کوه باشی صخره هایت می شوم
اشک باشی دیدگانت می شوم
رود باشی چشمه سارت می شوم
دوست باشی دوست دارت می شوم
اشک باشی دیدگانت می شوم
رود باشی چشمه سارت می شوم
دوست باشی دوست دارت می شوم
آخرین ویرایش توسط مدیر:
معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
کلبه ای جنگلی
ویلایی ساحلی
دوبلکسی آبی
یا آپارتمانی چهل و چند متری
چه فرق می کند
تنهایی ات را
کجا بگذرانی…
ویلایی ساحلی
دوبلکسی آبی
یا آپارتمانی چهل و چند متری
چه فرق می کند
تنهایی ات را
کجا بگذرانی…
شوق وهم انگیز دیدن تو
هراس برکه است از باز شدن نیلوفر ...
هراس چشم براهی ...
هراس آغوش باز و لمس تهی !!!
هراس برکه است از باز شدن نیلوفر ...
هراس چشم براهی ...
هراس آغوش باز و لمس تهی !!!
رو به خدا گفتم:بذار جهان را قسمت كنيم آسمون مال تو ، زمين مال من...خدا خنديد و گفت: تو بندگي كن همه دنيا مال تو ، من هم مال تو...
شكستن هميشه بد نيستگاهي بايد خلوت كسي را بشكنيتا بداند به يادش هستي
گر چه دوري ز برم همسفر جان مني
قطره ي اشكي و در ديده ي گريان مني
در دل شب منم و ياد تو و گوهر اشك
همره اشك تو هم بر سر مژگان مني
دست هجران تو سامان مرا بر هم ريخت
باز گرد اي كه اميد من وسامان مني
اين مپندار كه نقش تو رود از نظرم
خاطرت جمع كه در خواب پريشان مني
در شب بي كسي ام ياد تو مهتاب منست
خود چراغي تو و در شام غريبان مني
قطره ي اشكي و در ديده ي گريان مني
در دل شب منم و ياد تو و گوهر اشك
همره اشك تو هم بر سر مژگان مني
دست هجران تو سامان مرا بر هم ريخت
باز گرد اي كه اميد من وسامان مني
اين مپندار كه نقش تو رود از نظرم
خاطرت جمع كه در خواب پريشان مني
در شب بي كسي ام ياد تو مهتاب منست
خود چراغي تو و در شام غريبان مني
شاید روزی
رد پايم را دنبال مي كني
هي بر مي گردم و تو را مي بينم
پاهايم را روي زمين فشار مي دهم
بيا
در را باز مي گذارم
پیش از آن که باران رد پاها را با خود ببرد !
رد پايم را دنبال مي كني
هي بر مي گردم و تو را مي بينم
پاهايم را روي زمين فشار مي دهم
بيا
در را باز مي گذارم
پیش از آن که باران رد پاها را با خود ببرد !
هیرودیا
عضو جدید
نمی دانم چه می خواهم خدایا
یه دنبال چه میگردم شبو روز
چه می جوید نگاه خسته ی من
چرا افسرده است این قلب پرسوز
ز جمع اشنایان میگریزم
به کنجی می خزم ارامو خاموش
نگاهم غوطه ور در تیرگی ها
به بیمار دل خود میدهم گوش
گریزانم از این مردم که با من
به ظاهر همدمو یک رنگ هستند
ولی در باطن از فرط حقارت
به دامانم دو صد پیرایه بستند
یه دنبال چه میگردم شبو روز
چه می جوید نگاه خسته ی من
چرا افسرده است این قلب پرسوز
ز جمع اشنایان میگریزم
به کنجی می خزم ارامو خاموش
نگاهم غوطه ور در تیرگی ها
به بیمار دل خود میدهم گوش
گریزانم از این مردم که با من
به ظاهر همدمو یک رنگ هستند
ولی در باطن از فرط حقارت
به دامانم دو صد پیرایه بستند
روزی من نیستم ...
روزی تو نیستی ...
و روزی همه ی ما
به بی رنگی اي مداوم مبتلا می شویم ...!
روزی تو نیستی ...
