مشاعرۀ سنّتی

[naghmeirani]

مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

تا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوست

 

[محـسن ز]

آه از شوخی چشم تو که خون ریز فلک
دید این شیوه مردم کشی و یاد گرفت
جواب سمیرا

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود
نغمه جان باید ویرایش می کردی ولی من جواب هر دو شعر را دادم

 

[*زهره*]

دل از کرشمه ساقی به شکر بود ولی

ز نامساعدی بختش اندکی گله بود

 

[naghmeirani]

با پوزش محسن عزیز.....

در آسمان نه عجب گر به گفته حافظ


سرود زهره به رقص آورد مسیحا را

 

[sisah]

از چاشنی قند مگو هیچ و ز شکر
زان رو که مرا از لب شیرین تو کام است

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مقام است

 

[محـسن ز]

تا کلبه شکسته دلان شد سرای عشق
روشن چو مهر گشت به لطف ضیایی عشق

 

[sisah]

قصر فردوس که رضوانش به دربانی رفت
منظری از چمن نزهت درویشان است

آن چه زر می‌شود از پرتو آن قلب سیاه
کیمیاییست که در صحبت درویشان است

 

[naghmeirani]

تا چه بازی رخ نماید بیدقی خواهیم راند

عرصه شطرنج رندان را مجال شاه نیست

 

[*زهره*]

تیر عاشق کش ندانم بر دل حافظ که زد

این قدر دانم که از شعر ترش خون می‌چکید

 

[محـسن ز]

دستم نداد قوت رفتن به پیش یار
چندی به پای گشتم و چندی به سر شدم

 

[sisah]

مگر تو شانه زدی زلف عنبرافشان را
که باد غالیه سا گشت و خاک عنبربوست

نثار روی تو هر برگ گل که در چمن است
فدای قد تو هر سروبن که بر لب جوست

 

[naghmeirani]

تا ابد بوی محبت به مشامش نرسد

هر که خاک در میخانه به رخساره نرفت

 

[محـسن ز]

تاکی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود ار هر مژه چون سیل روانه

 

[MOON.LIGHT]

دستم نداد قوت رفتن به پیش یار
چندی به پای گشتم و چندی به سر شدم

من ماه میپرستم ماه دو هفته چون تو
کوی تو معبد من عشق تو مذهب من

 

[محـسن ز]

نوای عشق می خوانددرآن شام طرب افزا
دهد جولان به هر بزمی ولی تنگست میدانش

 

[sisah]

شکر خدا که از مدد بخت کارساز

بر حسب آرزوست همه کار و بار دوست

 

[محـسن ز]

تو زتیره روزی خود مخروش کاین زمان
زخ همچو گل فسرده و قد سرو سان کمان شد

 

[MOON.LIGHT]

شکر خدا که از مدد بخت کارساز

بر حسب آرزوست همه کار و بار دوست

تو از خواری همی‌نالی نمی‌بینی عنایت‌ها

مخواه از حق عنایت‌ها و یا کم کن شکایت‌ها

 

[godmaycry]

دردا ز جمع یاران آن یار آشنا رفت
از گلشن حسینی آن مرغ خوش نوا رفت

مداح عالم عصمت عمری زجان و دل بود
هر دم که نوجه سر داد اشک از دو دیده ها رفت

آه گله دار زده آن مرد با صداقت
از این جهان فانی در پرتو خدا رفت

نزدیک محرم هستیم.شادی روح یه نوحه خوان شهر ما که به خاطر اعتراضات سیاسی بعد از انتخابات مجلس دور قبل اون رو کشتن و یه صانحه نشون دادن.مرحوم گله دار زاده.

 

[sisah]

تا دم از شام سر زلف تو هر جا نزنند
با صبا گفت و شنیدم سحری نیست که نیست

من از این طالع شوریده برنجم ور نی
بهره مند از سر کویت دگری نیست که نیست

خدا رحمتشون کنه.

 

[محـسن ز]

تنهانه من زشوق نهم سر به پای صلح
ای صد هزار جان گرامی فدای صلح
آئین جنگ شیوه نا مردمان بود
آزاده مرد جان بفشاند به پای صلح
یادش گرامی

 

[sisah]

حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند
محرمی کو که فرستم به تو پیغامی چند

ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید
هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند

شب همگی خوش

 

[noosh_l]

حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند
محرمی کو که فرستم به تو پیغامی چند

ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید
هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند

شب همگی خوش

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
و اندر آن ظلمت شب آب حياتم دادند

 

[godmaycry]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
و اندر آن ظلمت شب آب حياتم دادند

دوشم خبری ز دل برآمد
رو مژده بده که دلبر آمد
جانم چو شنید نام دلبر
فریاد و فغان زدل برآمد

 

[sh85]

دوشم خبری ز دل برآمد
رو مژده بده که دلبر آمد
جانم چو شنید نام دلبر
فریاد و فغان زدل برآمد

دیشب صدای تیشه از بیستون نیامد
شاید به خواب شیرین فرهاد رفته باشد
​

 

[barg]

در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود

 

[sh85]

در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود

در دیاری که رفیقان همه دل می شکنند
به تو نازم که بلور غم دل می شکنی
​

 

[naghmeirani]

یک دست جامِ باده و یک دست زلفِ یار

رقصی چنین میانۀ میدانم آرزوست

 

[م.سنام]

تودرخت جان من بین که بسان چوب خشکی
نه بری نه رنگ وبویی ثمردلم فغان شد

 

[oneunited]

دل خراب من دگر خراب تر نمی شود
که خنجر غمت از این خراب تر نمی زند