magnet
عضو جدید
چرا خداوند متعال نماز صبح را قرار داد؟ در حالی که اینقدر کار سختی است و در اغلب اوقات قضا می‌شود؟ خواب دم صبح خیلی شیرین و سنگین است چطور می‌توان از آن دل کند و مشغول نماز شد؟
عامل اصلی و زیربنایی سستی در نماز و خواب ماندن برای نماز صبح و یا هر کوتاهی‌ای که در زمینه دین و عبودیت پیدا می‌شود در ضعف ایمان است. البته همه ما کم و بیش از این عارضه رنج می‌بریم و ایمان کامل برای انسان مومن یک ایده آل و آرزوی نهایی است ولی باید بکوشیم هر چه بیشتر آن را تقویت نماییم. در روایت هست که ایمان ده درجه دارد و وظیفه مومن حرکت در این مسیر و افزودن به این درجات است. گناه بودن در صورتی است که اراده خودش در این زمینه دخیل باشد.
اما برای بیدار شدن شرایط ظاهری هم کمک کار است. خواندن نماز صبح در اول وقت آن شاید از نمازهای دیگر مشکل‌تر باشد؛ چرا که کندن از رختخواب گرم و لذت خواب در ابتدای راه سخت است ولی نماز گزار می‌تواند با کمی تمرین و ممارست از منافع سحر و صبح بهره‌مند گردد و از فیض نماز اول وقت (بالاخص نماز صبح) بی‌نصیب نماند.
از دست دادن سحر خیزی معلول علت‌های مختلفی می‌باشد. مهم‌ترین عامل آن این است که انسان به درستی نمی‌داند هدف زندگی چیست و دین و عبادت چه نقشی در رسیدن به این هدف دارد. کسانی که هدفمند زندگی می‌کنند و می‌دانند برای چه باید دین دار بود چه بسا انگیزه بسیار قوی‌ای در این زمینه دارند و این مشکل را ندارند.
در زندگی انسان نیز فرصت‌های فراوانی مانند اوقات نماز و روزه و حج و خدمت به خلق خدا و مانند آن وجود دارد که همه فرصت‌های خدایی شدن انسان هستند. انسان خداجو تمام سعی‌اش این است که فرصت‌ها را از دست ندهد و از آن به نحو احسن برای کمال و قرب خود به خدا استفاده نماید. در این میان نماز صبح و اول وقت بسیار اهمیت دارد.
شیطان و نفس و دشمن هم فراوان داریم. چاره‌ای جز خودسازی نیست. خودسازی یعنی خود را از هر چه غیر خدایی است خالی کنی و پر از خدا شوی مانند بطری‌ای که پر از هوا است و وقتی شما آن را از آب پر می‌کنید هوای آن خالی و آب جای آن را می‌گیرد. باید اندیشه و اخلاق و علم و عملمان توحیدی و پر از خدا شود تا راحت شویم تا انگیزه زندگی داشته باشیم و تا با اشتیاق به سوی خدا برویم و با علاقه نماز بخوانیم.
درمان واقعی بیداری صبح برای نماز
لطفا دقت کنید!! من از شما سوال می‌کنم آیا در مواقعی که قرار است صبح زود از خواب بلند شوید نیز نمی‌توانید از خواب بلند شوید؟ مانند مواقعی که برای رفتن به کوه و گردش با دوستان خود صبح زود برنامه ریزی نموده‌اید! یا مثلا امتحان دارید! آیا تاکنون فکر کرده‌اید چرا وقتی با دوستتان قرار دارید فورا بیدار می‌شوید و چه بسا بدون کوک کردن ساعت و از مدت‌ها قبل از ساعت قرار خود به خود بیدار می‌شوید و هیچ چیزی مانع بیدار شدن شما نمی‌شود اما هنگامی که میخواهید نماز بخوانید و با خدا صحبت کنید و قرار ملاقات با خدا دارید اینطور نیست و هر کاری می‌کنید بیدار نمی‌شوید و اگر بیدار شدید دوباره می‌خوابید؟
می‌دانید مشکل ما چیست؟ مشکل این است که ما به قراری که با دوستمان داریم بیشتر معرفت داریم و بیشتر ایمان داریم و رابطه با دوستان را بیشتر دوست داریم تا نسبت به خداوند. مشکل در ضعف ایمان است. نمی‌دانیم خدا چیست و چه خاصیتی برای ما دارد. از رابطه با دوست لذت می‌بریم اما از رابطه با خدا لذت نمی‌بریم. وقتی یاد دوست را در ذهن خود کوک می‌کنیم بدون ساعت بیدار می‌شویم ولی وقتی یاد خدا را در خود کوک می‌کنیم نمی‌توانیم بیدار شویم.
رعایت نکاتی که ذکر می‌شود بعد از کوک کردن یاد و عشق خداوند در دل می‌تواند شما را در بیدار شدن به موقع برای نماز صبح یاری کند.
