مشاعرۀ سنّتی

[2sadaf2]

نازم به ناز آن که ننازد به ناز خویش
ما را به ناز نازفروشان نیاز نیست

 

[russell]

تراچنان که تویی هرنظرکجا بیند

بقدردانش خود هرکسی کند ادراک...

 

[محـسن ز]

کام فرهاد و مراد ما همه
در لب شیرین شکر خا نهاد

 

[russell]

دوست نشسته در نظر من به كجا نظر كنم
اوست گرفته شهر دل من به كجا سفر برم

 

[محـسن ز]

ما را نه غم دوزخ ونه حرص بهشت است
بر دار ز رخ پرده که مشتاق نگاهیم

 

[cute]

می بوسمت که فاصله مان مختصر شود
می بوسمت که فکر کنی غم زیاد نیست

...
شب خوش

 

[russell]

تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان بین...کس واقف ما نیست که از دیده چها رفت

شب بخیر

 

[2sadaf2]

تو کیستی که من اینگونه بی تو بیتابم؟
شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم

 

[محـسن ز]

ما در ره عشق تو اسیران بلاییم
کس نیست چنین عاشق وبی چاره که ماییم

 

[2sadaf2]

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان پر فتنه خواهد شد از آن چشم و از آن ابرو

 

[محـسن ز]

وآنکه گیسوی تو را رسم تطاول آموخت
هم تواندکرمش دادمن غمگین داد
شب خوش

 

[2sadaf2]

در این دنیا که مردانش به نامردی عصا از کور می دزدند
من نادان خوش باور محبت جستجو کردم

 

[persian_kb سبز]

ما چو ناییم و نوا در ما ز توست
ما چو کوهیم و صدا در ما ز توست

 

[russell]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]تا حاصل دردم سبب درمان گشت[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]پستیم بلندی شد و کفر ایمان گشت[/FONT]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]جان و دل و تن حجاب ره بود، کنون[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]تن دل شد و دل جان شد و جان جانان گشت[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]مولانا
[/FONT]
[/FONT]

 

[gh_engineer]

تخت زمرد زده است گل به چمن
راح چون لعل آتشین دریاب

 

[gh_engineer]

به خدا که جرعه‌ای ده تو به حافظ سحرخیز
که دعای صبحگاهی اثری کند شما را

 

[mmg11]

اندر ضمير دلها گنجي نهان نهادي

از دل اگر برآيد در آسمان نگنجد

****

 

[persian_kb سبز]

در دام تو محبوسم در دست تو مغلوبم
وز ذوق تو مدهوشم در وصف تو حیرانم

 

[gh_engineer]

ما را ز خیال تو چه پروای شراب است
خم گو سر خود گیر که خمخانه خراب است

 

[sisah]

تا نقش خیال دوست با ماست
ما را همه عمر خود تماشاست

آنجا که جمال دلبر آمد
والله که میان خانه صحراست

 

[ie student]

تا توانی رفع غم از چهره ی غمناک کن

در جهان گریاندن آسان است،اشکی پاک کن....

 

[محـسن ز]

نروم بطعن دشمن زدرش به هیچ جایی
که سری نهادم اینجا که بتیغ بر ندارم

 

[khanom-mohandes]

مي خروشد دريا

وز ره دور فرا ميرسد آن موج كه مي گويد باز

از شبي طوفاني

داستاني نه دراز.

 

[ie student]

ز من نگارم،حبیبم خبر ندارد

به حال زارم،طبیبم،نظر ندارد

خبر ندارم من،از دل خود

دل من از من حبیبم خبر ندارد

کجا رود دل حبیب من که دلبرش نیست؟

کجا پرد مرغ،حبیبم که پر ندارد؟

ملک الشعرای بهار

 

[محـسن ز]

دلی راتا بدست آرند هردم
سر زلفین خود را دام کردند

 

[sisah]

دلا! باز این همه افسردگی چیست؟
به عهد گل، چنین پژمردگی چیست؟

اگر آزرده‌ای از توبه‌ی دوش
دگر بتوان شکست، آزردگی چیست؟

 

[محـسن ز]

تو غافلی و شفق خون دیده می بارد
که روز میرود و روزگار می گذرد

 

[sisah]

دوستانت را که داغ مهربانی دل بسوخت
گر به دوزخ بگذرانی آتشی بینند سرد

حاکمی گر عدل خواهی کرد با ما یا ستم
بنده‌ایم ار صلح خواهی جست با ما یا نبرد

 

[محـسن ز]

دوستی دیگر گزین این بار تو
که نمیرد هم نمیری زار تو

 

[sisah]

وه که در عشق چنان می‌سوزم
که به یک شعله جهان می‌سوزم

شمع وش پیش رخ شاهد یار
دم به دم شعله زنان می‌سوزم