مشاعرۀ سنّتی

[behnam-t]

دولت پیر مغان باد که باقی سهل است
دیگری گو برو و نام من از یاد ببر

 

[behnam-t]

روزگاریست که مارا نگران می داری
د.ستان را نه به وضع دگران می داری

 

[behnam-t]

یک دو جامم دی سحر گه اتفاق افتاده بود
وز لب ساقی شرابم در مذاق افتاده بود

 

[behnam-t]

دوش تا اتش می از دل پیمانه دمید
نیمه شب صبح جهان تاب ز میخانه دمید

 

[mahsa1984]

دلم خزانه اسرار بود و دست قضا
درش ببست و کلیدش به دلستانی داد

 

[naghmeirani]

دلم خزانه اسرار بود و دست قضا
درش ببست و کلیدش به دلستانی داد

دلِ زود باورم را به کرشمه ای ربودی
چو نیازِ من فزون شد تو به نازِ خود فزودی

 

[mahsa1984]

یاد باد آن صحبت شبها که با زلف توام
بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود

 

[naghmeirani]

یاد باد آن صحبت شبها که با زلف توام
بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود

دریاب که ایامِ گل و صبحِ جوانی
چون برق کند جلوه و چون باد گریزد

 

[mahsa1984]

دلبرم عزم سفر کرد خدا را یاران
چه کنم با دل مجروح که مرهم با اوست

 

[naghmeirani]

دلبرم عزم سفر کرد خدا را یاران
چه کنم با دل مجروح که مرهم با اوست

تا دل هرزه گرد من رفت بچین زلف او ----- زان سفر دراز خود عزم وطن نمیکند

 

[Sapphire]

تا دل هرزه گرد من رفت بچین زلف او ----- زان سفر دراز خود عزم وطن نمیکند

در این زمانه بی هیاهوی لال پرست *** خوشا به حال کلاغ های قیل و قال پرست

 

[محـسن ز]

تا دل هرزه گرد من رفت بچین زلف او ----- زان سفر دراز خود عزم وطن نمیکند

دل ميرود زدستم صاحبدلان خدار
دردا كه راز پنهان خواهد شد آشكارا

 

[محـسن ز]

در این زمانه بی هیاهوی لال پرست *** خوشا به حال کلاغ های قیل و قال پرست

تو اي روح پرشور حسرت نصيب
گريزان شوي از بدن كاشكي

 

[naghmeirani]

دل ميرود زدستم صاحبدلان خدار
دردا كه راز پنهان خواهد شد آشكارا

از دولت محزونان و از همت مجنونان ----- آن سلسله جنبان شد، تا باد چنین بادا

 

[محـسن ز]

از دولت محزونان و از همت مجنونان ----- آن سلسله جنبان شد، تا باد چنین بادا

از تو دارم حال وصل و انقطاع
در پناه نعمت ديدارها

 

[naghmeirani]

از تو دارم حال وصل و انقطاع
در پناه نعمت ديدارها

آب زنید راه را هین که نگار می رسد ----- مژده دهید باغ را بوی بهار میرسد

 

[mahsa1984]

در تیره شب هجر تو جانم به لب آمد
وقت است که همچون مه تابان بدر آیی

 

[محـسن ز]

آب زنید راه را هین که نگار می رسد ----- مژده دهید باغ را بوی بهار میرسد

دوست گر با ما بسازد دولتي باشد عظيم
ور نسازد مي ببايد ساختن با خوي دوست

 

[naghmeirani]

دوست گر با ما بسازد دولتي باشد عظيم
ور نسازد مي ببايد ساختن با خوي دوست

تو خورشید جهان باشی، ز چشم ما نهان باشی ----- تو خود این را روا داری؟ و آنگه این روا باشد

 

[محـسن ز]

تو خورشید جهان باشی، ز چشم ما نهان باشی ----- تو خود این را روا داری؟ و آنگه این روا باشد

دوش دور از رويت اي جان جانم از غم تاب داشت
ابر چشمم بر رخ از سوداي تو سيلاب داشت

 

[naghmeirani]

دوش دور از رويت اي جان جانم از غم تاب داشت
ابر چشمم بر رخ از سوداي تو سيلاب داشت

[FONT=times new roman, times, serif]تا من بدیدم روی تو ،ای ماه و شمع روشنم[/FONT]
هر جا نشینم خرمم ،هر جا روم در گلشنم

 

[محـسن ز]

[FONT=times new roman, times, serif]تا من بدیدم روی تو ،ای ماه و شمع روشنم[/FONT]
هر جا نشینم خرمم ،هر جا روم در گلشنم

من تو را مشغول مي كردم دلا
ياد آن افسانه كردي عاقبت
اي زعشقت عالمي ويران شده
قصد اين ويرانه كردي عاقبت

 

[naghmeirani]

من تو را مشغول مي كردم دلا
ياد آن افسانه كردي عاقبت
اي زعشقت عالمي ويران شده
قصد اين ويرانه كردي عاقبت

تیر روانه میرود، سوی نشانه میرود ----- ما چه نشسته ایم پس شه ز شکار میرسد

 

[محـسن ز]

تیر روانه میرود، سوی نشانه میرود ----- ما چه نشسته ایم پس شه ز شکار میرسد

ديگران را عيد اگر فرداست ما را اين دمست
روزه داران ماه نو بينند ما ابروي دوست

 

[naghmeirani]

ديگران را عيد اگر فرداست ما را اين دمست
روزه داران ماه نو بينند ما ابروي دوست

تار وپودِ هستیم ، بر باد رفت ، اما نرفت
عاشقی ها از دلم ، دیوانگی ها از سرم
​

 

[sh85]

تار وپودِ هستیم ، بر باد رفت ، اما نرفت

عاشقی ها از دلم ، دیوانگی ها از سرم​

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد می دارد که بربندید مهل ها
حافظ

 

[mahsa1984]

ای نسیم منزل سلمی خدا را تا به کی
ربع را بر هم زنم اطلال را جیحون کنم

 

[naghmeirani]

ای نسیم منزل سلمی خدا را تا به کی
ربع را بر هم زنم اطلال را جیحون کنم

من درد تو را ز دست آسان ندهم
دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم
از دوست به یادگار دردی دارم
کان درد به صد هزار درمان ندهم

 

[saeed99]

من درد تو را ز دست آسان ندهم
دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم
از دوست به یادگار دردی دارم
کان درد به صد هزار درمان ندهم

با درود

مردم نه عجب صورت عشقم که بدانند

بی‌عشق نشستن عجب از مردم دانا

هر لحظه زبان فاش کند سر دل من

پیوسته ز دست تو برنجیم، زبانا
​

اوحدی​

 

[nasimkhordad]

من درد تو را ز دست آسان ندهم
دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم
از دوست به یادگار دردی دارم
کان درد به صد هزار درمان ندهم

میجویمت آنچنانکه مهجور وصال
مشتاق توام چنانکه مخمور به می