سلام
اولین چیزی که میتونه این طور موقع ها کمک خوبی باشه ، مسلط بودن رو موضوع مورد بحث هست ..
وقتی که مسلط باشی یه قدم بزرگ برداشتی ، چون مسلط نبودن رو قضیه خودش عامل کلی استرس هست ....![]()
خوب بايد متني كه آماده كردي رو چند بار دوره كني تا بتوني موقعي كه تحقيق رو ارائه ميدي به خودت مسلط باشي. اينطوري كسي نميتونه ازت اشكالي بگيره يا به قول خودت خوشمزگي كنه.
آروم و خونسرد و قاطع باشي كسي به خودش جرأت انجام همچين عمل زشتي رو نميده عزيزم.
سلام
اولین چیزی که میتونه این طور موقع ها کمک خوبی باشه ، مسلط بودن رو موضوع مورد بحث هست ..
وقتی که مسلط باشی یه قدم بزرگ برداشتی ، چون مسلط نبودن رو قضیه خودش عامل کلی استرس هست ....![]()
نه دیگه، اگه تسلط داشته باشی، که کار سختی نیستسلام
من با چندين سال سابقه ارايه مقاله و presentation اين مورد رو تائيد ميكنم.
به اضافه اينكه هميشه يادتون باشه هيچكي بيشتر از شما روي اون موضوعي كه ميخواي ارايه بدي تسلط نداره. اگه كسي بيشتر از شما تسلط داره پس حق نداري بري حرف بزني ...
صحبتهاتون خیلیییییییییییییی خوب و بجا بود....صمیمانه تشکر میکنمدانشکده ما استادای گرایش ما ، سمینار رو اجباری کرده بودن ، در حد نمره بالا .
فکر کنم حدود شانزده هفده تا سمینار فقط کارشناسی ارائه دادم !
مهمترین نکته اینه که روی مطلب سوار باشی . اگه نیستی ، خودتو اینجوری نشون بده .
در سمینارهای علمی ، بهترین راه برای اینکه جلوی سوالات کم نیارین ، اینه که توی تمرین ، جلوی هرجمله ای که میگین ، یه " چرا " بزارین و جوابشو پیدا کنین و بگین .
اینجوری سوالاتی که یه عده مریض احوال ! می پرسند که این چرا و اون چرا . . . حل میشه .
هرچی رو بلد نیستین ، حذف کنین . همین ! اگه نمیشه ، بپیچونین !
درمورد پارازیت ها ، بستگی به اخلاقتون داره ، من چون خودم روحیه شوخی دارم ، به شوخی می کشوندم ، ولی زیاد از حد نه .
برعکسش هم هست ، یعنی جدیتی که طرف رو ناک اوت کنه.
ببینین ، مهم اینه که خودتون به خودتون اعتماد داشته باشین ، شعار نمی خوام بدم ، ولی وقتی شما جوری برخورد کنین که نشون بدین مثلاً واردین ، همون حس هم به مخاطب منتقل میشه .
بهترین مثال هم افرادی هستند که قبل از ارائه سمینار به همه میگن آماده نیستم و ... وااای خدا کمکم کنه و ... همین از قبل به همه میرسونه که طرف سوار نیست .
حالا در مورد برخورد مخاطبان ، حواستون باشه که کیا گوش میدن و یا نمیدن . به دردتون میخوره.
مثلاً یکی یه سوالی می پرسه که شما حین ارایه گفتین و توضیح دادین . من معمولاً میگم که مثلاً گفتم و شما حواستون جای دیگه بود و . . . و میگم که بازم تکرار می کنم تا متوجه بشین (یه منتی هم روش بزارین).
اگه کلاس چندان صمیمی ندارین ، اگه کلاس همهمه بشه و حرف بزنن . با حالتی جدی چند لحظه سکوت کنین تا مثلاً آروم شن . می تونید تذکر بدین به بچه ها . ولی پیشنهاد می کنم نه ! چون آقایون سریع تیکه میندازند و ازدستتون درمیره (کاری که خودم همیشه می کردم ! )
درنهایت مهم اینه که جو به نفعتون باشه ، سر سمینار بقیه جوری رفتار نشه که منتظر ارایه شما باشند.
من اینا به ذهنم رسید !
والا تجربه رو داشتم.
خوشمزه ها 2 دسته هستن.
1- اونایی که واقعا خوشمزه هستن
2- اونایی که فکر میکنن خوشمزه هستن
بهتره جلو اولی رو نگیرید، ولی قبلش با طرف هماهنگ کنید که ضایعتن نکنه، کمکتون کنه
دومی رو باید قبلا (خیلی قبل تر از ارایه) حسابی حاشو بگیرید. اگه پسرید، (معمولا این سبک خوشمزه ها هم پسرن)، میتونید 1 اخطار جدی (همراه با الفاظی نسبتا رکیک) و گاهی با کتک مشکل رو حل کنید. من تضمین میکنم اگه درست اینکار رو انجام بدید (یعنی مثل سگ بترسه) مشکلی پیش نمیاد. اما اگه باز هم مشکلی پیش اومد، مجبورید سر کلاس برخورد کنید.