و روزی همه ی ما
به بی رنگی اي مداوم مبتلا می شویم ...!
من دلم تنگ می شودمن دلم تنگ می شود
برای تو
برای هرآنچه که تکانم می دهد
تـــــا تــامل خـــویش
بـــــــرای خاطراتمان
چیزهایی که تو، توهم می خوانیشان
دلــم کــه تنـــگ می شــود
پای لحظه های خالی از تو
بــساط اشک پهن می کــنم
گوش خیالم را به گذشته می چسبانم
صدایت را از امواج پراکندهی زمان جمع می کنم
پژواک صدایت بر دیوار ذهن می کوبد
پر از آواز می شوم از تو
مگرغیر از این است
که توهم هم وجود دارد؟
باشد ...
به خودم دروغ نمی گویم!
اما به حقیقت دقایق پریشان عاشقی سوگند
دلم برای این توهم تنگ می شود
بیا ببین ...
چقدر حرفهای من به انتظارمانده اند ...!
چقدر حرفهای من به انتظارمانده اند ...!
دلم برای کسی تنگ است...
دلم براي كسي تنگ است
كه آفتاب صداقت را
به مهماني گلهاي باغ ميآورد.
و گيسوان بلندش را
به باد ميداد.
و دستهاي سپيدش را
به آب ميبخشيد.
دلم براي كسي تنگ است
كه چشمهاي قشنگش را
به عمق آبي درياي واژگون ميدوخت
و شعرهاي خوشي چون پرنده ميخواند.
دلم براي كسي تنگ است
كه همچو كودك معصومي
دلش براي دلم ميسوخت
و مهرباني را نثار من ميكرد.
دلم براي كسي تنگ است
كه تا شمال ترين شمال
و در جنوب ترين جنوب
هميشه و در همه جا
– آه با كه بتون گفت
كه بود با من
و پيوسته نيز بي من بود.
و كار من ز فراقش
فغان و شيون بود
كسي كه بي من ماند
كسي كه بامن نيست
كسي كه...
– دگر كافيست.
«حميد مصدق»
دلم براي كسي تنگ است
كه آفتاب صداقت را
به مهماني گلهاي باغ ميآورد.
و گيسوان بلندش را
به باد ميداد.
و دستهاي سپيدش را
به آب ميبخشيد.
دلم براي كسي تنگ است
كه چشمهاي قشنگش را
به عمق آبي درياي واژگون ميدوخت
و شعرهاي خوشي چون پرنده ميخواند.
دلم براي كسي تنگ است
كه همچو كودك معصومي
دلش براي دلم ميسوخت
و مهرباني را نثار من ميكرد.
دلم براي كسي تنگ است
كه تا شمال ترين شمال
و در جنوب ترين جنوب
هميشه و در همه جا
– آه با كه بتون گفت
كه بود با من
و پيوسته نيز بي من بود.
و كار من ز فراقش
فغان و شيون بود
كسي كه بي من ماند
كسي كه بامن نيست
كسي كه...
– دگر كافيست.
«حميد مصدق»
همه هستی من آیه تاریکی است
که ترا در خود تکرار کنان
به سحرگاه شکفتنها و رستنهای ابدی خواهد برد
من در این آیه ترا آه کشیدم آه
من در این آیه ترا
به درخت و آب و آتش پیوند زدم
که ترا در خود تکرار کنان
به سحرگاه شکفتنها و رستنهای ابدی خواهد برد
من در این آیه ترا آه کشیدم آه
من در این آیه ترا
به درخت و آب و آتش پیوند زدم
دلم به اندازه ی تمام سیب‌های کال چیده ی باغ کودکیم گرفته است...
تو بگو ....
تو بگو چرا شب می‌تواند اینقدر غمگین باشد... ؟
بیا امشب را اندکی عاشقانه‌تر قدم بزنیم ...
آرام ، آهسته ،آرام...
حتی اگر هوا سردترباشد...
حتی اگر باران تندترببارد...
حتی اگر گل آلودترشویم...
بیا امشب را اندکی عاشقانه‌تر قدم بزنیم...
و یا نه ...!
بدویم...!
درست مثل روزهایکودکی...
