یک سبد در جلو ویک سبد در پشت

[z a hra]

انسان‌ها به شیوه‌ی هندیان بر سطح زمین راه می روند​

با یک سبد در جلو ویک سبد در پشت
در سبد جلو، صفات نیک خود را می‌ گذاریم .در سبد پشتی، عیبهای خود را نگه می‌داریم. به همین دلیل در طول روزهای زندگی خود، چشمان خود را برصفات نیک خود می دوزیم وفشارها را درسینه‌مان حبس می‌کنیم. در همین زمان بیرحمانه، در پشت سر همسفرمان که پیش روی ما حرکت می‌‌کند، تمامی عیوب او را می بینیم.​

بدین گونه است که درباره‌ی خود بهتر از او داوری می‌کنیم،​

بی آنکه بدانیم کسی که پشت سر ما راه می رود
به ما با همین شیوه می اندیشد.
پائولو کوئیلو
​