اما اگه دختری و با مورد دوم برخورد کردی، بهتره 1 پسری رو گیر بیاری، که مراحل بالا رو اجام بده، یا راههایی که خودتون بلدید و ما بلد نیستیم
اما در مورد استرس، بهتره جز استاد بقیه رو حیواناتی بدون قوه درک و فهم فرض کنید.
بعضیا سر کلاس هستنف که هی سوال میپرسن، هر چرتی به ذهنشون میرسه میپرسن، قبل از شروع جلسه با این افراد صحبتی دوستانه داشته باشید، 1 برگه سوال بهشون بدید، و ازشون بخواید در وقت مناسب، سوال رو بپرسه، شما با تسلط کامل، سوالشو جواب میدید (تاثیر مثبت رو استاد). هرگز این افراد رو مجبور به سکوت نکنید، چون استاد سریعا به نقشه قبلی شما پی میبره، بیچارتون میکنه.
در مورد اینکه چجوری هم ارایه بدید که استاد نفهمه چیزی حالیتون نیست، بعدا نکاتی رو ذکر میکنم
این درست اما وقتی استرس داری هر چی هم بلدی یادت میره...نه؟
نه دیگه، اگه تسلط داشته باشی، که کار سختی نیست
مورد ما اینه که وقتی نمیدونی موضوع چیه بتونی ارایه بدی
با سلام دوستان........ موضوع مهم و جالبی است! من چند مورد پیش اومده که کنفرانس ارائه بدم! اما کسانی که بودند فقط پسر بودند و زیاد هم نبودند! شاید 25 نفر! منم استرس داشتم! اما تنها راه غلبه بر این استرس اینه که از نظر روانشناسی ریشه یابی کنیم! مثلا کسانی که خودشون مسخره کرده اند یا مسخره میکنند مطمئن باشید که خودشم فکر میکند که دیگران هم چنین نظری دارند.....پس اول دید ما نسبت به کسی که کنفرانس میده و بهش گوش میدیم عوض کنیم!
مورد بعدی خودکم بینی هستش............یعنی تحمل حرف ها و خنده های دیگران رو ممکنه نداشته باشیم! باید اول دید چرا استرس داریم؟ آیا انهایی که نشستند من را مسخره میکنند؟ آیا ممکنه حرفی بزنه که جلو همه ضایع شیم؟ اینها سوالاتی هستند که چون ذهن نمیتونه پاسخ درستی بهش بده.....در نتیجه مارا دچار استرس میکنه! برای دریافت پاسخ دوستان آیا بهتر نیست خودمان را رها کنیم؟ اکثر اوقات فکر کردن به حادثه بیشتر از حادثه مارا میترساند! بزار مسخره کنند! بزار بخندند! شما فقط موضوع را ادامه بدهید! اگر زیاده روی شد, مطمئن باش یا دیگران بهش تذکر میدهند یا خودتان با چهره عادی ( بدون عصبانیت و خنده) میتونید ازش سوال کنید و بگید که آیا چه اندازه درباره این موضوع میداند! اگر ندانست اونه که ضایع میشه و اگر دانست.... بهش میگید که لطف کنه که بیاد و توضیح بده! اگر نیامد پس بازهم ضایع میشه!
مهمترین چیز اینه که شما بالای سکوه هستید و دیگران به شما گوش میدهند پس تجسم کنید که اینها طرفداران شما هستند که مشتاق دیدار با شما را داشته اند! اگر احساس کنی که با ارزشی....پس با ارزشی! آنها را مثل برادران و خواهران خودتان بدانید و احساس دوستی کنید! اصلا تجسم نکن که دو جبهه مخالف هستید....چون همین باعث تضاد میشه! اما حالت اول که گفتم باعث دوستی میشه!
نمیدونم تا چه اندازه این مطلبی که گفتم بدرد شما بخوره! امیدوارم موفق باشید!
بله، من هم قبول دارم بیشتر (حتی میشه گفت همه) با مزه ها پسرن.مرسی دوست خوبم از این سوال خوبی که کردی چون من هم تو این مورد مشکل داشتم.اما باید در جواب alborzبگم که خودشم میدونه خیلی از به اصطلاح بامزه های کلاس بسرن اما اگه نتونی از کسی بخوای که به اونا حالی کنه که مزه نندازن باید چیکار کنی دوست من؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟/
من تازه وارد جمتون شدم تروخدا به دادم برسيد مطلب راجه به gprsمي خوام