من كيستم؟ شراره حرمان چشيده ای
افسانه هاي سرد زمستان شنيده ای
در ذهن شهر، قصه از ياد رفته ای
در خواب مصر ، رونق بر باد رفته ای
مشاعرۀ سنّتی
- شروع کننده موضوع Matrix
- تاریخ شروع
من كيستم؟ شراره حرمان چشيده ای
افسانه هاي سرد زمستان شنيده ای
در ذهن شهر، قصه از ياد رفته ای
در خواب مصر ، رونق بر باد رفته ای
[FONT="]یك چند خواب راحت بر خود حرام گردان[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]در ملك بی نشانی خود را به نام گردان[/FONT]
من كيستم؟ شراره حرمان چشيده ای
افسانه هاي سرد زمستان شنيده ای
در ذهن شهر، قصه از ياد رفته ای
در خواب مصر ، رونق بر باد رفته ای
[FONT="]یا رب مکن از لطف پریشان ما را[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]هر چند که هست جرم و عصیان ما را[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]ذات تو غنی بوده و ما محتاجیم[/FONT]
[FONT="]محتاج بغیر خود مگردان ما را [/FONT]
از کشت عمل بس است یک خوشه مرا
در روی زمین بس است یک گوشه مرا
تا چند چو کاه گرد خرمن گردیم
چون مرغ بس است دانه‌ای توشه مرا
فروغی بسطامی
ای باد بوی یوسف دلها به ما رسان
یک نوبر از نهال دل ما به ما رسان
از زلف او چو بر سر زلفش گذر کنی
پنهان بدزد موئی و پیدا به ما رسان
یک نوبر از نهال دل ما به ما رسان
از زلف او چو بر سر زلفش گذر کنی
پنهان بدزد موئی و پیدا به ما رسان
خاقانی
[FONT="]ای موی پریشان تو دریای خروشان[/FONT]
[FONT="]بگذار مرا غرق کند این شب مواج[/FONT]
[FONT="]یک عمر دویدیم و به جایی نرسیدیم[/FONT]
[FONT="]یک آه کشیدیم و رسیدیم به معراج[/FONT]
[FONT="]نــــــداردچشــــــم من، تاب نگــــاه صحـــنه سازيهــــا[/FONT]
[FONT="]من يكـرنگ بيزارم، از اين نيـــرنگ بازيها[/FONT]
[FONT="]زرنگـــي، نارفيقــــــا! نيست اين، چون باز شد دستت[/FONT]
[FONT="]رفيقــان را زپا افكـــندن و گـــردن فرازيها[/FONT]
نی حدیث راه پر خون می کند
قصه های عشق مجنون می کند
در غــــزل ، هــر واژه را از " گفـــت ِ مردم " راه نیست
هـــر کــــه زین آیین گــــریزد ، جز تنی گمراه نیست !
واژه اینجـــا ، زبـــده الماســـی بـــود بـــا صــــد تراش
آن کــه چون آیینه ، رویش تیـــــره بـا هــر آه نیست !
مدح کـــس زین نغمه بیرون کن ، که آن فرزانه گفت :
" عرصه ی شطرنج ِ رندان را مجال ِ شاه نیست! "...
