مشاعرۀ سنّتی

[naghmeirani]

تا نگشتی کوهکن شیرینی هجران ندانی
نازپرورده ره آورد دل پر خون نداند

 

[behnam-t]

دردم نهفته به ز طبیبان مدعی
باشد که از خزانه ی غیبش دوا کنند

 

[naghmeirani]

در این سرما و باران یار خوشتر
نگار اندر کنار و عشق در سر

 

[behnam-t]

رگ و ریشه هام سیاه شد تو تنم جوانه خشکید
اما این دل صبورم به غم زمانه خندید

 

[barg]

دیگری جز تو مرا اینهمه آزار نکرد
جز تو کس در نظر خلق مرا خوارنکرد
​

 

[behnam-t]

دوش از این غصه نخفتم که رفیقی میگفت
حافظ ار مست بود جای ملامت باشد

 

[meh_61]

[FONT=&quot] [/FONT]
دلم رميده شد و غافلم من درويش
که آن شکاری سرگشته را چه آمد پيش[FONT=&quot][/FONT]

 

[araz_heidari]

دلم رميده شد و غافلم من درويش
که آن شکاری سرگشته را چه آمد پيش

شهریارا بی رفیق خود نمی کردی سفر
این سفر راه قیامت می رود تنها چرا
​

 

[meh_61]

[FONT=&quot] [/FONT]
از خم ابروی توام هيچ گشايشی نشد
وه که در اين خيال کج عمر عزيز شد تلف[FONT=&quot][/FONT]

 

[barg]

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش
گل در این فکر که چون عشوه کند در کارش!!!!​

 

[meh_61]

شاها فلک از بزم تو در رقص و سماع است
دست طرب از دامن اين زمزمه مگسل[FONT=&quot][/FONT]

 

[naghmeirani]

لطفیست که می کند غمت با دلِ من
ورنه دلِ تنگِ من چه جایِ غمِ توست؟

 

[araz_heidari]

لطفیست که می کند غمت با دلِ من
ورنه دلِ تنگِ من چه جایِ غمِ توست؟

تاکی زناز جلوه معشوق دم زنی
عشق آتشی است و عمرتو بر باد می دهد
​

 

[meh_61]

دوش لعلش عشوه‌ای می‌داد حافظ را ولی
من نه آنم کز وی اين افسانه‌ها باور کنم[FONT=&quot][/FONT]

 

[araz_heidari]

دوش لعلش عشوه‌ای می‌داد حافظ را ولی
من نه آنم کز وی اين افسانه‌ها باور کنم

من بنده آن دمم که ساقی گوید
یک جام دگر بگیر و من نتوانم
بچه ها شب به خیر
​

 

[meh_61]

مايه خوشدلی آن جاست که دلدار آن جاست
می‌کنم جهد که خود را مگر آن جا فکنم[FONT=&quot][/FONT]

 

[eksir]

ملول از همرهان بودن، طريق کاردانی نيست
بکش دشواری منزل به ياد عهد آسانی **

 

[گلابتون]

يا بخت من طريق مروت فرو گذاشت
يا او بشاهراه طريقت گذر نكرد

گفتم مگر به گريه دلش مهربان كنم
بر سنگ خاره قطره باران اثر نكرد

 

[eksir]

درد عشقى كشيده­ام كه مپرس
زهر هجرى كشيده­ام كه مپرس
گشته­ام در جهان و آخر كار
دلبرى برگزيده­ام كه مپرس

 

[گلابتون]

ساقيا سايه ابرست و بهار و لب جوي
من نگويم چه كن ار اهل دلي خود تو بگوي

 

[eksir]

یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود

راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک

بر زبان بود مرا آن چه تو را در دل بود

 

[*زهره*]

دست به جان نمی‌رسد تا به تو برفشانمش
بر که توان نهاد دل تا ز تو واستانمش

 

[eksir]

شهر آن توست و شاهی، فرمای هرچه خواهی
گر بی عمل ببخشی، ور بی گنه برانی

 

[*زهره*]

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت
باز آید و برهاندم از بند ملامت

 

[eksir]

تو بگریزی از پیش یک شعله خام
من استاده‌ام تا بسوزم تمام

 

[*زهره*]

من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم
چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم

 

[behnam-t]

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ربامی که بر خواست مشکل نشیند

 

[*زهره*]

دیده‌ام بهر تو خونبار شد ای مردم چشم
مردمی کن مشو از دیده‌ی خونبار جدا

 

[behnam-t]

الا یا پیر فرزانه مکن عیبم ز میخانه
که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم

 

[*زهره*]

مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم

که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم