مشاعرۀ سنّتی

[industrial-eng]

در دل تاریک این شبهای سرد
ای امید ناامیدی های من!
برق چشمان تو همچون افتاب
می درخشد بر رخ فردای من

 

[industrial-eng]

دل من در هوس روی تو ای مونس جان
خاک راهیست که در دست نسیم افتادست
همچو گرد این تن خاکی نتواند برخاست
از سر کوی تو زان رو که عظیم افتادست

تو ارزوی بلندی و دست من کوتاه
تو دوردست امیدی و پای من خسته ست.
همه وجود تو مهر است و جان من محروم
چراغ چشم تو سبز است و راه من بسته ست

 

[ویدا]

نه چنان گناهکارم که به دشمنم سپاری
تو به دست خویش فرما اگرم کنی عذابی

 

[کافر خداپرست]

يک چند به کودکي به استاد شديم
يک چند به روي دوستان شاد شديم

پايان حديث ما تو بشنو که چه شد:
چون ابر درآمديم و چون باد شديم!

(بچه‌ها شرمنده‌ام، فعلا امتيازم فعال نيست براي شعر زيباي شما)

 

[industrial-eng]

نه چنان گناهکارم که به دشمنم سپاری
تو به دست خویش فرما اگرم کنی عذابی

یک گل بهار نیست
صد گل بهار نیست
حتی هزار باغ پر از گل بهار نیست
وقتی:
پرنده ها همه خونین بال
وقتی ترانه ها همه اشک الود
وقتی ستاره ها همه خاموشند!

 

[ویدا]

یک گل بهار نیست
صد گل بهار نیست
حتی هزار باغ پر از گل بهار نیست
وقتی:
پرنده ها همه خونین بال
وقتی ترانه ها همه اشک الود
وقتی ستاره ها همه خاموشند!

دیوانه را به مهر و محبت دوا کنند
ما را محبت است که دیوانه می کند!

 

[کافر خداپرست]

در عشق توام نصيحت و پند چه سود؟!
زهراب چشيده‌ام مرا قند چه سود؟!

گويند مرا که بند بر پاش نهيد!
ديوانه دل است، پاي بر بند چه سود؟!

 

[ویدا]

در عشق توام نصيحت و پند چه سود؟!
زهراب چشيده‌ام مرا قند چه سود؟!

گويند مرا که بند بر پاش نهيد!
ديوانه دل است، پاي بر بند چه سود؟!

دانی که چنگ و عود چه تقریر می کنند؟
پنهان خورید باده که تعزیر می کنند

 

[کافر خداپرست]

دانی که چنگ و عود چه تقریر می کنند؟
پنهان خورید باده که تعزیر می کنند

دردم نهفته به ز طبيبان مدعي
باشد که از خزانه غيبش دوا کنند

معشوق چون نقاب ز رخ برنمي‌کشد
هرکس حکايتي به تصور چرا کنند؟

 

[cute]

در صمیمیت سیال فضا خش خشی می شنوی
کودکی میبینی
رفته از کاج بلندی بالا جوجه بردارد از لانه ی نور
و از او می پرسی
خانه ی دوست کجاست؟

 

[کافر خداپرست]

تا حاصل دردم سبب درمان گشت
پستيم بلندي شد و کفر، ايمان گشت

جان و دل و تن حجاب ره بود کنون
تن دل شد و دل جان شد و جان جانان گشت

 

[cute]

لرزان گریستیم خندان گریستیم
رگباری فرو کوفت از در همدلی بودیم

 

[phalagh]

مي كنم، تنها، از جاده عبور:
دور ماندند زمن آدم ها.
سايه اي از سر ديوار گذشت،
غمي افزود مرا بر غم ها.
-------------------
بچه ها شرمندم که اون شعر رو حذف کردم. چون ازش خوشم نیومد..

 

[cute]

آری این بار هم انگار یادمان رفت تو را
از کجا می رفتیم
که تو از خاطرمان رفتی؟
......


