مهریه برای ابراز علاقه ی مرد به همسر هست. مهریه همان ناز کشیدن هست. آخ من چه قدر دوست دارم پسره هی بگه این قدر من بگم نه
پسر در هنگام خواستگاری. اگر دختر (و نه خانواده ی دختر) پذیرفت که مبارکه و اگر نپذیرفت ببخشید دیگه پسر باید ناز بکشه.
آخ من چه قدر دوست دارم پسره هی بگه این قدر من بگم نه
به نظر من باید هر وقت که دید زندگی کسل کننده شده و خانومش یه خورده ذوقش رو از دست داده. اون موقع باید با ترفندی که برای یافتن دوست دختر تو خیابونا می رفت، دلش رو شاد کنه، لبخند رو لبش بیاره و آخرش باید حداقل بخشی از مهرش رو بنا بر سندی بر عشق خودش، به او تقدیم کنه. در چنین مواقعی بازی با لغات ضروری هست. و إلا که لطفی نداره.
به نظر من تو جامعه ی امروز ایران،چندین سرویس طلا بهتر از سکه هست!!!

ولی اگر بخوام منطقی تر باشم، چون مهریه عندالمطالبه هست! پسر باید به جز لوازم حیاتی خودش هر آنچه که در روز عقد داره رو به دختر تقدیم کنه. به نظر من این یعنی عشق واقعی. فکر کنم امام علی (ع) هم همین کار رو کردن.