بدویم در مسیر تمام سیب‌های کال چیده ی باغچه ی کودکیمان...
درست مثل همان روزها که وقتی سیبی ، کال می‌افتاد ، بغض می‌کردیم ،
می‌دویدیم،
تا مبادا شیشه ی نازک غرورآن روزها بشکند...
می‌دویدیم ، آنقدر که قطرهاشکی در گوشه ی چشمانمان جمع می‌شد و تا ابد در حسرت چکیدنمی‌ماند...
آه...
تو بگو چرا شب می‌توانداینقدر غمگین باشد ...؟
تو بگو ...
سیب کالی که گاز زدیم چه طعمی داشت ...!؟
آه ، عزیزم ...
من تمام مسیر سیب‌های کالبه تو اندیشیدم ،
به تو ...
تو که برایدستهای کودکیم هنوزهمان سیب سرخی که نچیده ماند ...
تو بگو ....
تو بگو چرا شب می‌تواند اینقدر غمگین باشد... ؟
بیا امشب را اندکی عاشقانه‌تر قدم بزنیم ...
آرام ، آهسته ،آرام...
حتی اگر هوا سردترباشد...
حتی اگر باران تندترببارد...
حتی اگر گل آلودترشویم...
بیا امشب را اندکی عاشقانه‌تر قدم بزنیم...
و یا نه ...!
بدویم...!
درست مثل روزهایکودکی...
بدویم در مسیر تمام سیب‌های کال چیده ی باغچه ی کودکیمان...
درست مثل همان روزها که وقتی سیبی ، کال می‌افتاد ، بغض می‌کردیم ،
می‌دویدیم،
تا مبادا شیشه ی نازک غرورآن روزها بشکند...
می‌دویدیم ، آنقدر که قطرهاشکی در گوشه ی چشمانمان جمع می‌شد و تا ابد در حسرت چکیدنمی‌ماند...
آه...
تو بگو چرا شب می‌توانداینقدر غمگین باشد ...؟
تو بگو ...
سیب کالی که گاز زدیم چه طعمی داشت ...!؟
آه ، عزیزم ...
من تمام مسیر سیب‌های کالبه تو اندیشیدم ،
به تو ...
تو که برایدستهای کودکیم هنوزهمان سیب سرخی که نچیده ماند ...
اینجا من هستم ...
و سکوتی محض ...
سکوتی شکسته و درهم ...
اینجا من هستم ...
با سازی مبهم ...!
[h=2] http://www.www.www.iran-eng.ir/images/icons/icon1.png
[/h] سال هاست سكوت كرده ام
پاي صحبت دلم در چشم هايم خيره شو !
حرفي اگر مانده
همين حالا چشمانم را بگو ...
شايد كه فردا
چشمانم هم فرو روند در سكوت ...!
[/h] سال هاست سكوت كرده ام
پاي صحبت دلم در چشم هايم خيره شو !
حرفي اگر مانده
همين حالا چشمانم را بگو ...
شايد كه فردا
چشمانم هم فرو روند در سكوت ...!
داشته هایت را پشت سرت می کِشی و به راه می افتی ...
جای نداشته هایم درد می گیرد ...
با اینکه من همین جا
زیر همین خورشید نشسته ام ...
اما یادت نرود
لبخند هایت را یک به یک بر زمین بیاندازی !
اینجا آنقدر جاده ها شبیه هم اند ...
که شاید بی نشانه
.
.
.
مسیر خانه را فراموش کنی ...!
جای نداشته هایم درد می گیرد ...
با اینکه من همین جا
زیر همین خورشید نشسته ام ...
اما یادت نرود
لبخند هایت را یک به یک بر زمین بیاندازی !
اینجا آنقدر جاده ها شبیه هم اند ...
که شاید بی نشانه
.
.
.
مسیر خانه را فراموش کنی ...!
راستی! بگذار همین گونه کودکانه بماند ...
خنده های گه گاه !
بیا بزرگ نشویم ...
بیا قرار بگذاریم
من و تو !
غم های بزرگانه را
دچار نشویم ...
خنده های گه گاه !
بیا بزرگ نشویم ...
