ماهم این هفته برون رفت وبه چشمم سالیست
حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست
مشاعرۀ سنّتی
- شروع کننده موضوع Matrix
- تاریخ شروع
حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست
میان شک و یقین پیر می شود بی تو
دلی که طعمه زنجیر می شود بی تو
نیامدی که ببینی در این دیار غریب
غروب جمعه چه دلگیر می شود بی تو
زهرا خانم ببخشید من تشکرام تموم شد
وقت آن آمدکه در بزم وصالت جا کنم
دیده را از دیدن رویت ضیافت ها کنم
این چ حرفیه خواهش میکنم !
مـا را گـلـي از روي تو چيـــدن نـگذارند
چيدن که خيال است که ديدن نگذارند
در این تلاطم آبی تویی بهانه پرواز
وگرنه مرغک دل قید آشیانه نمی زد
در کوی نیک نامان ما را گذر ندادند
گر تو نمی پسندی تغییر ده قضا را !
در کعبه اگر دل سوی غیرست ترا
طاعت همه فسق و کعبه دیرست ترا
ور دل به خدا و ساکن میکده*ای
می نوش که عاقبت بخیرست ترا
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی
تو خفته‌ای و نشد عشق را کرانه پدید
تبارک الله از این ره که نیست پایانش
تا تو نگاه میکنی کار من اه کردن است
ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است.
شکارم کرد زلف او چو آتش سرخ رخ زانم
که در گردن کمند زلف دود آسای او دارم
اگر صد جان خاقانی به بالایش برافشانم
خجل باشم که این خلعت نه بر بالای او دارم
معلوم من از عالم جانی است، چه فرمائیعاقا نوبت من بوووووود.... قبول نیس.....
اصل دیگه من نمیاااام....
بر خنجر تو پاشم یا بر سرت افشانم
بر سوزن مژگانم صد رشته گهر دارم
در دامن تو ریزم یا در برت افشانم
عاقا نوبت من بوووووود.... قبول نیس.....
اصل دیگه من نمیاااام....
...
مازیاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود انچه میپنداشتیم...
مرا گوئی چه سر داری، سر سودای او دارم
به خاک پای او کامید خاک پای او دارم
ازو تا جان اگر فرقی کنم کافر دلی باشد
من آنگه جای او دانم که جان را جای او دارم
مرا می‌بینی و هر دم زیادت میکنی دردم
تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم
مرا بر کعبتین دل سه شش نقش آمد از وصلش
زهی نقشی که این بارم چنان آمد که من خواهم
دلا سر بر زمین دار و کله بر آسمان افشان
که آن ماه کله دارم چنان آمد که من خواهم
ریحان هر سفالی پیداست آن من کو
من دل سفال کردم ریحان چرا ندارم
خاقانیم نه والله سیمرغ نیست هستم
پس هست و نیست گیتی یکسان چرا ندارم
من اگر کامروا گشتمو خوش دل چه عجب
مستحق بودمو اینها به زکاتم دادند
در نو بهار باده ننوشد کسی چرا
می در پیاله زهد فروشد کسی چرا
مرغان چنین به شوق و بهاران چنین به ذوق
همراه بلبلان نخروشد کسی چرا
نی کم سعادت است این کامد غم تو در دل
چون دل سرای غم شد شادان چرا ندارم
تا خود پرست بودم کارم نداشت سامان
چون بی*خودی است کارم سامان چرا ندارم
انچنان مهرتوام در دلو جان جای گرفت
ک اگر سر برود از دل واز جان نرود....
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اولین مسابقۀ "مشاعرۀ سنتی دور همی" با جایزه | مشاعره | 109 | |
|
مشاعرۀ شاعران | مشاعره | 11 |