مشاعرۀ سنّتی

[MOΣIN]

می توان
از میان فاصله ها را برداشت
دل من با دل تو
هر دو بیزار از این فاصله هاست

تا غم به سوی غم رود خرم سوی خرم رود ...............تا گل به سوی گل رود تا دل برآید بر سما

 

[khourshid]

من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا آن جام جان افزای را برریز بر جان ساقیا

آشنایی با شور ؟
و جدایی با درد ؟
و نشستن در بهت فراموشی
یا غرق غرور ؟

 

[*نيروانا*]

من گمان می کردم
دوستی همچون سروی سرسبز
چارفصلش همه آراستگی ست
من چه می دانستم
هیبت باد زمستانی هست
من چه می دانستم
سبزه می پژمرد از بی آبی
سبزه یخ می زند از سردی دی
من چه می دانستم
دل هر کس دل نیست
قلبها ز آهن و سنگ
قلبها بی خبر از عاطفه اند
​

دارم دلی همچون جهان تا می کشد کوه گران من که کشم که کی کشم زین کاهدان واخر مرا

 

[MOΣIN]

من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا آن جام جان افزای را برریز بر جان ساقیا

ای طوطی عیسی نفس وی بلبل شیرین نوا ...............هین زهره را کالیوه کن زان نغمه های جان فزا

 

[khourshid]

تا غم به سوی غم رود خرم سوی خرم رود ...............تا گل به سوی گل رود تا دل برآید بر سما

آغاز دیوانگی است

این گونه که من می خواهم هر نفس بوسیدن چشم هایت را

زاده شدنم مگر برای همین رسالت نبوده است ؟!

 

[*نيروانا*]

آشنایی با شور ؟
و جدایی با درد ؟
و نشستن در بهت فراموشی
یا غرق غرور ؟

رونق عهد شباب است دگر بستان را می‌رسد مژدۀ گل، بلبل خوش الحان را

 

[MOΣIN]

آغاز دیوانگی است

این گونه که من می خواهم هر نفس بوسیدن چشم هایت را

زاده شدنم مگر برای همین رسالت نبوده است ؟!

تو خود ای گوهر یک دانه کجایی آخر..........کز غمت دیده مردم همه دریا باشد

 

[khourshid]

رونق عهد شباب است دگر بستان را می‌رسد مژدۀ گل، بلبل خوش الحان را

از زمستان آمده بودم

به هزار امید

تا بر تابستان شانه ات آشیان کنم

اما تنها چشم هایت را لحظه ای نوشیدم

در آن انبوه تن های غمگین اطرافت

جایی نبود برای آشیانم یا حتی نفسی نشستن

شرمسار سرهای آرام گرفته بر شانه هایت

بازگشتم !!

 

[khourshid]

تو خود ای گوهر یک دانه کجایی آخر..........کز غمت دیده مردم همه دریا باشد

دستم نمی رسد

که حلقه کنم گرد شانه های زمین

و بگریم به غمگساری اش

که هرگز این چنین بی عاشق نبوده است

 

[*نيروانا*]

آغاز دیوانگی است

این گونه که من می خواهم هر نفس بوسیدن چشم هایت را

زاده شدنم مگر برای همین رسالت نبوده است ؟!

توقیع شمس آمد شفق، طغرای دولت عشق حق فال وصال آرد سبق، کان عشق زد این فال ها

بسي حظ وافر برديم بدرود

 

[MOΣIN]

دستم نمی رسد

که حلقه کنم گرد شانه های زمین

و بگریم به غمگساری اش

که هرگز این چنین بی عاشق نبوده است

تا چه بازی رخ نماید بیدقی خواهم راند...عرصه شطرنج رندان را مجال شاه نیست

 

[khourshid]

توقیع شمس آمد شفق، طغرای دولت عشق حق فال وصال آرد سبق، کان عشق زد این فال ها

بسي حظ وافر برديم بدرود

آه می بینم ، می بینم
تو به اندازه ی تنهایی من خوشبختی
من به اندازه ی زیبایی تو غمگینم
چه امید عبثی
من چه دارم که تو را در خور ؟
هیچ
من چه دارم که سزاوار تو ؟
هیچ
تو همه هستی من ، هستی من
تو همه زندگی من هستی
تو چه داری ؟
همه چیز
تو چه کم داری ؟ هیچ

 

[khourshid]

توقیع شمس آمد شفق، طغرای دولت عشق حق فال وصال آرد سبق، کان عشق زد این فال ها

بسي حظ وافر برديم بدرود

بدرود

 

[MOΣIN]

آه می بینم ، می بینم
تو به اندازه ی تنهایی من خوشبختی
من به اندازه ی زیبایی تو غمگینم
چه امید عبثی
من چه دارم که تو را در خور ؟
هیچ
من چه دارم که سزاوار تو ؟
هیچ
تو همه هستی من ، هستی من
تو همه زندگی من هستی
تو چه داری ؟
همه چیز
تو چه کم داری ؟ هیچ

چشمی که نه فتنه تو باشد...چون گوهر اشک غرق خون باد

 

[MOΣIN]

توقیع شمس آمد شفق، طغرای دولت عشق حق فال وصال آرد سبق، کان عشق زد این فال ها

بسي حظ وافر برديم بدرود

بدرود.................