بیا قرار بگذاریم
من و تو !
غم های بزرگانه را
دچار نشویم ...
دلم گرفته از این روزگار دلتنگی
گرفته اند دلم را به کار دلتنگی
دلم دوباره در انبوه خستگی ها ماند
گرفت آيينه ام را غبار دلتنگی
شكست پشت من از داغ بی تو بودن ها
به روی شانه دل ماند بار دلتنگی
درون هاله ای از اشك مانده سر گردان
نگاه خسته من در مدار دلتنگی
از آن زمان که تو از پیش ما سفر کردی
نشسته ایم من و دل کنار دلتنگی
دگر پرنده احساس من نمی خواند
مگر سرود غم از شاخسار دلتنگی
گرفته اند دلم را به کار دلتنگی
دلم دوباره در انبوه خستگی ها ماند
گرفت آيينه ام را غبار دلتنگی
شكست پشت من از داغ بی تو بودن ها
به روی شانه دل ماند بار دلتنگی
درون هاله ای از اشك مانده سر گردان
نگاه خسته من در مدار دلتنگی
از آن زمان که تو از پیش ما سفر کردی
نشسته ایم من و دل کنار دلتنگی
دگر پرنده احساس من نمی خواند
مگر سرود غم از شاخسار دلتنگی
تـا بـه كنار مـن بــودي بـود بجـا قــرار دل
. رفــتي و رفــت راحت از خاطــر آرميــده ام
تا تو مراد من دهي ، كُشته مرا فراق تو
تا تو به داد من رسي من به خدا رسيده ام
. رفــتي و رفــت راحت از خاطــر آرميــده ام
تا تو مراد من دهي ، كُشته مرا فراق تو
تا تو به داد من رسي من به خدا رسيده ام
قول بده که خواهی آمد ...
اما هرگز نیا !
اگر بیایی
دیگر نمیتوانم اینگونه با اشتیاق به دریا و جاده خیره شوم ...
من خو کرده ام به این انتظار ...
به این پرسه زدن ها در اسکله و ایستگاه ...
اگر بیایی ، من چشم به راه چه کسی بمانم ؟!...
اما هرگز نیا !
اگر بیایی
دیگر نمیتوانم اینگونه با اشتیاق به دریا و جاده خیره شوم ...
من خو کرده ام به این انتظار ...
به این پرسه زدن ها در اسکله و ایستگاه ...
اگر بیایی ، من چشم به راه چه کسی بمانم ؟!...
و من
تمام مدت
حواسم به پشت سرم بود ...
و مدام با خودم می گفتم :
اینک دستهایش بر شانه هایم می خورد ...
و نگاهش به من می گوید که ...
"نرو"...!
تمام مدت
حواسم به پشت سرم بود ...
و مدام با خودم می گفتم :
اینک دستهایش بر شانه هایم می خورد ...
و نگاهش به من می گوید که ...
"نرو"...!
روی علف ها چکیده ام.
من شبنم خواب آلود یک ستاره ام
که روی علف های تاریکی چکیده ام.
جایم اینجا نبود.
نجوای نمناک علف ها را می شنوم
جایم اینجا نبود.
من شبنم خواب آلود یک ستاره ام
که روی علف های تاریکی چکیده ام.
جایم اینجا نبود.
نجوای نمناک علف ها را می شنوم
جایم اینجا نبود.
امروز پاي ثانيه ها درد مي کند !
آرام مي روند، آرام تر از ديروز ...
و گاه پشت ساعت هاي غم مي ايستند ...
با اين ثانيه هاي خسته، کي به تو مي رسم ؟!
من منتظر مهرت مي مانم...
انتظاري سرد ...
انتظاري بي انتها !
تنهايي را با من آشنا مکن ...
به ديدارم بيا ...!
آرام مي روند، آرام تر از ديروز ...
و گاه پشت ساعت هاي غم مي ايستند ...
با اين ثانيه هاي خسته، کي به تو مي رسم ؟!
من منتظر مهرت مي مانم...
انتظاري سرد ...
انتظاري بي انتها !
تنهايي را با من آشنا مکن ...
به ديدارم بيا ...!
