مشاعرۀ سنّتی

[hami_life]

دل از من برد و روی از من نهان کرد
خدارا با که این بازی توان کرد

 

[melika62]

دل از من برد و روی از من نهان کرد
خدارا با که این بازی توان کرد

ديدن روی تو را ديده جان بين بايد





وين کجا مرتبه چشم جهان بين من است

 

[hami_life]

توکه یک کوشه ی چشمت غم عالم ببرد
حیف باشد که تو بای و مرا غم ببرد

 

[amirgb]

توکه یک کوشه ی چشمت غم عالم ببرد
حیف باشد که تو بای و مرا غم ببرد

درد با کس نبگویم که دوایش نتوان
غم دل را به بر صاحب دل باید گفت

 

[farhadi1980s]

تو تا با منی
جان جان با من است

 

[melika62]

تکيه بر جاي بزرگان نتوان زد به گزاف
مگر اسباب بزرگي همه آماده کني

 

[amirgb]

یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان درد و وصل هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد

 

[fonoon2]

در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن
شرط اول قدم آناست که مجنون باشی

 

[melika62]

يار ما چون گيرد آغاز سماع
قدسيان بر عرش دست افشان کنند
مردم چشمم به خون آغشته شد
در کجا اين ظلم بر انسان کنند

 

[بشارت]

دود اگر بالا نشیند ,کسر شان شعله نیست
جای چشم ,ابرو نگیرد گر چه او بالاتر است

 

[sshhiimmaa]

تا شدم حلقه به گوش در ميخانه عشق
هر دم آيد غمي از نو به مبارك بادم

 

[aynaz]

ماهم که هاله‌اي به رخ از دود آهش است

دائم گرفته چون دل من روي ماهش است

 

[melika62]

تو را چنان که تويي هر نظر کجا بيند
به قدر دانش خود هر کسي کند ادراک

 

[sshhiimmaa]

كرم داران عالم را درم نيست
درم داران عالم را كرم نيست

 

[melika62]

تو کز سراي طبيعت نمي‌روي بيرون
کجا به کوي طريقت گذر تواني کرد

 

[farhadi1980s]

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشه بامی که پریدیم پریدیم
رم دادن صید خود از آغاز غلط بود
حالا که رماندی و رمیدیم رمیدیم

 

[aynaz]

مائيم که اصل شادي و کان غميم
سرمايه‌ي داديم و نهاد ستميم
پستيم و بلنديم و کماليم و کميم
آئينه‌ي زنگ خورده و جام جميم

 

[Icelike]

گفتي شتاب رفتن من از براي توست
آهسته تر برو كه دلم زير پاي توست
با قهر مي گريزي و گويا كه غافلي
آرام سايه اي همه جا در قفاي توست

 

[fonoon2]

من ز شرم شکوفه لبریزم
یار من کیست ای بهار سپید؟
گر نبوسد در این بهار مرا
یار من نیست ای بهار سپید

در ازل پرتو حسنت زتجلی دم زد
عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

 

[sshhiimmaa]

ديدي ان را كه خواندي به جهان يار ترين
سينه را ساختي از عشقش سرشار ترين
آنكه مي گفت منم بهر تو غمخوار ترين
چه دل آزار ترين شد چه دل آزار ترين...

 

[نازي_مو]

نمی پرسم چرا این شد سزایم
آه ای خدایم بشنو صدایم
گلویم مانده از فریاد و فریاد
ندارد کز غم مرگ صدا را
به بغض در نفس پیچیده سوگند
به گل های به خون غلتیده سوگند

 

[aynaz]

در وصل هم ز عشق تو اي گل در آتشم
عاشق نمي‌شوي که ببيني چه مي‌کشم

با عقل آب عشق به يک جو نمي‌رود
بيچاره من که ساخته از آب و آتشم

 

[نازي_مو]

ميون اين شب زده ها كسي به فكر من نبود

وقتي تو شب گم ميشدم همخونه خواب گل ميديد
همسايه از خوشه باد سبد سبد خنده ميچيد

آواز خون كوچه ها شعراشو از ياد برده بود
چراغا خوابيده بودن شعلشونو باد برده بود

 

[aynaz]

دامن مکش به ناز که هجران کشيده‌ام

نازم بکش که ناز رقيبان کشيده‌ام

 

[نازي_مو]

مارا ببين چگونه كفتار روزگار
فرهنگ غصه داد

در ميهماني دشت تشنه باران
از ابر كينه ها

 

[aynaz]

اي غنچه‌ي خندان چرا خون در دل ما ميکني

خاري به خود مي‌بندي و ما را ز سر وا ميکني

از تير کجتابي تو آخر کمان شد قامتم

کاخت نگون باد اي فلک با ما چه بد تا ميکني

 

[نازي_مو]

يه باري رو دوش فريادم اومد
همه چيزا كه يادم رفته بودن
همه اش چشم بسته از سر يادم اومد
خزر با ماهي ها و گيله مرداش
زنها و بچه ها و پيرمرداش

 

[بشارت]

شهر من شهر پر از بید و چنار
شهر من شهر اقاقیا نیست
شهر ولگردی باد و طپش
قلب پر شور و شر دریا نیست

 

[sshhiimmaa]

تاب بنفشه مي دهد طره مشك ساي تو
پرده غنچه مي درد خنده دل گشاي تو...

 

[بشارت]

و گر او به وعده گويد :كه دم دگر بيايم
همه وعده مكر باشد، بفريبد او شما را.