فریدون توللی
جانا زدست عشق تو يكدم نباشد راحتم
هرشب خيالت ميكشم اي ماه تابان در برم
تو را رمزی است در خوبی که هر کس آن نمی داند
خطی ، گل بر ورق دارد که جز بلبل نمی خوانـــــــد
(سلمان ساوجی)
جانا زدست عشق تو يكدم نباشد راحتم
هرشب خيالت ميكشم اي ماه تابان در برم
[FONT="]می ترسم از آن که بانگ آیدروزی[/FONT]
[FONT="]کای بی خبرااااااااااان راه نه آن است و نه این!!!...[/FONT]
نوبهار آمد و از سبزه زمين زيبا شد
بوستان بار دگر دلکش و روح افزا شد
سبزه روييد و چمن سبز شد و غنچه شکفت
باغ يک پارچه آتشکده از گلها شد
بوی گل آورد از طرف چمن باد بهار
موسم گردش دشت و دمن و صحرا شد
ای عجب گر دل بگرفته من وا نشود
اندر اين فصل که از باد صبا گل وا شد
ژاله اصفهانی
جغد غم هم در دل ناشاد ما ساكن نشد
آمد و اين بوم را يكباره ويران كرد و رفت
جانشين جم نشد اهريمن از جادوگری
چند روزی تكيه بر تخت سليمان كرد و رفت
فرخی یزدی
نداند بجز ذات پروردگار
که فردا چه بازي کند روزگار
[FONT="]رفتي تو خدا پشت و پناهت به سلامت[/FONT]
[FONT="] بگذار بسوزد دل من مساله اي نيست[/FONT]
دلم را چون اناری کاش یک شب دانه می کردم
به دریا می زدم در باد و آتش خانه می کردم
چه می شد آه ای موسای من، من هم شبان بودم
تمام روز و شب زلف خدا را شانه می کردم
نه از ترس خدا، از ترس این مردم به محرابم
اگر می شد همه محراب را میخانه می کردم
اگر می شد به افسانه شبی رنگ حقیقت زد
حقیقت را اگر می شد شبی افسانه می کردم
چه مستی ها که هر شب در سر شوریده می افتاد
چه بازی ها که هر شب با دل دیوانه می کردم
یقین دارم سرانجام من از این خوبتر می شد
اگر از مرگ هم چون زندگی پروا نمی کردم
سرم را مثل سیبی سرخ صبحی چیده بودم کاش
دلم را چون اناری کاش یک شب دانه می کردم
علیرضا قزوه
دوستان ببخشید شعرها طولانی
حیف بود نصف شعر میذاشتم ...
دلم را چون اناری کاش یک شب دانه می کردم
به دریا می زدم در باد و آتش خانه می کردم
چه می شد آه ای موسای من، من هم شبان بودم
تمام روز و شب زلف خدا را شانه می کردم
نه از ترس خدا، از ترس این مردم به محرابم
اگر می شد همه محراب را میخانه می کردم
اگر می شد به افسانه شبی رنگ حقیقت زد
حقیقت را اگر می شد شبی افسانه می کردم
چه مستی ها که هر شب در سر شوریده می افتاد
چه بازی ها که هر شب با دل دیوانه می کردم
یقین دارم سرانجام من از این خوبتر می شد
اگر از مرگ هم چون زندگی پروا نمی کردم
سرم را مثل سیبی سرخ صبحی چیده بودم کاش
دلم را چون اناری کاش یک شب دانه می کردم
علیرضا قزوه
دوستان ببخشید شعرها طولانی
حیف بود نصف شعر میذاشتم ...
[FONT="]من خیره به آینه و او گوش به من داشت[/FONT][FONT="]
[/FONT][FONT="]گفتم که چه سان حل کنی این مشکل ما را[/FONT][FONT="]
[/FONT][FONT="]بشکست و فغان کرد که از شرح غم خویش[/FONT][FONT="]
[/FONT][FONT="]ای زن چه بگویم که شکستی دل ما را[/FONT]
دلم را چون اناری کاش یک شب دانه می کردم
به دریا می زدم در باد و آتش خانه می کردم
چه می شد آه ای موسای من، من هم شبان بودم
تمام روز و شب زلف خدا را شانه می کردم
نه از ترس خدا، از ترس این مردم به محرابم
اگر می شد همه محراب را میخانه می کردم
اگر می شد به افسانه شبی رنگ حقیقت زد
حقیقت را اگر می شد شبی افسانه می کردم
چه مستی ها که هر شب در سر شوریده می افتاد
چه بازی ها که هر شب با دل دیوانه می کردم
یقین دارم سرانجام من از این خوبتر می شد
اگر از مرگ هم چون زندگی پروا نمی کردم
سرم را مثل سیبی سرخ صبحی چیده بودم کاش
دلم را چون اناری کاش یک شب دانه می کردم
علیرضا قزوه
دوستان ببخشید شعرها طولانی
حیف بود نصف شعر میذاشتم ...
