معماری با مصالحی از جنس دل

[mohammad azizi]

و من چهـ عاشــــقانهـ می پرستـَمـ

تمامـِ آن لحظهـ هآیی

رآ کهـ به نـــــــام میخوانمـَتـــ !


و تو با "جانـَمــــ " گفتنـهآیـَتـــ

مرآ بیــــخود می کنی از خـــودم

 

[mohammad azizi]

عمقِ چشم‌هات

قصه‌ی هزار و یک‌شبِ یلداست

تمام نمی‌شود هر چه می‌خوانم

 

[mohammad azizi]

شب، سیاه

چشم‌هاش، گیسووهاش سیاه‌تر

راه گُم می‌کند امشب، اگر بیاید.

خدایا کمی برف ببار!

 

[mohammad azizi]

نــه تلـــــخم ...
نــــه شیــــرین ...
مــــزه ی بی تفــــاوتی میـــدهم این روزا ...
جنــــس حالــــم زیـــاد مرغــــوب نیست !!!
​

 

[hanane1]

ســخــت اســت دنــیـایـت یـکــ نفـر بـاشـد و تـو هـمان یـکـ نفـر را نـداشـته بـاشــی…

 

[hanane1]

یــک لبخنـــدم را بسته بندی کرده ام …
برای روزی که اتفاقی تـــو را می بینم …
آنقدر تمـــــــــیز میخندم که به خوشبختــــی ام حســــادت کنـــی …​

 

[mohammad azizi]

آن روز خاطراتم کودک بود
راهی دراز تا منزل
ورق ورق با تو بودم
چقدر بزرگ بودی
چقدر
پروانه های سپید
گرد شمع
در ضیافتی
بپا داشتند
دیرینه جشن خویش را
عشق در کنارمان صاف و زلال
صورت تو را به من نمایان میکرد
دفترم را ورق میزدم
حجم بودنت
در هر کجای صفحه ی دلم
آینه ای
بودن با تو را می آغازد
نیستم در کنار تو
اگر چه همه جا
ویران شده باشد

 

[mohammad azizi]

