مشاعرۀ سنّتی

[امالیا]

یارب نگاه کس به کسی آشنا مکن
گر میکنی کرم کن و از هم جدا نکن

نگشتی صید گیسوی پریشانی نمی دانی
برو ناصح که حال ما نمی دانی نمی دانی

 

[hamid_61]

نگشتی صید گیسوی پریشانی نمی دانی
برو ناصح که حال ما نمی دانی نمی دانی

یا من ناصبور را در برت از وفا طلب

يا تو که پاکدامني صبر من از خدا طلب

 

[F A R Z A N E]

یا من ناصبور را در برت از وفا طلب

يا تو که پاکدامني صبر من از خدا طلب

برخیز و می بریز که پاییز می رسد
بشتاب ای نگار که غم نیز می رسد

 

[امالیا]

برخیز و می بریز که پاییز می رسد
بشتاب ای نگار که غم نیز می رسد

دل را پی آن ماه فرستم به صد امید
ای وای به من گر رود و باز نیاید

 

[mani24]

دل را پی آن ماه فرستم به صد امید
ای وای به من گر رود و باز نیاید

دفتری بود که گاهی من و تو
می نوشتیم در آن
از غم و شادی و رویاهامان
از گلایه هایی که ز دنیا داشتیم
من نوشتم از تو:
که اگر با تو قرارم باشد
تا ابد خواب به چشم من بی خواب نخواهد آمد
که اگر دل به دلم بسپاری
و اگر همسفر من گردی
من تو را خواهم برد تا فراسوی خیال
تا بدانجا که تو باشی و من و عشق و خدا!!!
تو نوشتی از من:
من که تنها بودم با تو شاعر گشتم
با تو گریه کردم
با تو خندیدم و رفتم تا عشق




. . . . . .




من نوشتم هر بار

با تو خوشبخترین انسانم…

 

[امالیا]

دفتری بود که گاهی من و تو
می نوشتیم در آن
از غم و شادی و رویاهامان
از گلایه هایی که ز دنیا داشتیم
من نوشتم از تو:
که اگر با تو قرارم باشد
تا ابد خواب به چشم من بی خواب نخواهد آمد
که اگر دل به دلم بسپاری
و اگر همسفر من گردی
من تو را خواهم برد تا فراسوی خیال
تا بدانجا که تو باشی و من و عشق و خدا!!!
تو نوشتی از من:
من که تنها بودم با تو شاعر گشتم
با تو گریه کردم
با تو خندیدم و رفتم تا عشق




. . . . . .




من نوشتم هر بار

با تو خوشبخترین انسانم…

ما راست داغ مهر تو بر سینه یادگار
رفتی ولی ز دل نرود یادگار تو

 

[zizigolu91]

ما راست داغ مهر تو بر سینه یادگار
رفتی ولی ز دل نرود یادگار تو

وصل خورشيد به شبپره اعمی نرسد
که در آن آينه صاحب نظران حيرانند

 

[امالیا]

وصل خورشيد به شبپره اعمی نرسد
که در آن آينه صاحب نظران حيرانند

در این شب سیه که فرو مرده شمع ماه
ای مه چراغ کلبه ی من باش ساعتی

 

[F A R Z A N E]

وصل خورشيد به شبپره اعمی نرسد
که در آن آينه صاحب نظران حيرانند

دریافتیم و خنده زدیم
نهفتیم و سوختیم
هر چه به هم تر ، تنها تر
از ستیغ جدا شدیم
من به خاک آمدم و بنده شدم
تو بالا رفتی و خدا شدی

 

[zizigolu91]

در این شب سیه که فرو مرده شمع ماه
ای مه چراغ کلبه ی من باش ساعتی

ياد باد آن که صبوحی زده در مجلس انس
جز من و يار نبوديم و خدا با ما بود

 

[zizigolu91]

دریافتیم و خنده زدیم
نهفتیم و سوختیم
هر چه به هم تر ، تنها تر
از ستیغ جدا شدیم
من به خاک آمدم و بنده شدم
تو بالا رفتی و خدا شدی

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم

دولت صحبت آن مونس جان مارا بس
​

 

[امالیا]

دریافتیم و خنده زدیم
نهفتیم و سوختیم
هر چه به هم تر ، تنها تر
از ستیغ جدا شدیم
من به خاک آمدم و بنده شدم
تو بالا رفتی و خدا شدی

