مشاعرۀ سنّتی

[anahita shams]

ایکه در سوختنم با دلِ من ساخته ای
کاش یک شب دلت اندیشۀ فردا می کرد

دلم را بردی به که گویم یار
غمم نخوردی ز چه جویم یار
سرو روانم ، آرام جانم ، بی تو نمانم ، دردت به جانم
گر یار من برافکند ، از رخ نقاب رویش
عالم به هم پر می زند در انقلاب مویش
سرو روانم ، آرام جانم ، بی تو نمانم ، دردت به جانم

 

[naghmeirani]

دلم را بردی به که گویم یار
غمم نخوردی ز چه جویم یار
سرو روانم ، آرام جانم ، بی تو نمانم ، دردت به جانم
گر یار من برافکند ، از رخ نقاب رویش
عالم به هم پر می زند در انقلاب مویش
سرو روانم ، آرام جانم ، بی تو نمانم ، دردت به جانم

ما زندۀ عشقیم ،فنا را نشناسیم
شایستۀ دردیم، دوا را نشناسیم

 

[anahita shams]

ما زندۀ عشقیم ،فنا را نشناسیم
شایستۀ دردیم، دوا را نشناسیم

مرغ شب ناله ي تلخي زد و بگريخت
اشک در چشم تو لرزيد
ماه بر عشق تو خنديد
يادم آيد که دگر از تو جوابي نشنيدم
پاي در دامن اندوه کشيدم
نه گسستم، نه رميدم

 

[naghmeirani]

مرغ شب ناله ي تلخي زد و بگريخت
اشک در چشم تو لرزيد
ماه بر عشق تو خنديد
يادم آيد که دگر از تو جوابي نشنيدم
پاي در دامن اندوه کشيدم
نه گسستم، نه رميدم

مست بگذشت و نظر بر من درویش انداخت
گفت ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان

 

[sanaz950]

نفس باد صبا مشك فشان خواهد شد
عالم پير به يك باره جوان خواهد شد

 

[naghmeirani]

دریاب که ایامِ گل وصبحِ جوانی
چون برق کند جلوه و چون باد گر یزد

 

[گلابتون]

دلم گيرد هر زمان بهانه تو
سرم دارد رو به جاودانه تو
روي دل بود بسوي آشيانه تو
پاي ازسر در ميان تيرگيها
گشايد پر روح من به شور و غوغا
رو كند چو مرغ وحشي روبه خانه تو

 

[seeemesooo]

وگر کمين بگشايد غمی ز گوشه دل
حريم درگه پير مغان پناهت بس
به صدر مصطبه بنشين و ساغر می‌نوش
که اين قدر ز جهان کسب مال و جاهت بس

 

[GHARIBZADEH]

ساقیا آمدن عید مبارک بادت

وان مواعید که کردی نرود از یادت

 

[naghmeirani]

وگر کمين بگشايد غمی ز گوشه دل
حريم درگه پير مغان پناهت بس
به صدر مصطبه بنشين و ساغر می‌نوش
که اين قدر ز جهان کسب مال و جاهت بس

سروِ بالا ،بلندِ خوش رفتار
دلبرِ نازنینِ گل رخسار
دل ما بردهای به عیاری
از برایِ خدا ،نگاهش دار

 

[naghmeirani]

ساقیا آمدن عید مبارک بادت

وان مواعید که کردی نرود از یادت

تو که خود فاش توانی ،دلِ یک شهر ربودن
دلِ شوریده روا نیست که دزدیده ربایی

 

[GHARIBZADEH]

یکی روبهی دید بی دست و پای

فرو ماند در لطف و صنع خدای

 

[naghmeirani]

یاری که داد بر باد آرام و طاقتم را
ای وای اگر نداند ،قدرِ محبتم را

 

[GHARIBZADEH]

الا یا حی الساقی ادر کاسا وناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاده مشکلها

 

[naghmeirani]

از تو ای عشق در این دل چه شرر ها دارم
یادگار از تو چه شبها چه سحر ها دارم

 

[GHARIBZADEH]

مزن بر سر ناتوان دست زور
که روزی درافتی به پایش چو مور

 

[گلابتون]

روزي كه بجنبد نفس باد بهاري
بيني كه گل و سبزه كران تا به كران است

اي كوه تو فرياد من امروز شنيدي
دردي ست درين سينه كه همزاد جهان است

 

[محـسن ز]

تو شهي و كشور جان تو را
تو مهي و جان جهان تورا
زره كرم چه زيان تو را
كه نظر به حال گدا كني

 

[naghmeirani]

ترحمی ،که ز طوفانِ اشک و آه چو ن شمع
در آب و آتشم، از پای تا به سر بی تو
"رهی"

 

[naghmeirani]

تو شهي و كشور جان تو را
تو مهي و جان جهان تورا
زره كرم چه زيان تو را
كه نظر به حال گدا كني

یا ز رۀ وفا بیا، یا ز دلِ رهی برو
سوخت در انتظارِ تو ،جانِ به لب رسیده ام

 

[nasimkhordad]

مسکن شده کوچه ملامت ما را
ره نیست به وادی سلامت ما را

 

[naghmeirani]

آتشِ دوست اگر در دلِ ما خانه نداشت
عمرِ بی حاصلِ ما این همه افسانه نداشت

 

[nasimkhordad]

آتشِ دوست اگر در دلِ ما خانه نداشت
عمرِ بی حاصلِ ما این همه افسانه نداشت

تا که خورشید جمالت به جهان کرد ظهور
ماه گردون خجل از صورت زیبای تو گشت

 

[@ RESPINA @]

تا که خورشید جمالت به جهان کرد ظهور
ماه گردون خجل از صورت زیبای تو گشت

تنهای ام را با تو قسمت میکنم سهم کمی نیست
کسترده تر از عالم تنهایی من عالمی نیست

 

[naghmeirani]

تنهای ام را با تو قسمت میکنم سهم کمی نیست
کسترده تر از عالم تنهایی من عالمی نیست

ترحمی ،که ز طوفانِ اشک و آه چون شمع
در آب و آتشم ، از پای تا به سر بی تو

 

[nasimkhordad]

ترحمی ،که ز طوفانِ اشک و آه چون شمع
در آب و آتشم ، از پای تا به سر بی تو

وه چه حال است این که نتوان علاج درد خویش
من که میدانم دوای درد هر بیمار را

 

[naghmeirani]

وه چه حال است این که نتوان علاج درد خویش
من که میدانم دوای درد هر بیمار را

ای کبوتر هوس نامه رساندن داری ؟
یا نمی خواهی از این خسته غمی برداری !؟

 

[محـسن ز]

يه شب مهتاب ماه مياد تو خواب
منو ميبره كوچه به كو چه
باغ انگوري باغ آلوچه
دره به دره صحرا به صحرا
ان جا كه شبا پشت بيشه ها
يه پري مياد تر سون و لرزون

 

[فرح نوش]

نکته ناسنجیده گفتم دلبرا معذور دار عشوه ئی فرمای تا من طبع را موزون کنم.............

 

[anahita shams]

نکته ناسنجیده گفتم دلبرا معذور دار عشوه ئی فرمای تا من طبع را موزون کنم.............

من اگر رند خراباتم و گر زاهد شهر
اين متاعم که همي‌بيني و کمتر زينم

بنده آصف عهدم دلم از راه مبر
که اگر دم زنم از چرخ بخواهد کينم