مشاعرۀ سنّتی

[یارانراد]

در این سرای بی کسی ، کسی به در نمی زند !
به دشت پر ملال غم پرنده پر نمی زند

دیگر مکن نصیحت حافظ که ره نیافت
گمگشته ای که باده ی نابش به کام رفت

 

[anise b]

دیگر مکن نصیحت حافظ که ره نیافت
گمگشته ای که باده ی نابش به کام رفت

تا خراش دل نبینی ، کی بصیقل ها رسی
هر که شد وارسته جان ، دندانه سوهان گزید

 

[self.f_t_m990]

تا خراش دل نبینی ، کی بصیقل ها رسی
هر که شد وارسته جان ، دندانه سوهان گزید

در سایه ی این سقف ترک خورده نشستیم​

بی حوصله و خسته و افسرده نشستیم
​

خاموش چو فانوس که در خویش خمیده است​

پیچیده به خود با تن تا خورده نشستیم
​

 

[anise b]

در سایه ی این سقف ترک خورده نشستیم

بی حوصله و خسته و افسرده نشستیم


خاموش چو فانوس که در خویش خمیده است

پیچیده به خود با تن تا خورده نشستیم
​

من با کمر تو در میان کردم دست
پنداشتمش که در میان چیزی هست
پیداست از آن میان چو بربست کمر
تا من ز کمذ چه طرف خواهم بربست

 

[یارانراد]

من با کمر تو در میان کردم دست
پنداشتمش که در میان چیزی هست
پیداست از آن میان چو بربست کمر
تا من ز کمذ چه طرف خواهم بربست

تورا ان به که روی خود زمشتاقان بپوشانی
که شادی جهانگیری غم لشکر نمی ارزد

 

[anise b]

تورا ان به که روی خود زمشتاقان بپوشانی
که شادی جهانگیری غم لشکر نمی ارزد

دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت
رخت بر بندم و ا ملک سلیمان بروم

 

[یارانراد]

دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت
رخت بر بندم و ا ملک سلیمان بروم

مایه خوشدلی انجاست که دلدار انجاست
میکنم جهد که خود را مگر انجا فکنم

 

[anise b]

مایه خوشدلی انجاست که دلدار انجاست
میکنم جهد که خود را مگر انجا فکنم

ما گر زدری پای کشیدیم کشیدیم
امید زهرکس که بریدیم بریدیم
دل نیست کبوتر که چو برخاست باز نشیند
از گوشه ی هر بام که پریدیم پریدیم

 

[یارانراد]

ما گر زدری پای کشیدیم کشیدیم
امید زهرکس که بریدیم بریدیم
دل نیست کبوتر که چو برخاست باز نشیند
از گوشه ی هر بام که پریدیم پریدیم

می خور که صد گناه زاغیار در حجاب
بهتر زطاعتی که بروی ریا کنند

 

[anise b]

می خور که صد گناه زاغیار در حجاب
بهتر زطاعتی که بروی ریا کنند

دل میرود ز دستم صاحب دلان خدارا
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا...

 

[یارانراد]

دل میرود ز دستم صاحب دلان خدارا
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا...

انکه رخسار ترا رنگ گل و نسرین داد
صبر و ارام تواند به من مسکین داد

 

[anise b]

انکه رخسار ترا رنگ گل و نسرین داد
صبر و ارام تواند به من مسکین داد

دوش می آمد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غم زده ای سوخته بود

 

[یارانراد]

دوش می آمد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غم زده ای سوخته بود

دلیل راه شو ای طایر خجسته لقا

که دیده اب شد از شوق خاک ان درگاه

 

[anise b]

دلیل راه شو ای طایر خجسته لقا

که دیده اب شد از شوق خاک ان درگاه

هر کس بد ما به خلق گوید ما دیده به بد نمی خراشیم
ما نیکی او به خلق گوییم تا هر دو دروغ گفته باشیم

 

[یارانراد]

هر کس بد ما به خلق گوید ما دیده به بد نمی خراشیم
ما نیکی او به خلق گوییم تا هر دو دروغ گفته باشیم

من بگوش خود از دهانش دوش
سخنانی شنیده ام که مپرس

 

[anise b]