یافت آیینه ی وجودم زنگ
از جفای سپهر زنگاری

 

[اورابانی]

یا رب دل دوستان پر از غم نکنی
با تیر قضا قامت ما خم نکنی

 

[امالیا]

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم

دولت صحبت آن مونس جان مارا بس
​

سپید گشت دو چشمم به انتظار شبی
که پیش زلف تو گویم حدیث بخت سیاه

 

[zizigolu91]

دریافتیم و خنده زدیم
نهفتیم و سوختیم
هر چه به هم تر ، تنها تر
از ستیغ جدا شدیم
من به خاک آمدم و بنده شدم
تو بالا رفتی و خدا شدی

یادگار از تو همین سوخته جانی ست مرا
شعله از توست اگر چرب زبانی ست مرا

 

[امالیا]

یا رب دل دوستان پر از غم نکنی
با تیر قضا قامت ما خم نکنی

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم
در میان لاله و گل آشیانی داشتم

 

[zizigolu91]

سپید گشت دو چشمم به انتظار شبی
که پیش زلف تو گویم حدیث بخت سیاه

هواي ديده طوفاني، دلم درياي محنتها
گهي مي بارد اين ابر و گهي مي غرد اين دريا

 

[امالیا]

هواي ديده طوفاني، دلم درياي محنتها
گهي مي بارد اين ابر و گهي مي غرد اين دريا

ای دل ببین که دلبر دشمن نواز ما
با دوست بهر خاطر دشمن چه می کند؟

 

[zizigolu91]

ای دل ببین که دلبر دشمن نواز ما
با دوست بهر خاطر دشمن چه می کند؟

در اين سراي بي كسي كسي به در نمي زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمي زند

 

[F A R Z A N E]

در اين سراي بي كسي كسي به در نمي زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمي زند

در خزان با سرو و نسرینم بهاری تازه بود
در زمین با ماه و پروین آسمانی داشتم

 

[امالیا]

در اين سراي بي كسي كسي به در نمي زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمي زند

دور از تو به تن مانده مرا جان ضعیفی
کان هم به لب از طالع ناساز نیاید

 

[امالیا]

در خزان با سرو و نسرینم بهاری تازه بود
در زمین با ماه و پروین آسمانی داشتم

مردم از درد و نمی آیی به بالینم هنوز
مرگ خود می بینم و رویت نمی بینم هنوز

 

[F A R Z A N E]

دور از تو به تن مانده مرا جان ضعیفی
کان هم به لب از طالع ناساز نیاید

درد بی عشقی ز جانم برده طاقت ورنه من
داشتم آرام تا آرام جانی داشتم

 

[F A R Z A N E]

مردم از درد و نمی آیی به بالینم هنوز
مرگ خود می بینم و رویت نمی بینم هنوز

زهی به خیل ستمگر که هر چه داد به من
به تیغ باز ستاند و به تازیانه گرفت

 

[امالیا]

زهی به خیل ستمگر که هر چه داد به من
به تیغ باز ستاند و به تازیانه گرفت

تو را مگر به تو نسبت کنم به جلوه ی ناز
که در تصور از این خوب تر نمی آید

 

[zizigolu91]

تو را مگر به تو نسبت کنم به جلوه ی ناز
که در تصور از این خوب تر نمی آید

دلا غافل ز سبحاني چه حاصل
اسير نفس شيطاني چه حاصل

 

[امالیا]

دلا غافل ز سبحاني چه حاصل
اسير نفس شيطاني چه حاصل

لاله ی داغ دیده را مانم
کشت آفت رسیده را مانم

 

[F A R Z A N E]

لاله ی داغ دیده را مانم کشت آفت رسیده را مانم

می وصلم بچشان تا در زندان ابد
از سر عربده مستانه بهم در شکنم

 

[امالیا]

می وصلم بچشان تا در زندان ابد
از سر عربده مستانه بهم در شکنم

ماییم که در پای تو چون خاک رهیم
مدهوش و ز دست رفته از یک نگهیم

 

[aynaz.m]

ماییم که در پای تو چون خاک رهیم
مدهوش و ز دست رفته از یک نگهیم

تنها میاندیشم نگاهت مهربان
دستانت نوازشگراند
کاش این دستان
روزی دستانم را بگیرد تا شاید دلم ارام گیرد