بام و بوم و مردم بازخواني و نقد اصول پيشنهادي پيرنيا براي معماري ايراني
* قيومي بيدهندي مهرداد , عبداله زاده محمدمهدي
* گروه تاريخ معماري و مرمت، دانشکده معماري و شهرسازي، دانشگاه شهيد بهشتي
محمدکريم پيرنيا، از برجسته ترين تاريخ پژوهان معماري ايران، دو دستاورد بزرگ به نام اصول معماري ايران و سبک شناسي معماري ايراني داشت. در اين مقاله، به بررسي اصول پيشنهادي او براي معماري ايراني پرداخته شده است. به اين منظور، ابتدا چگونگي تکوين و تکميل اصول پنج گانه او در طي زمان نشان داده شده، سپس سخن او درباره يکايک اصول ها که در منابع گوناگون پراکنده است، از منابع اصيل جمع آوري و به زباني منسجم بيان گرديده است. در ادامه مقاله، در کليات اين اصول تامل، و شايستگي آن ها براي تبيين معماري ايراني سنجيده شده است. نگارندگان، انگيزه هاي پيرنيا را از طرح آن ها و نيز مفروضات و دلالت هاي ضمني آن ها را بررسي و آن ها را نقد کرده اند. در پايان نشان داده شده که ترکيب و محتواي کنوني اين اصول، باطن و ظاهري دارد. ظاهر آن ها متناسب با نيازهاي زمانه پيرنياست و ممکن است امروزه به کار محققان معماري ايران نيايد و معتبر نباشد، اما باطن آن ها ابزارهايي ارزنده براي شناسايي و فهم معماري ايراني در بستر فرهنگ ايراني است. در اين صورت، مي توان اصول پيرنيا را بازخواني کرد و در خدمت تعميق تحقيق در تاريخ معماري ايران درآورد.
كليد واژه: معماري ايراني، معماري اسلامي، تاريخ معماري، اصول معماري، نقد معماري، هنر ايراني، محمدکريم پيرنيا
.
.
.
* قيومي بيدهندي مهرداد , عبداله زاده محمدمهدي
* گروه تاريخ معماري و مرمت، دانشکده معماري و شهرسازي، دانشگاه شهيد بهشتي
محمدکريم پيرنيا، از برجسته ترين تاريخ پژوهان معماري ايران، دو دستاورد بزرگ به نام اصول معماري ايران و سبک شناسي معماري ايراني داشت. در اين مقاله، به بررسي اصول پيشنهادي او براي معماري ايراني پرداخته شده است. به اين منظور، ابتدا چگونگي تکوين و تکميل اصول پنج گانه او در طي زمان نشان داده شده، سپس سخن او درباره يکايک اصول ها که در منابع گوناگون پراکنده است، از منابع اصيل جمع آوري و به زباني منسجم بيان گرديده است. در ادامه مقاله، در کليات اين اصول تامل، و شايستگي آن ها براي تبيين معماري ايراني سنجيده شده است. نگارندگان، انگيزه هاي پيرنيا را از طرح آن ها و نيز مفروضات و دلالت هاي ضمني آن ها را بررسي و آن ها را نقد کرده اند. در پايان نشان داده شده که ترکيب و محتواي کنوني اين اصول، باطن و ظاهري دارد. ظاهر آن ها متناسب با نيازهاي زمانه پيرنياست و ممکن است امروزه به کار محققان معماري ايران نيايد و معتبر نباشد، اما باطن آن ها ابزارهايي ارزنده براي شناسايي و فهم معماري ايراني در بستر فرهنگ ايراني است. در اين صورت، مي توان اصول پيرنيا را بازخواني کرد و در خدمت تعميق تحقيق در تاريخ معماري ايران درآورد.
كليد واژه: معماري ايراني، معماري اسلامي، تاريخ معماري، اصول معماري، نقد معماري، هنر ايراني، محمدکريم پيرنيا
.
.
.