برايت فاش ميسازم تمام راز هستي را

و راز سرخوشي اين راز مستي را

برايت فاش ميسازم

فقط بايد نگيري سخت

نيازي نيست

در اين راهي كه پيمودم

تمام چيزها خوشگل

و ديگر نيست چيزي سخت يا مشكل

و هر زحمت تلافي ميشود آري

و كافي ميشود آري

براي تو دقيقن حكم صافي ميشود آري

مسيري را كه پيمودم

كسي با هيچكس كاري ندارد

كسي كاري به افكاري ندارد

اگرحتادر افتاده

ورافتاده

در اين راهي كه پيمودم

قشنگي ها تو را محسور ميسازد

تو را مسرور و غرق نور ميسازد

در اين راهي كه پيمودم

سخن از مالكيت نيست

سخن از حاكميت نيست

منيت نيست

دوئيت نيست

صف اول

صف آخر

در آنجا هيچ نيت نيست

در اين راهي كه پيمودم

فقط در لحظه بايد بود

در آنجا زندگي زيباست

در آنجا عشق پابر جاست

در آنجا عشق يعني فارق از ديروز و فرداها

در آنجا عشق يعني

قلب ما از كينه ها خالي است چ

و هستي بي وجود عشق پوشالي است

در آنجا رد پايي نيست

براي دشمني هاهيچ جايي نيست

و ذهنت ميشود همچون رم گوشي

و بر روي تمام دشمني ها چشم ميپوشي

پيام خوب ميگيري

دو تا گيرنده ما داريم

دو تا گيرنده ئ زشتي و زيبايي



در آن راهي كه من رفتم

مرا گيرنده ئ زشتي خاموش است

در اين راهي كه پيمودم

خدا نزديكتر از من به من باشد

خدا همراه من باشد

در اين راهي كه پيمودم

به صرف اينكه هركس خانه اش را شيرواني كرده

يا اينكه حساب بانكي اش را كهكشاني

و نام خويش را ثبت جهاني

رداي سبز آسايش نميپوشد و يك جرعه ز آرامش نمينوشد

كسي شهد گوارايي زجام عشق مينوشد

كه مذبوحانه او هرگز نميكوشد

در اين راهي كه من رفتم

خدا همسايه ئ دلهاست

خدا با ماست

و هر چيزي كه از او ميرسد

خير است

شرارتها ولي از ماست

در آنجا هيچكس با ما ندارد دشمني هرگز

و در عمق نگاه هر كسي آرامشي پيداست

كه دريا هرچه عمقش بيش آرامشش افزون

در اين راهي كه پيمودم

جلوي هيچ چيزي سد نميگردد

از آن تعريف خوب و بد نميگردد

در اين راهي كه من هستم

عبور آزاد ميباشد

و هر كس را كه ميبيني بسي دلشاد ميباشد

كسي در چارچوبي نيست

غروبي نيست

طلوع طلعت هر كس كه ميبيني

شكوفا ميشود هستي

در او روح خداوندي

ندارد هيچ توفيري

لرستاني و شيرازي

و يا اينكه نهاوندي

ويا اصلن سمرقندي

در آنجا از جدل كردن نشاني نيست

همه زيبا به چشم خويش ميايند

در اين راهي كه پيمودم

به قاموس كسي يك واژهء نامهرباني نيست

تقاضا ها همه در دست اقدام است

و يك در خواست حتا بايگاني نيست

در اين راهي كه پيمودم

كجا بودم ؟!

بله !

دل بود با من همسفر تنها

و اغلب نيز شبها همسفر با من

 

[mohammad azizi]

رویایی ترین خواب را ...

روی شال گردنی تجربه کردم !..

که چند تار مـــــــوی تو روی آن جا مانده بود !

 

[mohammad azizi]

و صدای باران ، و سکوتی دلگیر

و نوایی که تو را می خواند : آه ای همدم ِ من زود بیا

یاد ِآن روز بخیر ،یاد ِ آن روز ِ سپید

یاد آن روز که دیدار ِ تو شد قسمت ِ من

یاد آن روز که نقاش ِ زمان

طرح ِ چشمانِ تو را،ساخت اندازه ی دیوار دلم

یاد آن روز بخیر....

 

[mohammad azizi]

[h=2][/h]

رد پاهایم را پاک می کنم
به کسی نگویید
در این دنیا بوده ام..
خدایا..
میشود استعفا داد..؟!
کم آورده ام...
​

 

[presante]

[FONT=&quot]
آدم های تنها عاشق می شوند
آدم های عاشق ، تنها
مرگ اگر نبود ،
تا ابد دور خودمان می چرخیدیم [/FONT]

 

[presante]

[FONT=&quot]ایــنـجـــــــا[/FONT][FONT=&quot] …
دســت هــر کـــس را کــه مـیـگـیــــری بــرای {بـلـنــــد شـــدن}
آمـــاده مــی شــــود بــرای {ســـوار شــــدن}[/FONT]

 

[f.farhanian]

هوای دو نفره داشتن نه ابر میخواهد، نه باران ...
کافیست، حواسمان به هم باشد ...

 

[aynaz.m]

گاهی سخت میگذرد
اما
سختر میشود
وقتی
میبینم
حتی
نمیدانم
کجای
زندگیم قرار
گرفته ام

 

[hanane1]

خــــود آزاري يعنــــي ،
ميــــري اونجاهايــــي کـــه باهاش خاطــــره داشتــــي و ،
بــــه يــــادش مــــي ميري .. .

 

[hanane1]

لـــيـــــــــلي ........
به قـــصـــه ي خـــود بـــازگــــــرد....!!!
اينـــجـــا مـــجنــــــون بـــا هـــمـــه ي لــــــيلـــي هـــــــــا"محـــــــــــــــرم"اســـت....
بــــــه جـــز لـــيلـــي خـــــــــودش...

