مشاعرۀ سنّتی

[eng shimi]

آنرا که همچو مرگ بود محنتی زپس
و انرا که همچو گور بود منزلی به پیش

 

[hamid_61]

شادی و غم و درد و مداوایِ منی تو

​

عمرِ من و دینِ من و دنیایِ منی تو​

 

[eng shimi]

و آن سگ سالی گرسنه در زندانی
از ننگ برآن نان ننهد دندانی

 

[baran72]

و آن سگ سالی گرسنه در زندانی
از ننگ برآن نان ننهد دندانی

یاد باد آنکــه در کـــوی توام منـــزل بود
دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود

 

[...pianist]

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد

به زیر آن درختی رو که او گل های تر دارد

 

[baran72]

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد

به زیر آن درختی رو که او گل های تر دارد

در دلــم بود که بی دوست نباشم هرگـــز

چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

 

[somi91]

در دلــم بود که بی دوست نباشم هرگـــز

چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

دانی که چیست دولت ،دیدار یار دیدن

در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

 

[AinOs]

دانی که چیست دولت ،دیدار یار دیدن

در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

نماز شام چو خورشید در غروب آید
ببندد این ره حس راه غیب بگشاید

 

[Shahab]

نماز شام چو خورشید در غروب آید
ببندد این ره حس راه غیب بگشاید

دي ميشد و گفتم صمنا عهد به جاي ار
گفتا غلطي خواجه در اين عهد وفا نيست

 

[AinOs]

دي ميشد و گفتم صمنا عهد به جاي ار
گفتا غلطي خواجه در اين عهد وفا نيست

تا بداند که شب ما به چه سان می گذرد
غم عشقش ده و عشقش ده و بسِيارش ده.
عالم از سرکشی آن مه سرگشته شدند
مدتی گردش اين گنبد دوارش ده...

 

[vajiheh.kh]

تا بداند که شب ما به چه سان می گذرد
غم عشقش ده و عشقش ده و بسِيارش ده.
عالم از سرکشی آن مه سرگشته شدند
مدتی گردش اين گنبد دوارش ده...

هی بی قراری بی قراری بی قراری
تا بی قرارش میشدم مغرور می شد

 

[امالیا]

هی بی قراری بی قراری بی قراری
تا بی قرارش میشدم مغرور می شد

در جام فلک باده بی دردسری نیست
تا ما به تمنا لب خاموش گشاییم

 

[mani24]

در جام فلک باده بی دردسری نیست
تا ما به تمنا لب خاموش گشاییم

مصرعی از قلب من

با مصرعی از قلب تو

شاه بیتی می شود در دفتر و دیوان عشق

 

[امالیا]

مصرعی از قلب من

با مصرعی از قلب تو

شاه بیتی می شود در دفتر و دیوان عشق

قفس نه جز قفس است ار چه سیم و زر باشد
که صحن تنگ همانست و بام تنگ همان

 

[baran72]

قفس نه جز قفس است ار چه سیم و زر باشد
که صحن تنگ همانست و بام تنگ همان

نمی دانم چه می خواهم خدايا ، به دنبال چه می گردم شب و روز
چه می جويد نگاه خسته من ، چرا افسرده است اين قلب پرسوز
​

​

 

[امالیا]

نمی دانم چه می خواهم خدايا ، به دنبال چه می گردم شب و روز
چه می جويد نگاه خسته من ، چرا افسرده است اين قلب پرسوز
​

​

ز محتاجان خبر گیر ای که داری
چراغ دولت و گنج غنا را

 

[malmal_r]

ز محتاجان خبر گیر ای که داری
چراغ دولت و گنج غنا را

ای که دستت می رسد کاری بکن
پیش از که از تو نیاید هیچ کار

 

[امالیا]

ای که دستت می رسد کاری بکن
پیش از که از تو نیاید هیچ کار

رسیدم در بیابانی که عشق از وی پدید آید
بیابد پاکی مطلق در او هرچه پلید آید

 

[AinOs]

رسیدم در بیابانی که عشق از وی پدید آید
بیابد پاکی مطلق در او هرچه پلید آید

دل می رود ز دستم صاحبدلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

 

[Shahab]

دل می رود ز دستم صاحبدلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

انان كه خاك را به نظر كيميا كنند
ايا بود كه گوشه چشمي نظر به ما كنند

 

[eng shimi]

در ذکر تو هر دلی زبانی دارد
هر ذره بتو راز نهانی دارد

 

[امالیا]

انان كه خاك را به نظر كيميا كنند
ايا بود كه گوشه چشمي نظر به ما كنند

درون روزن دل چون فتاد شعله شمع
بداند این دل شبرو که بر سر بامی

 

[eng shimi]

یا رب ز کرم ببخش تقصیر مرا
مقبول بکن ناله شبگیر مرا

 

[امالیا]

یا رب ز کرم ببخش تقصیر مرا
مقبول بکن ناله شبگیر مرا

ای شاد آن بهار که در وی نسیم هست
و ای شاد آن مرید که باشی تواش مراد

 

[eng shimi]

در هر دشتی که لاله زاری بوده است
آن لاله ز خون شهریاری بوده است

 

[Shahab]

در هر دشتی که لاله زاری بوده است
آن لاله ز خون شهریاری بوده است

تا كي به تمناي وصال تو يگانه
اشكم شود از هر مژه چون سيل روانه

 

[malmal_r]

تا كي به تمناي وصال تو يگانه
اشكم شود از هر مژه چون سيل روانه

هر دم از اینباغ بری می رسد !
تازه تر از تازه تری می رسد!

 

[baran72]

هر دم از اینباغ بری می رسد !
تازه تر از تازه تری می رسد!

دلم جز مهر مه رويان طريقي بر نميگيرد

ز هر در ميدهم پندش وليکن در نميگيرد

 

[Shahab]

دلم جز مهر مه رويان طريقي بر نميگيرد

ز هر در ميدهم پندش وليکن در نميگيرد

دائم گل اين بستان شاداب نميماند
درياب ضعيفان را در وقت توانايي

 

[baran72]

دائم گل اين بستان شاداب نميماند
درياب ضعيفان را در وقت توانايي

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت​

باز آید و برهاندم از بند ملامت​

خاک ره آن یار سفر کرده بیارید​

تا چشم جهان بین کنمش جای اقامت​