من بگوش خود از دهانش دوش
سخنانی شنیده ام که مپرس

هر چی فک کردم یادم نیومد
از اهالی خونه کمک گرفتم



سبک باران به شور آیند از هر حرف بی مغزی
به فریاد آورد اندک نسیمی هر نیستان را

 

[*zahedan]

هر چی فک کردم یادم نیومد
از اهالی خونه کمک گرفتم



سبک باران به شور آیند از هر حرف بی مغزی
به فریاد آورد اندک نسیمی هر نیستان را

ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم
وین یک دم عمر را غنیمت شمریم
فردا که از این دیر کهن در گذریم
با هفت هزار سالگان سر به سریم

 

[anise b]

ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم
وین یک دم عمر را غنیمت شمریم
فردا که از این دیر کهن در گذریم
با هفت هزار سالگان سر به سریم

سلام....




میروم اما نمی پرسم ز خویش
ره کجا منزل کجا مقصود چیست
بوسه میبخشم ولی خود غافلم
کاین دل دیوانه را معبود کیست؟!

 

[یارانراد]

هر چی فک کردم یادم نیومد
از اهالی خونه کمک گرفتم



سبک باران به شور آیند از هر حرف بی مغزی
به فریاد آورد اندک نسیمی هر نیستان را

ان سیه چرده که شیرینی عالم با اوست
چشم میگون لب خندان دل خرم با اوست

 

[*zahedan]

سلام....


میروم اما نمی پرسم ز خویش
ره کجا منزل کجا مقصود چیست
بوسه میبخشم ولی خود غافلم
کاین دل دیوانه را معبود کیست؟!

ترميم دلشکسته را مهر و وفائي
بر تشنه لبي جرعه اي از آب صفائي
باشد که شود زنده دوباره دل غافل
اينبار نه دوري و نه جور و نه جفائي

<--------

------------
​

 

[anise b]

ترميم دلشکسته را مهر و وفائي
بر تشنه لبي جرعه اي از آب صفائي
باشد که شود زنده دوباره دل غافل
اينبار نه دوري و نه جور و نه جفائي

<--------

------------
​

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

 

[*zahedan]

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

ساقي به نور باده برافروز جام ما
مطر ب بگو که کار جهان شد به کام ما

 

[anise b]

ساقي به نور باده برافروز جام ما
مطر ب بگو که کار جهان شد به کام ما

گـــر جـــانـــب حـــق نــداری نــگــاه

گـــزنـــدت رســانــد هــم از پــادشــاه

 

[*zahedan]

گـــر جـــانـــب حـــق نــداری نــگــاه

گـــزنـــدت رســانــد هــم از پــادشــاه

هرگز گمان مبر ز خيال تو غافلم ​

گر مانده ام خموش خدا داند و دلم ​

 

[anise b]

ما رخ زشکر افروخته با موج و بحر اموخته
زان سان که ماهی را بود دریا وطوفان جان پناه

 

[*zahedan]

ما رخ زشکر افروخته با موج و بحر اموخته
زان سان که ماهی را بود دریا وطوفان جان پناه

همزباني نيست تا برگويمش
راز پنهان دل بيمار خويش
اين من و اين خلوت خاموش خود
اين من و اين كنج محنت بار خويش

ƹ̵̡ӝ̵̨̄ʒ** * * *

*** * *ƹ̵̡ӝ̵̨̄ʒ

 

[*zahedan]

همزباني نيست تا برگويمش
راز پنهان دل بيمار خويش
اين من و اين خلوت خاموش خود
اين من و اين كنج محنت بار خويش

ƹ̵̡ӝ̵̨̄ʒ** * * *

*** * *ƹ̵̡ӝ̵̨̄ʒ

شاعر از کوچه مهتاب گذشت
ليک شعري نسرود...
نه که معشوق نداشت
نه که سرگشته نبود
سالها بود که دگر...
کوچه مهتاب خيابان شده بود...!!!؟

 

[gelayor14]

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
به زیر آن درختی رو که او گلهای تر دارد

 

[ghazal1991]

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
به زیر آن درختی رو که او گلهای تر دارد

دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند

خواجه ان است که باشد غم خدمتکارش

 

[gelayor14]

شاها ز دعای مرد آگاه بترس
وز سوز دل و آه سحرگاه بترس