 

[hanane1]

هـمـچـون سـاعــت شني شــده ام
کــه نــفـــس هـاي آخــرش را مـيـزنـد
و الـتـمـاس مـيـکــنــد يـکـي پـيـدا شـود و بـرش گــردانـد
مــن هــم ...
نه ...! !
لـطــفـا بـرم نـگــردانـيـد ! ! !
بــُگـذاريــد تــمام شــوم

 

[hanane1]

چقــدر آشفتــه و مـــات و تيــــره اند
ايـــن روزهــــا . . .
طنــــاب دار بيـــاوريــــد
ميخواهــــم استعفــــا بدهـــــم !!

​

 

[hanane1]

آدمها می آيند زندگی ميکنند و ميميرند!!!


اما فاجعه زندگی از آنجا آغاز می شود که آدمی نميميرد!!!


بلکه ميماند اما نبودش در بودن تو چنان اوج ميگيرد که تو ميميری! درحاليکه زنده ای...​

 

[hanane1]

فکــر می کــردم
در قلب تــ ـــ ـــو
محکومم به حبــس ابد!!
به یکبــاره جــا خــوردم ...
وقـــتی
زندان بان برســـرم فریاد زد:
هــی..
تــو
آزادیـــــ!
.
.
.
و صـــدای گامهای غریبهـــ ای که به سلـــول من می آمـــد !!.. ​

 

[hanane1]

متنفرم از انسان هایی که دیوار بلندت را می بینند
ولی به دنبال همان یک آجر لق میان دیوارت هستند که
...
تو را فرو بریزند...!
تا تو را انکار کنند...!
تا از رویـــت رد شـــوند.​

 

[hanane1]

از آدمها دلگیر نشو
نیش زدن طبیعت شونه
سال هاست که به هوای بارونی می گن: خــــــراب... !!!!

 

[hanane1]

هـمـیـشـه سـکــوتـــم


بـه مــعـنـــای پـیـروزی تـــ♥ــــو نـیـســتـــ ...


گــاهــی سـکــوتــــ مـی کـنـم


کـه بـفـهـمـی چـه بـی صـــدا بـاخـتــی​

 

[hanane1]

آن که بودنت را قدر نمی دانست




رفتنت را نامردی میخواند !!!

 

[mohammad azizi]

انگاری من زیادی ام
دیگه واسه تو عادی ام
دیگه من و دوست نداری
بگو واسه تو من چی ام
چرا فرق نداره
بودو نبوده من برات
دیگه تموم عشقمون
حرفی نمونده تو چشات
میخوام برم از پیش تو
باز هم نمیخوای بمونم
دوستم نداری بخدا
دوستم نداری میدونم
چرا برات فرق نداره
بهم نمیگی که نرو
اونی که تنهات میذاره
هنوز دوست داره تورو
​

 

[mohammad azizi]

گاهی" سکوت "علامت رضایت نیست

شـاید کسی دارد

خفه می شود

پـشت سنگینی یـک درد...

 

[mohammad azizi]

شاعر و فرشته‌ای با هم دوست شدند.
فرشته پری به شاعر داد و شاعر، شعری به فرشته.
شاعر پر فرشته را لای دفتر شعرش گذاشت و شعرهایش بوی آسمان گرفت
و فرشته شعر شاعر را زمزمه کرد و دهانش مزه عشق گرفت.

خدا گفت : دیگر تمام شد.
دیگر زندگی برای هر دوتان دشوار می‌شود.
زیرا شاعری که بوی آسمان را بشنود، زمین برایش کوچک است
و فرشته‌ای که مزه عشق را بچشد، آسمان برایش تنگ

 

[mohammad azizi]

یک نفر نیست بپرسد از من

که تو از پنجره ی عشق چه ها می خواهی؟

صبح تا نیمه ی شب منتظری

همه جا می نگری

گاه با ماه سخن می گویی

گاه با رهگذران،خبر گمشده ای می جویی

راستی گمشده ات کیست؟

کجاست؟

صدفی در دریا است؟

نوری از روزنه فرداهاست

یا خدایی است که از روز ازل ناپیداست...؟

 

[mohammad azizi]

میدانم . . . میدانم . . . میدانم . . .

انتظار شیرین است

حتی . . . ؛

درخیال کسی را داشتن

بهتر از

تنهائست