مشاعرۀ سنّتی

[گلابتون]

دگر هر آئينه جز اشك و خون چه خواهي ديد
گرفتم آن كه تو جام جهان نمام كني

مرا كه گنج دو عالم بهاي مويي نيست
به يك پشيز نيرزم اگر بهام كني

 

[محـسن ز]

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان مارا بس

 

[گلابتون]

سخن به سينه تنگم نميزند چنگي
كه گور گريهء خاموش شد سراي سرود
چه رفت بر سر آن شهسوار دشت شفق
كه خون همي چكد از سم اين سمند كبود

 

[محـسن ز]

دیدن روی تو دادن جان مطلب ماست
پرده بردار زرخسار که جان مطلب ماست

 

[sh85]

دیدن روی تو دادن جان مطلب ماست
پرده بردار زرخسار که جان مطلب ماست

تيغ مبارزان نکند در ديار خصم
چندان اثر که همت کشور گشاي تو

بدبخت نيست در همه عالم به اتفاق

الا کسي که روي بتابد ز راي تو
​

 

[naghmeirani]

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند

مشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس

توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند

 

[Mitra_Galaxy]

دوستان عيب كنندم كه چرا دل به تو دادم
بايد اول به تو گفتن كه چنين خوب چرايي

 

[sh85]

دوستان عيب كنندم كه چرا دل به تو دادم
بايد اول به تو گفتن كه چنين خوب چرايي

يار آن بود که مال و تن و جان فدا کند
تا در سبيل دوست به پايان برد وفا
ديگر عمر که لايق پيغمبري بدي
گر خواجه‌ي رسل نبدي ختم انبيا

 

[Mitra_Galaxy]

ای نسیم سحری آرامگه یار کجاست
منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست؟

 

[naghmeirani]

تو بدری و خورشید تو را بنده شده‌ست
تا بنده‌ی تو شده‌ست تابنده شده‌ست
زان روی که از شعاع نور رخ تو
خورشید منیر و ماه تابنده شده‌ست​

 

[محـسن ز]

تا حافظ و سعدیست کجا جای من و توست
زاغیم و هوسباز که چون کبک خرامیم

 

[oli]

مرا تا عشق تعلیم سخن کرد

حدیثم نکته هر محفلی بود

 

[FriendlyGhost]

دل ودینم شد و دلبر به ملامت برخاست

گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست

​

که شنیدی که در این بزم دمی خوش بنشست

که نه در آخر صحبت به ندامت برخاست
​

 

[*زهره*]

تو کز مکارم اخلاق عالمی دگری
وفای عهد من از خاطرت بدر نرود

 

[araz_heidari]

تو کز مکارم اخلاق عالمی دگری
وفای عهد من از خاطرت بدر نرود

در این ویرانسرای آتش آباد
همه حیثیت عشق رفته بر باد
​

 

[magsod]

دئدیم: اینجیتمه منی، دیدهۀگریانیما باخ
دئدی: دردین منه اظهار ائله درمانیما باخ!
دئدیم: ای فتنه منی بی سرو سامان ائله دین
دئدی: هر کوچه ده یوز بی سر و سامانیما باخ!

 

[*زهره*]

خوش خرامان مي روي اي جان جان بي من مرو
اي حيات دوستان در بوستان بي من مرو

 

[محـسن ز]

وانگهم درداد جامی کز فروغش بر فلک
زهره در رقص آمدو بربط زنان می گفت نوش

 

[*زهره*]

شب ما روز نباشد مگر آنگاه که تو
از شبستان به در آیی چو صباح از دیجور

 

[naghmeirani]

رنجِ گل بلبل کشید و بویِ آن را باد برد
بیستون را عشق کند و شهرتش فرهاد برد

 

[*زهره*]

درد نهانی دل تنگم بسوخت
لاجرمم عشق ببود آشکار

 

[setayesh_sokoot]

روزی که با منش سخنی جز وفا نبود
محبوب من،به من،ز وفا داد یادگار
گلدان میخکی به دل افروزی بهار
شاید بهار نیز چنان با صفا نبود

 

[محـسن ز]

در این سرای بی کسی کسی به در نمیزند
به دشت پر ملال غم پرنده پر نمیزند

 

[setayesh_sokoot]

در گریز،ازین زمان بی گذشت،
در فغان،ازین ملال بی زوال،
رانده از بهشت عشق و آرزو،
مانده ام همه غم و همه خیال

 

[محـسن ز]

لعلی از کان مروت بر نیامد سالهاست
تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد

 

[naghmeirani]

دامن مکش به ناز که هجران کشیده ام
نازم بکش که ناز رقیبان کشیده ام

شاید چو یوسفم بنوازد عزیز مصر
پاداش ذلتی که به زندان کشیده ام

 

[محـسن ز]

معاشری خوش و رودی بساز میخواهم
که درد خویش بگویم به ناله بم و زیر

 

[naghmeirani]

ز شبهای دگر دارم تب غم بیشتر امشب
وصیت می‌کنم باشید از من با خبر امشب

مباشید ای رفیقان امشب ِ دیگر ز من غافل
که از بزم شما خواهیم بردن درد سر امشب

 

[محـسن ز]

با همین شبگردی و دیوانگی از شور عشق
باز گشتم امشب از میخانه مست مست

 

[naghmeirani]

تا کی کشم جفای تو؟ این نیز بگذرد
بسیار شد بلای تو، این نیز بگذرد

عمرم گذشت و یک نفسم بیشتر نماند
خوش باش کز جفای تو، این نیز بگذرد