مشاعرۀ سنّتی

[keramos]

دوش در حلقه ما قصه گيسوي تو بود تادل شب سخن از سلسله موي تو بود

 

[fgni]

دیریست که دلـدار پـیـامی نفرستاد. ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

 

[meh_61]

[FONT=&quot] [/FONT]
دانی که چيست دولت ديدار يار ديدن
در کوی او گدايی بر خسروی گزيدن[FONT=&quot][/FONT]

 

[fgni]

نو که اومد به بازار کهنه شود دلازار

 

[meh_61]

روزی که چرخ از گل ما کوزه‌ها کند
زنهار کاسه سر ما پرشراب کن[FONT=&quot][/FONT]

 

[eksir]

روز نخست چون دم رندي زديم و عشق
شرط آن بود كه جز ره آن شيوه نسپريم

 

[meh_61]

ما مرد زهد و توبه و طامات نيستيم
با ما به جام باده صافی خطاب کن[FONT=&quot][/FONT]

 

[fgni]

نازم به سوزسينه واشك نيازخويش دارم سري چوشمع به سوزوگدازخويش

 

[eksir]

شاه خوبانی و منظور گدایان شده‌ای
قدر این مرتبه، نشناخته‌ای، یعنی چه

 

[fgni]

هرآنكس كه دارد هُش و راي و دين ، پس از مرگ بر من كند آفرين

 

[meh_61]

هر که اين عشرت نخواهد خوشدلی بر وی تباه
وان که اين مجلس نجويد زندگی بر وی حرام[FONT=&quot][/FONT]

 

[MOON.LIGHT]

همه شب در اين اميدم كه نسيم صبحگاهى
به پيام آشنايان بنوازد آشنا را

 

[MOON.LIGHT]

هر که اين عشرت نخواهد خوشدلی بر وی تباه
وان که اين مجلس نجويد زندگی بر وی حرام

من از فتادگی خویش هیچ غم نخورم
فتادگان چنین ، هیچگه نیفتادند
​

 

[eksir]

دلم صد بار می‌گوید که چشم از فتنه بر هم نه
دگر ره دیده می‌افتد بر آن بالای فتانم
.

 

[TINA ARCHI]

دي شيخ با چراغ همي‌گشت گرد شهر
کز ديو و دد ملولم و انسانم آرزوست

 

[TINA ARCHI]

دلم صد بار می‌گوید که چشم از فتنه بر هم نه
دگر ره دیده می‌افتد بر آن بالای فتانم
.

مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید
که ز انفاس خوشش بوی کسی می آید

 

[MOON.LIGHT]

تا چند اسیر عقل هر روزه شویم
در دهر چه صد ساله چه یکروزه شویم
در ده تو بکاسه می از آن پیش که ما
در کارگه کوزه‌گران کوزه شویم

 

[eksir]

مژدع ای دل که مسیحا نفسی می آید
که ز انفاس خوشش بوی کسی می آید

دوش که آن مه‌لقا، باوفا، خوش ادا، باصفا
از برم آمد و بنشست، برده دین و دلم از دست
.

 

[MOON.LIGHT]

مژدع ای دل که مسیحا نفسی می آید
که ز انفاس خوشش بوی کسی می آید

در مقامي كه به ياد لب او مي نوشند
سفله آن است كه باشد خبر از خويشتنش
​

 

[eksir]

تا چند اسیر عقل هر روزه شویم
در دهر چه صد ساله چه یکروزه شویم
در ده تو بکاسه می از آن پیش که ما
در کارگه کوزه‌گران کوزه شویم

من آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورت
هنوز آواز می‌آید به معنی از گلستانم

 

[eksir]

تا چند اسیر عقل هر روزه شویم
در دهر چه صد ساله چه یکروزه شویم
در ده تو بکاسه می از آن پیش که ما
در کارگه کوزه‌گران کوزه شویم

من آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورت
هنوز آواز می‌آید به معنی از گلستانم

 

[TINA ARCHI]

من آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورت
هنوز آواز می‌آید به معنی از گلستانم

مردم دبده ما جز به رخ ات ناظر نیست
دل سرگشته ما غیر ترا ذاکر نیست

 

[MOON.LIGHT]

دوش که آن مه‌لقا، باوفا، خوش ادا، باصفا
از برم آمد و بنشست، برده دین و دلم از دست
.

تویی آن نوسفر سالک که هر شب شاهد توفیق
چراغت پیش پا دارد که راه اینجا و چاه اینجا
​

 

[laleh_a]

ای آن کسی که به گلزار زندگی
روی تو همچو لاله صفا بخش و دلرباست
روح تو نیز همچون رخ تو باصفا بود
تا بنگری که خانه تو خانه خداست

 

[eksir]

تن در بلای عشق دهم هر چه باد باد

سر در قفای عشق نهم هر چه باد باد

 

[MOON.LIGHT]

دل سوخت تمام از غم و آهی نکشیدیم

آتش که بر افروخته شد دود ندارد

 

[eksir]

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد

 

[MOON.LIGHT]

دامنم پاک است چون صبح از غبار آرزو
می‌دهد خورشيد تابان بوسه بر پيشانيم

 

[fgni]

من نه آن رندم كه ترك شاهد و ساغر كنم, محتسب داند كه من اين كارها كمتر كنم

 

[eksir]

دامنم پاک است چون صبح از غبار آرزو
می‌دهد خورشيد تابان بوسه بر پيشانيم

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد