مشاعرۀ سنّتی

[محـسن ز]

دلم از جنس آتش بود افسوس
دلی به کینه، بی غش بود افسوس
به بی رحمی شکستندش که گویا
کمی مغرور و سرکش بود افسوس

​

سوزم نگر شورم ببين وين آتش تورم ببين
سيناي من سيناي دل سيناي عشق است و جنون

 

[naghmeirani]

سوزم نگر شورم ببين وين آتش تورم ببين
سيناي من سيناي دل سيناي عشق است و جنون

نغمه من ...
همچو آوای نسیم پر شکسته
عطر غم می ریخت بر دلهای خسته
پیش رویم
چهره تلخ زمستان جوانی
پشت سر
آشوب تابستان عشقی ناگهانی
سینه ام
منزلگه اندوه و درد و بدگمانی
کاش چون پاییز بودم ... کاش چون پاییز بودم
(فروغ فرخزاد) ​

 

[beti12]

نرسد دست تمنا چون به دامان شما
می توان چشم دلی دوخت به ایوان شما
از دلم تا لب ایوان شما راهی نیست
نیمه جانی است درین فاصله قربان شما​

 

[beti12]

نغمه من ...
همچو آوای نسیم پر شکسته
عطر غم می ریخت بر دلهای خسته
پیش رویم
چهره تلخ زمستان جوانی
پشت سر
آشوب تابستان عشقی ناگهانی
سینه ام
منزلگه اندوه و درد و بدگمانی
کاش چون پاییز بودم ... کاش چون پاییز بودم
(فروغ فرخزاد) ​

من نمی گویم در این عالم
گرم پو تابنده هستی بخش
چون خورشید باش!

تا توانی

پاک و روشن

مثل مروارید باش!​

 

[floe]

نغمه من ...

همچو آوای نسیم پر شکسته
عطر غم می ریخت بر دلهای خسته
پیش رویم
چهره تلخ زمستان جوانی
پشت سر
آشوب تابستان عشقی ناگهانی
سینه ام
منزلگه اندوه و درد و بدگمانی
کاش چون پاییز بودم ... کاش چون پاییز بودم

(فروغ فرخزاد) ​

مشنو سخن خصم كه بنشین و مرو
بشنو ز من این نكته كه برخیز و بیا​

 

[محـسن ز]

نغمه من ...
همچو آوای نسیم پر شکسته
عطر غم می ریخت بر دلهای خسته
پیش رویم
چهره تلخ زمستان جوانی
پشت سر
آشوب تابستان عشقی ناگهانی
سینه ام
منزلگه اندوه و درد و بدگمانی
کاش چون پاییز بودم ... کاش چون پاییز بودم
(فروغ فرخزاد) ​

من نگويم كه به درد دل من گوش كنيد
بهتر انست كه اين قصه فراموش كنيد
عاشقان را بگذاريد بنالند همه
مصلحت نيست كه اي زمزمه خاموش كنيد

 

[naghmeirani]

مشنو سخن خصم كه بنشین و مرو


بشنو ز من این نكته كه برخیز و بیا​

از آن زمان که بر این آستانه نهادم روی
فراز مسند خورشید تکیه گاه من است
گناه اگر چه نبود اختیار ما حافظ
تو در طریق ادب باش و گو گناه من است

​

 

[naghmeirani]

من نگويم كه به درد دل من گوش كنيد
بهتر انست كه اين قصه فراموش كنيد
عاشقان را بگذاريد بنالند همه
مصلحت نيست كه اي زمزمه خاموش كنيد

دل بــردي از مــن بـه يغـمـا اي تــرك غـارتـگر من .... ديدي چه آوردي اي دوست ازدست دل برسر من​

 

[floe]

من نگويم كه به درد دل من گوش كنيد
بهتر انست كه اين قصه فراموش كنيد
عاشقان را بگذاريد بنالند همه
مصلحت نيست كه اي زمزمه خاموش كنيد

در سینه دلش ز نازكى بتوان دید
مانده سنگ خاره در آب زلال​

 

[محـسن ز]

دل بــردي از مــن بـه يغـمـا اي تــرك غـارتـگر من .... ديدي چه آوردي اي دوست ازدست دل برسر من​

نا مد گان ورفتگان از دو كرانه زمان
سوي تو مي دوند هان اي تو هميشه در ميان

 

[naghmeirani]

در سینه دلش ز نازكى بتوان دید


مانده سنگ خاره در آب زلال​

لبــكت خندان گلكت زيبــا سخنت شيــرين دلكت شيدا
مـــن اگر فرزانه اگـر رسـوا تــــو همان ديــوانه خطابم كن​

 

[محـسن ز]

در سینه دلش ز نازكى بتوان دید
مانده سنگ خاره در آب زلال​

لب بر لب كوزه بردم از غايت آز
تا زو طلبم واسطه عمر دراز

 

[naghmeirani]

لب بر لب كوزه بردم از غايت آز
تا زو طلبم واسطه عمر دراز

ز شور عشق جانسوزت نگارا
دل دیوانه را بیتاب دیدم
​

 