۱. هر چه معده در هنگام خواب شب سبک باشد، به هنگام صبح راحت‌تر می‌توانید از خواب برخیزید. از این رو فاصلهٔ ۲ ساعت بین خوردن شام و خواب فاصلهٔ مناسبی است. البته بهتر است غذایی که میل می‌کنید، نیز غذایی سبک و کم حجم باشد.
امام صادق -علیه السلام-، در مورد سخنانی که میان حضرت یحیی -علیه السلام- و ابلیس گذشت، فرمود: یحیی به شیطان گفت: این آویز‌ها چیست؟ شیطان گفت: این‌ها شهوات و امیالی است که فرزند آدم گرفتار آن‌ها شده است. یحیی گفت: آیا چیزی از آن‌ها برای من نیز هست؟ شیطان گفت:گاه سیر و پر می‌خوری و ما هم تو را از نماز و یاد خدا باز می‌داریم. یحیی گفت: با خدا عهد می‌بندم که هرگز معده خود را از غذا پر نکنم و ابلیس گفت: من هم با خدا عهد می‌بندم که از این پس هرگز مسلمانی را اندرز ندهم.
۲. بدن انسان به خصوص در شب به خواب کافی نیاز دارد و اگر این نیاز برطرف نشود در کار روزانه و.... ایجاد خلل می‌کند. شب نشینی‌ها و خوابیدن دیر هنگام در بیدار نشدن برای نماز و یا کسالت در آن بسیار مؤثر است. معمولا ً کسانی که تا دیر وقت بیدارند، نمی‌توانند نماز صبح را بجا آورند. اگر هم بیدار شوند طبیعی است که نمازی با کسالت و خواب آلودگی بخوانند.
۳. رعایت آداب خواب از جمله: وضو گرفتن خواندن سوره‌های توحید، ذکر صلوات، تسبیحات اربعه، تسبیح حضرت زهرا (سلام الله علی‌ها) آیة الکرسی بخصوص خواندن آیهٔ آخر سورهٔ کهف و نیز توسل به امام زمان برای محروم نماندن از فیض نماز اول وقت و... از جمله اموری است که خواب مؤمن را همراه با هدف و انگیزه می‌کند و این توجه و هدفمندی در بیداری صبح تأثیرگذار خواهد بود. البته اگر بجا آوردن همهٔ آداب خواب برایتان سخت است به هر میزان که مقدورتان می‌باشد انجام دهید.
۴. در مواقعی که زنگ ساعت شما را بیدار نمی‌کند، بهتر است به یکی از نزدیکان سفارش کنید که شما را در ساعت مقرر بیدار کند. در ضمن برای ایجاد عادت می‌توانید مثلاً ۲۰ دقیقه مانده به طلوع آفتاب بیدار شوید و نماز خود را بجا بیاورید و هر روز نماز خود را سعی کنید به نماز اول وقت نزدیک‌تر نماید.
۵. انجام هر کاری در ابتدا ممکن است کمی سخت باشد، ولی با تمرین و ممارست و استقامت و پایداری آن عمل آسان خواهد شد. خیلی از جوانان تلاش کرده‌اند و به نتیجه نیز رسیده‌اند.
۶. جهت پایبندی به تصمیم برای خود برنامه تنبیه بگذارید. به عنوان مثال با خود عهد ببندید که هرگاه سر ساعت مورد نظر از خواب بلند نشدید، برنامهٔ مورد علاقه‌تان را که هر روز دنبال می‌کردید ترک نمایید.
۷. یکی از کارهای شیطان قبل از انجام هرعبادتی این می‌باشد که، آن را برای ما سخت جلوه می‌دهد. مانند ذره بین که اجسام کوچک را بزرگ نشان می‌دهد و در این صورت است که با بزرگ نشان دادن چیزی فرد در خود احساس ناتوانی می‌کند.
۸. نمازهای روزانهٔ خود را سعی کنید در مساجد به جای آورید و از این طریق روحیه یی معنویتان را بالا ببرید. هر مقدار که ایمانتان افرایش یابد، انجام اعمال عبادی برایتان آسان‌تر خواهد شد.
۹. همان طور که انجام عبادت ایمان را افزایش می‌دهد، گناه نیز ایمان فرد را سست کرده و توفیق عبادت را از فرد می‌گیرد. بر این اساس باید انسان از گناه خود توبه حقیقی نماید تا به انجام عبادت موفق شود.
۱۰. در مورد آثار و پیامدهای نماز تأمل کنید، البته اگر قبل از نمازهای روزانه و شب به هنگام خواب باشد، موثر‌تر است. این مطلب را به عنوان اصل کلی در ذهن داشته باشید، هر مقداری آگاهی ما در مورد مسئله‌ای افزایش یابد احتمال انجام آن کار (در صورت مثبت بودنش) نیز افزایش می‌یابد.
بر این اساس می‌توان با برنامه ریزی صحیح از این لحظات ملکوتی بهره برد و خود را محروم نکرد و آن را مقدمه‌ای برای سحر خیزی قرار داد. علامه حسن‌زادهٔ آملی (حفظه الله تعالی) می‌فرمایند: کسی که سحر ندارد از خود خبر ندارد!
برگرفته از سایت تبیان