فلق

 

[يامين]

یاد آن لبها که در رویای مستی بخش بوسیده است
در کنار رود
می سپارد گام
می رود آرام

 

[hami_life]

من به آمار زمين مشكوكم:

اگر اين سطح پر از آدمهاست
پس چرا اين همه دلها تنهاست؟

 

[sisah]

تو را هرچه مشغول دارد ز دوست
اگر راست خواهی دلارامت اوست

 

[سرمد حیدری]

تابو که دست در کمر او توتان زدن
در خون دل نشسته چو یاقوت احمریم
واعظ مکن نصیحت شوریدگان که ما
با خاک کوی دوست بفردوس ننگریم

 

[باران بهاری]

می بینمت که عزم جفا می کنی،مکن
عزم عتاب و فُرقت ما می کنی،مکن

آن بیدقی که شاه شدست از رخ خوشت،
بازش به مات غم چه گدا می کنی؟مکن

 

[کافر خداپرست]

می بینمت که عزم جفا می کنی،مکن
عزم عتاب و فُرقت ما می کنی،مکن

آن بیدقی که شاه شدست از رخ خوشت،
بازش به مات غم چه گدا می کنی؟مکن

ني هم‌چو عقل دانه‌چين، ني هم‌چو نفس پر ز کين
ني روح حيوان‌ زمين، تو جانِ جاني مي‌روي

اي چون فلک در بافته، اي هم‌چو مه درتافته
از ره نشاني يافته، در بي‌نشاني مي‌روي

 

[باران بهاری]

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس


(خدا پرست عزیز!شرمنده تونم که نمی تونم امتیاز بدم.)

 

[phalagh]

سر و سامان مجو از من چو رفتی
تو چون رفتی سر و سامان من رفت

چه دید از من که تا بر هم زدم چشم
چو اشک از دیده گریان من رفت

 

[کافر خداپرست]

تا کي غم آن خورم که دارم يا نه
وين عمر به خوش‌دلي گذارم يا نه

پر کن قدح باده که معلومم نيست
کاين دم که فرو برم برآرم يا نه

(خيام)
(باران عزيز! بهترين امتياز تو، حضورت و ارمغان شعرهاي توست!)

 

[phalagh]

همچو پروانه دلم سوخته ی عشق تو بود
زانکه در تیره شبم شمع شبستان بودی
در هوای تو چو بلبل زدمی نعره ی شوق
که به گلزار لطافت گل خندان بودی
(خواجوی کرمانی)

 

[کافر خداپرست]

يار مرا، غار مرا، عشق جگرخوار مرا
يار توي، غار تويي، خواجه! نگهدار مرا

نوح تويي، روح تويي، فاتح و مفتوح تويي
سينه‌ي مشروح تويي، بر در اسرار مرا
...
اين تن اگر کم تندي، راه دلم کم زندي
راه شدي، تا نبدي اين همه گفتار مرا

 

[phalagh]

آی آدمها که در ساحل نشسته شاد و خندانید
یک نفر در آب دارد می سپارد جان
یک نفر دارد که دست و پا می زند دائم
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید.....آی آدمها
او ز راه دور این کهنه جهان را باز می پاید
می زند فریاد و امید کمک دارد

 

[کافر خداپرست]

در نيست
راه نيست
شب نيست
ماه نيست
نه روز و
نه آفتاب،
ما
بيرون زمان
ايستاده‌ايم
با دشنه تلخي
در گرده‌هاي‌مان

هيچ‌کس
با هيچ‌کس
سخن نمي‌گويد
که خاموشي
به هزار زبان
در سخن است

در مردگان خويش
نظر مي‌بنديم
با طرح خنده‌يي
و نوبت خود را انتظار مي‌کشيم
بي‌هيچ
خنده‌يي!

"شاملو"

 

[باران بهاری]

یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض
پادشاهی کامران بود،از گدایان عار داشت

(خواهش می کنم خداپرست عزیز!لطف دارید.)

فلق جان!امشب شرمنده م از شما و بقیه ی بچه ها،امتیازهام تموم شده.

 

[کافر خداپرست]

تا با غم عشق تو مرا کار افتاد
بي‌چاره دلم در غم بسيار افتاد!

بسيار فتاده بود اندر غم عشق
اما نه چنين زار که اين بار افتاد!

(راستش امتياز من هم غيرفعال شد!)

 

[industrial-eng]

یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض
پادشاهی کامران بود،از گدایان عار داشت

تنهاتر از همیشه
جام می ام تهی ست
جام غمم پر است.

وز جام دل مپرس
کاین جام را به سنگ صبوری شکسته ام