مشاعرۀ سنّتی

[salvador]

می میاور زان بیاور که می از وی جوش کرد



آنک جوشش در وجود آورد هر موجود را

 

[won-a-pa-lei]

از دست رفته بود وجود ضعیف من
صبحم به بوی وصل تو جان بازداد باد

 

[primrose]

استخوانم مغز گردیده است و مغزم استخوان

بس که غم های گرانجان تکیه گاهم کرده است

 

[won-a-pa-lei]

استخوانم مغز گردیده است و مغزم استخوان

بس که غم های گرانجان تکیه گاهم کرده است

تو شمع انجمنی یک زبان و یک دل شو
خیال و کوشش پروانه بین و خندان باش

 

[salvador]

تو شمع انجمنی یک زبان و یک دل شو
خیال و کوشش پروانه بین و خندان باش

شد ماه در گدازش سوداش همچو ما



شد آفتاب از رخ او یادگار ما

 

[چاووش]

شب با غم تو ابهتی داشت عجیب
در پیش تو سرو قامتی داشت عجیب
رویای نبودنت مرا ازرده است
دیشب دل من چه حالتی داشت عجیب

 

[won-a-pa-lei]

شد ماه در گدازش سوداش همچو ما



شد آفتاب از رخ او یادگار ما

از دل تنگ گنهکار برآرم آهی
کآتش اندر گنه آدم و حوا فکنم

 

[won-a-pa-lei]

شب با غم تو ابهتی داشت عجیب
در پیش تو سرو قامتی داشت عجیب
رویای نبودنت مرا ازرده است
دیشب دل من چه حالتی داشت عجیب

باده درده چند از این باد غرور
خاک بر سر نفس نافرجام را

 

[چاووش]

من با دلم بی محابا از کوچه ها می گذشتیم
غافل ازان کوچه ای که غارتگری در کمین بود

 

[won-a-pa-lei]

دلبرم شاهد و طفل است و به بازی روزی
بکشد زارم و در شرع نباشد گنهش

 

[چاووش]

ای دختر مهتاب که بردی دل من
یک بار بگو نرخ نگاهت چند است

 

[won-a-pa-lei]

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزرده گزند مباد

 

[چاووش]

شب در سکوتی غم اجین دیوارها داد میزد
مردم ازین بی صدایی اخر کجایی کجایی

 

[چاووش]

دورازتوبودن چه سخت است بانوی عشق طلایی
چشمان تو افتاب است لبخند تو روشنایی

 

[won-a-pa-lei]

شب در سکوتی غم اجین دیوارها داد میزد
مردم ازین بی صدایی اخر کجایی کجایی

یا وفا ، یا خبر وصل تو یا مرگ رقیب
باشد که فلک زین دو سه کاری بکند

البته شما باید با د میگفتید!

 

[چاووش]

در حنجره فریاد گمانم مرده
همسایه بیداد گمانم مرده
شب دشنه بدست میدوید از پی باد
برگشت شب وباد گمانم مرده

 

[won-a-pa-lei]

در حنجره فریاد گمانم مرده
همسایه بیداد گمانم مرده
شب دشنه بدست میدوید از پی باد
برگشت شب وباد گمانم مرده

هنگام وداع تو ز بس گریه که کردم
دور از رخ تو چشم مرا نور نماندست

 

[salvador]

هنگام وداع تو ز بس گریه که کردم
دور از رخ تو چشم مرا نور نماندست

تو کعبه عشاقی شمس الحق تبریزی



زمزم شکر آمیزد از زمزم تو جانا

 

[چاووش]

همه هست ارزویم که ببینم از تو رویی
چه زیان تورا که منهم برسم به ارزویی

 

[won-a-pa-lei]

یا رب این نودولتان را با خر خودشان نشان
کاین همه ناز از غلام ترک و استر می‌کنند



شب خوش دوستان!

 

[چاووش]

این خدا درکاخ هم با بندهاش در صحبت است
احتیاجی نیست در ویرانه واویلا کنیم

 

[چاووش]

این خدا درکاخ هم با بنده اش در صحبت است
احتیاجی نیست در ویرانه واویلا کنیم

 

[چاووش]

با اجازه دوستان گرام

پاینده باشید ------ شب بخیر ----- پروانه رفت شمع فرو مرد....

 

[salvador]

مخدومم شمس حق و دین را



کوهست پناه انس و جان را


شب خوش عمو

 

[چاووش]

با اجازه دوستان

شب زیبایی داشته باشید

 

[ranalean]

مخدومم شمس حق و دین را



کوهست پناه انس و جان را


شب خوش عمو

این که خاک سیه اش بالین است

اختر چرخ ادب پروین است

 

[salvador]

تا بدانم که تو غمخوار منی



کدخدای ملکت و کار منی

 

[ranalean]

تا بدانم که تو غمخوار منی



کدخدای ملکت و کار منی

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور

کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

 

[salvador]

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور

کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

روم برآورد دست زنگی شب را شکست



عالم بالا و پست پرلمعان و صفاست

 

[naghmeirani]

روم برآورد دست زنگی شب را شکست



عالم بالا و پست پرلمعان و صفاست

تا بو که پای باز نگیرد ز خاک خود

با خاک راه رهگذر او برابرم