 

[khourshid]

تا چه بازی رخ نماید بیدقی خواهم راند...عرصه شطرنج رندان را مجال شاه نیست

تو گل سرخ منی
تو گل یاسمنی
تو چنان شبنم پاک سحری ؟
نه
از آن پاکتری
تو بهاری ؟
نه
بهاران از توست
از تو می گیرد وام
هر بهار این همه زیبایی را
هوس باغ و بهارانم نیست
ای بهین باغ و بهارانم تو​

​

 

[seabride]

تا چه بازی رخ نماید بیدقی خواهم راند...عرصه شطرنج رندان را مجال شاه نیست

تیمار غریبان اثر ذکر جمیل است
جانا مگر این قاعده در شهر شما نیست

 

[MOΣIN]

تو گل سرخ منی
تو گل یاسمنی
تو چنان شبنم پاک سحری ؟
نه
از آن پاکتری
تو بهاری ؟
نه
بهاران از توست
از تو می گیرد وام
هر بهار این همه زیبایی را
هوس باغ و بهارانم نیست
ای بهین باغ و بهارانم تو​

وصل تواجل را ز سرم دور همي داشت............از دولت هجر تو كنون دور نماندست

 

[MOΣIN]

تیمار غریبان اثر ذکر جمیل است
جانا مگر این قاعده در شهر شما نیست

ترک درویش مگیر ار نبود سیم و زرش...............در غمت سیم شمار اشک و رخش را زر گیر

 

[khourshid]

تیمار غریبان اثر ذکر جمیل است
جانا مگر این قاعده در شهر شما نیست

تهی دل از غم ایام

ز مهر افکنده سایه بر سر من مام

 

[khourshid]

ترک درویش مگیر ار نبود سیم و زرش...............در غمت سیم شمار اشک و رخش را زر گیر

رود باید شد و رفت
دشت باید شد و خواند

 

[MOΣIN]

تهی دل از غم ایام

ز مهر افکنده سایه بر سر من مام

مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم........تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم

 

[khourshid]

مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم........تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم

من به چشمان خیال انگیزت معتادم
و دراین راه تباه
عاقبت هستی خود را دادم

 

[MOΣIN]

رود باید شد و رفت
دشت باید شد و خواند

در لب تشنه ما بین و مدار آب دریغ...................بر سر کشته خویش آی و ز خاکش برگیر

 

[khourshid]

در لب تشنه ما بین و مدار آب دریغ...................بر سر کشته خویش آی و ز خاکش برگیر

راه... دشوار بود و
دو دست من
از دعوت خودم به یکی خواب آسوده
خالی تر...!

 

[MOΣIN]

راه... دشوار بود و
دو دست من
از دعوت خودم به یکی خواب آسوده
خالی تر...!

رواق منظر چشم من اشيانه توست.....كرم نما و فرود ا كه خانه خانه توست

 

[khourshid]

رواق منظر چشم من اشيانه توست.....كرم نما و فرود ا كه خانه خانه توست

تو اگر در تپش باغ خدا را دیدی، همت كن
و بگو ماهی ها، حوضشان بی آب است.

 

[MOΣIN]

تو اگر در تپش باغ خدا را دیدی، همت كن
و بگو ماهی ها، حوضشان بی آب است.

تنت به ناز طبيبان نيازمند مباد....وجود نازكت ازرده گزند مباد

 

[khourshid]

تنت به ناز طبيبان نيازمند مباد....وجود نازكت ازرده گزند مباد

در پس درهای شیشه ای رؤیاها
در مرداب بی ته آیینه ها،
هر جا كه من گوشه ای از خودم را مرده بودم
یك نیلوفر روییده بود.
گویی او لحظه لحظه در تهی من می ریخت
و من در صدای شكفتن او
لحظه لحظه خودم را می مردم.

 

[MOΣIN]

در پس درهای شیشه ای رؤیاها
در مرداب بی ته آیینه ها،
هر جا كه من گوشه ای از خودم را مرده بودم
یك نیلوفر روییده بود.
گویی او لحظه لحظه در تهی من می ریخت
و من در صدای شكفتن او
لحظه لحظه خودم را می مردم.

من چو از خاک لحد لاله صفت برخیزم...............داغ سودای توام سر سویدا باشد