راست مرکز تصویر می باشد. فاصله ابرهای تیره واقع درعقاب حدود 600 سال نوری تخمین زده شده است. در آن فاصله، مقیاس این میدان دید حدود 7 سال نوری است.



​

 

[ZEUS83]

[h=3]تصویر زیبایی از ستاره های NGC 6559 واقع شده در منطقه Simeis 188 [/h]
ستاره هایی از ناحیه جهنم بخصوص ستاره رنگارنگی از منطقه Simeis 188 که شکل قوسی و رنگ روشنی بنام NGC 6559 را دارد در تصویر فوق قابل روئیت هستند.سحابی رنگ روشنی مایل به قرمز درخشان از جنس هیدروژن را دارد.
انعکاس رنگ آبی سحابی مربوط به گرد و غبار تیره سحابی مربوط به گردهایی است که سحابی از آن تشکیل شده است.نخستین ستاره گان حجیم شکل گرفته از گازهای متراکم تشکیل شده اند که نور پر انرژی و باد ضعیف از خود منتشر می کنند.
سپس قطعه قطعه می شوند و به حجاری جایگاه خود می پردازند.. سپس منفجر می شود و باتلاق حاصل از آن بعد از دهها میلیون سال به زیبایی نمایش داده می شود.جوشگرد ها و غبار ها دور می شوند و در آخر تنها یک خوشه برهنه باقی می ماند.Simeis 188 چهار هزار سال نوری با ما فاصله دارد و در یک درجه ای M8 سحابی مرداد قرار دارد.

 

[ZEUS83]

[h=3]هلال کج و معوج ماه [/h]

​

سپیده دم است و ابرهای شب تاب کم نوری در افق شمالی به چشم می خورند.
ماه در همان حال که از افق بالا می آید، از میان لایه ای از هوا که دچار وارونگی شده می گذرد و همین باعث می گردد به شدت شکلش به هم بریزد!
در تصویر بالا و ویدیوی پایین، می توانید این اعوجاج (کج نمایی) را ببینید.
کمی بعد می شد خوشه ی پروین را دید و چند دقیقه پس از آن، مشتری هم بر فراز تپه های دوردست نمایان شد. تنها زمان اندکی برای دیدن هر سه عضو این مقارنه با چشم غیرمسلح فرصت بود ولی زمانی که دیگر تنها ماه و مشتری دیده می شدند، هلال کوچک ناهید هم پدیدار شد که آن هم با چشم غیرمسلح قابل دیدن بود.

 

[ZEUS83]

تصویر نجومی روز10 تیـــــر



مقارنه در نزدیکی سپیده دم

Image Credit & Copyright: Luis Argerich

سیارات نورانی مشتری و ناهید که اکنون در آسمان شرقی سحرگاه می درخشند، در این منظره از آسمان و دریا که در اوایل این هفته در نزدیکی بوینس آیرس آرژانتین ثبت شده، به خوشه ستارگان پروین پیوسته اند. ناهید بر کل این منظره که ستاره درخشان دبران در پایین سمت راست را نیز شامل می شود، حاکم است.

تشخیص این سیارات به علت طلوع آنان در اول صبح بسیار آسان است. اما این آسمان علاوه بر این، دو دنیای کوچک از منظومه شمسی ما به نام های وستا و سرس را نیز در خود جای داده است که به اندازه کافی نورانی نیستند تا با چشم غیر مسلح دیده شوند. با این وجود، نوردهی مدت دار این دوربین دیجیتال آن ها را کاملاً ثبت کرده است. زمانی که مکان نمای خود را بر روی تصویر قرار دهید موقعیت مکانی آن ها نشان داده می شود. فضاپیمای سپیده دم ناسا، برای گردش به دور وستا در ماه ژوئیه گذشته به آن رسید، اما اکنون به پایان سفر خود به کمربند اصلی سیارک ها نزدیک می شود. این فضاپیما در ماه آگوست سفر برنامه ریزی شده خود به سرس را آغاز می کند تا در سال 2015 به این سیاره کوتوله برسد.