درد دل ،هجران و دوري باشد و درمان وصال
چون ميسر نيست نزديکي ، زدم راه خيال
عشق بي معشوق مفهومي ندارد ، حاليا
طرفه ابراز محبت ميکنم صاف و زلال
دل به دل ره دارد ، عاشق خبر دارد از آن
رنج دوري لذت اشکي است بر روي جمال
گرچه دوري در دل من ، مي طپي اي همجوار
من بجز نامت ندانم واژه اي ، بهر کمال
خواهش ، شعر شما بسيار زيبا بود
درد دل ،هجران و دوري باشد و درمان وصال
چون ميسر نيست نزديکي ، زدم راه خيال
عشق بي معشوق مفهومي ندارد ، حاليا
طرفه ابراز محبت ميکنم صاف و زلال
دل به دل ره دارد ، عاشق خبر دارد از آن
رنج دوري لذت اشکي است بر روي جمال
گرچه دوري در دل من ، مي طپي اي همجوار
من بجز نامت ندانم واژه اي ، بهر کمال
خواهش ، شعر شما بسيار زيبا بود
لطف حق با تو مدارا ها کند
چون که از حد بگذزد رسوا کند
ممنون
در کجای این فضای تنگ بی آواز
من کبوترهای شعرم را دهم پرواز؟
زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد
از سر پیمان برفت بر سر پیمانه شد
ممنون از همراهیتون ،شب خوش
زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد
از سر پیمان برفت بر سر پیمانه شد
ممنون از همراهیتون ،شب خوش
ديدند که در خلوت خود ، مي ميخوريم
شلاق تشر زدند و ما ، هي خورديم
داديم تعهد که به مي ، لب نزنيم
ديگر پس از آن هميشه ، با ني خورديم
ديدند که در خلوت خود ، مي ميخوريم
شلاق تشر زدند و ما ، هي خورديم
داديم تعهد که به مي ، لب نزنيم
ديگر پس از آن هميشه ، با ني خورديم
خخخ جالب بود
[FONT="]مستوری و عاشقی به هم ناید راست[/FONT]
[FONT="]گر پرده نخواهی که درد، دیده بدوز[/FONT]
زلف تو، که صد سینه ز دل خالی کرد
بر قامت همچون الفت دالی کرد
گفتم: کشمش ببند، متواری شد
سر در کمرت نهاد و که مالی کرد
در خودی کن صورت یوسف ، مقام
از اسیری تا شهنشاهی خرام
از خودی اندیش و مرد کار شو
مرد حق شو حامل اسرار شو
اقبال
وقتی که زندگی من
هیچ چیز نبود
هیچ چیز به جز تیک تاک ساعت دیواری
دریافتم
باید، باید، باید
دیوانه وار دوست بدارم
کسی را که مثل هیچکس نیست!
"فروغ فرخزاد"
هیچ چیز نبود
هیچ چیز به جز تیک تاک ساعت دیواری
دریافتم
باید، باید، باید
دیوانه وار دوست بدارم
کسی را که مثل هیچکس نیست!
"فروغ فرخزاد"
[FONT="]تو زهری، زهر گرم سینه‌سوزی،[/FONT]
[FONT="]تو شیرینی، که شور هستی از توست.[/FONT]
[FONT="]شراب جام خورشیدی، که جان را[/FONT]
[FONT="]نشاط از تو، غم از تو، مستی از توست.[/FONT]
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اولین مسابقۀ "مشاعرۀ سنتی دور همی" با جایزه | مشاعره | 109 | |
|
مشاعرۀ شاعران | مشاعره | 11 |