گندله سازی (Pelletizing) یکی از روش های تبدیل ذرات و نرمه مواد اولیه به توده ای متراکم است. گندله محصول نهایی فرآیند گندله سازی و ماده اولیه برای فرآیندهای تولید آهن خام در کوره بلند و تولید آهن اسفنجی به روش های متعدد احیای مستقیم می باشد. برای کاربرد گندله باید کیفیت آن جهت حمل و نقل و غیره مطلوب باشد.
در اصطلاح متداول گندله یعنی گلوله های تولید شده از سنگ آهن و سایر مواد افزودنی که نخست خام و سپس سخت یا پخته می شود و برای احیا به روش سنتی تولید آهن در کوره بلند و یا روش های متعدد احیای مستقیم به کار می رود. چون گندله ماده اولیه برای تولید آهن خام است لذا باید در کوره های احیا ویژگی مکانیکی شیمیایی و حرارتی مطلوبی را داشته باشد. برای تولید گندله خام، نرمه سنگ آهن شامل مواد افزودنی که 90 درصد آن زیر 325 مش (معادل 45 میکرون) است با محلول های تر کننده مانند آب جهت دستیابی به شکل کروی، در دستگاه های گندله ساز به چرخش درآروده می شوند تا گندله خام تولید گردد. در حین تولید گندله خام ممکن است مواد افزودنی و چسبنده مانند هیدروکسید کلسیم برای بالا بردن کیفیت و خواص متالورژیکی مکانیکی گندله به آن اضافه شود. در این مرحله گندله با ابعاد مطلوب و استحکام مکانیکی کافی تولید و جهت حمل و نقل تا دستگاه سخت کردن یا پخت ارسال می شود.
در مرحله دوم گندله های خام، جهت سخت شدن در اتمسفر اکسید کننده به دقت تا زیر دمای نرم شدن سنگ آهن در دستگاهی حرارتی داده می شوند تا نخست خشک و سپس پخته شوند، به طوری که درجه تخلخل آن ها کاهش نیابد. در این مرحله با پیوند بین ذرات سنگ آهن و مواد دیگر بار گندله، ساختار بلوری سنگ تغییر می یابد و واکنش هایی بین مواد سرباره ساز و اکسیدهای آهن نیز انجام می شود. در این مرحله نخست مواد با یکدیگر مبادله شده و ترکیبات خنثی یا بازی بین دانه های اکسیدهای آهن تشکیل می شوند. در پایان مرحله پخت، سرد نمودن گندله داغ باید به صورتی انجام گیرد که ترک هایی در آن ها ایجاد نشود.
(به نقل از ویکی پی جی)