 

[ZEUS83]

شنای دلفین در اعماق فضا !

سحابی سیاره ای هلالی شکل SH2-188 با حلقه های سبز رنگش در این نمای آسمان می درخشد.
عکاس نجومی، بیل اشنایدر این تصویر خیره کننده در اعماق فضایی را در 22 فوریه ی 2012 از رصدخانه ی شخصیش در کانلزویل پنسیلوانیا گرفت.
Sh2-188 که به نام سحابی دلفین هم شناخته می شود، چیزی حدود 850 سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکی ذات الکرسی دیده می شود. یک سال نوری برابر با مسافتی است که نور در یک سال می پیماید، یا حدود 6 تریلیون مایل (10 تریلیون کیلومتر).
ستاره شناسان در آغاز به دلیل ظاهر هلالی و یگانه ی این سحابی، آن را بقایای یک ابرنواختر پنداشتند، ولی بعدها تایید شد که SH2-188 یک سحابی سیاره ای (سیاره نما)ی نامتقارن می باشد.

منبع :

http://www.space.com/15966-dolphin-nebula-deep-space-skywatcher-image.html

 

[ZEUS83]

تصاویری از ابرهای شب تاب نادر/ درخشش ابرها در ارتفاع 80کیلومتری زمین

یک عکاس، تصویری از دورترین ابرها را در اتمسفر گرفته که چون یک برق الکتریکی آبی در 80 کیلومتری آسمان صاف ادینبورو می درخشند.

به گزارش خبرگزاری مهر، این ابرهای شب تاب به طور معمول نامرئی هستند اما در زمان گرگ و میش هوا وقتی که کریستالهای یخ در ابرهای ارتفاع بالا به واسطه برخورد نور خورشید می درخشند و قابل مشاهده می شوند. این ابرها در تابستان ادینبورو درخشش خاصی دارند. یک عکاس به دنبال یک هفته طوفان، درحالی که آسمان صاف شده بود این ابرهای نادر را برفراز پل فورت ریل در دوربین خود قاب گرفته است. تصاویر این ابرها در بالاترین ارتفاع اتمسفر حدود 80 کیلومتری بالای سطح زمین قرار که توسط آدرین ماریکیک گرفته شده است​ این ابرها در 80 کیلومتری سطح زمین قرار گرفته اند. ابرهای شب تاب (noctilucent) پدیده‌ای نازک و ابر مانند و به اصطلاح لبه‌های پاره پاره‌ای از ابر‌های بسیار روشن تر و فراگیر قطبی به نام ابر‌های مزوزوسفری در اتمسفر بالایی هستند که در سپیده دم قابل رویت است و ساختار آنها کریستال آب یخ زده ‌است. تصویر این ابرها را اغلب عکاسها طی پروازهای هوایی گرفته یا این تصاویر را از ایستگاه بین المللی فضایی گرفته و به زمین ارسال می کنند. این ابرهای شب تاب یا ابرهای مزوزوسفر در نیم کره شمالی و جنوبی در اواخر بهار و اوایل تابستان قابل رویت می شوند. ابرهای مزوزوسفر زمانی که بخار آب کافی در ارتفاع بالا برای یخ زدن و تبدیل شدن به کریستالهای یخی وجود دارد در 75 تا 85 کیلومتری بالای سطح زمین شکل می گیرد. این ابرها وقتی که زیر افق مرئی قرار می گیرند توسط نور خورشید قابل رویت می شوند و این نور خورشید است که به آنها ویژگیهای شب تابی می دهد. این ابرها که معمولا به چشم نمی آیند تنها زمانی که نور خورشید به آنها می تابد به چشم می خورد​ هنوز علت دقیق تشکیل ابرهای مزوزوسفر مورد شک و بحث دانشمندان قرار دارد و گفته می شود که غبار شهاب سنگها، گرمایش زمین و خروج دود هنگام بلند شدن موشک می تواند عوامل شکل گیری این ابرها باشد. فضانوردان ایستگاه فضایی نیز اوایل این ماه تصاویری از ابرهای شب تا بر فراز فلات تبت را ارسال کرده اند. این ابرها می توانند از هواپیمای درحال پرواز، ایستگاه فضایی و به ندرت از زمین در هنگام گرگ و میش هوا رویت شوند​ درخشش این ابرها به واسطه تابش نور خورشید به کریستالهای یخی است​