[محـسن ز]

ز شور عشق جانسوزت نگارا
دل دیوانه را بیتاب دیدم
​

من تشنه آن دو چشم مخمور تو ام
عالم همه زين سبب به خونم تشنه

 

[naghmeirani]

من تشنه آن دو چشم مخمور تو ام
عالم همه زين سبب به خونم تشنه

هـم چشــم تمـاشــا را بـر روي نكــو بگشــا .... هــم دســت تمنــا را بر گيســوي پرخم زن​

 

[floe]

من تشنه آن دو چشم مخمور تو ام
عالم همه زين سبب به خونم تشنه

هر دوست كه دم زد ز وفا دشمن شد
هر پاك روى كه بود تر دامن شد​

 

[naghmeirani]

هر دوست كه دم زد ز وفا دشمن شد


هر پاك روى كه بود تر دامن شد​

در این فکرم که دستی پیش اید
و من ناگه گشایم پر به سویت
در این فکرم که در یک لحظه غفلت
از این زندان خاموش پر بگیرم ​

 

[محـسن ز]

هـم چشــم تمـاشــا را بـر روي نكــو بگشــا .... هــم دســت تمنــا را بر گيســوي پرخم زن​

نتوان وصف تو گفتن كه تو در فهم نگنجي
نتوان شبه تو گفتن كه تو در وهم نيايي

 

[محـسن ز]

هر دوست كه دم زد ز وفا دشمن شد
هر پاك روى كه بود تر دامن شد​

دردا و حسرتا كه عنانم زدست رفت
دستم نميرسد كه بگيرم عنان دوست

 

[naghmeirani]

نتوان وصف تو گفتن كه تو در فهم نگنجي
نتوان شبه تو گفتن كه تو در وهم نيايي

يا بهـــــار عمر من ، رو بر خـزان خواهد نهاد .... يا نـهـــــال قــــامـت او را بـه بــر خواهم گرفت

 

[floe]

در این فکرم که دستی پیش اید

و من ناگه گشایم پر به سویت
در این فکرم که در یک لحظه غفلت

از این زندان خاموش پر بگیرم ​

میگو، نه بدانسان كه ملالش گیرد
میگو سخنى و در میانش میگو

​

 

[naghmeirani]

میگو، نه بدانسان كه ملالش گیرد

میگو سخنى و در میانش میگو​

وفا كنيم و ملامت كشيم و خوش باشيم

كه در طريقت ما كافريست رنجيدن​

 

[محـسن ز]

يا بهـــــار عمر من ، رو بر خـزان خواهد نهاد .... يا نـهـــــال قــــامـت او را بـه بــر خواهم گرفت

تو اي بنفشه موي من بيا شبي به كوي من
كه صبح كامجوي تو بوي بهار ميدهد

 

[محـسن ز]

میگو، نه بدانسان كه ملالش گیرد
میگو سخنى و در میانش میگو

​

وانگهم در داد جامي كز فلك
زهر در رقص امدو بربط زنان ميگفت نوش

 

[naghmeirani]

تو اي بنفشه موي من بيا شبي به كوي من
كه صبح كامجوي تو بوي بهار ميدهد

ديدم كه زردرويي از من نمي‌پسندي
من چهره سرخ كردم با خون شعرهايم
روزي از اين ستمگاه خورشيدوار بگذر
تا با تو همچو شبنم بر آسمان برآيم

​

 

[naghmeirani]

وانگهم در داد جامي كز فلك
زهر در رقص امدو بربط زنان ميگفت نوش

شوق است در جدايي و جور است در نظر

هم جور به كه طاقت شوقت نياوريم

​

 

[محـسن ز]

ديدم كه زردرويي از من نمي‌پسندي
من چهره سرخ كردم با خون شعرهايم
روزي از اين ستمگاه خورشيدوار بگذر
تا با تو همچو شبنم بر آسمان برآيم

​

مژده بده مژده بده يا پسنديد مرا
سايه او گشتم و برد به خورشيد مرا

 

[محـسن ز]

شوق است در جدايي و جور است در نظر

هم جور به كه طاقت شوقت نياوريم

​

ماه غلام رخ زيباي تو
سرو كمر بسته به بالاي تو
تن همه چشم است به صحن چمن
نر گس شهلا به تما شاي تو

 

[naghmeirani]

مژده بده مژده بده يا پسنديد مرا
سايه او گشتم و برد به خورشيد مرا

امواج نوای تو به من می رسد از دور
​

دریایی و من تشنه مهر تو چو ماهی
​

وین شعله که با هر نفسم می جهد از جان
​

خوش می دهد از گرمی این شوق گواهی
​

 

[naghmeirani]

ماه غلام رخ زيباي تو
سرو كمر بسته به بالاي تو
تن همه چشم است به صحن چمن
نر گس شهلا به تما شاي تو

واي عشقـــا چه آفــــتي كه ز تــــــو ............ هيـــچ عــــــاشق همــــي نيابد داد
با بـــلاهاي تـــــو و با غـــم تــــــــو ............ تـــــــــن ز كــُــه بايد و دل از فـــــولاد​