مشاعرۀ سنّتی

[امالیا]

مائیم ونوای بی نوائی
بسم الله اگر حریف مایی

یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ی ما پیدا بود

 

[aynaz.m]

ماییم که در پای تو چون خاک رهیم
مدهوش و ز دست رفته از یک نگهیم

نگاه همیشه منتظرم را بی پاسخ نگذار
که حق دل عاشقم نیست

 

[امالیا]

نگاه همیشه منتظرم را بی پاسخ نگذار
که حق دل عاشقم نیست

تو همای سعادتی ز چه روی
صید غم گشته ای چو بوتیمار؟

 

[aynaz.m]

ماییم که در پای تو چون خاک رهیم
مدهوش و ز دست رفته از یک نگهیم

در نگاهت چیست
که اینگونه مرا مجذوب میکند
نمیدانم
اما میدانم خیلی دوستت دارم

 

[aynaz.m]

تو همای سعادتی ز چه روی
صید غم گشته ای چو بوتیمار؟

لحظه ای که نبینمت لحظه مرگم هست
کاش همیشه کنارم بودی

 

[امالیا]

در نگاهت چیست
که اینگونه مرا مجذوب میکند
نمیدانم
اما میدانم خیلی دوستت دارم

من بنالم که عاشقم عاشق
تو که معشوقی از چه نالی زار؟

 

[امالیا]

لحظه ای که نبینمت لحظه مرگم هست
کاش همیشه کنارم بودی

یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر
کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی

 

[bebinan]

یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر
کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی

یکی مشتی از این بی دست وبی پا
حدیث رستم دستان چه دانند؟

 

[bebinan]

یکی مشتی از این بی دست وبی پا
حدیث رستم دستان چه دانند؟

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
به زیر ان درختی رو که او گلهای تر دارد

 

[امالیا]

یکی مشتی از این بی دست وبی پا
حدیث رستم دستان چه دانند؟

در کف توست ناوک خونریز
قسمت ماست دیده ی خونبار

 

[امالیا]

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
به زیر ان درختی رو که او گلهای تر دارد

دوستی شد دشمن جان و تنم
خوی گرمم گشت برق خرمنم

 

[bebinan]

در کف توست ناوک خونریز
قسمت ماست دیده ی خونبار

روح ریحی میستاند راح روحی میدهد
باز جان را میرهاند جغد غم را میکشد

 

[bebinan]

دوستی شد دشمن جان و تنم
خوی گرمم گشت برق خرمنم

معشوق تو همسایه و دیوار به دیوار
بر بادیه سرگشته شما در چه هوایید؟

 

[31434]

روح ریحی میستاند راح روحی میدهد
باز جان را میرهاند جغد غم را میکشد

در هوای کوی تو مشهور جانانم چو شمع
شب نشین کوی رندان و خرابانم چو شمع

 

[امالیا]

روح ریحی میستاند راح روحی میدهد
باز جان را میرهاند جغد غم را میکشد

دل زود باورم را به کرشمه ای ربودی
چو نیاز ما فزون شد تو به ناز خود فزودی

 

[31434]

دل زود باورم را به کرشمه ای ربودی
چو نیاز ما فزون شد تو به ناز خود فزودی

یارب این نوگل خندان که سپردی به منش
می سپارم به تو از چشم حسود چمنش

 

[s.1.8.1.18]

در هوای کوی تو مشهور جانانم چو شمع
شب نشین کوی رندان و خرابانم چو شمع

عماری دار دلیلی را که مهده ما در حکم است
خدا در دل اندازش که بر مجنون گذار آرد

 

[امالیا]

در هوای کوی تو مشهور جانانم چو شمع
شب نشین کوی رندان و خرابانم چو شمع

عقل را تا پیروی کردم ندیدم جز زیان
عشق می ورزم کنون زین شیوه بینم تا چه سود؟

 

[s.1.8.1.18]

یارب این نوگل خندان که سپردی به منش
می سپارم به تو از چشم حسود چمنش

شکر ایزد که به اقبال کله گوشه ی گل
نخوت باد دی و شوکت خار آخر شد

 

[امالیا]

عماری دار دلیلی را که مهده ما در حکم است
خدا در دل اندازش که بر مجنون گذار آرد

دلم ز داغ جدایی چو شمع میسوزد
به داغ هجر عزیزان کسی دچار مباد

 

[31434]

عماری دار دلیلی را که مهده ما در حکم است
خدا در دل اندازش که بر مجنون گذار آرد

عقل را تا پیروی کردم ندیدم جز زیان
عشق می ورزم کنون زین شیوه بینم تا چه سود؟

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد
چوت بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

 

[s.1.8.1.18]

عقل را تا پیروی کردم ندیدم جز زیان
عشق می ورزم کنون زین شیوه بینم تا چه سود؟

دیریست که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

 

[امالیا]

شکر ایزد که به اقبال کله گوشه ی گل
نخوت باد دی و شوکت خار آخر شد

دلم گرفته برایم بهار بفرستید
ز شهر کودکی ام یادگار بفرستید

 

[امالیا]

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد
چوت بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

دریا دلان ز فتنه ی ایام فارغ اند
دریای بی کران غم طوفان نداشته است

 

[31434]

دلم گرفته برایم بهار بفرستید
ز شهر کودکی ام یادگار بفرستید

درد عشقی کشیده ام که مپرس
زهر هجری چشیده ام که مپرس

 

[s.1.8.1.18]

دلم گرفته برایم بهار بفرستید
ز شهر کودکی ام یادگار بفرستید

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد
یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد

 

[31434]

دریا دلان ز فتنه ی ایام فارغ اند
دریای بی کران غم طوفان نداشته است

تاب بنفشه می دهد طره مشکسای تو
پرده غنچه می درد خنده دلگشای تو

 

[s.1.8.1.18]

درد عشقی کشیده ام که مپرس
زهر هجری چشیده ام که مپرس

ساقیا می بده و غم مخور از دشمن و دوست
که بکام دل ما آن بشد و این آمد

 

[s.1.8.1.18]

دریا دلان ز فتنه ی ایام فارغ اند
دریای بی کران غم طوفان نداشته است

تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافریست
راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش

 

[امالیا]

تاب بنفشه می دهد طره مشکسای تو
پرده غنچه می درد خنده دلگشای تو

وی مرغ شب همرهی کن زاری به حال رهی کن
تا بر دلم رحمت آرد صیاد صید افکن من