 

[ZEUS83]

بهترین تصاویر نجومی هفته/

سحابی حاوی هزاران ستاره معلق/ زیبایی کهکشان راه شیری در استرالیا

مجله نشنال جغرافی این هفته با ارائه تصاویری زیبا از کهکشان راه شیری، کهکشان کوتوله، دهانه برخوردی میکی موس روی سیاره تیر و ستاره های معلق به معرفی بهترین تصاویر نجومی پرداخته است.

به گزارش خبرگزاری مهر،‌ تصویری از سوی رصدخانه نیوزیلند که خوشه ستاره ای جوان NGC 619 را نشان می دهد به نظر می رسد درون سجابی NGC 6188 معلق مانده است. این سحابی خود نیز دربرگیرنده هزاران ستاره رنگی است که در این تصویر مشاهده می شود. سحابی NGC 6188 سحابی بزرگی است که حدود 4 هزار سال نوری از زمین فاصله دارد. پرتاب موشک فضاپیمای بدون سرنشین شفکس 2 از مرکز هوافضای آلمان از مرکز پرتاب موشب آندویا نروژ در روز 22 ژوئن بلند می شود. 10 دقیقه پس از آن موشک 13 متری به در غرب اسپتسبرگن در نروژ فرود آمد. درحالی که فضاپیما شفکس باردیگر وارد اتمسفر شد دمای معادل 2500 درجه سانتیگراد داشت و 300 حسگر آن این اطلاعات را به زمین مخابره کردند. منظره باشکوه پدیده بصری شبیه رنگین کمان که از آن با عنوان درخشش روشنایی بالای ابرها در یک تصویر ماهواره ای که از فراز اقیانوس آرام در روز 20 ژوئن گرفته شده است. این نوع درخششها معمولا به عنوان حلقه های رنگ هم محور در مقابل مه یا غبار ایجاد می شود، زمانی که قطرات آب داخل ابرها نور خورشید را پراکنده می کند. واضحترین درخششها زمانی شکل می گیرد که یک نفر نگاه خود را از بالا به سمت ابرهای باریکی که بین 10 تا 30 میکرون عرض دارند پایین بیاورد. کهکشان کوتوله کهکشان کوتوله DDO 82 که تصویر آن توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده فاقد بازوهای فراگیر کهکشانهای مارپیچی چون کهکشان راه شیر ماه است و بیشتر شبیه ابری از بخار است. این کهکشان در منظومه فلکی دب اکبر مستقر شده که با زمین 13 میلیون سال نوری فاصله دارد. DDO 82 یک کهکشان مگلانیک است که به دنبال ابر مگلانیک بزرگ نامگذاری شده است. این ابر یک کهکشان کوتوله است که دور راه شیری حرکت می کند. دهانه میکی موس شرکت دیزنی یک پارک تفریحات در سیاره تیر افتتاح نکرده است اما براساس گزارش ناسا دهانه برخوردی روی این سیاره که تصویر آن 3 ژوئن منتشر شده شبیه سر میکی موس است. زیبایی گسترده زیبایی کهکشان راه شیری که در آسمان کوئینزلند استرالیا به چشم می رسد. راس بنینگ عکاس این تصویر اظهار داشت: این تصویر در حقیقت یک آزمایش بود اما من از نتیجه آن بسیار رضایت دارم. کهکشان راه شیری از یک سر تا یک سر دیگه 120هزار سال نوری است.