مشاعرۀ سنّتی

[iman.mpr]

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه

وين عمر به خوشدلی گذارم یا نه

پر کن قدح باده که معلومم نیست

کاين دم که فرو برم برآرم یا نه

 

[**setare**]

همين كه ساغر زرين خور نهان گرديد
هلال عيد بدور قدح اشارت كرد

 

[naghmeirani]

دلم در برگریزانِ محبت

تو را از بینِ گلها آرزو کرد

 

[azadeh_arch _eng]

دو صنوبر در باغ
سر فرا گوش هم اورده به نجوا غزلی میخوانند
مرغ دریایی با جفت خود از ساحل دور
رو نهادند به دروازه نور

 

[iman.mpr]

روی ار به روی ما نکنی حکم از آن توست / بازآ که روی در قدمانت بگستریم
ما را سریست با تو که گر خلق روزگار / دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم
گفتی ز خاک بیشترند اهل عشق من / از خاک بیشتر نه که از خاک کمتریم

 

[naghmeirani]

من نمی گویم سمندر باش یا پروانه باش

چون به فکرِ سوختن افتاده ای مردانه باش

 

[maryam_22]

شب من شب تو شب مهتاب اثري ز نگاه تو دارد

تو بمان تو بدان كه وجودت دل و ديده به راه تو دارد

 

[**setare**]

در مسجد و میخانه خیالت اگر آید
محراب و کمانچه زد و ابروی تو سازم

 

[iman.mpr]

می​کشم مستانه بارت بی​خبر / همچو اشتر زیر بارم روز و شب
تا بنگشایی به قندت روزه​ام / تا قیامت روزه دارم روز و شب
زان شبی که وعده کردی روز بعد / روز و شب را می​شمارم روز و شب

 

[azadeh_arch _eng]

بی تو مهتاب شبی باز از ان کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

 

[dokhtare bala]

بی تو مهتاب شبی باز از ان کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب / مستحق بودم و اینها به ذکاتم دادند

 

[azadeh_arch _eng]

در این سیاهی و سردی به سان اتشگاه
همیشه گرمم،همواره روشنم با عشق

 

[naghmeirani]

قرار و وعده و سوگند و پیمان

فراموشت شد ، امّا یادم آید

 

[nooshafarin]

قرار و وعده و سوگند و پیمان

فراموشت شد ، امّا یادم آید

در کارگه کوزه گری رفتم دوش
دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش
ناگاه یکی کوزه برآورد خروش
کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش

 

[محـسن ز]

شهر خالیست زعشاق بود کز طرفی
مردی از خویش برون آید و کاری بکند

 

[iman.mpr]

من تو را مشغول می​کردم دلا / یاد آن افسانه کردی عاقبت
در دل و جان خانه کردی عاقبت / هر دو را دیوانه کردی عاقبت
عشق را بی​خویش بردی در حرم / عقل را بیگانه کردی عاقبت
یا رسول الله ستون صبر را / استن حنانه کردی عاقبت

 

[salvador]

شهر خالیست زعشاق بود کز طرفی
مردی از خویش برون آید و کاری بکند

دل عالمی بسوزی چو عذار برفروزی

تو از این چه سود داری که نمی‌کنی مدارا


همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی

به پیام آشنایان بنوازد آشنا را

 

[azadeh_arch _eng]

از برگ شنیده ام اواز ماه را
وز اب ها ترانه ی خواب گیاه را

 

[salvador]

اسیر عشق شدن چاره خلاص من است

ضمیر عاقبت اندیش پیش بینان بین

 

[محـسن ز]

نیست در سودای زلفت کار من جز بی قراری
ای پریشان طره تا چندم پریشان می گذاری

 

[naghmeirani]

یک بار چون نسیمِ صبا ،بر چمن گذشت

می آید از بنفشه و گل ،بویِ او هنوز

 

[محـسن ز]

زان شبی که وعده کردی روز وصل
روز شب را می شمارم روز شب

 

[azadeh_arch _eng]

باد عطر غم پراکند و گذشت
مرغ،بوی خون شنیدو پر گرفت
اسمانو کوه و باغ دشت را
نعره ی ناقوس نیلوفر گرفت

 

[naghmeirani]

تو دلبند و محبوب و رعناستی

تو شمعی و ماهی و زیباستی

 

[محـسن ز]

یا وفا یا خبر وصل تو یا مرگ رقیب
بود آیا که فلک زین دوسه کاری بکند

 

[salvador]

در کنج دماغم مطلب جای نصیحت

کاین گوشه پر از زمزمه چنگ و رباب است


حافظ چه شد ار عاشق و رند است و نظرباز

بس طور عجب لازم ایام شباب است


دوستان عزیز شب خوش

 

[naghmeirani]

تا گرفتارم به دردِ عشق ، وقتِ من خوش است

وقتِ آن کس خوش که بنیادِ گرفتاری نهاد

 

[azadeh_arch _eng]

دود در مزرعه ی سبز فلک جاری است
تیغه ی نقره داس مه نو زنگاریست
و انچه هنگام درو حاصل ماست
لعنت و نفرین و بیزاریست

 

[naghmeirani]

تا دیدۀ دل جانبِ او دوخته ام

از خلقِ جهان دیده فرو دوخته ام

 

[محـسن ز]

مایه خوشدلی آن جاست که دلدار آنجاست
می کنم جهد که خود را مگر آن جا فکنم