دلی خواهم که از او درد خیزد بسوزد عشق ورزد اشک ریزد
مشاعرۀ سنّتی
- شروع کننده موضوع Matrix
- تاریخ شروع
یک چشم زدن غافل از آن ماه نباشم
ترسم که نگاهی کند آگاه نباشم
مرده‌گان را به رَف‌ها چیده اند
زنده‌گان را به یخ‌دان‌ها
گِرد بر سفره‌ی سور
ما در چهره‌های بی‌خونِ هم‌کاسه‌گان می‌نگریم
شگفتا! ما کیان‌ایم؟
نه بر رف چیده‌گانیم کز مرده‌گانیم
نه از صندوقیانیم کز زنده‌گانیم
تنها درگاه خونین و فرش خون‌آلوده شهادت می‌دهد که برهنه پای بر جاده یی از شمشیر گذشته ایم...
ميان ابرو و چشم تو فرق نتوان داد
بلا و فتنه ندارند امتياز از هم
ماهی همیشه تشنه ام
در زلال لطف بیکران تو
می برد مرا به هر کجا که میل اوست
موج دیدگان مهربان تو
مطرب گورخانه به شهراندر چه میکند زیر دریچه‌های بی‌گناهی؟
و چه سنگین ذرات غربت را می بویم...
گرچه با همه هستم٬
اما هیچکس با من نیست!
هیچکس همرنگ من نیست!
و تنها شعر هایم با منند
از جنس من
و برای من
یارا چه کرده ایم که از ما بریده ای
یا ما چه گفته ایم که از ما رمیده ای
یارانِ ناشناخته‌ام چون اخترانِ سوخته چندان به خاکِ تیره فروریختند سرد
که گفتی دیگر زمین
همیشه شبی بی‌ستاره ماند
دمی با دوست در خلوت به از صد سال در عشرت
من آزادی نمیخواهم که با یوسف به زندانم
مرا تو بی‌سببی نیستی
به راستی صلت کدام قصیده‌ای ای غزل؟
لحظه های کاغذی را، روز و شب تکرار کردن
خاطرات بایگانــــی، زندگـــــی هــــای اداری
آفتاب زرد و غمگین ، پله هــــای رو بــه پایین
سقفهای سرد و سنگین ، آسمانهای اجاری
یادش بخیر مادرم
از پیش در جهد بود دایم
تا پایه کن کند دیوار اندهی که یقین داشت در دلم مرگش به جای خالیش احداث میکند
دلم را آهنی کردم مبادا عاشقت گردد
ندانستم تو ای ظالم دلی آهن ربا داری
کشتی منو با ی
فکر منم بکن
لذت مشاعره ب همینشه
واسه اینکه فکر نکنی کم آوردم:
یکی به دفتر مشرق ببین پدر که نبشت
به هر صحیفه سرودی ز فتح تازه بشر
ادامه ی آخری که گفتی:
تو راه راحت جان گیر و من مقام مصاف
تو جای امن و امان گیر و من طریق خطر
بگم غلط کردم خوبه؟ ای خدا
رو نوشت روزها را، روی هــــم سنجــاق کردم:
شنبه های بی پناهی ، جمعه های بی قراری
دور از جون....شوخی کردم بابا
رفتیـم و پرسش دل ما بی جواب ماند
حال سوال و حوصله ی قیل و قال کو ؟
وقتی که پرسشی کنی اصحاب درد را ........................... چون من شکسته دل ترم اول مرا بپرس
اندفع کم آوردم:
و چندان که خش خش سپید زمستانی دیگر از فراسوی هفته های نزدیک به گوش آمد و سمور و قُمری آسیمه‌سر از لانه و آشیانه‌ی خویش سرکشیدند
با آخرین پروانه‌ی باغ از مرگ من سخن گفتم
سلامی صمیمی تر از غـم ندیدم
به اندازه ی غم تو را دوست دارم
بیــــا تا صدا از دل سنگ خیــــزد
بگوییم با هم : تو را دوست دارم
سيمرغ طلايي پرو بالي ست كه – چون من –
از لانه برون آمده ، دارد سر پرواز
میان عاشق و معشوق فرق بسیار است ......................... چو یار ناز نماید شما نیاز کنید
من جز براي تو نمي خواهــم خودم را
اي از همه من هاي من بهتر، منِ تو
هر چيز و هر كس رو به سويي در نمازند
اي چشـــم هاي من، نمــاز ِ ديدن تـــو!
در سلوكم گفت پنهان عارف وارسته اي
نقد سالك نيست جز تيمار قلب خسته اي
من شمع رسوا نیستم تا گریه در محفل کنم
اول کنم اندیشه ای تا برگزینم پیشه ای
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اولین مسابقۀ "مشاعرۀ سنتی دور همی" با جایزه | مشاعره | 109 | |
|
مشاعرۀ شاعران | مشاعره | 11 |