مشاعرۀ سنّتی

[اورابانی]

دل میرود ز دستم صاحبدلان خدا را
باشد که راز پنهان خواهد شد آشکارا

 

[rezamoazami22]

دل میرود ز دستم صاحبدلان خدا را
باشد که راز پنهان خواهد شد آشکارا

این اشک بنای طاقتم ریخت
وین سیل اساس هستیم کند

 

[اورابانی]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

 

[zizigolu91]

تو را من چشم در راهم شباهنگام
که میگیرند در شاخ تلاجن سایه ها رنگ سیاهی را

آتش است این بانگ نای و نیست باد هر که این آتش ندارد نیست باد

 

[اورابانی]

آتش است این بانگ نای و نیست باد هر که این آتش ندارد نیست باد

ده روز مهر گردون افسانه است و افسون
نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

 

[rezamoazami22]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

آتش است این بانگ نای و نیست باد هر که این آتش ندارد نیست باد

دائم گل این بستان شاداب نمی نماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

 

[اورابانی]

دائم گل این بستان شاداب نمی نماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

یا رب دل دوستان پر از غم نکنی
با تیر قضا قامت ما خم نکنی

 

[zizigolu91]

دائم گل این بستان شاداب نمی نماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

یاد باد آنکه در کوی تو ام منزل بود
دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود

 

[zizigolu91]

یا رب دل دوستان پر از غم نکنی
با تیر قضا قامت ما خم نکنی

یاد بگذشته به دل ماند و دریغ
نیست یاری که مرا یاد کند

 

[اورابانی]

یاد بگذشته به دل ماند و دریغ
نیست یاری که مرا یاد کند

در نیابد حال پخته هیچ خام
پس سخن کوتاه باید،والسلام

 

[rezamoazami22]

یاد بگذشته به دل ماند و دریغ
نیست یاری که مرا یاد کند

دیباچه ی دفتر معانی
مواج چو آب زندگانی

 

[rezamoazami22]

در نیابد حال پخته هیچ خام
پس سخن کوتاه باید،والسلام

ما را سر باغ و بوستان نیست
هر جا که تویی تفرج آنجاست

 

[اورابانی]

ما را سر باغ و بوستان نیست
هر جا که تویی تفرج آنجاست

تو در جان منی من غم ندارم
تو ایمان منی من کم ندارم

 

[901010]

تو در جان منی من غم ندارم
تو ایمان منی من کم ندارم

من ندانم به نگاه تو چه رازیست نهان
که من این راز توان دیدن و گفتن نتوان

 

[rezamoazami22]

من ندانم به نگاه تو چه رازیست نهان
که من این راز توان دیدن و گفتن نتوان

نه در گل صفایی بود نی به گلشن
در آن دم که مرغ غزلخوان بمیرد

 

[کاظم2020]

نه در گل صفایی بود نی به گلشن
در آن دم که مرغ غزلخوان بمیرد

در اندورن من خسته دل ندانم کیست / که من خموشم و او در فغان و در غوغاست​

 

[mr.doctor]

در اندورن من خسته دل ندانم کیست / که من خموشم و او در فغان و در غوغاست​

تورا من چشم در راهم شبا هنگام که میگیرند در شاخ تلاجن سایه ها رنگ سیاهی
وزان دلاخستگانت راست اندوهی
تورامن چشم در راهم

 

[901010]

تورا من چشم در راهم شبا هنگام که میگیرند در شاخ تلاجن سایه ها رنگ سیاهی
وزان دلاخستگانت راست اندوهی
تورامن چشم در راهم

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی ک برخاست مشکل نشیند

 

[Ghazal_joon]

دوست نباشد به حقیقت که او

دوست فراموش کند در بلا

 

[zizigolu91]

دوست نباشد به حقیقت که او

دوست فراموش کند در بلا

الا یا ایها الساقی ادر کاسا وناولها که عشق آسان نمود ولی اول افتاد مشکلها

 

[shokoufeh94]

الا یا ایها الساقی ادر کاسا وناولها که عشق آسان نمود ولی اول افتاد مشکلها

از ان به دیر مغانم عزیز می دارند
که اتشی که نمیرد همیشه در دل ماست

 

[اورابانی]

در اندورن من خسته دل ندانم کیست / که من خموشم و او در فغان و در غوغاست​

تو همچون صبحی و من خلوت سحرم
تبسمی کن که جان بین همی سپرم

 

[shokoufeh94]

تو همچون صبحی و من خلوت سحرم
تبسمی کن که جان بین همی سپرم

ماجرای من ومعشوق مرا پایان نیست
هر چه اغاز ندارد نپذیرد انجام

 

[امالیا]

ماجرای من ومعشوق مرا پایان نیست
هر چه اغاز ندارد نپذیرد انجام

ماییم که در پای تو چون خاک رهیم
مدهوش و ز دست رفته از یک نگهیم

 

[901010]

ماییم که در پای تو چون خاک رهیم
مدهوش و ز دست رفته از یک نگهیم

مست بگذشت و نظر بر من درویش انداخت
گفت ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان

 

[امالیا]

مست بگذشت و نظر بر من درویش انداخت
گفت ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان

نوگل ما پرده از رخ برگرفت
عالم از او جلوه ی دیگر گرفت

 

[shokoufeh94]

نوگل ما پرده از رخ برگرفت
عالم از او جلوه ی دیگر گرفت

تو را در اینه دیدن جمال طلعت خویش
بیان کند که چه بوده است ناشکیبا را

 

[901010]

تو را در اینه دیدن جمال طلعت خویش
بیان کند که چه بوده است ناشکیبا را

آه میترسم شبی طوفان شود
ساحل امید من ویران شود
گر ز دریا قطره ای هم کم شود
مرغ طوفان سینه اش پرغم شود

 

[اورابانی]

آه میترسم شبی طوفان شود
ساحل امید من ویران شود
گر ز دریا قطره ای هم کم شود
مرغ طوفان سینه اش پرغم شود

دلم به بهانه همیشگی گریست
بگذار بگرید و بداند هر آنچه خواست همیشه نیست

 

[امالیا]

آه میترسم شبی طوفان شود
ساحل امید من ویران شود
گر ز دریا قطره ای هم کم شود
مرغ طوفان سینه اش پرغم شود

در رهش شمع وفا افروختم
در وفا چون شمع محفل سوختم