برای تگارم
یک قلمو می خواهم و یک بوم سپید...تا نقشی تازه بنگارم...
یک اثر بی همتا
قلمو را برمی دارم...در آغوش بوم می فشارم...
آن گاه تورا با تمامی کلمات عاشقانه هستی به دنیا می آورم...
و با کمک قطره های زلال آب, مهربانی پاک و بی آلایشت را به تصویر می کشم ...
اندام زیبا و جذابت را در بهار به نمایش می گذارم...
با حریری از ابریشم احساسات لطیف و شاعرانه ات را نشان می دهم...
سپس محبت بی شایبه ات را در آغوش باران می فشارم...
و دوستت دارم را در پایین اتر درج می نمایم...
نازنین فاطمه جمشیدی